Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-619/13-2/LK
z 27 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 02.07.2013 r. (data wpływu 05.07.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania prezentów o małej wartości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.07.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania prezentów o małej wartości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej: „Spółka” lub „Grupa I.”) jest między innymi producentem i dystrybutorem domowych i przemysłowych środków czystości, kosmetyków, produktów leczniczych oraz nawozów ogrodniczych. W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje szereg przedsięwzięć mających na celu wspieranie sprzedaży produktów Spółki, w szczególności w odniesieniu do dwóch kategorii swoich produktów, tj. chemii gospodarczej i nawozów sztucznych. Działania te zmierzają do zapoznania konsumentów z szeroką gamą produktów Spółki, a przez to zachęcenia ich do nabywania oferowanych towarów. W konsekwencji, działania Spółki przyczyniają się do zwiększenia sprzedaży produktów Spółki.

Działania marketingowe stosowane przez Spółkę polegają m.in. na nieodpłatnym przekazywaniu produktów wyprodukowanych przez Spółkę we własnym zakresie oraz towarów handlowych dostępnych w ofercie sprzedażowej Spółki. Jednostkowy koszt wytworzenia bądź cena nabycia tych produktów często nie przekracza 10 zł netto.

W związku z powyższym, w Spółce obowiązuje wewnętrzna procedura wydawania prezentów o małej wartości jednostkowej („Procedura nieodpłatnych wydań wyrobów gotowych i towarów”). Procedura ta obejmuje jedynie wydania związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Jednocześnie, w celu uregulowania zasad przekazywania towarów na cele niezwiązane bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka wprowadziła odrębną regulację proceduralną (dotyczy to przykładowo darowizn rzeczowych na rzecz organizacji pożytku publicznego). Przekazania towarów dokonywane na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą uregulowane zostały w „Procedurze dotyczącej należności, zapasów i darowizn”.

Spółka dokonuje nieodpłatnych wydań prezentów o małej wartości poprzez przedstawicieli handlowych, ewentualnie przez dystrybutorów, którzy przekazują je następnie przedstawicielom handlowym do dalszego rozdysponowania.

Zgodnie z Procedurą nieodpłatnych wydań wyrobów gotowych i towarów, od przedstawicieli handlowych Spółka wymaga aby w prowadzonej przez nich ewidencji nieodpłatnie wydawanych towarów znalazło się poświadczenie odbioru gratisów przez kontrahenta (względnie Oświadczenie przedstawiciela o wydaniu określonej danemu kontrahentowi określonej ilości towarów, w przypadku gdy nie było możliwości uzyskania poświadczenia od kontrahenta), a także wskazanie miejsca dostawy, rodzaju towaru, jego ilości oraz celu przekazania, a ewidencja powinna być podpisana przez przedstawiciela handlowego. Ponadto, właściwe uzupełnienie ewidencji jest warunkiem wydania przedstawicielom nowych towarów przez Spółkę. W zależności od okoliczności, ostatecznym beneficjentem przekazania towarów może być kontrahent albo konsument.

Podsumowując, wśród celów, na które Spółka dokonuje nieodpłatnych wydań można wyróżnić cele:

1. związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, które zostały wskazane w Procedurze nieodpłatnych wydań wyrobów gotowych i towarów, tj.:
   
2. niezwiązane bezpośrednio z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą tj. darowizny, których zasady przekazywania zostały uregulowane w Procedurze dotyczącej należności, zapasów i darowizn
   
   
   

Poprzez wydania towarów na cele związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą mające na celu wspieranie sprzedaży należy rozumieć w szczególności:

1. prowadzenia promocji konsumenckiej, w tym przykładowo: w celu wspomagania sprzedaży produktów o niskim wskaźniku rotacji, premiowanie sprzedaży pakietowej, wydawanie dodatkowych sztuk produktów przy zakupie innego produktu itp.,
   
2. uzupełnienie braków produktowych u klientów, w tym w szczególności wymiana towaru uszkodzonego lub przeterminowanego,
   
3. budowanie marki produktów, w szczególności przez wydawanie próbek towarów.
   
   
   

W praktyce zdarza się, że Spółka przekazuje jednemu Kontrahentowi więcej niż po jednej sztuce ww. towarów.

Ponadto, Spółka nie wyklucza również sytuacji, gdy przekazywane towary ze względów transportowych będą umieszczane w opakowaniach zbiorczych (np. w kartonie lub na palecie, owinięte folią chroniącą przed przemieszczaniem i uszkodzeniami). W każdym jednak przypadku, jednostkowy koszt wytworzenia bądź cena nabycia przekazywanych przedmiotów umieszczonych w opakowaniu zbiorczym (np. 1 płynu do naczyń lub 1 pasty do obuwia) nie przekracza 10 zł netto.

Spółka nie prowadzi ewidencji w rozumieniu art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”), z tytułu dokonywania nieodpłatnych wydań wskazanych powyżej produktów i towarów.

Ponadto, Spółka wskazuje, iż otrzymała interpretacja indywidualną z dn. 31 października 2012 r. (sygn. IPPP1/443-889/12-2/EK) wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie potwierdzająca brak obowiązku naliczania podatku VAT należnego w związku z dokonywaniem nieodpłatnych wydań ww. towarów w większych ilościach, gdy jednostkowy koszt wytworzenia bądź cena nabycia tych towarów jest niższa niż 10 zł.

Niemniej, w rozumieniu Spółki istotne znaczenie dla konsekwencji podatkowych w zakresie podatku VAT w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. ma, w których przypadkach ww. nieodpłatne wydania mają bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika.

W tym miejscu Spółka pragnie wskazać, że powyższe rozróżnienie zostało uwzględnione w wewnętrznych regulacjach Spółki, w szczególności podział dokonywanych wydań na wydawane zgodnie z Procedurą nieodpłatnych wydań wyrobów gotowych i towarów (w odróżnieniu od wydań dokonywanych zgodnie z Procedurą dotyczącą należności, zapasów i darowizn regulującą wydania niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą) umożliwia zidentyfikowanie, które z tych przekazań będą spełniać warunek wskazany w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., dotyczący celu ich przekazania związanego z działalnością podatnika, w odróżnieniu od tych przekazań, które nie spełniają ww. warunku i są objęte odrębną regulacją wewnętrzną Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., dokonywanie przez Spółkę nieodpłatnych wydań towarów opisanych w stanie faktycznym, gdy wydania dokonywane są na cele związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, wskazane w Procederze nieodpłatnych wydań wyrobów gotowych i towarów, a jednostkowy koszt wytworzenia tych towarów nie przekracza 10 zł netto należy traktować jako przekazanie prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 pkt 2 ustawy o VAT również w sytuacji gdy jednemu podmiotowi przekazana zostanie więcej niż jedna sztuka danego towaru?
   
2. Czy w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., Spółka jest zobowiązana do naliczania podatku VAT należnego w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów spełniających kryterium wartościowe do uznania ich za prezenty o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 pkt 2 ustawy o VAT, które przekazywane są na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością, wskazane w stanie faktycznym, określone w Procederze dotyczącej należności zapasów i darowizn?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 W opinii Spółki w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., dokonywanie przez Spółkę nieodpłatnych wydań towarów opisanych w stanie faktycznym, gdy wydania dokonywane są na cele związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, wskazane w Procedurze nieodpłatnych wydań wyrobów gotowych i towarów, a jednostkowy koszt wytworzenia tych towarów nie przekracza 10 zł netto należy traktować jako przekazanie prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 pkt 2 ustawy o VAT również w sytuacji gdy jednemu podmiotowi przekazana zostanie więcej niż jedna sztuka danego towaru.

Ad. 2 Zdaniem Spółki, w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., Spółka jest zobowiązana do naliczania podatku VAT należnego w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów spełniających kryterium wartościowe do uznania ich za prezenty o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 pkt 2 ustawy o VAT, które przekazywane są na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością, określone w Procedurze dotyczącej należności, zapasów i darowizn, niezwiązanych.

5. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy
   
   
   

Stanowisko Spółki znajduje uzasadnienie zarówno w treści przepisów ustawy o VAT w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., znowelizowanych ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2013, poz. 35), jak i interpretacjach organów podatkowych, w tym właściwego w sprawie niniejszego wniosku Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu od 1 kwietnia 2013 r., czynnością traktowaną na równi z dostawą towarów jest nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   
   

— jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy również w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. wynika, iż art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie stosuje się, gdy podatnik będzie przekazywał prezenty o malej wartości lub próbki, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Zatem takich przekazań w świetle ustawy o VAT nie uznaje się za dostawę towarów.

Należy przy tym zaznaczyć, iż w świetle art. 7 ust. 3 ustaw o VAT w brzmieniu obowiązującym do końca marca 2013 r. kwestia celu, na jaki przeznaczony jest wydawany towar była nieistotna dla uznania, że przekazanie prezentu o małej wartości nie podlega opodatkowaniu VAT.

Dodatkowo w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT ustawodawca przedstawił definicję legalną pojęcia „prezenty o małej wartości”, przez które należy rozumieć przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
   
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   
   

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie jednej osobie towarów nie podlega opodatkowaniu, jeżeli jednostkowa cena netto nabycia tego towaru lub jednostkowy koszt jego wytworzenia (określone w momencie przekazywania towaru) nie jest wyższy niż 10 zł lub mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka przekazuje swoim kontrahentom produkty, których jednostkowy koszt wytworzenia bądź cena nabycia nie jest wyższa niż 10 zł. Czasem zdarza się, że nieodpłatne wydanie dokonywane na rzecz jednego podmiotu obejmuje więcej niż jedną sztukę towaru. W związku z tym Spółka ze względów logistycznych umieszcza wspomniane towary w opakowaniach zbiorczych, np. w kartonie i w takiej postaci przekazuje kontrahentom.

Zdaniem Spółki w świetle art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 ustawy o VAT nieodpłatne przekazanie przez towarów, których jednostkowy koszt wytworzenia lub cena nabycia nie jest wyższa niż 10 zł, nie podlega opodatkowaniu VAT jeśli ma związek z prowadzoną działalnością, nawet w sytuacji, gdy jeden podmiot otrzymałby więcej niż jedną sztukę towaru a ze względów logistycznych przekazywane towary byłyby umieszczone w opakowaniu zbiorczym.

Za tym stanowiskiem przemawia wykładnia literalna i celowościowa przepisów art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, jak również dotychczasowe rozstrzygnięcia organów podatkowych we wspomnianym zakresie.

1. Związek z prowadzoną działalnością
   
   
   

Z wykładni literalnej powyższych przepisów wynika, iż nieodpłatne przekazanie prezentów o małej wartości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie w przypadku, gdy jest dokonywane na cele niezwiązane z działalnością przedsiębiorstwa (jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych). A contrario, nieodpłatne przekazanie towarów spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości, które pozostaje w związku z prowadzoną działalnością nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Spółka podkreśla, iż na gruncie prawa podatkowego dominującym sposobem interpretowania przepisów prawa podatkowego jest ustalenie ich treści zgodnie ze znaczeniem słów i sformułowań użytych w analizowanych przepisach, a zatem zgodnie z wykładnią językową. Zgodnie z teorią prawa, wykładnia językowa wyznacza ramy dopuszczalnej wykładni przepisu zarówno dla wykładni funkcjonalnej, jak i systemowej i jest stosowana w pierwszej kolejności. Spółka jednocześnie zwraca uwagę na fakt, iż przywołana zasada prymatu wykładni językowej nad innymi rodzajami interpretacji prawnej znalazła zastosowanie również w licznych wyrokach sądów administracyjnych orzekających w kwestiach podatkowych.

Zestawiając zatem brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT z ust. 3 powołanego artykułu obowiązujące od 1 kwietnia 2013 r., zdaniem Spółki nie powinno ulegać wątpliwości, że opodatkowaniu podlega wyłącznie nieodpłatne przekazanie towarów stanowiących prezenty o małej wartości na cel inny niż związany z prowadzoną działalnością (np. darowizny rzeczowe przekazywane w szczególności organizacjom pożytku publicznego). W konsekwencji, Spółka jest zdania, że nie powinny podlegać opodatkowaniu wszelkiego rodzaju nieodpłatne przekazania prezentów o małej wartości na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa Spółki.

Zdaniem Spółki nie budzi przy tym wątpliwości fakt, iż przekazywanie towarów w ramach działań wspierających sprzedaż opisanych w stanie faktycznym (tj. w szczególności przeprowadzanie różnego rodzaju promocji konsumenckich, przykładowo poprzez: wspomaganie sprzedaży towarów o niskim wskaźniku rotacji, wspomaganie sprzedaży nowych towarów, premiowanie sprzedaży pakietowej, wydawanie dodatkowych sztuk produktów przy zakupie innego produktu, wymianę uszkodzonych towarów, wymianę towarów przeterminowanych), wiąże się nierozerwalnie z przedsiębiorstwem (działalnością) Spółki.

Działania te mają na celu wspieranie sprzedaży produktów i zmierzają do zapoznania konsumentów (czy też kontrahentów lub sprzedawców) z szeroką gamą produktów Spółki oraz zachęcenia ich do nabywania oferowanych towarów. W konsekwencji, działania Spółki w tym zakresie przyczyniają się do zwiększenia sprzedaży produktów Spółki.

W związku z powyższym, w powołanych powyżej przypadkach, gdy nieodpłatne wydania towarów mają związek z prowadzoną działalnością oraz spełniają kryterium wartościowe do uznania za prezenty o małej wartości, Spółka nie ma obowiązku naliczania podatku VAT należnego z związku z takimi wydaniami.

2. Kryterium wartościowe - wykładnia literalna
   
   

Literalna wykładnia przepisu art. 7 ust 4 ustawy o VAT wskazuje, że ustawodawca (definiując pojęcie „prezentu o małej wartości” przedstawił dwie alternatywne sytuacje, gdy przekazywane towary powinno się uznawać za takie prezenty, tj.:

1. łączna wartość przekazanego towaru w roku podatkowym nie może przekroczyć kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób albo
   
2. cena nabycia towaru lub jednostkowy koszt jego wytworzenia nie przekraczają 10 zł.
   
   
   

Ustawodawca konstruując ww. przepis nie posłużył się żadnym pojęciem sugerującym, że podatnik musi spełnić łącznie ww. przesłanki, aby uznać jego nieodpłatne wydania za prezenty o małej wartości.

Podobne stanowisko zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 grudnia 2010 r. (sygn. IPPP3/443-898/10-4/SM), w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że: „analiza językowa przepisu ust. 4 art. 7 ustaw o VAT nie pozwala na stwierdzenie, iż zamiarem ustawodawcy było połączenie obu dyspozycji i tym samym określenie prezentów o małej wartości poprzez dwie przesłanki, których łączne wypełnienie pozwala na zdefiniowanie prezentu, jako prezentu małej wartości. Ustawodawca, zmierzając, bowiem do ustalenia kilku przesłanek wspólnie będących warunkiem zastosowania danej regulacji używa do tego celu odpowiednich łączników albo słowa „łącznie” lub jego synonimów. (...) W cytowanym powyżej art. 7 ustawy o VAT takie stwierdzenia nie zostały użyte. Oznacza to, że literalne brzmienie analizowanego przepisu prowadzi do wniosku iż wskazanych przesłanek nie należy rozpatrywać łącznie jako części składowych jednego warunku wyłączenia dokonywanych wydań z opodatkowania VAT.

Ponadto Spółka analizując przepis art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT chciałaby zwrócić uwagę na pojęcie „jednostkowa”. W opinii Spółki to pojęcie powinno rozumieć się w ten sposób, że cenę nabycia lub koszt wytworzenia należy odnosić do pojedynczego towaru wydawanego nieodpłatnie, nawet gdy Spółka ze względów logistycznych będzie wydawała towary w opakowaniu zbiorczym.

Według definicji zawartej w Słowniku PWN (http://sjp.pwn.pl/slownik/) jednostkowy oznacza odniesienie do pojedynczej rzeczy. Natomiast według definicji ze Słownika PWN Biznes (http://biznes.pwn.pl/) koszt jednostkowy to koszt całkowity przypadający na jednostkę produkcji.

W konsekwencji zgodnie z literalnym brzmieniem ww. przepisu nieistotne jest czy dany towar jest przekazywany w większej ilości niż jedna sztuka.

Takie rozumienie pojęcia „jednostkowy” potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 19 czerwca 2008 r. (sygn. IPPP2/443-385/08-MS).

Dodatkowo należy podkreślić, że ustawodawca zdefiniował prezenty o małej wartości jako towary przekazywane przez podatnika jednej osobie. Ustawodawca nie wskazał jednakże kogo należy rozumieć pod sformułowaniem „jedna osoba”. W związku z tym za jedną osobę należy uznawać zarówno osobę fizyczną, osobę prawną jak i jednostkę organizacyjną, która nie posiada osobowości prawnej. Takie stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 lipca 2009 r. (sygn. IPPP2/443-510/09-2/AS), w której organ uznał, że:

„odnośnie kwestii dotyczącej podmiotów, którym wręczane są prezenty o malej wartości, organ podatkowy stwierdza, iż jest to nieistotne kogo Spółka obdarowuje przedmiotowymi prezentami dołączonymi do czasopism”.

Powyższa opinia zbieżna jest ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, przedstawionym w interpretacji indywidualnej z 18 czerwca 2012 r. (sygn. IPTPP4/443-213/12-2/OS), który potwierdził, iż: „bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów oraz status tego pomiotu, jeżeli jednostkowa wartość nabycia (koszt wytworzenia) tych towarów określone w momencie przekazywania towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy”.

Analogiczne stanowisko wyrażone zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 stycznia 2012 r. (sygn. IPPP2/443-72/12-2/KAN), zgodnie z którym „Uznać należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu. Z uwagi na powyższe, bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi czasopism (nawet gdy ich łączna wartość przekroczy 100 zł), z uwagi na fakt, że jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie uznane za dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w innych interpretacjach prawa podatkowego, m.in. w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 października 2011 r. (sygn. IPPP3/443-1337/11-2/RD), z 15 listopada 2011 r. (IPPP3/443-1132/11-2/MK), czy z 30 grudnia 2011 r. (sygn. IPPP2/443-1144/11-2/JO).

3. Kryterium Wartościowe - wykładnia celowościowa
   
   

Jak wskazano powyżej, zdaniem Spółki, ustawodawca wyodrębnił dwie alternatywne sytuacje, gdy przekazywane towary powinno się uznawać za prezenty o małej wartości. Można w związku z tym uznać, że celem ustawodawcy było wprowadzenie i utrzymanie wyłączenia spod opodatkowania nieodpłatnych wydań towarów, których jednostkowa cena jest niewielka, a w konsekwencji konsumpcja związana z takimi towarami jest znikoma.

Należy podkreślić, że sytuacje wskazane w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT są niezależne od siebie. W związku z tym, jeśli podatnik spełni przesłanki do zastosowania któregokolwiek z wymienionych przypadków, dokonywane przez niego wydania bez wynagrodzenia nie będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji z 1 grudnia 2010 r. (sygn. IPPP3/443-898/10-4/SM): „Spełnienie zatem którejkolwiek z powyżej wskazanych przesłanek pozwała na nieopodatkowywanie nieodpłatnych wydań. Uznać więc należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu. Co więcej, samo zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania ma na celu uniknięcie konieczności weryfikowania czy dana osoba otrzymała przedmioty o łącznej wartości powyżej 100 zł, gdyż charakter wydań często uniemożliwia taką weryfikację (np. przy masowych akcjach marketingowych)”.

Podsumowując, nie powinno się interpretować przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT w sposób prowadzący do konkluzji, że dopiero kumulatywne spełnienie dwóch ww. przesłanek pozwoli uznać, że przekazywane towary są prezentami o malej wartości,

Spółka pragnie zaznaczyć, że w stanie faktycznym obowiązującym do końca marca 2013 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie „w powołanej przez Spółkę w stanie faktycznym interpretacji indywidualnej z dn. 31 października 2012 r. (sygn. IPPP1/443-889/12-2/EK) potwierdził stanowisko Spółki w zakresie braku obowiązku naliczania podatku VAT należnego w związku z dokonywaniem nieodpłatnych wydań towarów w większych ilościach, gdy jednostkowy koszt wytworzenia lub cena nabycia tych towarów jest niższa niż 10 zł.

Mając na uwadze, że brzmienie art. 7 ust. 4 ustawy o VAT nie uległo zmianie po 1 kwietnia 2013 r., rozumiemy, że stanowisko DIS jest aktualne w tym zakresie. Zmiana przepisów dotyczyć będzie, więc jedynie wprowadzenia dodatkowego warunku — związku danego przekazania z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Podsumowanie

W opinii Spółki, przedstawione powyżej argumenty przemawiają za uznaniem, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. nieodpłatne wydania towarów, które są produkowane lub dystrybuowane przez Spółkę, gdy jednostkowy koszt wytworzenia łub cena ich nabycia nie jest wyższa niż 10 zł, należy traktować jako przekazanie prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o VAT niezależnie od tego, ile sztuk danego towaru otrzymuje dany podmiot, jeżeli przekazanie takie dokonywane jest na jeden z celów wskazanych w Procedurze nieodpłatnych wydań wyrobów gotowych i towarów jako mający związek z prowadzoną działalnością. Ta teza pozostanie zatem aktualna również w sytuacji, gdy dla jednego podmiotu w ciągu roku podatkowego przekazana zostanie większa ilość towarów i kwota takich wydań przekroczy np. 100 zł. W rozpatrywanej sytuacji warunkiem wyłączenia spod opodatkowania nieodpłatnych wydań jest fakt, że cena nabycia lub koszt wytworzenia wydawanego przez Spółkę pojedynczego towaru nie będzie wyższy niż 10 zł. W konsekwencji, zdaniem Spółki, wskazane wydania w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. nie podlegają opodatkowaniu VAT, jeśli ich przekazanie następuje na cele związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, wskazane w Procedurze nieodpłatnych wydań wyrobów gotowych i towarów.

Natomiast, w przypadku gdy nieodpłatne przekazanie towarów spełniających kryterium wartościowe do uznania za prezenty o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 pkt 2 ustawy o VAT przeznaczone jest na cele niezwiązane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, uregulowane w Procedurze dotyczącej należności, zapasów i darowizn, w opinii Spółki ma ona obowiązek naliczania podatku VAT należnego od tych przekazań.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.