Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-520/14-2/MPe
z 23 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2007 r. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miasta, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2014 r. (data wpływu 12 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu kalkulacji proporcji sprzedaży –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu kalkulacji proporcji sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z treścią ustawy Wnioskodawca jest gminą mającą status miasta na prawach powiatu. W związku z powyższym Wnioskodawca realizuje zadania należące do właściwości samorządu. Zgodnie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm.), podstawowym zadaniem każdej gminy, a więc również miasta, jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Wykonując powierzone zadania, Miasto zawiera również umowy cywilnoprawne. Wówczas, zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 oraz art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), miasto występuje w roli czynnego podatnika podatku od towarów i usług. Jako czynny podatnik VAT, Miasto wykonuje zarówno czynności opodatkowane VAT (według podstawowej i obniżonych stawek VAT), jak i zwolnione z VAT. Działając natomiast w charakterze organu władzy publicznej, Miasto realizuje czynności pozostające poza zakresem opodatkowania VAT.

Podobnie jak w przypadku innych podatników, również miasto, wykonując czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z postanowieniami art. 106B ust. 1 ustawy o VAT (do 31 grudnia 2013 r. art. 106 ust. 1 ustawy o VAT), dokumentowało i dokumentuje te czynności fakturami lub paragonami. Ilekroć dojdzie do stwierdzenia jakichkolwiek nieprawidłowości w zakresie dokonanego rozliczenia i dokumentacji VAT w transakcjach udokumentowanych pierwotnie fakturami VAT, zgodnie z postanowieniami obecnie obowiązującego art. 106j (do 31 grudnia 2013 r. § 13 i 14 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług) wystawiane są przez Miasto faktury korygujące.

W przypadku gdy wystawiana jest faktura korygująca „in plus" (zwiększająca podstawę opodatkowania) wynikające z niej należne zobowiązanie podatkowe rozliczane jest w dacie powstania pierwotnego obowiązku podatkowego, tj. poprzez korektę złożonej wcześniej deklaracji podatkowej VAT-7, w której pierwotnie wykazano błędnie obrót z danej transakcji. W przypadku natomiast gdy jest to faktura korygująca „in minus" (zmniejszająca podstawę opodatkowania VAT) lub faktura korygująca wynikająca z błędnego określenia sposobu opodatkowania VAT (pierwotnie wykazano obrót opodatkowany VAT, a na korekcie wykazuje się obrót zwolniony z VAT, gdyż transakcja podlega zwolnieniu z VAT), wykazanie takiej transakcji w rejestrze VAT i deklaracji VAT-7 następuje w momencie otrzymania potwierdzenia odbioru faktury korygującej od kontrahenta - zgodnie z treścią art. 29a. ust. 13 i 14 (do 31 grudnia 2013 r. art. 29 ust. 4a i 4c) ustawy o VAT, a więc na bieżąco. W związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT miasto korzysta również z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Z uwagi jednak na fakt, iż miasto wykonuje zarówno czynności opodatkowane jak i zwolnione z opodatkowania oraz niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i w wielu przypadkach nie ma możliwości bezpośredniego przyporządkowania części dokonywanych zakupów do wykonywanych czynności, odliczenie podatku naliczonego, w odniesieniu do przeważającej części zakupów, dokonywane jest przy zastosowaniu wskaźnika struktury sprzedaży, zgodnie z art. 90 i 91 ustawy o VAT.

Współczynnik VAT (proporcję) Miasto ustała jako procentowy udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje Miastu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi Miastu przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi Miastu nie przysługuje takie prawo. W tak skalkulowanym obrocie Miasto nie uwzględnia jednocześnie czynności, o których mowa w art. 90 ust. 5 i ust. 6 ustawy o VAT - zakres zastosowania tych przepisów nie jest jednak przedmiotem niniejszego zapytania.

Roczny obrót z tytułu czynności zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych z VAT jest przez miasto identyfikowany na podstawie sumy wykazanych obrotów dla czynności opodatkowanych i zwolnionych z VAT, wynikających z prowadzonych miesięcznych rejestrów VAT oraz wykazanych we wszystkich miesięcznych deklaracjach VAT-7 złożonych za dany rok kalendarzowy. Innymi słowy, wartość obrotu opodatkowanego i zwolnionego dla celów kalkulacji współczynnika VAT identyfikowana jest na podstawie sumy obrotu opodatkowanego i sumy obrotu zwolnionego wynikającego ze złożonych deklaracji VAT-7 za dany rok kalendarzowy, z uwzględnieniem ewentualnie złożonych w tym okresie korekt deklaracji VAT-7 (jeżeli zaistniały sytuacje, które zgodnie z przepisami obligowały miasto do złożenia korekty deklaracji VAT-7 za dany miesiąc).

W świetle powyższego, miasto jako obrót do wyliczenia współczynnika struktury sprzedaży przyjmowało i przyjmuje sumę obrotów wykazanych w dwunastu kolejnych deklaracjach VAT-7 złożonych za dany rok podatkowy, z uwzględnieniem ewentualnych korekt tych deklaracji (jeżeli zostały złożone). Tak ustalony natomiast obrót korygowany jest ewentualnie jedynie o wyłączenia przewidziane w art. 90 ust. 5 i 6 ustawy o VAT.

Miasto pragnie potwierdzić prawidłowość opisanego wyżej sposobu ustalania wartości obrotu dla celów kalkulacji współczynnika VAT, tj. potwierdzić, iż wartości obrotów opodatkowanego i zwolnionego z VAT dla celów kalkulacji współczynnika VAT, wynikają ze zsumowania wykazanych obrotów w 12 kolejnych deklaracjach VAT-7 za wszystkie miesiące danego roku kalendarzowego, z uwzględnieniem, ewentualnych korekt tych deklaracji.

W związku z przedstawionym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisany przez Wnioskdawcę sposób kalkulacji proporcji wstępnej i ostatecznej, o której mowa w art. 90 ust. 3 oraz art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, polegający na zsumowaniu obrotów (z transakcji opodatkowanych i zwolnionych z VAT) wykazanych w dwunastu kolejnych deklaracjach VAT-7 złożonych za dany rok kalendarzowy (z uwzględnieniem ewentualnych korekt deklaracji VAT-7 za te okresy i wyłączeń wynikających z art. 90 ust. 5 i 6 ustawy o VAT) jest prawidłowy zarówno na gruncie przepisów o VAT obowiązujących do końca 2013 r., jak i od 1 stycznia 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie, natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższego również miasto - w przypadku gdy wykonuje czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych - występuje w roli czynnego podatnika podatku VAT.

Stosownie natomiast do treści art. 86 ust. 1 w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje również w przypadku, gdy podatnik wykonuje zarówno czynności opodatkowane jak i zwolnione z opodatkowania, a nabywanych towarów i usług nie można bezpośrednio przyporządkować do działalności opodatkowanej albo zwolnionej z VAT. Stosownie bowiem do treści art. 90 ust. 1 ustawy o VAT w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. W przypadku natomiast, gdy podatnik nie jest w stanie odrębnie określić kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi oraz czynnościami w związku z wykonywaniem, których nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego skorzystać może on z uprawnień wynikających z art. 90 ust. 2-10 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią tych uregulowań, proporcję odliczenia VAT (współczynnik), ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję odliczenia określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Jednocześnie do obrotu branego pod uwagę przy kalkulacji współczynnika VAT nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności oraz obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Ponadto, stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy o VAT po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10 ustawy o VAT, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust, 11 i 12 ustawy o VAT dla zakończonego roku podatkowego. Z kolei stosownie do treści art. 91 ust. 3 ustawy o VAT, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Jak wspomniano w stanie faktycznym, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., Miasto dokonywało obliczenia wysokości wskaźnika struktury sprzedaży na podstawie sumy obrotów wynikających z transakcji opodatkowanych i zwolnionych wykazanych w złożonych deklaracjach VAT-7 za wszystkie miesiące danego roku kalendarzowego, z uwzględnieniem ewentualnych korekt złożonych deklaracji. W deklaracjach VAT-7 zawarte były dane wynikające z prowadzonych rejestrów VAT za poszczególne miesiące. W rejestrach VAT, Miasto uwzględniało natomiast transakcje zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego dla tych transakcji oraz w wysokości obrotu, ustalanego zgodnie z art. 29 ustawy o VAT. W przypadku zaś korekt in minus lub wynikających ze zmiany sposobu opodatkowania, ujęcie w rejestrach VAT następowało zgodnie z zasadami zawartymi w art. 29 ust. 1, ust. 4a oraz ust. 4c ustawy o VAT. Po 1 stycznia 2014 r. Wnioskodawca ustala wielkość obrotu w oparciu o art. 29a ust. 1, ust. 13 i ust. 14 ustawy o VAT.

Ponadto zarówno wówczas gdy obowiązywały postanowienia art. 29 ustawy o VAT jak i obecnie, tj. na podstawie obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 29a w ustawie o VAT w sposób jednoznaczny uregulowana została kwestia ewidencjonowania oraz rozliczania należnego zobowiązania podatkowego w przypadku wystawienia korekty faktur „in minus" w tym również korekty wynikającej z błędnie wykazanej kwoty VAT.

Zgodnie z postanowieniami art. 29 ust. 4a ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do końca 2013 r.), w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulegała zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonywał pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawniało podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (na bieżąco). Ponadto stosownie do treści art. 29 ust. 4c ustawy o VAT, przepis ust. 4a znajdował zastosowanie odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Stosownie natomiast do treści art. 29a ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględniania faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zgodnie natomiast z art. 29a ust. 14 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r). przepis ust. 1-3 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku -wyższą niż należna.

W świetle powyższego, zarówno pod rządami obecnie obowiązujących przepisów prawa jak również w myśl przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2013 r. korekta faktury „in minus" w tym również wynikającej z błędnie wykazanego podatku na pierwotnej fakturze ujęta winna być zarówno w rejestrze sprzedaży jak i deklaracji VAT-7 wyłącznie w okresie, w którym podatnik (dostawca) otrzymał potwierdzenie otrzymania przez kontrahenta wystawionej korekty faktury. Jedynie wyjątkowo, przepisy o VAT obowiązujące od 1 stycznia 2014 r. przewidują możliwość obniżenia podstawy opodatkowania bez konieczności posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej (zgodnie z art. 29a ust. 15 ustawy o VAT). Według tej zasady również Miasto ujmowało i ujmuje wystawione korekty faktur „in minus, tj. w okresie, w którym otrzymano potwierdzenie otrzymania przez kontrahenta danej korekty faktury.

Tak ustalona podstawa opodatkowania (obrót) winna być, w ocenie mieście, podstawą do sporządzenia zarówno prawidłowych rejestrów sprzedaży jak i składanych deklaracji VAT-7, a w efekcie również do wyliczenia współczynnika struktury sprzedaży za dany rok podatkowy. Tak ustalony natomiast obrót korygowany był i jest ewentualnie jedynie o wyłączenia przewidziane w art. 90 ust.5 i 6 ustawy o VAT. Jeżeli jednak w rozliczeniach mieście wystawiona zostałaby korekta powodująca konieczność skorygowania pierwotnej deklaracji VAT (korekta in plus wynikająca z błędnie wystawionej i ujętej pierwotnie faktury) - wówczas dla celów kalkulacji współczynnika VAT należy uwzględnić wartości obrotu (opodatkowanego i zwolnionego), wynikające ze złożonej skorygowanej deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy.

W związku z tym Miasto dokonuje przedmiotowych wyliczeń w oparciu o dane zawarte w prowadzonych rejestrach sprzedaży i wykazane w deklaracjach VAT-7 za wszystkie miesiące rozliczeniowe danego roku kalendarzowego (z uwzględnieniem korekt tych deklaracji), mając jednakże na uwadze treść art. 90 ust. 5 i ust. 6 ustawy o VAT.

Powyższy sposób ustalania wartości współczynnika VAT - jako sumy wartości obrotów (z transakcji opodatkowanych i zwolnionych z VAT) za wszystkie miesiące danego roku kalendarzowego - potwierdzają również organy podatkowe. Jak trafnie stwierdził Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w piśmie z dnia 14 lipca 2006 r. Nr 1472/RPP1/443-405/2006 należy rozumieć tak, jak zostało zdefiniowane w art. 29 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku(...)". W ocenie Miasta, stanowisko to pozostaje aktualne również na gruncie przepisów o VAT obowiązujących od 1 stycznia 2014 r. Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej Nr IPPP1/443-1102/13-4/IGo z dnia 24 stycznia 2014 r. wskazał, iż: „Zasadą jest miesięczne rozliczanie podatku VAT, a tylko w ściśle określonych w przepisach prawa przypadkach możliwe jest rozliczanie podatku w okresach kwartalnych. Obowiązek ten determinuje obowiązek wykazania obrotu w składanych deklaracjach za poszczególne okresy rozliczeniowe. Tym samym, obrót roczny do wyliczenia współczynnika proporcji VAT powinien być ustalanych jako suma obrotów osiągniętych w ciągu roku podatkowego w poszczególnych okresach rozliczeniowych (miesięcznych lub kwartalnych). Obliczenie obrotu rocznego na podstawie danych wynikających z deklaracji podatkowych składanych za poszczególne okresy rozliczeniowe tego roku jest prostą konsekwencją obowiązku wykazania w nich wysokości obrotu w tych okresach."

Analogiczne stanowisko przedstawił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 marca 2013 r. sygn. (akt I FSK 2155/11), w którym wskazał iż: „W deklaracjach tych podatnik wykazuje obrót zarówno z czynności opodatkowanych - w związku z którymi przysługuje mu prawo do odliczenia jak też obrót z tytułu czynności zwolnionych - z tytułu których prawo do odliczenia mu nie przysługuje. W konsekwencji powyższego, mając na uwadze, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje rozliczenia rocznego, stwierdzić trzeba, iż nie ma innego sposobu na ustalenie rocznego obrotu podatnika, jak tylko przez zsumowanie wykazanych w deklaracjach obrotów z poszczególnych okresów rozliczeniowych, z uwzględnieniem ewentualnych korekt deklaracji."

W ocenie Miasta, wskazany sposób kalkulacji współczynnika VAT jest również zgodny z regulacjami wspólnotowymi w tym zakresie.

Jak więc wynika z powyższego, w ocenie Miasta, prezentowane przez Miasto stanowisko jest zgodne z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.