Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-238/14-2/MC
z 13 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2014 r. (data wpływu 13 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych,
• ustalenia wartości początkowej lokalu niemieszkalnego otrzymanego aportem.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka została utworzona w 2012 r. Jedynym udziałowcem Spółki jest Bank X w Y (dalej jako: Bank). Bank obecnie planuje wnieść do Spółki w drodze aportu nieruchomość w postaci samodzielnego lokalu niemieszkalnego wraz ze związanymi z nim prawami wynoszącymi (…) części we wspólnych częściach budynku i urządzeniach oraz w prawie użytkowania wieczystego. Nominalna wartość udziałów, którą obejmie Bank w zamian za wniesiony aport w postaci nieruchomości, będzie odpowiadać wartości rynkowej przedmiotu aportu. Przedmiot aportu nie będzie stanowić przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dostawa nieruchomości z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie korzystać ze zwolnienia unormowanego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10-10a ustawy o VAT.

Po otrzymaniu nieruchomości w drodze aportu Spółka przyjmie ją na stan środków trwałych oraz rozpocznie dokonywanie od niej odpisów amortyzacyjnych.

Następnie powyższa nieruchomość będzie za wynagrodzeniem wynajmowana przez Spółkę Bankowi na potrzeby prowadzonej przez Bank działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy Spółka będzie uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od otrzymanego aportem lokalu niemieszkalnego wraz ze związanymi z nim prawami wynoszącymi (…) części we wspólnych częściach budynku i urządzeniach?
2. W jaki sposób winna być ustalona wartość początkowa nieruchomości, którą Spółka otrzyma w drodze aportu?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną 13 sierpnia 2014 r. nr ILPB4/423-238/14-3/MC.

Zdaniem Wnioskodawcy będzie on uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od nabytej w drodze aportu nieruchomości w postaci samodzielnego lokalu niemieszkalnego.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: ustawa o PDOP) kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Przy tym zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o PDOP kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Z treści art. 16a ust. 1 ustawy o PDOP wynika natomiast, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji nie podlegają jednak, stosownie do treści art. 16c pkt 1 ustawy o PDOP, grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, iż w przypadku wydatków na nabycie składników majątkowych stanowiących środki trwałe, ustawodawca zawarł regułę, zgodnie z którą powyższy wydatek winien być odniesiony w ciężar kosztów podatkowych w czasie – poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne. Potwierdzeniem powyższego jest powołany już powyżej przepis art. 15 ust. 6 ustawy o PDOP.

Bezpośrednim celem podwyższenia kapitału zakładowego Spółki w drodze emisji udziałów jest pozyskanie nieruchomości, która następnie zostanie wprowadzona w Spółce do ewidencji środków trwałych i Spółka rozpocznie od niej dokonywanie odpisów amortyzacyjnych. Odpisy nie będą dokonywane jednak od wartości wieczystego użytkowania gruntu, co wynika z treści art. 16c pkt 1 ustawy o PDOP. Przy tym ze względu na fakt, że pozyskana nieruchomość, w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej zostanie wynajęta Bankowi i w ten sposób będzie służyła osiąganiu przychodów przez Spółkę – odpisy amortyzacyjne będą mogły być rozpoznane jako stanowiące koszty uzyskania przychodu.

W analizowanym przypadku nie znajdzie, w ocenie Wnioskodawcy, zastosowania żadne z wyłączeń, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o PODP, w szczególności ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d ustawy o PDOP. Zgodnie z treścią powyższego przepisu nie są kosztem uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki. Z przepisu tego wynika zatem, że kosztem uzyskania przychodu podatnika otrzymującego aport mogą być natomiast odpisy amortyzacyjne dokonywane od części wartości przedmiotu aportu przekazanej na kapitał zakładowy.

Jak wskazano na wstępie cała wartość rynkowa przedmiotu aportu ma zostać odniesiona na kapitał zakładowy Spółki, a więc nie wystąpi tzw. agio emisyjne. W związku z powyższym w sprawie nie znajdzie zastosowania ograniczenie, o którym mowa w powołanym przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto Organ informuje, że wniosek Spółki w przedmiocie podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.