Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-238/14-3/MC
z 13 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2014 r. (data wpływu 13 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej lokalu niemieszkalnego otrzymanego aportem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych,
• ustalenia wartości początkowej lokalu niemieszkalnego otrzymanego aportem.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka została utworzona w 2012 r. Jedynym udziałowcem Spółki jest Bank X w Y (dalej jako: Bank). Bank obecnie planuje wnieść do Spółki w drodze aportu nieruchomość w postaci samodzielnego lokalu niemieszkalnego wraz ze związanymi z nim prawami wynoszącymi (…) części we wspólnych częściach budynku i urządzeniach oraz w prawie użytkowania wieczystego. Nominalna wartość udziałów, którą obejmie Bank w zamian za wniesiony aport w postaci nieruchomości, będzie odpowiadać wartości rynkowej przedmiotu aportu. Przedmiot aportu nie będzie stanowić przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dostawa nieruchomości z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie korzystać ze zwolnienia unormowanego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10-10a ustawy o VAT.

Po otrzymaniu nieruchomości w drodze aportu Spółka przyjmie ją na stan środków trwałych oraz rozpocznie dokonywanie od niej odpisów amortyzacyjnych.

Następnie powyższa nieruchomość będzie za wynagrodzeniem wynajmowana przez Spółkę Bankowi na potrzeby prowadzonej przez Bank działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy Spółka będzie uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od otrzymanego aportem lokalu niemieszkalnego wraz ze związanymi z nim prawami wynoszącymi (…) części we wspólnych częściach budynku i urządzeniach?
2. W jaki sposób winna być ustalona wartość początkowa nieruchomości, którą Spółka otrzyma w drodze aportu?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną 13 sierpnia 2014 r. nr ILPB4/423-238/14-2/MC.

Zdaniem Wnioskodawcy wartością początkową nabytej w drodze aportu nieruchomości będzie wartość ustalona na dzień wniesienia przez Bank wkładu, nie wyższa jednak od wartości rynkowej.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych uregulowane zostały w treści art. 16g ust. 1 ustawy o PDOP. Ustawodawca zawarł w powyższym przepisie rozróżnienie, zgodnie z którym w zależności od sposobu nabycia danego składnika majątku, uznanego następnie za środek trwały, wartość początkowa będzie ustalana odmiennie.

W przypadku pozyskania danego środka w drodze aportu zastosowanie znajduje przepis art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o PDOP. Zgodnie z jego treścią za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki, a także wkładu w spółdzielni – ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Ponadto należy wskazać, iż stosownie do art. 16g ust. 12 ustawy o PDOP przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14. Powyższe oznacza, że ustalając wartość początkową poszczególnych środków trwałych należy mieć na uwadze ich wartość rynkową.

Zgodnie z ww. art. 14 ust. 1 tej ustawy przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

Zatem jak wynika z powołanych powyżej przepisów, w przypadku składników majątkowych otrzymanych aportem ustawodawca przewidział swobodę podatnika w ustaleniu ich wartości początkowej, ograniczając ją jednak parametrem wartości maksymalnej, która nie może przekraczać wartości rynkowej środka trwałego. Podatnik powinien zatem określić wartość rynkową otrzymywanego aportem środka trwałego (przy uwzględnieniu przesłanek zawartych w powyższym artykule) – wartość ta wyznacza górną granicę, jaką można przyjąć dla wartości początkowej tego środka trwałego.

Podobnie organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych w zakresie ustalenia wartości początkowej wskazują, iż wartością początkową otrzymanych w formie aportu środków trwałych będzie ich wartość ustalona przez podatnika na dzień otrzymania aportu, nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 23 sierpnia 2013 r. sygn. IBPBI/2/423-622/13/MS).

Tożsamy pogląd zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 27 czerwca 2013 r. (sygn. ILPB4/423-101/13-4/MC), który rozpatrując stanowisko wnioskodawcy w zakresie ustalenia wartości początkowej wskazał co następuje:

„Odnosząc się do zagadnienia określenia wartości początkowej nabytych przez Spółkę w drodze aportu składników majątkowych, wskazać należy na regulację art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni – ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej. Przepis powyższy normuje sytuację nabycia w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) majątku niestanowiącego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Z treści tego przepisu wynika, że ustalona przez podatnika, na dzień wniesienia wkładu, wartość poszczególnych składników majątku nie może być wyższa od ich wartości rynkowej”.

Dokonując wykładni powyższego przepisu należy również odwołać się do orzecznictwa. Na uwagę zasługuje wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 lutego 2003 r. (sygn. I SA/Łd 946/01), w którym wskazuje się, że:

„dwa limity wyznaczają maksymalną wysokość wartości początkowej środków trwałych wniesionych jako aport do spółki z o.o.: 1) wartość rynkowa, 2) nominalna wartość udziałów objętych za aport, który stanowią środki trwałe. Nie można zatem zgodzić się, że podstawowe znaczenie ma jedynie to, czy ustalona wartość początkowa środków trwałych wniesionych jako aport nie przewyższa ich wartości rynkowej. Tak samo istotna jest nominalna wartość udziałów objętych za ten aport”.

Uwzględniając, iż jak zawarto na wstępie, nominalna wartość udziałów, którą obejmie Bank w zamian za wniesiony do Spółki aport w postaci nieruchomości, będzie odpowiadać wartości rynkowej przedmiotu aportu – wartością początkową nabytej w drodze aportu nieruchomości będzie jej wartość ustalona przez Spółkę na dzień otrzymania aportu, nie wyższa jednak od wartości rynkowej tej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że – zdaniem Organu podatkowego – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w niniejszym postępowaniu. W odniesieniu natomiast do powołanych przez Spółkę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto Organ informuje, że wniosek Spółki w przedmiocie podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.