Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-591/14/DM
z 23 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2014 r. (data wpływu 28 maja 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania i określenia podstawy opodatkowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania i określenia podstawy opodatkowania.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Obowiązujące w Spółce zasady sprzedaży towarów umożliwiają zastosowanie skonta dla odbiorców, którzy przy odroczonym terminie płatności dokonają zapłaty za odebrany towar w terminie 14 dni.

W ofercie wysyłanej do kontrahenta, Spółka podaje cenę podstawową, warunki płatności oraz informację o skoncie w wysokości 2% w przypadku wpływu zapłaty na konto Spółki w terminie 14 dni.

Spółka przed dostawą i wystawieniem faktury otrzymuje od kontrahenta potwierdzenie o skorzystania z obniżki ceny w postaci skonta.

Dla kontrahenta zainteresowanego tą formą upustu, Spółka wystawi fakturę, na której wykazana jest wartość towaru z uwzględnieniem obniżki procentowej wynikającej ze skonta.

Podstawą opodatkowania będzie kwota uwzględniająca skonto z uwagi na relacje między firmami i zobowiązanie kontrahenta do zapłaty za towar w wyznaczonym terminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może wystawić fakturę obejmującą wartość skonta, przez co zmniejszyć podstawę opodatkowania o kwotę upustu z tytułu wcześniejszej zapłaty w oparciu o pisemne oświadczenie kontrahenta o wyborze warunków obejmujących skonto?
2. Czy wystawioną fakturę korektę zwiększającą podstawę opodatkowania w przypadku niewywiązania się kontrahenta z warunków płatności, Spółka będzie mogła ująć na bieżąco, tj. w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Ustęp 7 powyższego przepisu wskazuje, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Natomiast przepis art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy wskazuje, że podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen. Przy czym, jak wynika z treści ustępu 13 powyższego przepisu, następuje to pod warunkiem posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę.

Z powyższych przepisów można wywnioskować, że podstawa opodatkowania nie obejmuje skont. Jednak jak wynika z przepisu art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy faktura powinna zawierać kwoty wszelkich upustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto.

Z uwagi na powyższe przepisy, oraz to, że skonto jest tzw. rabatem warunkowym, przyznawanym pod warunkiem zawieszającym, Spółka powzięła wątpliwość, czy może w opisanym stanie faktycznym wystawić fakturę, w której jako wartość towaru wskaże wartość obejmującą skonto.

W ocenie Spółki, w przypadku posiadania od kontrahenta potwierdzenia (np. w formie emaila) o skorzystaniu ze skonta, spółka prawidłowo wystawia fakturę z uwzględnieniem zniżki w cenie towaru.

Dopiero ewentualne niedotrzymanie przez kontrahenta warunku, spowoduje po stronie Spółki obowiązek wystawiania faktury korekty zwiększającej podstawę opodatkowania. Powyższe stanowisko potwierdzone zostało w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 czerwca 2013 r., znak ITPP1/443-314/13/IK, w której organ stwierdził, że „sprzedaż towaru z rabatem następuje po spełnieniu przez kontrahenta określonych warunków, tj. pisemnego zobowiązania do dokonania płatności w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury, a zatem nie jest wynikiem przypadku, lecz wynika z relacji istniejących pomiędzy kontrahentem, a Wnioskodawcą. Zatem, określając podstawę opodatkowania, Nadleśnictwo winno jako obrót przyjąć rzeczywistą kwotę należną z tytułu sprzedaży. Tym samym, w przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania (obrotem) dla Wnioskodawcy - zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy – będzie kwota faktycznie należna od nabywcy - tj. cena promocyjna - pomniejszona o należny podatek.”

Stanowisko to zostało potwierdzone również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 9 września 2013 r. znak IPPP1/443-573/13-4/AP i Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 7 października 2013 r. znak IPTPP2/443-594/13-2/IR.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, w przypadku posiadania od kontrahenta potwierdzenia przez niego wyboru wariantu cenowego ze skontem, Spółka prawidłowo wystawia fakturę w której wykazuje cenę towaru z zastosowanym skontem. Dopiero w przypadku braku wpływu środków na konto Spółki w określonym terminie, Spółka wystawia fakturę korygującą zwiększającą podstawę opodatkowania.

Ad. 2. W ustawie o podatku od towarów i usług, w przepisie art. 29a ust. 13-16,ustawodawca uregulował zasady ewidencjonowania faktur korygujących zmniejszających podstawę opodatkowania podatkiem VAT. W oparciu o te przepisy, wystawca faktury korygującej obniża podstawę opodatkowania, jeśli, posiada przed upływem terminu do złożenia deklaracji za okres rozliczeniowy, potwierdzenie otrzymania jej przez nabywcę towarów lub usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie regulują natomiast momentu rozliczenia faktury korygującej zwiększającej obrót oraz podatek należny.

W orzecznictwie sądowym oraz interpretacjach podatkowych wskazuje się, że termin rozliczenia przez wystawcę faktury korygującej zwiększającej kwotę podatku VAT uzależniony jest od okoliczności powodujących konieczność ich wystawienia.

I tak, jeśli przyczyna korekty istniała już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, to należy ją ująć w rozliczeniu za okres, w którym w wyniku błędu zaniżony został podatek VAT należny. Jeżeli natomiast przyczyna korekty powstała później, to korektę „in plus” należy ująć na bieżąco, tj. w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna jej wystawienia.

Potwierdzeniem stanowiska jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 czerwca 2011 r., sygn. akt I FSK 853/10, czy też interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 grudnia 2013 r., znak IPPP1/443-1228/13-2/AW.

W takim przypadku nie dochodzi do zaniżenia VAT należnego.

W ocenie Spółki niewywiązanie się kontrahenta z przyjętych warunków zapłaty spowoduje obowiązek wystawienia faktury korekty „in plus”. Z uwagi na to, że przyczyna wystawienia faktury korekty nie istniała w momencie wystawienia faktury pierwotnej, a powstała dopiero w wyniku niewywiązania się kontrahenta z warunków umowy (upływ terminu zapłaty), w tym momencie zaistniała przesłanka do wystawienia faktury i podwyższenia ceny. Zdaniem Spółki za prawidłowe należy przyjąć, że w opisanym stanie faktycznym, wystawiając fakturę pierwotną nie doszło do zaniżenia podatku VAT, a wystawioną fakturę korektę „in plus” należy ująć na bieżąco, w rozliczeniu za okres w którym powstała przyczyna wystawienia korekty. Jednocześnie Spółka nie musi posiadać potwierdzenia odbioru faktury korekty przez kontrahenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 29a ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 ww. ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

W myśl art. 29a ust. 10 ustawy podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29a ust. 13 ustawy).

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy).

Zgodnie z art. 29a ust. 15 ustawy warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

1. eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

W myśl art. 29a ust. 16 ustawy w przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 106a ustawy o podatku od towarów i usług, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:



1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   
2. państwa trzeciego.

Stosownie do art. 106b ust. 1 cyt. ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Elementy jakie powinna zawierać faktura zostały określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-24 ww. ustawy. Z art. 106e ust. 1 pkt 1-15 wynika, że faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem (…).

Z kolei w myśl art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

• podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy – faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:





1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   
2. nazwę (rodzaj) towaru lub i usługi objętych korektą;


4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Przepis art. 106j ust. 3 ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik udziela upustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonywanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

1. powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
2. może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że obowiązujące u Wnioskodawcy zasady sprzedaży towarów umożliwiają zastosowanie skonta dla odbiorców, którzy przy odroczonym terminie płatności dokonają zapłaty za odebrany towar w terminie 14 dni. W ofercie wysyłanej do kontrahenta, Wnioskodawca podaje cenę podstawową, warunki płatności oraz informację o skoncie w wysokości 2% w przypadku wpływu zapłaty na konto w terminie 14 dni. Przed dostawą i wystawieniem faktury Wnioskodawca otrzymuje od kontrahenta potwierdzenie o skorzystaniu z obniżki ceny w postaci skonta. Wnioskodawca wystawia fakturę, na której wykazana jest wartość towaru z uwzględnieniem obniżki procentowej wynikającej ze skonta, ze względu na „zobowiązanie kontrahenta do zapłaty za towar w wyznaczonym terminie”. W przypadku jednak niewywiązania się kontrahenta z „warunków płatności” Wnioskodawca wystawia fakturę korygująca „in plus”.

Wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „skonto”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Skonto to procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem („Mały słownik języka polskiego”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, str. 849). Natomiast przez rabat, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty (skonto) ma charakter warunkowy. Jest on przyznawany pod warunkiem zawieszającym – dopiero z chwilą ziszczenia się warunku – w razie wcześniejszej zapłaty. Jeśli zaś warunek ziszcza się już po dostawie, to wówczas rabat jest przyznawany po dokonaniu transakcji. Nie może on więc być uwzględniony w momencie wystawienia faktury. Wówczas bowiem jeszcze nie wiadomo, czy rabat ten faktycznie zostanie przyznany, czy też nie.

Mając powyższe na uwadze, jak również powołane przepisy prawa wskazać należy, że w sytuacji gdy – jak wynika wniosku – faktura wystawiona zostaje przed spełnieniem przez nabywcę warunków uprawniających do skonta, w momencie dostawy powinna być wystawiona faktura dokumentująca całą wartość sprzedaży z ewentualnym zamieszczeniem uwagi o warunkach udzielanego skonta. Sam fakt „zobowiązania się” kontrahenta (w postaci oświadczenia o wyborze warunków obejmujących skonto w postaci np. emaila) do zapłaty za towar w wyznaczonym terminie nie upoważnia do wystawienia faktury „obejmującej wartość skonta”.

Natomiast po otrzymaniu zapłaty Wnioskodawca, zgodnie z art. 106j ustawy o podatku od towarów i usług, wystawia fakturę korygującą na pomniejszenie obrotu o kwotę udzielonego skonta, która stanowi podstawę zmniejszenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego w prowadzonej ewidencji i deklaracji zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 1 cyt. ustawy.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści art. 106j ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, który stanowi, że po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu (o którym mowa w art. 29 ust. 7 pkt 1 ustawy, czyli skonta) podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę korygującą.

Wskazać należy, że odmienna analiza powyższych przepisów byłaby sprzeczna z właściwością skonta – jako czynności istniejącej pod warunkiem zawieszającym – przyznanie bowiem rabatu uzależnione jest od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej zapłaty. W związku z tym nie należy odgórnie zakładać, że każdy z klientów skorzysta ze skonta i tym samym rabat będzie należy. Dopiero bowiem z chwilą skorzystania ze skonta istnieje podstawa prawna do uznania tego rodzaju rabatu za prawnie skuteczny. Zatem z chwilą ziszczenia się tego warunku (tzn. skorzystania ze skonta przez nabywcę) wpływa na podstawę opodatkowania w związku z czym należy wystawić fakturę korygującą, co potwierdza powołany art. 106j ust. 1 ustawy.

Z wyżej wskazanych względów, z uwagi na to, że w fakturze pierwotnej wykazana jest wartość towaru bez uwzględnienia „obniżki procentowej wynikającej ze skonta”, w sytuacji „niewywiązania się kontrahenta z warunków płatności”, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej.

A zatem, w świetle obowiązujących przepisów nie można uwzględniać skonta „od razu” w podstawie opodatkowania pierwotnie wystawionej faktury. Dopiero bowiem z chwilą zrealizowania skonta przez kontrahenta (ziszczenia się warunku) staje się ono prawnie skuteczne i tym samym wpływa na podstawę opodatkowania. W konsekwencji czego należy wystawić fakturę korygującą „in minus” do faktury wcześniej wystawionej na rzecz danego klienta.

Z wyżej wskazanych względów stanowisko wyrażone we wniosku uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.