Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-594/13-2/IR
z 7 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pomniejszenia obrotu o kwotę rabatu na podstawie pisemnego zobowiązania kontrahenta do zapłaty wynagrodzenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do pomniejszenia obrotu o kwotę rabatu na podstawie pisemnego zobowiązania kontrahenta do zapłaty wynagrodzenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Obowiązujące zasady sprzedaży drewna w Nadleśnictwie umożliwiają zastosowanie skonta dla odbiorców, którzy przy odroczonym terminie płatności, dokonali zapłaty za odebrane drewno w terminie do 14 dni. Dotychczas Nadleśnictwo (Wnioskodawca) stosuje zasadę, że kontrahent nabywa prawo do skonta po dokonaniu płatności za fakturę w terminie 14 dni, które powoduje wystawienie faktury korygującej do faktury pierwotnej – zmniejszającej cenę pierwotną o obowiązujące w danym okresie skonto.

Jednakże Nadleśnictwo zamierza w przyszłości wprowadzić możliwość (przewidzianą w umowie) zastosowania skonta po otrzymaniu wniosku od kontrahenta wraz z jego zobowiązaniem o zapłacie w terminie 14 dni od wystawienia faktury. Skonto uwzględniane byłoby od razu na fakturze VAT dokumentującej dostawę, co w przypadku terminowej zapłaty (zgodnie ze zobowiązaniem kontrahenta) nie powodowałoby konieczności wystawienia faktury korygującej. Dopiero w przypadku zapłaty po upływie 14 dni prawo do skonta zostałoby utracone i wystawiona byłaby faktura korygująca, zwiększająca podstawę opodatkowania oraz podatek VAT należny.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Jednocześnie, na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawę opodatkowania zmniejsza się m.in. o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont). Sposób udokumentowania transakcji określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360, z 2012 r, poz1428). Wśród obowiązkowych danych, które powinny się znaleźć na fakturze VAT, rozporządzenie wymienia m.in. kwoty wszelkich rabatów w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto (§ 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia).

Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku odroczonego terminu płatności, faktura wystawiana przez Nadleśnictwo może nie obejmować skonta, gdyż w momencie jej wystawiania nie wiadomo, czy kontrahent ostatecznie będzie mógł z niego skorzystać (tzn. czy dokona zapłaty w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury). Jeżeli zatem płatność zostanie dokonana w terminie 14 dni, kontrahent nabędzie prawo do skonta, zaś Nadleśnictwo wystawi fakturę korygującą, dokumentującą jego udzielenie. Zgodnie bowiem z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy (czyli m.in. bonifikaty, uznanie reklamacji, opustu i skonta), podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Zatem po stwierdzeniu, że kontrahentowi przysługuje skonto z tytułu wcześniejszej płatności, Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą pierwotną fakturę o wartość skonta. Elementy obowiązkowe, które powinny się znaleźć na takiej fakturze korygującej wskazane są w § 13 rozporządzenia.

Natomiast w przypadku otrzymania pisemnego wniosku kontrahenta o uwzględnienie skonta wraz z jego zobowiązaniem się do zapłaty w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury, Nadleśnictwo zamierza uwzględnić skonto w fakturze za odebrane drewno, a nie dopiero po zapłacie wystawiając fakturę korygującą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Nadleśnictwo może zmniejszyć podstawę opodatkowania o kwotę rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty w oparciu o pisemnie zobowiązanie kontrahenta do terminowej zapłaty w czasie 14 dni do wystawienia faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów dopuszczalna jest sytuacja, kiedy po otrzymaniu pisemnego wniosku kontrahenta o zastosowanie skonta wraz z jego zobowiązaniem do zapłaty w terminie14 dni od wystawienia faktury, skonto uwzględnione byłoby od razu na fakturze VAT, co w przypadku terminowej zapłaty nie powodowałoby konieczności wystawienia faktury korygującej.

Dopiero w przypadku zapłaty po upływie 14 dni prawo do skonta zostałoby utracone i wystawiona byłaby faktura korygująca, zwiększająca podstawę opodatkowania oraz podatek VAT należny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Z przytoczonego wyżej przepisu art. 29 ustawy wynika, iż udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne niż podatkowe przepisy prawa, jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie obrotu, a tym samym podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

• rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży – niemające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat;
  

• rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży – bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta – wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29 ust. 4 ustawy, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania (w przypadku sprzedaży dokumentowanej fakturą VAT – fakturą korygującą; w przypadku sprzedaży ewidencjonowanej na kasie rejestrującej – ewidencją korekt).
  
  

Zatem obrotem jest kwota należna ze sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT, po wyłączeniu wartości udzielonych bonifikat. Należy zaznaczyć, iż skonto obniża zarówno podstawę opodatkowania, jak i podatek należny z niej wynikający. Wartość udzielonych rabatów pomniejsza więc obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Ogólne regulacje dotyczące zasad wystawiania faktur, w tym faktur korygujących, zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia faktura powinna zawierać:

1. datę jej wystawienia;
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem.
    
    

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

Z kolei jak stanowi § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż obowiązujące zasady sprzedaży drewna w Nadleśnictwie (Wnioskodawca) umożliwiają zastosowanie skonta dla odbiorców, którzy przy odroczonym terminie płatności, dokonali zapłaty za odebrane drewno w terminie do 14 dni. Dotychczas Wnioskodawca stosował zasadę, że kontrahent nabywał prawo do skonta po dokonaniu płatności za fakturę w terminie 14 dni, które powodowało wystawienie faktury korygującej do faktury pierwotnej – zmniejszającej cenę pierwotną o obowiązujące w danym okresie skonto. Jednakże Nadleśnictwo zamierza w przyszłości wprowadzić możliwość (przewidzianą w umowie) zastosowania skonta po otrzymaniu wniosku od kontrahenta wraz z jego zobowiązaniem o zapłacie w terminie 14 dni od wystawienia faktury. Skonto uwzględniane byłoby od razu na fakturze VAT dokumentującej dostawę, co w przypadku terminowej zapłaty (zgodnie ze zobowiązaniem kontrahenta) nie powodowałoby konieczności wystawienia faktury korygującej. Dopiero w przypadku zapłaty po upływie 14 dni prawo do skonta zostałoby utracone i wystawiona byłaby faktura korygująca, zwiększająca podstawę opodatkowania oraz podatek VAT należny. Nadto Wnioskodawca wskazał, że w przypadku odroczonego terminu płatności, faktura wystawiana przez Nadleśnictwo może nie obejmować skonta, gdyż w momencie jej wystawiania nie wiadomo, czy kontrahent ostatecznie będzie mógł z niego skorzystać. Natomiast w przypadku otrzymania pisemnego wniosku kontrahenta o uwzględnienie skonta wraz z jego zobowiązaniem się do zapłaty w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury, Nadleśnictwo zamierza uwzględnić skonto w fakturze za odebrane drewno, a nie dopiero po zapłacie wystawiając fakturę korygującą.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, iż przepisy ustawy nie definiują pojęcia „skonta”, w związku z tym jej definicja powinna być odczytywana w oparciu o definicję słownikową. Skonto, to procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem („Mały słownik języka polskiego”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, str. 849). Natomiast przez rabat, w myśl słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.), należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany rabat winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że będą to rabaty udzielone w momencie odbioru drewna przez kontrahentów i udokumentowania tych czynności fakturami – tym samym nie będą one miały wpływu na podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy, a więc w takim przypadku kwota uwzględniająca już przyznany rabat.

W związku z powyższym, w okolicznościach niniejszej sprawy, stwierdzić należy, iż skoro sprzedaż towaru z rabatem następuje po spełnieniu przez kontrahenta określonych warunków, tj. pisemnego zobowiązania do dokonania płatności w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury, a zatem nie jest wynikiem przypadku, lecz wynika z relacji istniejących pomiędzy kontrahentem, a Nadleśnictwem to Wnioskodawca określając podstawę opodatkowania, winien jako obrót przyjąć rzeczywistą kwotę należną z tytułu sprzedaży. Tym samym, w przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania (obrotem) dla Zainteresowanego – zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy – będzie kwota faktycznie należna od nabywcy – tj. cena promocyjna - pomniejszona o należny podatek.

Biorąc pod uwagę zapis § 5 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia, na fakturze, dokumentującej dokonaną dostawę drewna Wnioskodawca nie ma obowiązku wyszczególniać kwoty udzielonego rabatu, skoro został on już uwzględniony w wynagrodzeniu, do którego uiszczenia zobowiązał się pisemnie kontrahent. W przypadku natomiast niespełnienia warunków określonych przez strony w umowie, tzn. jeżeli kontrahent nie zapłaci w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury kwoty należności określonej w fakturze, Nadleśnictwo będzie zobowiązane wystawić fakturę korygującą, zwiększającą podstawę opodatkowania na pierwotnej fakturze.

Końcowo wskazać należy, iż interpretacji udzielono przy założeniu, że zawarte z kontrahentem umowy są prawnie skuteczne i nie zmierzają do obejścia przepisów prawa podatkowego. Zaznaczyć w tym miejscu należy, iż zgodnie z art. 199a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, właściwy organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Ponadto zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla kontrahentów Wnioskodawcy.

Zaznacza się, iż zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.