2014.09.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-611/14-3/SM
z 24 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pytania nr 5 w części:

uznania wysłania towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów – jest prawidłowe,

momentu powstania obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uregulowań związanych z połączeniem spółek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Połączenie spółek

Wnioskodawca jest holenderską spółką Y. (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością pod prawem holenderskim, dalej: Y. lub Spółka Przejmująca) z siedzibą w Schiphol-Rijk, Królestwo Niderlandów, wpisana do rejestru handlowego Handelsregister van de Kamers van Koophandler Amsterdam.

Y. jest na zaawansowanym etapie procedury połączenia, wskutek której Y. połączy się w całości ze spółką-córką Y. M. (prywatna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością pod prawem holenderskim, dalej: Y. M. lub Spółka Przejmowana) poprzez przejęcie.

Zarówno Y. i Y. M. są rezydentami podatkowymi Królestwa Niderlandów i podlegają opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Królestwie Niderlandów.

Zarówno Y., jak i Y. M. należą do X. - międzynarodowej grupy zajmującej się produkcją motocykli, produktów motorowodnych i innych produktów silnikowych, a także usług związanych ze swoją podstawową działalnością.

Połączenie

Celem planowanego połączenia jest uproszczenie struktury prawnej X., które prowadzić ma do obniżenia kosztów związanych z prowadzeniem m.in. osobnej księgowości wewnątrz grupy. Połączenie ma zatem charakter biznesowy.

Połączenie przeprowadzone zostanie zgodnie z prawem spółek Królestwa Niderlandów. Y. nabędzie aktywa i zobowiązania Spółki Przejmowanej, która w następstwie połączenia przestanie istnieć. Połączenie jest planowane na wrzesień 2014 roku, przy czym dokładna data połączenia nie jest jeszcze znana.

Z prawnego punktu widzenia, na gruncie prawa handlowego w Holandii, połączenie Y. i Y. M. nastąpi w dniu następującym po dacie zatwierdzenia planu połączenia przed notariuszem w formie aktu notarialnego (dalej: Dzień Połączenia).

Zobowiązania i wierzytelności, jeśli takie istnieją pomiędzy łączącymi się spółkami przestaną istnieć w następstwie połączenia. Połączenie nie zmieni relacji Y. i Y. M. z innymi podmiotami - stroną wszystkich tych stosunków prawnych będzie Y.. Ze względu na to, że Y. jest właścicielem 100% udziałów w Y. M., nie zostaną wydane żadne nowe udziały Y., skład wspólników Y. nie ulegnie zmianie; nie zostanie także podwyższony kapitał zakładowy. W ramach procesu połączenia miało miejsce przygotowanie planu połączenia, podjęcie odpowiednich uchwał przez zarząd Spółki Przejmującej i Spółki Przejmowanej, a będzie mieć miejsce zarejestrowanie odpowiednich zmian we właściwych rejestrach.

Oddział

Na ten moment, Y. M. prowadzi działalność gospodarczą w Polsce za pośrednictwem Y. M. (spółka z o.o.) - Oddział w Polsce, wpisanej do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Oddział stanowi zakład Y. M. w Polsce w rozumieniu Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Warszawie (z dnia 13 lutego 2002 roku, Dz. U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120, dalej: Konwencja Polska - Holandia).

W następstwie połączenia, z Dniem Połączenia, Oddział - zgodnie z sukcesją uniwersalną w Królestwie Niderlandów - stanie się oddziałem Spółki Przejmującej. Działalność Spółki Przejmowanej będzie kontynuowana przez Y., działalność Oddziału nie ulegnie zmianom i będzie kontynuowana po połączeniu.

Sprzedaż towarów dla celów VAT

Spółka Przejmowana i Spółka Przejmująca są podatnikami podatku VAT w Holandii. Spółka Przejmowana posiada także rejestrację dla celów VAT w Polsce. Spółka Przejmująca (Y.) nie jest jeszcze zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce i planuje dokonać takiej rejestracji przed Dniem Połączenia.

Obecnie, z punktu widzenia podatku VAT w Polsce, obrót towarami (WDT/WNT i sprzedaż krajowa) odbywa się w następujący sposób:

pracownicy Oddziału składają zamówienie w spółce Y. (Spółka Przejmująca) i koordynują procedurę składania zamówień np.: przez dokonywanie zmian w zamówieniach po ich zgłoszeniu przez kontrahentów;
towar jest wysyłany bezpośrednio przez Y. do dealerów w Polsce z magazynów Y. położonych na terenie Unii Europejskiej (głównie Niemcy);
wystawiane faktury dokumentują wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z Y. do Y. M./Oddziału w Polsce oraz dostawę krajową od Oddziału do dealera;
faktury krajowe są przesyłane przez Oddział do dealerów w Polsce.

Sprzedaż towarów po Dniu Połączenia

Po połączeniu, w związku z tym, iż dotychczasowy dostawca towarów do Oddziału Y. M., tj. Y. przejmie Y. M., planowane jest, że obrót towarami będzie przebiegał w następujący sposób:

pracownicy Oddziału złożą zamówienie kontrahenta w Y. oraz będą zajmować się koordynacją i procedurą składania zamówień np.: przez dokonywanie zmian w zamówieniach po ich zgłoszeniu przez kontrahentów;
towary zostaną wysłane przez Y. do Polski, bezpośrednio do kontrahentów, w wykonaniu umów sprzedaży towarów, w zawarciu których uczestniczył Oddział;
wysłanie towarów z magazynów Y. położonych na terenie Unii Europejskiej (dalej: UE) (głównie Niemcy) bezpośrednio do magazynów dealerów w Polsce będzie traktowane jako przemieszczenie towarów przez Y. posługującego się numerem VAT nadanym w państwie członkowskim UE innym niż Polska do jego Oddziału w Polsce (wewnątrzwspólnotową dostawa towarów/wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów - dalej: odpowiednio WNT i WDT);
Oddział udokumentuje powyższą dostawę towarów do kontrahenta w Polsce, jako sprzedaż krajową.

Podatkowe i rachunkowe aspekty połączenia w Królestwie Niderlandów

Zgodnie z prawem holenderskim, połączenie będzie miało charakter retrospektywny i będzie wywierało skutki od 1 stycznia 2014 roku - dla celów rachunkowych i podatkowych względem podatku dochodowego od osób prawnych.

Przejęcie nie będzie miało wstecznych skutków w podatku VAT. Do Dnia Połączenia zarówno Spółka Przejmująca, jak i Przejmowana będą odrębnymi podatnikami VAT w Holandii. W związku z ustaniem bytu prawnego Spółki Przejmowanej z Dniem Połączenia jedynie Spółka Przejmująca pozostanie podatnikiem podatku VAT. Połączenie jest postrzegane - w rozumieniu przepisów o podatku VAT w Królestwie Niderlandów - jako przeniesienie wszystkich lub części aktywów i nie jest zdarzeniem podlegającym opodatkowaniu VAT w rozumieniu art. 19 i 29 Dyrektywy VAT 2006/112.

Konsekwencje prawne przejęcie Y. M. przez Y. w Polsce

Zgodnie z prawem polskim przejęcie Y. M. przez Y. będzie odzwierciedlone przez modyfikację danych Oddziału (w szczególności nazwy Oddziału). Oddział nie zostanie zamknięty ani zlikwidowany. Oddział zachowa dotychczasowy numer KRS.

Z perspektywy prawa polskiego pracownicy Oddziału pozostaną pracownikami zatrudnionymi przez Oddział, w szczególności nie nastąpi przejście zakładu pracy w rozumieniu art. 231 ust. 1 Kodeksu Pracy. Podobnie jak w Holandii, połączenie nie będzie miało znaczących konsekwencji dla zatrudnienia w Oddziale lub jego warunków. Połączenie nie będzie miało wpływu na codzienną pracę pracowników, nie spowoduje zmian w warunkach pracy (również zarobków) zatrudnionych pracowników, nie ma wpływu na miejsce pracy, warunki pracy, zwolnienia, itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (numeracja zgodna z przedstawioną we wniosku):

Czy w opisanym stanie faktycznym wysłanie towarów przez Y. do Polski jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów (WNT) i kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie 5:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wysłanie towarów przez Spółkę Przejmującą do jej Oddziału w Polsce będzie stanowiło WNT, zgodnie z art. 11 ust. 1 Ustawy VAT ze względu na to, że w wyniku wysłania nastąpi przemieszczenie towarów z terytorium państwa członkowskiego, na którym nastąpiło ich nabycie lub wytworzenie na terytorium Polski, a będące przedmiotem przemieszczenia towary będą służyć działalności gospodarczej podatnika (sprzedaż w Polsce).

Art. 11 Ustawy VAT stanowi, że „Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika”.

Zważywszy, że zgodnie ze stanem faktycznym niniejszego wniosku przesunięcie towarów nastąpi w ramach struktury organizacyjnej jednej spółki - tj. towar zostanie przeniesiony na terytorium Polski z magazynów znajdujących się na terytorium innego państwa członkowskiego, bez uiszczania opłaty przez Oddział na rzecz Spółki Przejmującej, towary te zostaną na terytorium innego państwa członkowskiego nabyte lub wytworzone, a w następstwie ich przesunięcia na terytorium Polski będą służyły Wnioskodawcy do prowadzenia działalności handlowej i usługowej, przedmiotowa transakcja stanowi WNT w rozumieniu art. 11 ust. 1 Ustawy VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy związany z WNT powstawać będzie z chwilą:

w stosunku do nowych środków transportu - otrzymania tych towarów przez Oddział (dostawa do magazynu kontrahenta), nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury lub równoważnego fakturze dokumentu na potrzeby WNT przez Spółkę Przejmującą,

w stosunku do pozostałych towarów - wystawienia faktury lub równoważnego fakturze dokumentu na potrzeby WNT przez Spółkę Przejmującą, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano przemieszczenia towarów do Oddziału Spółki Przejmującej (dostawa do magazynu kontrahenta).

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu powyższa teza wynika wprost z treści artykułu 20 ust. 9 Ustawy o VAT, a w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia pozostałych towarów wynika wprost z treści artykułu 20 ust. 5 Ustawy o VAT.

W związku z usunięciem art. 106 ust. 7 Ustawy VAT nie będą wystawiane faktury wewnętrzne, Zatem, przez wystawienie faktury należy rozumieć także wystawienie opisywanego wcześniej równoważnego dokumentu na potrzeby ewidencji podatkowej WNT. Wynika to z faktu, że przed usunięciem art. 106 ust. 7 Ustawy VAT, przez fakturę w rozumieniu art. 20 Ustawy VAT rozumiano także fakturę wewnętrzną (uregulowaną uchylonym art. 106 ust. 7 Ustawy VAT) (porównaj interpretacja indywidualna Ministra Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 listopada 2012 r. IBPP4/443-410/12/BP). W związku z tym, wskutek usunięcia z obrotu prawnego faktury wewnętrznej i zastąpienia jej wyżej wspomnianymi dokumentami, ich wystawienie będzie powodowało powstanie obowiązku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie uznania wysłania towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest prawidłowe, w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
z zastrzeżeniem art. 10;
dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Kwestie dotyczące funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego działającego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Natomiast oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

W oparciu o postanowienia zawarte w art. 86 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 88 zdanie pierwsze ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca - holenderska spółka Y. (Y.) jest na zaawansowanym etapie procedury połączenia, wskutek której połączy się w całości ze spółką-córką Y. M. (Y. M.) poprzez przejęcie.

Zarówno Y. i Y. M. są rezydentami podatkowymi Królestwa Niderlandów i podlegają opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Królestwie Niderlandów.

Na ten moment Y. M. prowadzi działalność gospodarczą w Polsce za pośrednictwem Y. M. (spółka z o.o.) - Oddział w Polsce.

Oddział stanowi zakład Y. M. w Polsce. W następstwie połączenia, z dniem połączenia, Oddział - zgodnie z sukcesją uniwersalną w Królestwie Niderlandów - stanie się oddziałem Spółki Przejmującej. Działalność Spółki Przejmowanej będzie kontynuowana przez Y., działalność Oddziału nie ulegnie zmianom i będzie kontynuowana po połączeniu.

Obecnie, z punktu widzenia podatku VAT w Polsce, obrót towarami (WDT/WNT i sprzedaż krajowa) odbywa się w następujący sposób:

pracownicy Oddziału składają zamówienie w spółce Y. (Spółka Przejmująca) i koordynują procedurę składania zamówień np.: przez dokonywanie zmian w zamówieniach po ich zgłoszeniu przez kontrahentów;

towar jest wysyłany bezpośrednio przez Y. do dealerów w Polsce z magazynów Y. położonych na terenie Unii Europejskiej (głównie Niemcy);

wystawiane faktury dokumentują wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z Y. do Y. M./Oddziału w Polsce oraz dostawę krajową od Oddziału do dealera;

faktury krajowe są przesyłane przez Oddział do dealerów w Polsce.

Po połączeniu, w związku z tym, że dotychczasowy dostawca towarów do Oddziału Y. M., tj. Y. przejmie Y. M., planowane jest, że obrót towarami będzie przebiegał w następujący sposób:

pracownicy Oddziału złożą zamówienie kontrahenta w Y. oraz będą zajmować się koordynacją i procedurą składania zamówień np.: przez dokonywanie zmian w zamówieniach po ich zgłoszeniu przez kontrahentów;

towary zostaną wysłane przez Y. do Polski, bezpośrednio do kontrahentów, w wykonaniu umów sprzedaży towarów, w zawarciu których uczestniczył Oddział;

wysłanie towarów z magazynów Y. położonych na terenie Unii Europejskiej (głównie Niemcy) bezpośrednio do magazynów dealerów w Polsce będzie traktowane jako przemieszczenie towarów przez Y. posługującego się numerem VAT nadanym w państwie członkowskim UE innym niż Polska do jego Oddziału w Polsce (wewnątrzwspólnotową dostawa towarów/wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów);

Oddział udokumentuje powyższą dostawę towarów do kontrahenta w Polsce, jako sprzedaż krajową.

Wątpliwości Spółki dotyczą m.in. uznania wyżej opisanej wysyłki towarów przez Y. (spółkę przejmującą) do Polski (do jej oddziału) za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Analiza cytowanych przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej prowadzi do wniosku, że podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada on możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Zatem oddział nie stanowi odrębnego podatnika podatku od towarów i usług. Przedsiębiorstwo zagraniczne rejestrując swój oddział w Polsce nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika, lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa. W związku z powyższym mimo, że na terytorium kraju funkcjonuje oddział przedsiębiorcy zagranicznego, to podatnikiem podatku od towarów i usług pozostaje przedsiębiorca zagraniczny prowadzący działalność za pośrednictwem utworzonego w tym celu oddziału.

Powyższe stanowisko jest zgodne z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. ETS w wyroku z dnia 23 marca 2006r. w sprawie C-210/04 wskazał, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym odrębnym do spółki, do której należy, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W związku z powyższym ETS stwierdził, że oddział spółki będącej nierezydentem pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Zatem zarówno spółkę jak i jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy.

Czynności wykonywane pomiędzy oddziałem a macierzystym podmiotem zagranicznym mają charakter tzw. czynności wewnątrzzakładowych (realizowanych na rzecz jednostki macierzystej).

Zatem w przedmiotowej sprawie spełnione będą przesłanki, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Wysłanie towarów przez Y. (spółkę przejmującą) (z magazynów znajdujących się na terytorium innego państwa członkowskiego) do jej oddziału w Polsce będzie przesunięciem towarów w ramach struktury organizacyjnej jednej spółki. Ponadto przedmiotem dostawy są towary nabyte lub wytworzone przez ten podmiot (Y.) na terytorium innego państwa członkowskiego i mają one (po przesunięciu) służyć działalności gospodarczej podatnika (sprzedaży w Polsce).

Stanowisko w zakresie uznania opisanej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest zatem prawidłowe.

Wątpliwości Spółki dotyczą również momentu powstania obowiązku podatkowego w sytuacji opisanej powyżej.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 20 ust. 9 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tych towarów, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej.

Zdaniem Spółki obowiązek podatkowy związany z WNT powstawać będzie z chwilą:

w stosunku do nowych środków transportu - otrzymania tych towarów przez Oddział (dostawa do magazynu kontrahenta), nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury lub równoważnego fakturze dokumentu na potrzeby WNT przez Spółkę Przejmującą,

w stosunku do pozostałych towarów - wystawienia faktury lub równoważnego fakturze dokumentu na potrzeby WNT przez Spółkę Przejmującą, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano przemieszczenia towarów do Oddziału Spółki Przejmującej (dostawa do magazynu kontrahenta).

Zatem Spółka uzależnia ten obowiązek m.in. od momentu wystawienia równoważnego fakturze dokumentu na potrzeby ewidencji podatkowej wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Z tym twierdzeniem nie można się zgodzić.

Należy bowiem zauważyć, że ww. art. 20 ust. 5 i ust. 9 ustawy wyraźnie posługuje się terminem „faktura”.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Ponadto w myśl art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału (tj. dotyczącego faktur) stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Jak stwierdzono powyżej, czynności wykonywane pomiędzy jednostką macierzystą a oddziałem nie są czynnościami wykonywanymi na rzecz innej osoby prawnej, lecz są czynnościami wykonywanymi w ramach jednego podmiotu (w opisanej sytuacji czynności te – wysłanie towarów przez Y. do Polski - traktowane jest jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów). Zatem w tym przypadku nie występuje sprzedaż (zgodnie bowiem z art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenia usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów), jak również nie zachodzi również żaden z innych przypadków, określonych w art. 106b ust. 1 ustawy, który wymaga wystawienia faktury.

W związku z powyższym faktem, przemieszczenie towarów, o którym mowa we wniosku, z jednostki macierzystej do oddziału nie może być dokumentowane poprzez wystawienie faktury VAT. Z opisanej sytuacji wynika, że tak postępuje Spółka - zamiast faktury wystawia ona równoważny dokument na potrzeby ewidencji podatkowej WNT.

Ponieważ w przepisach art. 20 ust. 5 i ust. 9 ustawy jest mowa o fakturze (a nie jakimkolwiek innym dokumencie), obowiązek podatkowy w zaistniałej sytuacji będzie powstawał wyłącznie:

dla innych towarów - w terminie nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano przemieszczenia towarów,

dla nowych środków transportu - z chwilą otrzymania tych towarów.

Moment wystawienia równoważnego fakturze dokumentu na potrzeby WNT dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego nie ma w tym przypadku znaczenia.

Zatem stanowisko w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie pytania nr 5 dotyczącego uznania wysłania towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i momentu powstania obowiązku podatkowego. W zakresie pytań nr 1, 2, 3, 4, 6 i 7 przedstawionych we wniosku wydane będzie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin