INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21.05.2012 r. (data wpływu 25.05.2012 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 12.07.2012 r. (data nadania 13.07.2012 r., data wpływu 16.07.2012 r.) na wezwanie z dnia 04.07.2012 r. Nr IPPB4/415-447/12-2/JK3 (data nadania 04.07.2012 r., data doręczenia 06.07.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania z budżetu Gminy kosztów szkolenia radnych i sołtysów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.05.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania z budżetu Gminy kosztów szkolenia radnych i sołtysów.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-447/12-2/JK3 z dnia 04.07.2012 r. (data nadania 04.07.2012 r., data doręczenia 06.07.2012 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w odniesieniu do części zadanego pytania, tj. „czy sfinansowanie przez gminę sołtysom gminnym kosztów szkoleń jest świadczeniem nieodpłatnym stanowiącym dla tych osób przychód, który należy opodatkować, czy też wartość poniesionych wydatków na te szkolenia mieści się w czynnościach i zadaniach związanych z pełnieniem funkcji publicznej, a więc w przychodach, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które podlegają zwolnieniu przedmiotowemu zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy...”

Pismem z dnia 12.07.2012 r. (data nadania 13.07.2012 r., data wpływu 16.07.2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Rada Gminy jest organem stanowiącym i kontrolnym w gminie. Gmina może tworzyć jednostki pomocnicze: sołectwa oraz dzielnice, osiedla. Organem uchwałodawczym w sołectwie jest zebranie wiejskie, a wykonawczym - sołtys.

Gmina dla zapewnienia właściwego wykonywania przez radnych gminnych i sołtysów nałożonych na nich ustawami obowiązków umożliwia im uczestnictwo w szkoleniach. Szkolenia są finansowane ze środków budżetu Gminy. Wnioskodawca jest podmiotem zainteresowanym w związku z faktem, iż radni i sołtysi uczestniczyli w szkoleniu finansowanym przez gminę. Dla Urzędu Gminy interpretacja ta jest bardzo istotna w związku z faktem, iż urząd musi wystawiać odpowiednie dokumenty rozliczeniowe PIT-8C lub PIT-11.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sfinansowanie przez Gminę radnym i sołtysom gminnym kosztów szkoleń jest świadczeniem nieodpłatnym stanowiącym dla tych osób przychód, który należy opodatkować, czy też wartość poniesionych wydatków na te szkolenia mieści się w czynnościach i zadaniach związanych z pełnieniem funkcji publicznej, a więc w przychodach, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które podlegają zwolnieniu przedmiotowemu zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, w pracy instytucji jaką jest samorząd terytorialny uczestniczą radni i sołtysi jako reprezentanci pewnej społeczności biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności i w jej interesie pełniąc funkcje społeczne i obywatelskie. Pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych.

Zgodnie z art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych.

W związku z powyższym, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnieniu z podatku dochodowego podlegają tylko diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych, o których mowa w art. 25 ust. 4 i ust. 6 ustawy o samorządzie gminnym, do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł. Finansowanie natomiast przez Urząd Gminy innych wydatków dla radnych, tj. kosztów szkoleń radnych stanowi nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód z działalności wykonywanej osobiście nie podlegający zwolnieniu od podatku dochodowego.

Finansowanie przez Urząd Gminy wydatków dla sołtysów, tj. koszty szkoleń jest świadczeniem nieodpłatnym stanowiącym dla tych osób przychód, który należy opodatkować i nie mieści się w czynnościach i zadaniach związanych z pełnieniem funkcji publicznej, a więc w przychodach, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które podlegają zwolnieniu przedmiotowemu zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednym ze źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalność wykonywana osobiście. Z przepisu art. 13 pkt 5 powołanej ustawy wynika, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, a takimi niewątpliwie są obowiązki radnego.

Stosownie do art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zmianami), na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Wysokość diet przysługujących radnemu nie może przekroczyć w ciągu miesiąca łącznie półtorakrotności kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 19, poz. 239 oraz z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 100, poz. 1080). Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość diet przysługujących radnemu w ciągu miesiąca, uwzględniając liczbę mieszkańców gminy, przy czym kwota wymieniona w ust. 6 oznacza maksymalną wysokość diet w gminach o największej liczbie mieszkańców (art. 25 ust. 6 i 7 ustawy o samorządzie gminy).

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu gminy (Dz. U. Nr 61, poz. 710) radnemu przysługują w ciągu miesiąca diety w wysokości do:

1. 100 % maksymalnej wysokości diety w gminach powyżej 100 tys. mieszkańców,
2. 75 % maksymalnej wysokości diety w gminach od 15 tys. do 100 tys. mieszkańców,
3. 50 % maksymalnej wysokości diety w gminach poniżej 15 tys. mieszkańców.
   
   

W myśl § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2000 r. w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych gminy (Dz. U. Nr 66, poz. 800) z tytułu podróży służbowej przysługują:

1. diety,
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów z miejscowości określonej przez przewodniczącego rady gminy w poleceniu wyjazdu służbowego do miejsca stanowiącego cel podróży i z powrotem,
   2. noclegów,
   3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   4. innych udokumentowanych wydatków.
   
   

Jak zatem wynika z powołanych przepisów ustawy o samorządzie gminy i wydanych na jej podstawie rozporządzeń, właściwe przepisy przewidują jedynie możliwość ustanowienia dla radnych diet i kosztów podróży służbowej. Nie dopuszczają w tym zakresie żadnych innych rekompensat czy też finansowania innych wydatków dokonywanych na rzecz radnych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż, iż radni Gminy i sołtysi gminni uczestniczą w szkoleniach, które są finansowane ze środków budżetu gminy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż radni wykonują czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich. W związku z czym, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnieniu z podatku dochodowego podlegają tylko diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych, o których mowa w art. 25 ust. 4 i ust. 6 ustawy o samorządzie gminnym, do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Finansowanie natomiast przez Urząd Gminy innych wydatków dla radnych, tj. kosztów szkoleń radnych stanowi nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód z działalności wykonywanej osobiście nie podlegający zwolnieniu od podatku dochodowego.

Natomiast zgodnie z art. 37b ust. 1 powołanej powyżej ustawy o samorządzie gminnym rada gminy może ustanowić zasady, na jakich przewodniczącemu organu wykonawczego jednostki pomocniczej będzie przysługiwała dieta oraz zwrot kosztów podróży służbowej. Powołany przepis przewiduje jedynie możliwość ustanowienia dla tych organów diet oraz zwrotów kosztów podróży służbowej. Nie dopuszcza więc tym samym żadnych innych rekompensat. A zatem w przypadku sołtysów, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zwolnione będą diety i zwrot kosztów podróży przyznane zgodnie z powołanym wyżej art. 37b ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Finansowanie przez Urząd Gminy szkoleń dla sołtysów stanowi dla nich nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód z działalności wykonywanej osobiście nie podlegający zwolnieniu od podatku dochodowego.

Wobec powyższego, od uzyskiwanych przez radnych i sołtysów przychodów z tytułu czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy, Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy. Obowiązek ten wynika z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącego, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.