Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-359/14/MCZ
z 16 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 listopada 2014 r. (data wpływu do Organu – 18 listopada 2014 r.), uzupełnionym 2 lutego 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych powstałych w podatku od spadków i darowizn z tytułu darowizny produktu leczniczego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych powstałych w podatku od spadków i darowizn z tytułu darowizny produktu leczniczego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z 23 stycznia 2015 r. znak: IBPBI/1/415-1408/14/AP i znak: IBPB II/1/436-359/14/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 2 lutego 2015 r.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest opieka zdrowotna (praktyka lekarska specjalistyczna) – PKD 86.22.Z a od 31 stycznia 2014 r. również działalność szpitalna – PKD 86.10.Z. Przedsiębiorstwa, w których Wnioskodawca wykonuje działalność leczniczą wpisane są do centralnego Rejestru Podmiotów Wykonujących Działalność Leczniczą.

W ramach działalności statutowej firma oferuje usługi medyczne zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie, w ramach kontraktu z NFZ.

W ramach działalności szpitala Wnioskodawca zamierza podpisać ze spółką „X” umowę darowizny, której przedmiotem ma być innowacyjny produkt leczniczy do zastosowania u chorych z marskością wątroby na tle zakażenia HCV, u których wszelkie dostępne w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego formy lecznicze zostały wyczerpane.

Planowaną terapię produktem leczniczym pochodzącym z darowizny należy zatem uznać za ratującą zdrowie, a nawet życie tych chorych zagrożonych poważnymi konsekwencjami marskości.

Zgodnie z zapisami umowy darowizny, produkt leczniczy o łącznej wartości ok. 2.500.000,00 zł, który Wnioskodawca ma otrzymać, będzie stosowany u ww. pacjentów nieodpłatnie.

Zastosowanie produktu leczniczego nie jest finansowane ze środków publicznych /NFZ/, chory nie ma zatem innej możliwości otrzymania tego rodzaju terapii.

Wnioskodawca, jako przedsiębiorca otrzymujący produkt leczniczy, w celu przekazania go następnie pacjentowi jako element usługi medycznej, nie osiągnie z tytułu darowizny lekowej żadnej korzyści materialnej.

W związku z otrzymaniem produktu leczniczego Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do żadnych świadczeń wzajemnych wobec darczyńcy.

W związku z powyższym w zakresie podatku od spadków i darowizn zadano następujące pytania:

1. Czy stosowanie w grupie pacjentów nieodpłatnego produktu leczniczego spowoduje u nich obowiązek podatkowy określony ustawą o podatku od spadków i darowizn?
2. Czy otrzymany przez Wnioskodawcę, jako osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i uprawnioną do otrzymania darowizny, produkt leczniczy o określonej wartości w ramach usług szpitalnych, stanowić będzie w opisanym przypadku darowiznę podlegająca podatkowi od spadków i darowizn?
   
   

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy, pacjenci, u których zostanie nieodpłatnie zastosowany produkt leczniczy celem ratowania ich życia, mogą podlegać podatkowi określonemu ustawą o podatku od spadków i darowizn zgodnie z art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Ad.2

W ocenie Wnioskodawcy, opisana darowizna może zostać potraktowana jako darowizna podlegająca podatkowi od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnień dotyczących podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia przez Wnioskodawcę produktu leczniczego tytułem darowizny. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz w zakresie podatku od spadków i darowizn w części dotyczącej skutków podatkowych nieodpłatnego stosowania (otrzymania) produktu leczniczego przez pacjentów wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2015 r., poz. 86, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Do zawarcia umowy darowizny niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 5 tejże ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W przypadku nabycia tytułem darowizny obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczenia obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń – art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy.

Podstawę opodatkowania – zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy – stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych – w wysokości tych wkładów.

Wartość rynkową rzeczy i praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju z dnia powstania obowiązku podatkowego – art. 8 ust. 3 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 4.902 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 tejże ustawy wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zalicza się nabywca.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy do III grupy podatkowej zalicza się innych nabywców.

Podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, według skali określonej w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, której przedmiotem jest opieka zdrowotna, zamierza podpisać ze spółką „X” umowę darowizny, której przedmiotem będzie innowacyjny produkt leczniczy do zastosowania u chorych z marskością wątroby na tle zakażenia HCV. Zgodnie z zapisami umowy darowizny, produkt leczniczy o łącznej wartości ok. 2.500.000,00 zł, który Wnioskodawca ma otrzymać, będzie stosowany u ww. pacjentów nieodpłatnie. Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do żadnych świadczeń wzajemnych wobec darczyńcy. Wnioskodawca jako przedsiębiorca otrzymujący produkt leczniczy, w celu przekazania go nieodpłatnie pacjentom nie osiągnie z tytułu darowizny produktu leczniczego żadnej korzyści materialnej.

Z powołanego wyżej art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn w sposób jednoznaczny wynika, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy w drodze umowy darowizny. Jeżeli zatem Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zawrze ze Spółą „X” umowę darowizny, na mocy której otrzyma jako obdarowany własność określonych rzeczy (produktu leczniczego) to podlegać będzie z tego tytułu opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na zasadach określonych w powołanej ustawie.

Fakt, iż Wnioskodawca, nabyty w drodze darowizny produkt leczniczy przekaże następnie pacjentom w żaden sposób nie wpłynie na opodatkowanie podatkiem od spadków i darowizn umowy darowizny, o której mowa w treści wniosku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.