Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-429/14-3/ŁM
z 4 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2014 r. (data wpływu 4 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania gotowej e-usługi za wartość niematerialną i prawną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uznania zakupionej licencji za wartość niematerialną i prawną,
• uznania gotowej e-usługi za wartość niematerialną i prawną.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi projekt unijny dofinansowany z ramach POIG działanie 8.1. W ramach projektu wytworzona ma zostać tzw. e-usługa, czyli złożony, interaktywny serwis internetowy. E-usługa będzie świadczona przez sprzedaż abonamentów za dostęp do niej.

W ramach wytworzenia e-usługi spółka zakupiła od jednego wykonawcy dwie usługi informatyczne: wytworzenie multimedialnych ćwiczeń oraz strony internetowej. E-usługa składa się więc z ćwiczeń oraz strony internetowej i dopiero razem stanowią one kompletny, nadający się do sprzedaży produkt − osobno ani ćwiczenia, ani strona internetowa nie nadają się z punktu widzenia Spółki do gospodarczego wykorzystania, poza tym zgodnie z warunkami dofinansowania, nie wolno Spółce ich sprzedać czy wykorzystać w inny sposób niż do świadczenia gotowej e-usługi.

Umowa z wykonawcą w/w usług przewiduje wykonanie usług (odpowiednio ćwiczeń i strony internetowej), za co jest należna główna część wynagrodzenia oraz udzielenie licencji na „wszystkie utwory które powstaną w ramach wykonywania usług” (taki jest zapis umowy z wykonawcą). Opłata za licencje jest symboliczna 1 zł netto, ponieważ ze względu na to, że pomysł na e-usługę jest autorstwa Spółki, wykonawca, nie może zbyć tej licencji żadnemu innemu podmiotowi ani wykorzystać w jakikolwiek inny sposób, tak więc faktycznie Spółka płaci wykonawcy za wykonanie usług informatycznych niezbędnych do wytworzenia e-usługi, a nie zakup licencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zakupiona licencja na wszystkie powstałe utwory stanowi wartość niematerialną i prawną w rozumieniu przepisów podatkowych?
2. Czy gotowa e-usługa, składająca się z ćwiczeń i serwisu internetowego, wykonanych w ramach usług informatycznych zakupionych od wykonawcy, stanowi wartość niematerialną i prawną w rozumieniu przepisów podatkowych i należy amortyzować ją przyjmując za wartość początkową wartość wykonanych usług informatycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź w zakresie pytania nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną 4 grudnia 2014 r. nr ILPB4/423-429/14-2/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy art. 16b ustawy o PDOP definiuje pojęcie środka trwałego i zawiera wykaz składników majątku, które mogą zostać uznane za środki trwałe. Kolejny z artykułów tej samej ustawy, tj. art. 16b ust. 1 i 2, definiuje z kolei pojęcie wartości niematerialnych i prawnych i zawiera listę wartości, praw majątkowych i licencji stanowiących te wartości.

Zdaniem Spółki gotowa e-usługa nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej, ponieważ do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się zakupione licencje, a nie zakupione usługi informatyczne, nawet jeśli prowadzą one do wytworzenia e-usługi, czyli utworu w rozumieniu prawa autorskiego (art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy o rachunkowości).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 751 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przytoczona powyżej regulacja wskazuje, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16b ust. 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. − Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

− o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Amortyzacji podlegają także wartości niematerialne i prawne wymienione w art. 16b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe regulacje zawierają zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Wszelkie inne prawa nie ujęte w ww. przepisie (jak również nie wskazane w art. 16c) nie stanowią składników majątku trwałego dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Ze stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi projekt unijny, w ramach którego ma zostać wytworzona e-usługa, czyli złożony, interaktywny serwis internetowy. E-usługa będzie świadczona przez sprzedaż abonamentów za dostęp do niej. W ramach wytworzenia e-usługi Spółka zakupiła od jednego wykonawcy dwie usługi informatyczne: wytworzenie multimedialnych ćwiczeń oraz strony internetowej.

Odnosząc powyższe regulacje do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro serwis internetowy nie został wymieniony w katalogu zawartym w art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to nie można zaliczyć go do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Z informacji zawartych we wniosku nie wynika bowiem, że w związku z zakupem usługi serwisu internetowego dojdzie do przeniesienia praw autorskich do strony internetowej lub też nabycia przez Spółkę licencji na oprogramowanie, czy też wiedzy technicznej (know-how).

Reasumując gotowa e-usługa, składająca się z ćwiczeń i serwisu internetowego, wykonanych w ramach usług informatycznych zakupionych od wykonawcy nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu przepisów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.