Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-429/14-2/ŁM
z 4 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2014 r. (data wpływu 4 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania zakupionej licencji za wartość niematerialną i prawną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• uznania zakupionej licencji za wartość niematerialną i prawną,
• uznania gotowej e-usługi za wartość niematerialną i prawną.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi projekt unijny dofinansowany z ramach POIG działanie 8.1. W ramach projektu wytworzona ma zostać tzw. e-usługa, czyli złożony, interaktywny serwis internetowy. E-usługa będzie świadczona przez sprzedaż abonamentów za dostęp do niej.

W ramach wytworzenia e-usługi spółka zakupiła od jednego wykonawcy dwie usługi informatyczne: wytworzenie multimedialnych ćwiczeń oraz strony internetowej. E-usługa składa się więc z ćwiczeń oraz strony internetowej i dopiero razem stanowią one kompletny, nadający się do sprzedaży produkt − osobno ani ćwiczenia, ani strona internetowa nie nadają się z punktu widzenia Spółki do gospodarczego wykorzystania, poza tym zgodnie z warunkami dofinansowania, nie wolno Spółce ich sprzedać czy wykorzystać w inny sposób niż do świadczenia gotowej e-usługi.

Umowa z wykonawcą w/w usług przewiduje wykonanie usług (odpowiednio ćwiczeń i strony internetowej), za co jest należna główna część wynagrodzenia oraz udzielenie licencji na „wszystkie utwory które powstaną w ramach wykonywania usług” (taki jest zapis umowy z wykonawcą). Opłata za licencje jest symboliczna 1 zł netto, ponieważ ze względu na to, że pomysł na e-usługę jest autorstwa Spółki, wykonawca, nie może zbyć tej licencji żadnemu innemu podmiotowi ani wykorzystać w jakikolwiek inny sposób, tak więc faktycznie Spółka płaci wykonawcy za wykonanie usług informatycznych niezbędnych do wytworzenia e-usługi, a nie zakup licencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zakupiona licencja na wszystkie powstałe utwory stanowi wartość niematerialną i prawną w rozumieniu przepisów podatkowych?
2. Czy gotowa e-usługa, składająca się z ćwiczeń i serwisu internetowego, wykonanych w ramach usług informatycznych zakupionych od wykonawcy, stanowi wartość niematerialną i prawną w rozumieniu przepisów podatkowych i należy amortyzować ją przyjmując za wartość początkową wartość wykonanych usług informatycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź w zakresie pytania nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną 4 grudnia 2014 r. nr ILPB4/423-429/14-3/ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 1992 nr 21 poz. 86 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o PDOP, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, z uwzględnieniem w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych i dalej zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 tej samej ustawy, za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne uważa się m.in. nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym, niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej lub sublicencyjnej, jak również umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Zdaniem Spółki zakupiona licencja na wszystkie powstałe utwory nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu przepisów podatkowych, ponieważ:

1. licencja dotyczy poszczególnych części e-usługi, a nie e-usługi jako całości (zgodnie z umową „wszystkich powstałych utworów”, a nie e-usługi),
2. licencja nie nadaje się do gospodarczego wykorzystania, ponieważ ze względu na warunki dofinansowania Spółka nie może zbyć tej licencji, a poszczególne utwory powstałe w ramach usług informatycznych nie nadają się do gospodarczego wykorzystania, bo nie stanowią kompletnego, zdatnego do użytku produktu.
   
   

Z punktu widzenia Spółki do gospodarczego wykorzystania nadaje się więc tylko gotowa e-usługa, a nie zakup licencji. W związku z powyższym zakupiona licencja nie spełnia jednego z warunków, który pozwala zaliczyć ją do wartości niematerialnych i prawnych i zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy o rachunkowości oraz zgodnie z art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych licencja ta nie może podlegać amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 751 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przytoczona powyżej regulacja wskazuje, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16b ust. 1 pkt 5 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Definicję pojęcia „licencja” zawiera ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), zgodnie z którą przez „licencję” należy rozumieć umowę o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowę o korzystanie z utworu, która obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych licencje podlegają amortyzacji, jako wartości niematerialne i prawne, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostały oddane przez podatnika do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), najmu, dzierżawy lub leasingu.
  
  

Ponadto stosownie do treści art. 16d ust. 1 tej ustawy: podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Jak wskazała Spółka w stanie faktycznym w ramach wytworzenia e-usługi zakupiła od wykonawcy dwie usługi informatyczne: wytworzenie multimedialnych ćwiczeń oraz strony internetowej. E-usługa składa się więc z ćwiczeń oraz strony internetowej i dopiero razem stanowią one kompletny, nadający się do sprzedaży produkt. Umowa z wykonawcą przewiduje wykonanie usług za co jest należna główna część wynagrodzenia oraz – zgodnie z zapisem umowy − udzielenie licencji na „wszystkie utwory które powstaną w ramach wykonywania usług”. Opłata za licencje jest symboliczna 1 zł netto ze względu na to, że pomysł na e-usługę jest autorstwa Spółki. Faktycznie więc Spółka płaci wykonawcy za wykonanie usług informatycznych niezbędnych do wytworzenia e-usługi, a nie zakup licencji.

Z powyższego wynika, że zakupiona licencja od wykonawcy nie może stanowić podlegającej amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej ze względu na niespełnianie jednego z warunków określonych w art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Mianowicie licencja nie nadaje się do gospodarczego wykorzystania, ponieważ poszczególne utwory powstałe w ramach usług informatycznych świadczonych przez wykonawcę nie stanowią kompletnego, zdatnego do użytku produktu. Za kompletny, nadający się do gospodarczego wykorzystania produkt należy uznać dopiero gotową e-usługę jako całość, a nie zakup licencji. Ponadto opłata za licencję jest symboliczna i wynosi 1 zł netto.

Reasumując zakupiona licencja na wszystkie powstałe utwory nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu przepisów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.