Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/4512-65/15-4/ŻR
z 27 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2015 r. (data wpływu 03 luty 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 04 kwietnia 2015 r. (data wpływu 09 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, usług świadczonych przez biuro rachunkowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, usług świadczonych przez biuro rachunkowe.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 04 kwietnia 2015 r. (data wpływu 09 kwietnia 2015 r.) o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług księgowych od dnia 15 grudnia 2008 roku. Głównym przedmiotem działalności jest działalność sklasyfikowana pod kodem PKD 69.20.Z (działalność rachunkowo-księgowa). W ramach prowadzonego biura rachunkowego Wnioskodawczyni wykonuje następujące czynności: prowadzenie rejestrów podatku od towarów i usług, prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów, prowadzenie ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, rozliczanie oraz sporządzanie deklaracji VAT, rozliczanie zaliczek i sporządzanie deklaracji na należny podatek dochodowy, prowadzenie kart wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przez Zleceniodawcę, rozliczanie zaliczek i sporządzanie deklaracji ZUS oraz obliczanie zaliczek na podatek dochodowy od zatrudnionych pracowników przez Zleceniodawcę, prowadzenie ewidencji środków trwałych, rozrachunki z ZUS. Wnioskodawczyni nadmienia, że deklaracje podatkowe sporządza tylko i wyłącznie w ramach kompleksowej usługi rachunkowo księgowej (PKWiU 69.20.23.0 – klasyfikowane jako usługi w zakresie księgowości) i wynikają z prowadzonych ksiąg i ewidencji. Nie sporządza deklaracji na indywidualne zlecenia, które są wymienione w PKWiU pod kodem 69.20.31.0 i klasyfikowane są jako usługi doradztwa podatkowego i przygotowywanie deklaracji podatkowych, dla przedsiębiorstw i 69.20.32.0 – usługi doradztwa podatkowego i przygotowania deklaracji podatkowych, dla osób indywidualnych, nie udziela porad, nie pomaga w prowadzeniu ksiąg w ramach indywidualnych zleceń. Wszystkie usługi wykonuje w ramach zawartych umów o prowadzenie bądź podatkowej książki przychodów i rozchodów, bądź ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego. Dotychczas wartość sprzedaży opodatkowanej w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności nie przekroczyła kwot, o których mowa w art. 113 ust. 1 o VAT. Jak również w roku podatkowym 2015 Wnioskodawczyni nie przewiduje przekroczenia obrotów tej kwoty. Wnioskodawczyni nadmienia, że nie zmienił się zakres wykonywanych przez Wnioskodawczynię czynności co do których otrzymała już interpretację indywidualną wydaną przez Izbę Skarbową w Katowicach znak IBPP1/443-301/09/ES z 08 czerwca 2009 r. Nutę wątpliwości zasiała znowelizowana ustawa deregulacyjna do ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 ustawy) od dnia 10 sierpnia 2014 r. Wątpliwość tę rozwijała poniekąd interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi ITPP1/433-661/14-4/AK z 12 listopada 2014 roku, ale wiadomą rzeczą jest, że związany z interpretacją jest jedynie Wnioskodawca.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

1. Wnioskodawczyni nie wykonuje czynności udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.
2. W imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów Wnioskodawczyni prowadzi jedynie księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych oraz udziela pomocy w tym zakresie w ramach kompleksowej usługi rachunkowej.
3. Nie sporządza zeznań i deklaracji w ramach indywidualnych zleceń. Wnioskodawczyni sporządza jedynie deklaracje, które wynikają z obowiązków nałożonych przez umowę z klientem w ramach kompleksowej usługi rachunkowej.
4. Wnioskodawczyni nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
5. Wnioskodawczyni uważa, że czynności które wykonuje, nie zawierają się w art. 113 ust. 13 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i nie zamierza takowych czynności wykonywać.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi księgowe wykonywane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej biura rachunkowego – tj. usługi rachunkowo-księgowe po dniu 10 sierpnia 2014 r. czyli po zmianie zakresu czynności zaliczanych do czynności doradztwa podatkowego wprowadzonych ustawą deregulacyjną do ustawy o doradztwie podatkowym dalej korzystają ze zwolnienia z VAT ze względu na obroty poniżej 150 tyś. zł rocznie?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wykonywane kompleksowe usługi księgowe mogą dalej korzystać ze zwolnienia podmiotowego do momentu przekroczenia limitu 150 tyś. zł rocznie. Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000,00zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy o VAT zwolnień o których mowa między innymi w ust. 1 nie stosuje się do podatników: pkt 2 b świadczących usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Podkreślenia wymaga fakt, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do ustawy nie definiują pojęcia doradztwa dlatego należy posunąć się do wyjaśnienia pojęcia w znaczeniu językowym, słownikowym. W znaczeniu językowym w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć kogoś „kto doradza”. Natomiast doradzać oznacza „udzielić porady”, „wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” trzeba rozumieć bardzo szeroko. Sięgając do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług usługi księgowe a usługi doradcze znajdują się pod różnymi symbolami danej nazwy grupowania. I tak usługi w zakresie księgowości mieszczą się pod symbolem 62.20.23.0 (w tej grupie GUS umieszcza usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów, łącznie ze sporządzaniem deklaracji podatkowych w ramach kompleksowej usługi), usługi sporządzania listy płac 69.20.24.0 (sporządzanie list płac, rozliczaniu płatnika w stosunku do ZUS), pozostałe usługi rachunkowo-księgowe 69.20.29.0, natomiast usługi doradztwa podatkowego umieszczone są w grupowaniu pod następującymi symbolami 69.20.31.0 – usługi doradztwa podatkowego i przygotowywanie deklaracji podatkowych, dla przedsiębiorstw; 69.20.32.0 – usługi doradztwa podatkowego i przygotowywanie deklaracji podatkowych, dla osób indywidualnych i tu zgodnie ze stanowiskiem GUS mieszczą się usługi sporządzania deklaracji na odrębne zlecenie. Sięgając do ustawy o doradztwie podatkowym, czynności doradztwa podatkowego wymienia art. 2 ust. 1 ww. ustawy, który uległ zmianie od 10 sierpnia 2014 roku.

Zgodnie z tym artykułem, czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji dla celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli, decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei ust. 2 tego artykułu mówi, że zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 i 4, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy czyli doradców podatkowych, adwokatów, radców prawnych, biegłych rewidentów. Z treści artykułu 2 ust. 1 ustawy o doradztwie wnioskuje się, że aby owe czynności zaliczyć do wykonywanych w ramach doradztwa muszą one się mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Skoro Wnioskodawczyni nie pomaga w prowadzeniu ksiąg w ramach indywidualnych zleceń, nie udziela podatnikom, płatnikom i inkasentom na ich zlecenie lub na ich rzecz porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych, oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami; nie sporządza w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów zeznań i deklaracji podatkowych lub pomocy w tym zakresie, nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli, decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych a prowadzi jedynie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, księgi podatkowe i inne ewidencje dla celów podatkowych w ramach kompleksowej usługi księgowej. Ze zwolnienia podmiotowego w VAT Wnioskodawczyni może jak najbardziej skorzystać. Bo o wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit 2 ustawy o VAT decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności, a w przypadku Wnioskodawczyni nie noszą znamion usług doradczych. Dlatego ostatecznie stanowisko w sytuacji świadczenia jedynie kompleksowej usługi księgowej jest takie, że Wnioskodawczyni przysługuje prawo do zwolnienia podmiotowego z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy – zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy – jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 – art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy – jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy – zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;

2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;

3. >nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia , o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych, np. podatkowe, gospodarcze, czy finansowe. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć tego, „kto udziela porad”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materią regulowaną ustawowo - ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego- zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym (w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014r.) - dla celów stosowania tej ustawy obejmują zatem:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie:
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Stosownie do art. 2 ust. la ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu „doradztwo” oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, iż doradztwo podatkowe sensu stricio obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 281 pkt 3).

Odnosząc się natomiast do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Wobec powyższego, w sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych i nie będzie świadczył usług doradczych lub prawniczych (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, chyba, że zajdą inne niż omawiane przesłanki wyłączające ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy.

Jeżeli natomiast dany podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi o charakterze doradczym lub prawniczym (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. W konsekwencji podmiotowi temu nie będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług księgowych od dnia 15 grudnia 2008 roku. Głównym przedmiotem działalności jest działalność sklasyfikowana pod kodem PKD 69.20.Z (działalność rachunkowo-księgowa). W ramach prowadzonego biura rachunkowego Wnioskodawczyni wykonuje następujące czynności: prowadzenie rejestrów podatku od towarów i usług, prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów, prowadzenie ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, rozliczanie oraz sporządzanie deklaracji VAT, rozliczanie zaliczek i sporządzanie deklaracji na należny podatek dochodowy, prowadzenie kart wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przez Zleceniodawcę, rozliczanie zaliczek i sporządzanie deklaracji ZUS oraz obliczanie zaliczek na podatek dochodowy od zatrudnionych pracowników przez Zleceniodawcę, prowadzenie ewidencji środków trwałych, rozrachunki z ZUS. Wnioskodawczyni nadmienia, że deklaracje podatkowe sporządza tylko i wyłącznie w ramach kompleksowej usługi rachunkowo księgowej (PKWiU 69.20.23.0 – klasyfikowane jako usługi w zakresie księgowości) i wynikają z prowadzonych ksiąg i ewidencji. Nie sporządza deklaracji na indywidualne zlecenia, które są wymienione w PKWiU pod kodem 69.20.31.0 i klasyfikowane są jako usługi doradztwa podatkowego i przygotowywanie deklaracji podatkowych, dla przedsiębiorstw i 69.20.32.0 – usługi doradztwa podatkowego i przygotowania deklaracji podatkowych, dla osób indywidualnych, nie udziela porad, nie pomaga w prowadzeniu ksiąg w ramach indywidualnych zleceń. Wszystkie usługi wykonuje w ramach zawartych umów o prowadzenie bądź podatkowej książki przychodów i rozchodów, bądź ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego. Dotychczas wartość sprzedaży opodatkowanej w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności nie przekroczyła kwot, o których mowa w art. 113 ust. 1 o VAT. Jak również w roku podatkowym 2015 Wnioskodawczyni nie przewiduje przekroczenia obrotów tej kwoty.

1. Wnioskodawczyni nie wykonuje czynności udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.
2. W imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów Wnioskodawczyni prowadzi jedynie księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych oraz udziela pomocy w tym zakresie w ramach kompleksowej usługi rachunkowej.
3. Nie sporządza zeznań i deklaracji w ramach indywidualnych zleceń. Wnioskodawczyni sporządza jedynie deklaracje, które wynikają z obowiązków nałożonych przez umowę z klientem w ramach kompleksowej usługi rachunkowej.
4. Wnioskodawczyni nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
5. Wnioskodawczyni uważa, że czynności które wykonuje, nie zawierają się w art. 113 ust. 13 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i nie zamierza takowych czynności wykonywać.
   
   

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawczyni nie będzie świadczyła usług prawniczych lub o charakterze doradczym, tj. np. usług wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o doradztwie podatkowym – zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub b ustawy.

Mając na uwadze opis usług świadczonych przez Wnioskodawczynię oraz analizę ww. przepisów, a także okoliczność, iż Wnioskodawczyni nie świadczy usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie świadczy usług, które nie są objęte zwolnieniem z art. 113 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawczyni prowadzi jedynie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych oraz udziela pomocy w tym zakresie w ramach kompleksowej usługi rachunkowej i nie świadczy usług prawniczych lub o charakterze doradczym oraz nie świadczy pozostałych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to może przy świadczeniu tych usług korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Zauważyć należy, że skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty 150.000 zł netto oraz gdy Wnioskodawczyni nie zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.