Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-475/14-4/MC
z 31 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2014 r. (data wpływu 1 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zastosowania polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – jest prawidłowe,
• opodatkowania podatkiem u źródła wypłat dokonywanych na rzecz podmiotu brytyjskiego – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2014 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 22 grudnia 2014 r. (data wpływu 29 grudnia 2014 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zastosowania polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania,
• opodatkowania podatkiem u źródła wypłat dokonywanych na rzecz podmiotu brytyjskiego.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka produkuje części do samochodów. Części te produkowane są w Polsce. Po ich wyprodukowaniu są one składowane w wynajmowanych pojemnikach i przekazywane do lokalnego magazynu znajdującego się na terenie Wnioskodawcy. Następnie, na podstawie umowy o świadczenie usług logistycznych z nabywcą towarów, Wnioskodawca wysyła części do magazynu nabywcy. W celu zapewnienia odpowiednich warunków do przechowywania i transportu części Wnioskodawca wynajmuje pojemniki i palety.

Są one wynajmowane od firmy nie posiadającej siedziby ani zarządu na terytorium Polski.

Pojemniki to rodzaj przekładki wykonanej z plastiku (plastikowej tacy), na której stawiane są części, a ich rolą jest oddzielnie, przełożenie kolejnych warstw części samochodowych na czas ich przechowywania i transportu. Nie zawierają w sobie żadnych elementów mechanicznych, elektrycznych, przekładni itp. Pojemniki te są następnie umieszczane w prostym, metalowym stelażu w kształcie prostopadłościanu. Jest to rodzaj palety, na której kładzie się pojemniki wraz z częściami.

Odnośnie zasad wynajmowania pojemników i palet przedstawiają się one następująco. S. – spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii, posiadająca udziały we Wnioskodawcy, zawiera umowę najmu pojemników i palet z podmiotem mającym siedzibę w Niemczech, będącym ich właścicielem. Z części pojemników i palet korzysta Wnioskodawca na podstawie umowy zawartej ze spółką S. Wnioskodawca jest następnie obciążany kosztami przez spółkę S. Obciążenie następuje w drodze refaktury.

Pismem z 22 grudnia 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał co następuje:

1. Spółka S. z siedzibą w Wielkiej Brytanii jest niezależnym podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność we własnym imieniu i na własną rzecz.
2. Spółka S. jest spółką podlegającą w Wielkiej Brytanii opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
3. Podmiot niemiecki jest spółką podlegającą w Niemczech opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
4. Spółka korzysta z pojemników składających się z następujących elementów:
   Stelaż ze stali przemysłowej (symbol: x typ: xx) wymiary: 1200x1000x1000 (mm); wykonany z profili zamkniętych, spawanych, wzmacnianych stalowymi zastrzałami, z obejmami pod widły wózka; zastosowanie do palet specjalnie przygotowanych; udźwig do 1 tony; składa się z płyty podłogowej, prętów nośnych, oraz obejm; serwisowanie i konserwacja należy do obowiązków właściciela; poprzez konserwację rozumie się mycie i okrywanie farbą zabezpieczającą przed korozją, ewentualne naprawy spawalnicze.
   Pojemnik z tworzywa sztucznego (symbol: x, typ: xx) wymiary 992x599x220 (mm); wykonany z odpornego na ścieranie polietylenu o podwyższonej gęstości wykonanego poprzez termoformowanie; pojemniki składają się z dwóch części, wewnętrznej i zewnętrznej, które są następnie zgrzewane; część wewnętrzna ukształtowana jest tak, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo przewożonych części, posiada specjalne wybrania pozycjonujące produkt; część zewnętrzna ukształtowana jest w celu uzyskania wysokiej wytrzymałości, odporności na uderzenia i otarcia; posiada specjalne wyżłobienia pozycjonujące pojemnik względem stelaża, aby uniemożliwić jego wysunięcie; u góry części zewnętrznej znajduje się rant stabilizujący kolejny pojemnik, bądź pokrywę; pojemnik nie chłonie wilgoci i jest szczelny względem kurzu i pyłu (uszczelnienie zapewnia użycie polipropylenowej taśmy spinającej); maksymalny udźwig produktu do 65 kg.
   Pokrywa/tworzywa sztucznego (symbol: x, typ: xx) wymiary 585x989x39 (mm); wykonana z odpornego na ścieranie polietylenu o podwyższonej gęstości; jest wykonana poprzez termoformowanie; składa się z pojedynczej warstwy specjalnie ukształtowanej w celu dopasowania oraz zapewnienia odpowiedniej sztywności pojemnika; posiada specjalnie przygotowane miejsca na taśmę spinającą, oraz zapewnia szczelność względem kurzu i pyłów podczas transportu produktu; nie nadaje się do przenoszenia obciążenia, powinna być stosowana wyłącznie jako ostatnia warstwa opakowania.
5. W ocenie Spółki pojemniki i pokrywy z tworzywa sztucznego należy klasyfikować do PKWiU 22.22.13.0 Pudełka, skrzynki, klatki i podobne artykuły z tworzyw sztucznych, natomiast stelaż ze stali przemysłowej do PKWiU 25.99.29 Pozostałe wyroby z metali nieszlachetnych, gdzie indziej niesklasyfikowane. Pojemniki, pokrywy i stelaże należy klasyfikować do KŚT 808 Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie pozostałe.
6. Spółka jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji podmiotu brytyjskiego oraz nie posiada certyfikatu rezydencji podmiotu niemieckiego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionej sytuacji zastosowanie znajduje polsko-brytyjska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, ponieważ odbiorcą wynagrodzenia jest podmiot z siedzibą w Wielkiej Brytanii?
2. Czy opisane pojemniki i palety do przechowywania i transportu części samochodowych są „urządzeniem przemysłowym” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 12 polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

W ocenie Spółki w przedstawionej sytuacji zastosowanie znajdzie umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta z Wielką Brytanią, tj. umowa między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z 20 lipca 2006 r. (zwana dalej umową).

Art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej w skrócie u.p.d.o.p.) stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., przychodów m.in. z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego ustala się w wysokości 20%. Podatnikami, o których mowa w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., są podatnicy nie mający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu. W świetle powyższych przepisów podatek u źródła pobierany jest od przychodów tego podatnika, który „uzyskuje” na terytorium Polski wynagrodzenie m.in. z tytułu użytkowania urządzenia przemysłowego.

Zdaniem Spółki „uzyskiwać” oznacza tutaj tyle co otrzymywać, pobierać. Podmiotem uzyskującym wynagrodzenie (przychód) jest S. – spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii, ponieważ to na rzecz tej spółki Wnioskodawca wypłaca wynagrodzenie za korzystanie z pojemników i palet. Natomiast wzajemne rozliczenia za pojemniki i palety między spółką S., a ich niemieckim właścicielem są tutaj bez znaczenia, ponieważ Wnioskodawcy nie łączy stosunek prawny z podmiotem niemieckim i nie wypłaca wynagrodzenia bezpośrednio podmiotowi niemieckiemu.

Podobne wnioski płyną z analizy polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 12 ust. 1 umowy „Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie”.

Przepis ten odnosi się wprost do kryterium wypłaty, a więc do tego jaka osoba otrzymuje wynagrodzenie. W omawianej sytuacji wynagrodzenie otrzymuje spółka S. z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Wobec tego zastosowanie powinna znaleźć umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Wielką Brytanią, ponieważ w tym kraju ma siedzibę podmiot, na rzecz którego wypłacane jest wynagrodzenie.

Art. 12 ust. 2 umowy daje możliwość ewentualnego opodatkowania przychodów w państwie ich powstania, a nie w państwie rezydencji podatnika. Zgodnie z tym przepisem: „Jednakże takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto”. W angielskiej wersji językowej przepis ten brzmi: „However, such royalties may also be taxed in the Contracting State in which they arise and according to the laws of that State, but if the recipient is the beneficial owner of the royalties the tax so charged shall not exceed 5 per cent of the gross amount of the royalties”. W przepisie tym posłużono się określeniem „osoby uzyskującej należności, jako osoby do nich uprawnionej”, co w wersji angielskiej określono jako „beneficial owner”. Jest to tzw. klauzula beneficial owner. Przepisy nie określają, co należy przez to rozumieć. Wskazówki interpretacyjne w tym zakresie można znaleźć w komentarzu do modelowej konwencji OECD (nie jest on źródłem prawa, ale powinien być uwzględniany przy wykładni umów opartych na modelowej konwencji, a taką jest polsko-brytyjska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania). W świetle komentarza do modelowej konwencji OECD za „beneficial owner” należałoby uznać osobę, która posiada pełen przywilej bezpośredniego korzystania z dochodu, podmiot posiadający faktyczne władztwo ekonomiczne i kontrolę nad danym dochodem. Pod pojęciem „beneficial owner” należy rozumieć osobę (fizyczną lub prawną), która rzeczywiście korzysta z przywilejów wynikających z prawa własności, nawet gdy tytuł własności opiewa na inne nazwisko. Natomiast nie można uznać za „beneficial owner” podmiotu, który na podstawie umowy zobowiązuje się pełnić bądź przejmuje funkcje odpowiadające tym wykonywanym przez agenta, powiernika, przedstawiciela itp. Przenosząc to na grunt omawianej sprawy Spółka uważa, że w przedstawionej sytuacji status „beneficial owner” przysługuje spółce S. z siedzibą w Wielkiej Brytanii, a nie podmiotowi niemieckiemu będącemu właścicielem pojemników i palet. Po pierwsze, spółka S. ma pełne prawo dysponowania dochodem (wynagrodzeniem) otrzymanym od Wnioskodawcy z tytułu użytkowania pojemników i palet. Można zatem mówić o władztwie ekonomicznym i kontroli nad tym wynagrodzeniem. Natomiast niezależnie od stosunku prawnego łączącego S. i Wnioskodawcę istnieje stosunek prawny między S. a podmiotem niemieckim. Są to jednak dwa odrębne stosunki prawne. W jednym spółka S. jest wynajmującym pojemniki i palety od podmiotu niemieckiego, natomiast w drugim jest podnajmującym je dla Wnioskodawcy. Nie ma zatem podstaw do twierdzenia, że spółka S. otrzymując wynagrodzenie nie może bezpośrednio korzystać z dochodu. Przeciwnie – wynagrodzenie to stanowi jej dochód, którym może swobodnie rozporządzać, co wskazuje na posiadanie władztwa ekonomicznego i kontroli nad tym dochodem. Po drugie, bez znaczenia pozostaje fakt, że spółka S. nie jest właścicielem pojemników i palet. Wyraźnie wskazuje się w komentarzu, że istotne jest rzeczywiste korzystanie z przywilejów wynikających z własności, a nie sam tytuł własności. W ocenie Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości, że spółka S. podnajmując pojemniki i palety oraz czerpiąc dochód z tego tytułu zachowuje się jak podmiot rzeczywiście korzystający z przywilejów, jakie daje prawo własności (choć nie jest właścicielem pojemników i palet). Po trzecie, spółka S. nie może być uznana za agenta, powiernika, przedstawiciela działającego w imieniu lub na rzecz niemieckiego właściciela pojemników i palet. Jak już wspomniano występuje tu schemat najmu i podnajmu rzeczy (dwa odrębne stosunki prawne), a nie relacja agenta, powiernika, przedstawiciela. Wobec powyższego Wnioskodawca uznaje, że „beneficial owner” w omawianej sytuacji jest spółka S. z siedzibą w Wielkiej Brytanii.

Jako argument posiłkowy dla uznania, że spółka S. jest odbiorcą wynagrodzenia i że stosować należy polsko-brytyjską umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania można wskazać przepisy dyrektywy Rady 2003/49/WE z 3 czerwca 2003 roku. Zgodnie z art. 1 ust. 4 dyrektywy „Spółkę Państwa Członkowskiego uznaje się za właściciela odsetek lub należności licencyjnych tylko wtedy, gdy otrzymuje ona te płatności dla własnej korzyści i nie jako pośrednik, taki jak przedstawiciel, powiernik lub upoważniony sygnatariusz, na rzecz innych osób”. Zdaniem Wnioskodawcy spółka S. spełnia te warunki, co zostało obszernie przedstawione wcześniej. Jest ona beneficjentem korzyści, jaką jest dochód z tytułu korzystania z pojemników i palet, a jednocześnie nie działa jako przedstawiciel, powiernik czy upoważniony sygnatariusz na rzecz podmiotu niemieckiego.

Podsumowując: Wnioskodawca uważa, że w przedstawionej sytuacji zastosowanie znajduje polsko-brytyjska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, ponieważ odbiorcą wynagrodzenia („beneficial owner”) jest spółka S. z siedzibą w Wielkiej Brytanii; w ocenie Wnioskodawcy nie ma podstaw do twierdzenia, że odbiorcą wynagrodzenia („beneficial owner”) jest podmiot niemiecki będący właścicielem pojemników i palet.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów. Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W niniejszej sprawie, w ocenie Spółki, właściwą jest umowa między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z 20 lipca 2006 roku (zwana dalej umową). Zgodnie z art. 12 ust. 1 umowy należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 2 umowy należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto. Art. 12 ust. 3 umowy definiuje użyte w umowie określenie „należności licencyjne” jako „wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji), wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji), wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how)”.

Z przytoczonych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem u źródła podlega przychód uzyskany z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego. Dla określenia zakresu opodatkowania istotne jest zatem ustalenie, co należy rozumieć przez zwrot „urządzenie przemysłowe”. Przepisy u.p.d.o.p. ani przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie definiują tego zwrotu. Powszechnie uznaje się, że w takich sytuacjach należy odwołać się do językowego, potocznego znaczenia słów. I tak przez „urządzenie” rozumie się mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonania określonych czynności (cyt. za internetowy Słownik Języka Polskiego). W ocenie Spółki takie zdefiniowanie „urządzenia” oznacza, że chodzi o rzecz złożoną, o zespół różnych elementów tworzących bardziej skomplikowaną całość, o rzecz będącą mechanizmem lub zespołem różnych mechanizmów. Tym samym Spółka uważa, że palety i pojemniki nie mieszczą się w pojęciu „urządzenia”. Są to bowiem proste rzeczy: pojemniki są plastikowymi formami mającymi kształt właściwy do przechowywania i transportu produkowanych części, zaś paleta to prosta metalowa konstrukcja w której umieszczane są pojemniki. Nie ma zatem podstaw do twierdzenia, że są to „urządzenia”.

Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 sierpnia 2009 roku (sygn. IPPB3/423-468/07/09-8/S/JG), w której zaakceptowano stanowisko, zgodnie z którym „urządzenie to zespół elementów tworzących bardziej skomplikowaną całość niż ma to miejsce w przypadku palet, a w konsekwencji wykładnia językowa prowadzi do wniosku, że palety nie mieszczą się w pojęciu urządzenia”.

Ustawodawca wprowadził dodatkowe kryterium, ponieważ opodatkowaniu podlega nie użytkowanie każdego „urządzenia”, ale jedynie „urządzenia przemysłowego”. Przymiotnik „przemysłowy” oznacza dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, mający zastosowanie w przemyśle (cyt. za internetowy Słownik Języka Polskiego). Zdaniem Wnioskodawcy określenie „przemysłowy” nie odnosi się do omawianych pojemników i palet. Spółka nie wykorzystuje pojemników i palet do produkcji (do przemysłu), ale jedynie do przechowywania i transportu gotowych produktów. Nie są one zatem związane bezpośrednio z produkcją wyrobów przemysłowych przez Wnioskodawcę. Spółka podziela w pełni stanowisko wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 lutego 2012 roku (sygn. II FSK 1476/10), gdzie uznano, że istotny jest bezpośredni związek z działalnością przemysłową podatnika, rozumianą jako produkcja materialna polegająca na wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził: „Słusznie więc Sąd pierwszej instancji wskazał, że wynajmowany przez Spółkę sprzęt nie jest urządzeniem przemysłowym, gdyż nie jest ze swej istoty przeznaczony do procesu masowej produkcji. Niewątpliwie każde urządzenie przemysłowe jest urządzeniem ułatwiającym pracę, ale nie każde urządzenie ułatwiające pracę jest urządzeniem przemysłowym”.

Z ostrożności należy także wskazać, że pojemniki i palety nie są „urządzeniem handlowym”, o którym mowa w omawianych przepisach. Spółka zajmuje się działalnością produkcyjną, a nie handlową. Pojemniki i palety nie służą zatem do handlu ani bezpośrednio do przemysłu, ale jak wskazano do przechowywania i transportu gotowych części.

Spółka chciałaby także wskazać, że również klasyfikacja statystyczna pojemników palet przemawia za uznaniem, iż nie są one „urządzeniami”. Przepisy podatkowe często odwołują się do klasyfikacji statystycznych, w tym do wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z dnia 29 października 2008 roku (w skrócie PKWiU). W przypadku omawianych przepisów klasyfikacja statystyczna nie jest jednak wiążąca. Niemniej jednak może być ona pomocna w zobrazowaniu z jakim rodzajem rzeczy mamy do czynienia, jaki jest charakter tych rzeczy, ich cechy w porównaniu z innymi towarami. Zdaniem Wnioskodawcy pojemniki należy klasyfikować do PKWiU 22.23.13 Zbiorniki, cysterny, kadzie i podobne pojemniki o pojemności > 300 l, z tworzyw sztucznych lub do PKWiU 22.29.29 Pozostałe wyroby z tworzyw sztucznych. Taka klasyfikacja oznacza, że mieszczą się one w dziale 22 Wyroby z gumy i tworzyw sztucznych. Natomiast palety należy klasyfikować do PKWiU 25.99.29 Pozostałe wyroby z metali nieszlachetnych, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Palety mieszczą się tym samym w dziale 25 Wyroby metalowe gotowe, z wyłączeniem maszyn i urządzeń. W świetle powyższego nie ma podstaw do uznania, że pojemniki klasyfikowane w dziale wyroby z gumy tworzyw sztucznych oraz palety klasyfikowane w dziale wyroby metalowe gotowe z wyłączeniem urządzeń są „urządzeniami”.

Uznając, że pojemniki i palety nie stanowią „urządzenia przemysłowego” należy przyjąć, że nie są one opodatkowane podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. Katalog świadczeń uznawanych za należności licencyjne opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. ma charakter zamknięty. W związku z tym uznaje się, że celem ustawodawcy nie było opodatkowanie przychodów osiąganych z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania wszelkiego rodzaju rzeczy, ale jedynie tych określonych w ustawie. Jeśli zatem osiągane są przychody z tytułu udostępnienia składników majątku nie wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., przychody te nie powinny być uznawane za należności licencyjne i nie powinny podlegać opodatkowaniu.

Należy wskazać, że jeśli istnieją jakiekolwiek wątpliwości w zakresie interpretacji zwrotu „urządzenia przemysłowe”, to należy je interpretować na korzyść podatnika. Niedopuszczalne jest dokonywanie wykładni niejasnych przepisów na niekorzyść podatnika (zakaz stosowania zasady – in dubio pro fisco). Powyższe reguły stanowią konsekwencję zasady demokratycznego państwa prawnego zawartej w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Są one powszechnie uznawane w doktrynie i orzecznictwie. W uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 czerwca 2011 roku (sygn. I GPS 1/11) stwierdzono dobitnie: „Naczelny Sąd Administracyjny dostrzega również, wynikającą z Konstytucji RP i powszechnie uznawaną w orzecznictwie tego Sądu, konieczność odwoływania się do tzw. zasady wykładni na korzyść podatnika, zwanej również dyrektywą in dubio pro tributario, która nakazuje, że w razie potrzeby rozstrzygania między różnymi wchodzącymi w grę wariantami interpretacyjnymi organy stosujące prawo powinny wybrać rezultat najbardziej korzystny dla podatnika”.

Za wykładnią przepisów podatkowych na korzyść podatnika przemawia także zasada zaufania obywateli do organów podatkowych (art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej), która ma zastosowanie także w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej (art. 14h Ordynacji podatkowej). W związku z tym Wnioskodawca uważa, że jeśli w niniejszej sprawie, w ocenie organu wydającego interpretację, istnieją jakiekolwiek wątpliwości w zakresie wykładni przepisów, to nie można dokonywać niekorzystnej dla Spółki interpretacji omawianego zwrotu i uznać, że urządzeniem przemysłowym są także plastikowe pojemniki i metalowe palety.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych oraz w orzeczeniach sądów administracyjnych wydanych w zbliżonych sytuacjach. Stanowisko to potwierdzają:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 sierpnia 2009 r. (sygn. IPPB3/423-468/07/09-8/S/JG);
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 listopada 2010 r. (sygn. ILPB3/423-682/10-2/MM);
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 stycznia 2011 r. (sygn. ILPB4/423-262/10-4/MC);
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 4 marca 2009 r. (sygn. III SA/Wa 1622/08).
  
  

Podsumowując: zdaniem Spółki opisane pojemniki i palety nie mieszczą się w definicji urządzenia przemysłowego zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. oraz art. 12 umowy; wobec powyższego Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego spółce brytyjskiej z tytułu użytkowania pojemników i palet.

Odpowiedź na pytanie nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie zastosowania polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź na pytanie nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania podatkiem u źródła wypłat dokonywanych na rzecz podmiotu brytyjskiego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że – zdaniem Organu podatkowego – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w niniejszym postępowaniu.

W odniesieniu natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.