Interpretacja Ministra Finansów
DD9.8220.2.93.2015.KCT
z 30 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 22 lutego 2013 r. Nr ILPB1/415-1127/12-2/AP wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont budynku mieszkalnego (kamienicy), które są refinansowane lub będą refinansowane w kolejnych latach premią kompensacyjną, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 22 lutego 2013 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Interpretacja wydana została na wniosek Pana z dnia 20 listopada 2012 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą „A” (zwany dalej: „Wnioskodawca”) głównie w zakresie wynajmu i wydzierżawiania nieruchomości. Wnioskodawca jako właściciel budynku mieszkalnego (kamienicy) wystąpił z wnioskiem do Centrum Banku Gospodarstwa Krajowego o przyznanie premii kompensacyjnej ze środków własnych na podstawie ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. Nr 223, poz. 1459 ze zm.). Z podobnymi wnioskami w odniesieniu do różnych kamienic Wnioskodawca ma zamiar wystąpić również w przyszłości.

W stosunku do przedsięwzięcia remontowego Bank Gospodarstwa Krajowego przyznał Wnioskodawcy ww. premię. Wypłata przyznanej premii kompensacyjnej nastąpi po zakończeniu, rozliczeniu i kontroli przez Przedstawiciela Banku Gospodarstwa Krajowego wykonanego przedsięwzięcia remontowego.

Wnioskodawca nadmienia, że uzyskiwane przychody z najmu / dzierżawy opodatkowuje podatkiem liniowym.

Wnioskodawca jest również podatnikiem VAT z tytułu najmu / dzierżawy lokali użytkowych w tym budynku. Przedsięwzięcie remontowe obejmuje remont elewacji frontowej budynku, wymianę okien na klatce schodowej, wymianę drzwi i bram wejściowych. Budynek amortyzowany jest ryczałtowo tzw. metodą uproszczoną (tj. od wartości stanowiącej iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości).

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy wydatki na remont budynku, w części w jakiej zostały refinansowane lub zostaną refinansowane w kolejnych latach premią kompensacyjną, stanowią w całości bezpośrednio koszt uzyskania przychodów, czy wydatki takie powinny podnieść wartość początkową budynku i zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, iż budynek amortyzowany jest ryczałtowo (metodą uproszczoną), wydatki na remont budynku, które są refinansowane premią kompensacyjną, mogą być zaliczone przez Wnioskodawcę bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Należy wskazać, iż aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

1. musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
3. musi być należycie udokumentowany.
   
   

Ponadto, NSA w wyroku z 6 stycznia 2010 r. o sygn. akt II FSK 1271/08 wskazał, iż: „Przedstawione uregulowania wskazują na to, że musi istnieć źródło przychodów oraz związek przyczynowy między wydatkami i przychodem. Zasadniczo zatem każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f. powinien być uznany za koszt uzyskania przychodu.”

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Z treści art. 22g ust. 10 ustawy wynika, iż podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

Należy wskazać, iż przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) wskazanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powiększają wartość środków trwałych, stanowiących podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast w myśl art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe zostały ulepszone w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych i peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.

Generalną zasadą jest, że wydatki na remont zaliczane są bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, a wydatki mające charakter ulepszeń wliczane są do wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Wyjątkiem od powyższej zasady jest przypadek, gdy wartość początkowa budynku jest ustalona metodą uproszczoną. Przepis art. 22g ust. 17 cyt. ustawy nie ma bowiem zastosowania w sytuacji, gdy wartość początkowa została ustalona zgodnie z art. 22g ust. 10 wskazanej ustawy, czyli w sposób uproszczony, dlatego wydatki poniesione zarówno na remont, jak i na ulepszenie zaliczane są bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny / opis zdarzenia przyszłego oraz stan prawny, stwierdzić należy, iż do kosztów uzyskania przychodów należy bezpośrednio zaliczyć poniesione koszty związane z remontem budynku, ponieważ budynek (kamienica) jest amortyzowany metodą uproszczoną.

Jednocześnie wskazać należy, iż w analizowanym przypadku, nie znajdzie zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym „Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów znajdujących się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł w ogóle nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego.”

Należy zaznaczyć, iż wydatki na remont budynku będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów opodatkowanych. Jak zostało wskazane w stanie faktycznym / opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca prowadzi działalność głównie w zakresie wynajmu i wydzierżawiania nieruchomości. Przychody z tej działalności Wnioskodawca opodatkowuje podatkiem liniowym.

Pomiędzy wydatkami Wnioskodawcy na remont budynku a przychodami uzyskiwanymi z najmu / dzierżawy lokali niewątpliwie istnieje związek przyczynowy. Wydatki te mają bowiem bezpośrednio wpływ na źródła przychodu – najem / dzierżawa lokali (wydatki zostały / zostaną poniesione z zamiarem osiągnięcia przychodu z najmu / dzierżawy lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z najmu / dzierżawy).

Premia kompensacyjna, która zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 133 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wolna od podatku dochodowego, nie jest źródłem przychodów, z którymi związane są przedmiotowe wydatki. Premia kompensacyjna, zgodnie z zamiarem ustawodawcy, ma bowiem na celu rekompensatę strat poniesionych przez właścicieli budynków mieszkalnych, w związku z obowiązującymi w okresie między 12 listopada 1994 roku a 25 kwietnia 2005 roku zasadami ustalania czynszów za najem lokali kwaterunkowych znajdujących się w tych budynkach.

Ponadto, należy wskazać, iż art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Zdaniem Wnioskodawcy, określenie „bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów) nie oznacza, że chodzi wyłącznie o wydatki i koszty wcześniej, uprzednio sfinansowane z określonych dochodów (przychodów) podatnika, tj. sfinansowane przed ich poniesieniem, lecz również o wydatki i koszty, które zostały poniesione, a następnie zwrócone. Potwierdza to wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 lutego 2009 r. o sygn. akt I SA/Gl 776/08. Zatem dochody (przychody), do których odwołuje się przepis art. 23 ust. 1 pkt 56 cyt. ustawy są rodzajowo bardzo podobne do premii kompensacyjnej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 133 wskazanej ustawy.

Przykładowo ustawodawca wskazał w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych np.:

• kwotami otrzymanymi od agencji rządowych lub agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa,
• dotacjami, w rozumieniu art. 126 ustawy o finansach publicznych, otrzymanymi z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego,
• płatnościami na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców.
  
  

Jeżeli zatem ustawodawca chciałby, aby wydatki i koszty sfinansowane poprzez premię kompensacyjną nie stanowiły dla podatnika kosztów uzyskania przychodów, to wyraziłby to wprost poprzez odwołanie się w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych również do art. 21 ust. 1 pkt 133 wskazanej ustawy.

Mając powyższe na uwadze, ze wskazanego przepisu wynika, iż ustawodawca nie wyłączył z kosztów uzyskania przychodów wydatków i kosztów refinansowanych poprzez przedmiotową premię kompensacyjną (w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy nie został wskazany przepis art. 21 ust. 1 pkt 133 tej ustawy). Zatem wydatki wskazane w stanie faktycznym / opisie zdarzenia przyszłego mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, z uwagi na to, iż budynek amortyzowany jest ryczałtowo (metodą uproszczoną), a wydatki związane są z uzyskaniem przychodu, wydatki na remont budynku, które są refinansowane premią kompensacyjną, zaliczone mogą zostać przez Wnioskodawcę bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 22 lutego 2013 r. Nr ILPB1/415-1127/12-2/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej uznał stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego za prawidłowe w pełnym zakresie oraz odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego wydana przez upoważniony organ nie jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powołanego przepisu wynika, że kosztami podatkowymi są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów. Zatem za koszty uzyskania przychodów mogą być uznane udokumentowane wydatki, jeżeli spełnione są łącznie trzy przesłanki, mianowicie: pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub ze źródłem przychodu, są poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu i nie stanowią wydatków nieuznanych za koszty podatkowe, o których mowa w art. 23 ustawy. Ponadto koszty uzyskania przychodów to koszty faktycznie poniesione, to jest wydatki o charakterze definitywnym. Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki wydatek, którego ekonomiczny ciężar ponosi podatnik.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 31 tej ustawy wynika, że nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów, kosztów ze źródeł przychodów jeżeli dochody z tych źródeł są zwolnione od podatku dochodowego. Oznacza to, że jeżeli podatnik osiąga dochody, które korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego, to tym samym nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących tych dochodów zwolnionych od podatku dochodowego.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawcy będącemu właścicielem budynku mieszkalnego (kamienicy) i prowadzącemu działalność gospodarczą w zakresie najmu/dzierżawy lokali użytkowych w tym budynku, przyznano premię kompensacyjną, w związku z przedsięwzięciem remontowym, na podstawie ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów. Z podobnymi wnioskami o przyznanie premii kompensacyjnej w odniesieniu do różnych kamienic Wnioskodawca ma zamiar wystąpić również w przyszłości.

Przechodząc zatem na grunt przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że premia termomodernizacyjna, premia remontowa i premia kompensacyjna, uzyskane na podstawie ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. Nr 223, poz. 1459, z późn. zm.), korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 133 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów stanowi, że inwestorowi będącemu osobą fizyczną, który jest właścicielem budynku mieszkalnego z co najmniej jednym lokalem kwaterunkowym albo właścicielem części budynku mieszkalnego i w dniu 25 kwietnia 2005 r. był właścicielem tego budynku mieszkalnego albo tej części budynku mieszkalnego (…) - przysługuje premia kompensacyjna.

Przyznana Wnioskodawcy premia wskazana w ustawie o wspieraniu termomodernizacji i remontów, zwolniona od podatku dochodowego, służy refinansowaniu w całości lub w części wydatków poniesionych na remont kamienicy co wynika z art. 10 ust. 4 ustawy o wspieraniu (…). Premia jest przekazywana inwestorowi po poniesieniu przez niego tych wydatków zgodnie z zakresem rzeczowym, o którym mowa w art. 15 ust. 4 ustawy o wspieraniu (…), w wysokości nie niższej niż wysokość przyznanej premii kompensacyjnej. Wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, dokumentujących wydatki (art. 19 ust. 4 i 5 tej ustawy).

Stwierdzić należy, że premia kompensacyjna przyznana Wnioskodawcy na podstawie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów, zwolniona jest od podatku dochodowego, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 133 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tej sytuacji wydatki sfinansowane tymi środkami nie stanowią kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej (najem/dzierżawa), gdyż zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy nie uważa się za koszty podatkowe kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów znajdujących się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł w ogóle nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego. Przepis ten wprost wyłącza taką możliwość. Stanowisko to potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych np.: wyrok WSA w Łodzi z dnia 06 lutego 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 1437/12.

Okoliczność, że w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym nie wymieniono art. 21 ust. 1 pkt 133 zwalniającego od opodatkowania m.in. premię kompensacyjną, nie ma wpływu na możliwość zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych ze źródła przychodów działalność gospodarcza (najem/dzierżawa). Wynika to z faktu, iż wydatki poniesione na remont, dotyczące przychodów zwolnionych od podatku, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności w zakresie najmu/dzierżawy. Premia kompensacyjna służy bowiem refinansowaniu w całości lub w części wydatków poniesionych na remont budynku mieszkalnego (kamienicy).

Odnosząc się do kwestii dotyczącej ponoszonych wydatków w zakresie ustalenia wartości początkowej budynku (kamienicy), zauważyć należy, iż z wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej wynika, że Wnioskodawca ustalił wartość początkową budynku mieszkalnego (kamienicy) wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej przy zastosowaniu tzw. uproszczonej metody amortyzacji, uregulowanej w art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość początkowa środka trwałego ustalana według tej metody, stanowi iloczyn metrów kwadratowych budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych, wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, i kwoty 988 zł. Dla wyliczenia wartości początkowej według metody uproszczonej nie ma znaczenia ani cena nabycia budynku (lokalu) ani koszt jego wytworzenia czy też ulepszenia, które to elementy mają podstawowe znaczenie przy ustalaniu wartości początkowej środków trwałych uregulowanej w art. 22g ust. 1 ustawy.

Jak już wyżej wykazano, w przypadku metody uproszczonej istotna jest jedynie powierzchnia budynku (lokalu) wykorzystywana do prowadzenia działalności. Skoro dla obliczenia wartości początkowej środka trwałego przy użyciu tej metody nie ma znaczenia jego wartość to w przypadku remontu tak amortyzowanego środka trwałego nie ma wpływu suma wydatków poniesionych na ten cel.

Powyższe potwierdza treść art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W cytowanym przepisie nie została wymieniona uproszczona metoda amortyzacji uregulowana w art. 22g ust. 10 ustawy, co oznacza, że np. ulepszenie (bądź remont) środka trwałego amortyzowanego metodą uproszczoną nie powoduje podwyższenia jego wartości o sumę poniesionych wydatków, a w konsekwencji nie wpływa na wysokość odpisu amortyzacyjnego. Tym samym, skoro, jak we wniosku wskazano, wartość początkowa budynku (kamienicy) została ustalona w sposób uproszczony zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy to w takim przypadku nie ma zastosowania przepis art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego wydatki na remont budynku refinansowane premią kompensacyjną nie zwiększają wartości początkowej budynku mieszkalnego (kamienicy) i nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, jest nieprawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż jest nieprawidłowa.

Jednocześnie wskazać należy, że powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych zapadły w odmiennym stanie faktycznym i prawnym.

Minister Finansów, jeżeli stwierdzi nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, stosownie do art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej dokonuje, z urzędu, jej zmiany, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.