INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, reprezentowanego przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2012 r. (data wpływu 23 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą … z siedzibą w … (zwany dalej: „Wnioskodawca”) głównie w zakresie wynajmu i wydzierżawiania nieruchomości.

Wnioskodawca jako właściciel budynku mieszkalnego (kamienicy) wystąpił z wnioskiem do Centrum (…) o przyznanie premii kompensacyjnej ze środków własnych na podstawie ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. Nr 223, poz. 1459 ze zm.). Z podobnymi wnioskami w odniesieniu do różnych kamienic Wnioskodawca ma zamiar wystąpić również w przyszłości.

W stosunku do przedsięwzięcia remontowego Bank (…) przyznał Wnioskodawcy ww. premię.

Wypłata przyznanej premii kompensacyjnej nastąpi po zakończeniu, rozliczeniu i kontroli przez Przedstawiciela Banku (…) wykonanego przedsięwzięcia remontowego.

Wnioskodawca nadmienia, że uzyskiwane przychody z najmu / dzierżawy opodatkowuje podatkiem liniowym.

Wnioskodawca jest również podatnikiem VAT z tytułu najmu / dzierżawy lokali użytkowych w tym budynku. Przedsięwzięcie remontowe obejmuje remont elewacji frontowej budynku, wymianę okien na klatce schodowej, wymianę drzwi i bram wejściowych. Budynek amortyzowany jest ryczałtowo tzw. metodą uproszczoną (tj. od wartości stanowiącej iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na remont budynku, w części w jakiej zostały refinansowane lub zostaną refinansowane w kolejnych latach premią kompensacyjną, stanowią w całości bezpośrednio koszt uzyskania przychodów, czy wydatki takie powinny podnieść wartość początkową budynku i zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, iż budynek amortyzowany jest ryczałtowo (metodą uproszczoną), wydatki na remont budynku, które są refinansowane premią kompensacyjną, mogą być zaliczone przez Wnioskodawcę bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Należy wskazać, iż aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

1. musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
3. musi być należycie udokumentowany.
   
   

Ponadto, NSA w wyroku z 6 stycznia 2010 r. o sygn. akt II FSK 1271/08 wskazał, iż: „Przedstawione uregulowania wskazują na to, że musi istnieć źródło przychodów oraz związek przyczynowy między wydatkami i przychodem. Zasadniczo zatem każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f. powinien być uznany za koszt uzyskania przychodu”.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Z treści art. 22g ust. 10 ustawy wynika, iż podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

Należy wskazać, iż przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) wskazanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powiększają wartość środków trwałych, stanowiących podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast w myśl art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe zostały ulepszone w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych i peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.

Generalną zasadą jest, że wydatki na remont zaliczane są bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, a wydatki mające charakter ulepszeń wliczane są do wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Wyjątkiem od powyższej zasady jest przypadek, gdy wartość początkowa budynku jest ustalona metodą uproszczoną. Przepis art. 22g ust. 17 cyt. ustawy nie ma bowiem zastosowania w sytuacji, gdy wartość początkowa została ustalona zgodnie z art. 22g ust. 10 wskazanej ustawy, czyli w sposób uproszczony, dlatego wydatki poniesione zarówno na remont, jak i na ulepszenie zaliczane są bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny / opis zdarzenia przyszłego oraz stan prawny, stwierdzić należy, iż do kosztów uzyskania przychodów należy bezpośrednio zaliczyć poniesione koszty związane z remontem budynku, ponieważ budynek (kamienica) jest amortyzowany metodą uproszczoną.

Jednocześnie wskazać należy, iż w analizowanym przypadku, nie znajdzie zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym „Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów znajdujących się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł w ogóle nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego”.

Należy zaznaczyć, iż wydatki na remont budynku będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów opodatkowanych. Jak zostało wskazane w stanie faktycznym / opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca prowadzi działalność głównie w zakresie wynajmu i wydzierżawiania nieruchomości. Przychody z tej działalności Wnioskodawca opodatkowuje podatkiem liniowym.

Pomiędzy wydatkami Wnioskodawcy na remont budynku a przychodami uzyskiwanymi z najmu / dzierżawy lokali niewątpliwie istnieje związek przyczynowy. Wydatki te mają bowiem bezpośrednio wpływ na źródła przychodu - najem / dzierżawa lokali (wydatki zostały / zostaną poniesione z zamiarem osiągnięcia przychodu z najmu / dzierżawy lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z najmu / dzierżawy).

Premia kompensacyjna, która zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 133 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wolna od podatku dochodowego, nie jest źródłem przychodów, z którymi związane są przedmiotowe wydatki. Premia kompensacyjna, zgodnie z zamiarem ustawodawcy, ma bowiem na celu rekompensatę strat poniesionych przez właścicieli budynków mieszkalnych, w związku z obowiązującymi w okresie między 12 listopada 1994 roku a 25 kwietnia 2005 roku zasadami ustalania czynszów za najem lokali kwaterunkowych znajdujących się w tych budynkach.

Ponadto, należy wskazać, iż art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Zdaniem Wnioskodawcy, określenie „bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów) nie oznacza, że chodzi wyłącznie o wydatki i koszty wcześniej, uprzednio sfinansowane z określonych dochodów (przychodów) podatnika, tj. sfinansowane przed ich poniesieniem, lecz również o wydatki i koszty, które zostały poniesione, a następnie zwrócone. Potwierdza to wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 lutego 2009 r. o sygn. akt I SA/Gl 776/08. Zatem dochody (przychody), do których odwołuje się przepis art. 23 ust. 1 pkt 56 cyt. ustawy są rodzajowo bardzo podobne do premii kompensacyjnej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 133 wskazanej ustawy.

Przykładowo ustawodawca wskazał w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych np.:

• kwotami otrzymanymi od agencji rządowych lub agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa,
• dotacjami, w rozumieniu art. 126 ustawy o finansach publicznych, otrzymanymi z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego,
• płatnościami na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku (…), z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców.
  
  

Jeżeli zatem ustawodawca chciałby, aby wydatki i koszty sfinansowane poprzez premię kompensacyjną nie stanowiły dla podatnika kosztów uzyskania przychodów, to wyraziłby to wprost poprzez odwołanie się w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych również do art. 21 ust. 1 pkt 133 wskazanej ustawy.

Mając powyższe na uwadze, ze wskazanego przepisu wynika, iż ustawodawca nie wyłączył z kosztów uzyskania przychodów wydatków i kosztów refinansowanych poprzez przedmiotową premię kompensacyjną (w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy nie został wskazany przepis art. 21 ust. 1 pkt 133 tej ustawy). Zatem wydatki wskazane w stanie faktycznym / opisie zdarzenia przyszłego mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, z uwagi na to, iż budynek amortyzowany jest ryczałtowo (metodą uproszczoną), a wydatki związane są z uzyskaniem przychodu, wydatki na remont budynku, które są refinansowane premią kompensacyjną, zaliczone mogą zostać przez Wnioskodawcę bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.