Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-417/15-2/AW
z 20 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku nadanym w dniu 28 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opodatkowania nieodpłatnego wydania materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego wydania materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji artykułów spożywczych do placówek handlowych takich jak hurtownie, hipermarkety, supermarkety, sklepy i punkty gastronomiczne (dalej: „Kontrahenci”). W celu promocji i reklamy sprzedawanych produktów oraz marki, a w konsekwencji, zwiększenia sprzedaży Spółka podejmuje wiele różnych działań marketingowych. Jednym z tego rodzaju aktywności jest współdziałanie z Kontrahentami w zakresie optymalnego wyeksponowania sprzedawanych towarów i zareklamowania marki. W ramach takiej współpracy Spółka nieodpłatnie przekazuje Kontrahentom materiały reklamowo-promocyjno-informacyjne celem umieszczenia ich na terenie obiektów należących do Kontrahentów. Służą one komunikacji marketingowej, pełniąc funkcję powierzchni ekspozycyjno-odsprzedażowej i/lub reklamy oraz promocji produktów i marki.

Wśród takich materiałów znajdują się materiały, których jednostkowa cena nabycia netto wynosi 10 zł lub więcej, takie jak:

1. materiały wykonane z kartonu, metalu, tworzywa sztucznego lub drewna, stanowiące dodatkowe miejsca sprzedaży i ekspozycji produktu typu stojaki umieszczane głównie na podłodze, ekspozytory umieszczane na ladach kasowych lub półkach z produktami komplementarnymi,
2. materiały wykonane z kartonu lub tworzywa sztucznego, stanowiące dodatkowy element reklamowo-informacyjny dla ekspozycji paletowych lub kartonowych wystawianych w sklepie typu owijki, narożniki,
3. materiały wykonane z kartonu lub tworzywa sztucznego, stanowiące dodatkowy element reklamowy lub informacyjny typu banery, kasetony, plakaty, bociany, wkładki, przekładki,
4. materiały wykonane z kartonu/papieru służące dodatkowej komunikacji oraz wyszczególnieniu produktów typu shelfstopery, headery,
5. materiały wykonane z kartonu/papieru lub tworzywa sztucznego zawierające informacje i/lub hasło przeprowadzanej akcji reklamowej/konkursu oraz informacje o nagrodach w takich akcjach lub służące dodatkowej komunikacji oraz wyszczególnieniu produktów typu plakaty, potykacze, ulotki,
6. materiały kartonowe, stanowiące element reklamowy typu standy, human standy (stand postaci), tuby,
7. materiały wykonane z różnych tkanin, umieszczane głównie na zewnątrz lokali, budujące widoczność marki typu flagi, banery.

Materiały te nie mogą być wykorzystywane do eksponowania towarów innych niż dystrybuowane przez Wnioskodawcę ani nie służą reklamie innych marek niż marki produktów dystrybuowanych przez Spółkę. Przekazywane materiały posiadają znak graficzny eksponowanych towarów Wnioskodawcy i/lub logo marki a czasem też nazwę produktu, zdjęcie i informację o produkcie czy informacje o akcjach promocyjnych przeprowadzanych przez Wnioskodawcę.

Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych materiałów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne wydanie Kontrahentom wymienionych w opisie stanu faktycznego materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nieodpłatne przekazanie Kontrahentom wymienionych w opisie stanu faktycznego materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawa o VAT definiuje dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust 1).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, za dostawę towarów uważa się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W celu ustalenia czy dana czynność nieodpłatnego przekazania towarów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT należy uwzględnić również założenia konstrukcyjne podatku VAT. Podstawową zasadą tego podatku jest opodatkowanie konsumpcji. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę, czyli konsumenta, który nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Konsumpcja oznacza użycie nabytego towaru (lub usługi) przez konsumenta ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek jego potrzeby. Aby nieodpłatne przekazanie towarów podlegało opodatkowaniu VAT muszą one posiadać wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta. Brak wartości użytkowej towaru powoduje, że nie jest spełniona dyspozycja art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Nie dochodzi wówczas do przekazania lub zużycia towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników ani do dokonania jakiejkolwiek darowizny, gdyż po stronie odbiorcy nie występuje przysporzenie majątkowe. Innymi słowy, nie dochodzi do zwiększenia aktywów po stronie odbiorcy.

Przekazywane Kontrahentom materiały reklamowo-promocyjno-informacyjne, o których mowa w opisie stanu faktycznego nie mają dla Kontrahentów wartości konsumpcyjnej, gdyż na skutek ich otrzymania nie dochodzi do zaspokojenia jakichkolwiek potrzeb tych Kontrahentów. Jednocześnie, po stronie Kontrahentów nie występuje żadne przysporzenie majątkowe z tytułu otrzymania takich towarów. Przekazywane materiały mają na celu lepsze uwidocznienie produktów sprzedanych przez Spółkę w danym punkcie handlowym, co prowadzić ma do zwiększenia wielkości sprzedaży produktów dystrybuowanych przez Spółkę. Zachęcają one konsumentów robiących zakupy w punktach Kontrahentów do zakupienia produktów Wnioskodawcy. Tworzą one pozytywny wizerunek marki w oczach potencjalnych nabywców oraz zwiększają jej rozpoznawalność na rynku. Jednocześnie nie mogą one być wykorzystywane do ekspozycji innych produktów niż te dystrybuowane przez Spółkę, ani nie służą reklamie czy promocji żadnej innej marki. Nie kreują one żadnego przysporzenia majątkowego również po stronie ostatecznych nabywców produktów Spółki. Nie dochodzi zatem do konsumpcji, która mogłaby zostać opodatkowana VAT. W konsekwencji, nie można uznać ich przekazania za dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Ze względu na brak konsumpcyjnego charakteru wydawanych Kontrahentom materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych, ich nieodpłatne wydanie w celu ich umieszczenia na terenie placówek handlowych Kontrahentów nie stanowi czynności opodatkowanej VAT.

Reprezentowane przez Spółkę stanowisko zostało również potwierdzone przez Ministra Finansów w broszurze „Najważniejsze zmiany w podatku od towarów i usług od dnia 1 kwietnia 2013 r.” opublikowanej na stronie internetowej Ministerstwa Finansów (www.finanse.mf.gov.pl/vat/broszury-informacyjne). W wyjaśnieniach dotyczących zmian w zakresie nieodpłatnego przekazywania towarów czytamy: „Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazywane towary w ogóle podlegają podatkowi VAT należy określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej), to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Takie stanowisko prezentowane jest również w interpretacjach indywidualnych wydawanych w odniesieniu do podobnych stanów faktycznych, np.:

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 stycznia 2014 r. (IPPP2/443-1168/13-2/KG), z dnia 21 stycznia 2014 r. (IPPP2/443-1151/13-2/AO), z dnia 19 lutego 2014 r. (IPPP3/443-1143/13-2/LK), z dnia 4 lipca 2014 r. (IPPP1/443-561/14-2/JL),
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 lutego 2014 r. (ITPP1/443-1244/13/MN),
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 marca 2014 r. (ILPP2/443-1235/13-3/AD).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie Kontrahentom materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych wymienionych w opisie stanu faktycznego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 154 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy – przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Generalnie zatem, z uwagi na treść art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 ww. ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest także przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, o ile przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. prezenty o małej wartości oraz próbki, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Wskazać należy, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy nie będzie stosowany do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Zatem nie będzie uznawane za odpłatną dostawę towarów tylko przekazanie na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki (pomimo, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów).

Przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazane towary w ogóle podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej) to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia wartości użytkowej (konsumpcyjnej). Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996 r. – „wartość” to „ile coś jest warte pod względem materialnym; cecha tego, co jest dobre pod jakimś względem”. Z kolei „użytkowy” (według w Słownika Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996 r.) to: „mający praktyczne zastosowanie, przeznaczony do użytku (np. drewno użytkowe)”, „konsumpcja” to „wykorzystywanie dóbr i usług do zaspokojenia potrzeb”.

Zatem, wartość użytkowa (konsumpcyjna) towaru oznacza zdolność danego towaru do zaspokojenia potrzeb jego nabywcy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera również definicji materiałów reklamowych, informacyjnych czy promocyjnych. Stąd też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się definicjami słownikowymi i potocznym rozumieniem pojęć. Według „Słownika języka polskiego PWN” reklama to: 1. „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług”, 2. „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”; informacja to m.in. „wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś”; promocja to „działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia; też: każde z tych działań”. Ponadto wg definicji pochodzącej z leksykonu PWN przez drukowane materiały reklamowe, informacyjne, promocyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty, itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Powyższa definicja pozostaje w zgodzie z wyżej zdefiniowanymi pojęciami: reklama, informacja, promocja. Celem ww. materiałów jest informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

Celem przekazania materiałów reklamowych, informacyjnych czy promocyjnych jest zatem informacja o sprzedawanym asortymencie, co w efekcie ma prowadzić do zwiększenia obrotów.

Przy rozstrzygnięciu kwestii opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych, stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Zatem, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

W przedstawionym we wniosku opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji artykułów spożywczych do placówek handlowych. W celu promocji i reklamy sprzedawanych produktów oraz marki, a w konsekwencji zwiększenia sprzedaży Zainteresowany podejmuje wiele różnych działań marketingowych. Jednym z takich rodzajów jest współdziałanie z kontrahentami w zakresie optymalnego wyeksponowania sprzedawanych towarów i zareklamowania marki. W ramach tej współpracy Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje kontrahentom materiały reklamowo-promocyjno-informacyjne celem umieszczenia ich na terenie obiektów należących do kontrahentów. Przekazywane materiały służą komunikacji marketingowej oraz pełnią funkcje powierzchni ekspozycyjno-odsprzedażowej jak również funkcje reklamy i promocji produktów i marki. Wśród takich materiałów znajdują się materiały, których jednostkowa cena nabycia netto wynosi 10 zł lub więcej, takie jak:

1. materiały wykonane z kartonu, metalu, tworzywa sztucznego lub drewna, stanowiące dodatkowe miejsca sprzedaży i ekspozycji produktu typu stojaki umieszczane głównie na podłodze, ekspozytory umieszczane na ladach kasowych lub półkach z produktami komplementarnymi,
2. materiały wykonane z kartonu lub tworzywa sztucznego, stanowiące dodatkowy element reklamowo-informacyjny dla ekspozycji paletowych lub kartonowych wystawianych w sklepie typu owijki, narożniki,
3. materiały wykonane z kartonu lub tworzywa sztucznego, stanowiące dodatkowy element reklamowy lub informacyjny typu banery, kasetony, plakaty, bociany, wkładki, przekładki,
4. materiały wykonane z kartonu/papieru służące dodatkowej komunikacji oraz wyszczególnieniu produktów typu shelfstopery, headery,
5. materiały wykonane z kartonu/papieru lub tworzywa sztucznego zawierające informacje i/lub hasło przeprowadzanej akcji reklamowej/konkursu oraz informacje o nagrodach w takich akcjach lub służące dodatkowej komunikacji oraz wyszczególnieniu produktów typu plakaty, potykacze, ulotki,
6. materiały kartonowe, stanowiące element reklamowy typu standy, human standy (stand postaci), tuby,
7. materiały wykonane z różnych tkanin, umieszczane głównie na zewnątrz lokali, budujące widoczność marki typu flagi, banery.

Jak wskazał Zainteresowany w opisie sprawy materiały nie mogą być wykorzystane do eksponowania towarów innych niż Wnioskodawcy, nie służą też reklamie innych marek. Ww. materiały posiadają znak graficzny towarów Spółki, logo a czasem nazwę produktu, zdjęcie i informację o produkcie lub akcjach promocyjnych Zainteresowanego.

W świetle powołanych wyżej norm prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że wymienione we wniosku materiały reklamowo-promocyjno-informacyjne, nie mają – jak słusznie wskazał Wnioskodawca – dla kontrahentów wartości użytkowej, gdyż nie mają one waloru konsumpcyjnego dla nabywcy. Istotą przekazania ww. materiałów jest lepsze uwidocznienie produktów sprzedanych przez Zainteresowanego w danym punkcie handlowym kontrahenta, co prowadzić ma do zwiększenia wielkości sprzedaży produktów dystrybuowanych przez Spółkę. Materiały reklamowo-promocyjno-informacyjne zachęcają konsumentów robiących zakupy w punktach Kontrahentów do zakupienia produktów Wnioskodawcy, tworzą pozytywny wizerunek marki w oczach potencjalnych nabywców oraz zwiększają jej rozpoznawalność na rynku. Jednocześnie jak wynika z opisu sprawy nie mogą być wykorzystywane do ekspozycji innych produktów niż te dystrybuowane przez Spółkę, ani nie służą reklamie czy promocji żadnej innej marki, nie kreują one żadnego przysporzenia majątkowego również po stronie ostatecznych nabywców produktów Spółki.

Zatem stwierdzić należy, że dokonywane przez Spółkę nieodpłatne wydania towarów – materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych - z uwagi na fakt, że nie mają one dla nabywcy (Kontrahentów) wartości użytkowej i waloru konsumpcyjnego, nie będą stanowić dostawy towarów i nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy, w części dotyczącej przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.