Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4518-1-5/15-4/AMN
z 3 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 24 marca 2015 r. (data wpływu 25 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 22 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie korekty zeznań rocznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie korekty zeznań rocznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 oraz 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 10 czerwca 2015 r. znak ILPB1/4511-1-407/15-2/AMN, ILPB1/4518-1-5/15-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15 czerwca 2015 r., wniosek uzupełniono w dniu 22 czerwca 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Od roku 2008 na podstawie umów o dzieło zawartych pomiędzy biurami projektów, a Wnioskodawcą, Zainteresowany wykonuje dokumentacje projektowe liniowych obiektów budowlanych takich jak: stacje, linie i bocznice kolejowe. Na podstawie tych umów: Zamawiający (biuro projektów) zamawia, a Wykonawca (Wnioskodawca) przyjmuje zamówienie: opracowanie dokumentacji projektowej pod nazwą: „temat opracowania” (przykładowe tematy opracowań projektowych przedstawione są w części H niniejszego wniosku – załącznik s. 3-4, 6)

Od czerwca 2009 roku Zainteresowany posiada uprawnienia budowlane w specjalności kolejowej do projektowania bez ograniczeń.

Każde opracowanie projektowe ma charakter indywidualny i niepowtarzalny.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał ponadto, że wykształcenie oraz wiedza, którą posiada są odpowiednie do samodzielnego przygotowania opracowań projektowych. Na podstawie podpisanych umów o dzieło przygotowywałem dokumentacje projektowe liniowych obiektów budowlanych takich jak: stacje, linie i bocznice kolejowe. Proces projektowania obejmuje różne fazy powstania dokumentacji projektowej, od studiów programowo-przestrzennych poprzez koncepcje do kompletnego projektu budowlanego i projektu wykonawczego zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego (Dz. U.z 2004 r. Nr 202 poz. 2072, z późn. zm.).

Każdy z projektów w poszczególnych fazach projektowania jest inny, rozpatrywany opracowany indywidualnie, dlatego też każdy z nich wykazuje cechy niepowtarzalności wykonanego dzieła niezbędne do uznania go za przedmiot prawa autorskiego. W ramach zakresu obowiązków i z racji posiadanych uprawnień projektowych twórczo i samodzielnie Wnioskodawca uczestniczył w procesie projektowania infrastruktury technicznej stając się tym samym twórcą całego dzieła. Każdy z opracowanych projektów wymaga twórczego niepowtarzalnego i indywidualnego podejścia, dlatego też projekty te stanowią przedmiot prawa autorskiego w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 24 poz. 83, z późn. zm.) art. 1 ust. 1: „Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór)” powyższej ustawy.

W wyniku opisanego wyżej stanu faktycznego istnieją podstawy do złożenia wniosku o zwrot nadpłaconego podatku w minionych latach. W myśl art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie korekty zeznań rocznych.

Czy, (jeśli Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z 50% stawki kosztów uzyskania przychodu) może liczyć na zwrot nadpłaconego podatku w minionych latach?

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskane przychody za wykonanie czynności w zakresie projektowania są przedmiotem prawa autorskiego i w związku z tym Zainteresowanemu przysługuje prawo do skorzystania z 50% stawki kosztów uzyskania przychodu, o jakiej mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i na tej podstawie ma prawo wnioskować o zwrot nadpłaconego podatku w minionych latach. W myśl art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Własne stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Stosownie natomiast do art. 6 ww. ustawy, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Natomiast pojęcie nadpłaty zostało wyjaśnione w art. 72 § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 72 § 1 ww. ustawy, za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że nadpłatą jest kwota nadpłaconego i nienależnie zapłaconego podatku. Podatek zapłacony nienależnie to kwota uiszczona przez podatnika w sytuacji, gdy nie było ustawowego obowiązku jej zapłacenia albo obowiązek ten istniał, ale wygasł.

Zgodnie z art. 73 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej nadpłata powstaje z dniem zaistnienia następujących zdarzeń:

• zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
• pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
• zapłaty przez płatnika lub inkasenta należności wynikającej z decyzji o jego odpowiedzialności podatkowej, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
• wpłacenia przez płatnika lub inkasenta podatku w wysokości większej od wysokości pobranego podatku;
• zapłaty przez osobę trzecią lub spadkobiercę należności wynikającej z decyzji o odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
• złożenia zeznania rocznego - dla podatników podatku dochodowego;
• złożenia deklaracji podatku akcyzowego - dla podatników podatku akcyzowego;
• złożenia deklaracji o wpłatach z zysku za rok obrotowy - dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa i przedsiębiorstw państwowych;
• złożenia deklaracji kwartalnej dla podatku od towarów i usług - dla podatników podatku od towarów i usług.
  
  

Zgodnie z art. 74 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli nadpłata powstała w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, a podatnik, którego zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1:

1. złożył jedną z deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2, lub inną deklarację, z której wynika wysokość zobowiązania podatkowego - wysokość nadpłaty określa podatnik we wniosku o jej zwrot, składając równocześnie skorygowaną deklarację;
2. został rozliczony przez płatnika - wysokość nadpłaty określa podatnik we wniosku o jej zwrot, składając równocześnie zeznanie (deklarację), o którym mowa w art. 73 § 2 pkt 1;
3. nie był obowiązany do składania deklaracji - wysokość nadpłaty określa podatnik we wniosku o jej zwrot.
   
   

Mając powyższe na uwadze z punktu widzenia art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa istotne jest przede wszystkim ustalenie czy Wnioskodawca uiścił podatek nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej. Jak przedstawiono wyżej, zdarzenia jakie powodują powstanie nadpłaty wymienia Ordynacja podatkowa w art. 72, art. 73 § 1 i 2 oraz art. 74. Natomiast wszelkiego rodzaju inne przypadki niż wymienione w Ordynacji podatkowej, powodujące nienależne zapłacenie podatku lub nadpłacenie podatku, które nie zostały wymienione w art. 72, art. 73 oraz art. 74 nie stanowią nadpłaty w rozumieniu przepisów tej ustawy, co powoduje, że tryb i zasady zwrotu takiej wpłaty nie odbywają się zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej o zwrocie nadpłaty. Zwrot tych świadczeń, powinien odbywać się według zasad określonych w prawie cywilnym.

Stwierdzić zatem należy, że nadpłatami w rozumieniu art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej mogą być tylko kwoty wpłacone przez podmioty stosunku podatkowoprawnego, tzn. przez podatników, płatników, inkasentów, spadkobierców podatnika lub osoby trzecie, czyli świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy wynikającego z ustawy podatkowej.

Tym samym w przedstawionej sytuacji, tj. gdy przy obliczaniu kwoty wynagrodzenia Wnioskodawcy za wykonane od 2008 roku prace projektowe nie była stosowana 50% stawka kosztów uzyskania przychodu, o jakiej mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca wykazywał kwoty zaliczek w wysokości wyższej od należnej, to może dokonać korekty rocznych zeznań podatkowych za te lata.

Podatnikowi, który w zeznaniu rocznym wykazał zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacił zadeklarowany podatek albo wykazał nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej przysługuje – zgodnie z art. 75 § 2 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej – uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Na podstawie art. 75 § 3 ww. ustawy, podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarte są w art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa.

Z treści § 1 ww. artykułu wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty – art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 81b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
2. przysługuje nadal po zakończeniu:
   1. kontroli podatkowej,
   2. postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
   
   

Stosownie do art. 81b § 2 ww. ustawy, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

W myśl art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W myśl art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.

Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji oraz z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty. Korektę zeznania podatkowego należy składać wyłącznie na odpowiednich formularzach tj. obwiązujących przy rozliczaniu podatku za dany rok.

W tym miejscu należy podkreślić, że przy korekcie deklaracji należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 70 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Zgodnie z art. 70 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od roku 2008 na podstawie umowy o dzieło wykonuje prace projektowe, które stanowią przedmiot prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W odniesieniu do zagadnienia objętego pytaniem oznaczonym we wniosku nr 1, dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów tutejszy Organ wydał interpretację indywidualną z dnia 03 lipca 2015 r. nr ILPB1/4511-1-407/15-4/AMN, w której rozstrzygnął, że skoro − jak wskazał Zainteresowany – w wyniku zawieranych z biurami projektów umów o dzieło powstają projekty stanowiące przedmiot prawa autorskiego w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to w przedmiotowej sprawie przy obliczaniu kwoty wynagrodzenia za wykonane od 2008 roku prace projektowe, Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z 50% stawki kosztów uzyskania przychodu, o jakiej mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże wskazać przy tym należy, że od przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę od 2013 roku, koszty te nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że co do zasady, jeżeli wystąpiły okoliczności wskazujące na to, że Wnioskodawca wykazywał kwoty zaliczek w wysokości wyższej od należnej, wówczas jest uprawniony do złożenia korekty zeznań podatkowych za minione lata dołączając pisemne uzasadnienie przyczyny korekty z uwzględnieniem okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zatem z uwagi na to, że Wnioskodawca może skorzystać z 50% stawki kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wynagrodzenia za wykonane prace projektowe, o których mowa we wniosku i wykazywał od tego wynagrodzenia zaliczki na podatek w wysokości wyższej od należnej, może złożyć korekty zeznań podatkowych za minione lata dołączając pisemne uzasadnienie przyczyny korekty z uwzględnieniem okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Rozstrzygnięcie w części dotyczące ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 3 lipca 2015 r. nr ILPB1/4511-1-407/15-4/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.