Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-902/15/WM
z 14 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2015 r. (data wpływu 19 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy obliczenia wartości przysługującego zwolnienia podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy obliczenia wartości przysługującego zwolnienia podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w oparciu o zezwolenie z lutego 2005 r. oraz decyzji z kwietnia 2006 r. w sprawie zmiany zezwolenia.

Zezwolenie z lutego 2005 r. obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w następującym zakresie:

1. produkcji wyrobów gumowych i z tworzyw sztucznych - sekcja D, podsekcja DH, dział 25 PKD;
2. produkcji metalowych wyrobów, z wyłączeniem maszyn i urządzeń - sekcja D, podsekcja DJ, dział 28PKD;
3. produkcja kurków i zaworów - sekcja D, podsekcja DK, dział 29, grupa 29.13 PKD;
4. produkcji maszyn stosowanych w przetwórstwie żywności, tytoniu i produkcji napojów- sekcja D, podsekcja DK, dział 29, grupa 29.5, klasa 29.53 PKD;
5. produkcji sprzętu gospodarstwa domowego, gdzie indziej niesklasyfikowanego - sekcja D, podsekcja DK, dział 29, grupa 29.7 PKD;
6. produkcji maszyn i aparatury elektrycznej, gdzie indziej niesklasyflkowanej - sekcja DL, dział 31 PKD;
7. produkcji instrumentów medycznych, precyzyjnych i optycznych, zegarków - sekcja DL, dział 33 PKD;
8. prac badawczo rozwojowych w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych - sekcja K, dział 73, klasa 73.10 PKD;
9. przetwarzania odpadów - sekcja D, podsekcja DN, dział 37 PKD;
10. produkcji pozostałych maszyn specjalnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyflkowanych - sekcja D, podsekcja DK, dział 29, grupa 29.5, klasa 29.56;
11. produkcji części i akcesoriów do pojazdów samochodowych i ich silników - sekcja D, podsekcja DM, dział 34, grupa 34.3 oraz działalności pomocniczej niezbędnej do realizacji zakresu określonego w pkt 1-11.

W oparciu o ww. zezwolenie Wnioskodawca rozpoczął na terenie Strefy inwestycję polegająca na budowie budynków produkcyjno - magazynowych oraz zaplecza techniczno -administracyjnego niezbędnych do produkcji m. in. sprzętu gospodarstwa domowego, kurków i zaworów.

Zezwolenie zostało udzielone do dnia 6 października 2015 r. Wnioskodawca w lutym 2015 r. wystąpił do Ministra Gospodarki z wnioskiem o zmianę daty obowiązywania zezwolenia, tj. wydłużenie go do 2026 r. poprzez unieważnienie decyzji w części dotyczącej daty. Zmiana decyzji nastąpiła w dniu 10 marca 2015 r.

W zezwoleniu ustalono następujące warunki prowadzenia działalności na terenie Strefy:

1. Osiągnięcie poziomu zatrudnienia nie mniej niż 12 pracowników i nie później niż do 30 czerwca 2006 r. oraz utrzymanie tego poziomu zatrudnienia do 30 czerwca 2008 r.
2. Poniesienie wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej w wysokości nie niższej niż 1.500.000 zł (zmiana wartości na podstawie decyzji z dnia 28 kwietnia 2006 r.: „w pkt III ppkt 2 zezwolenia dotyczącym poniesienia wydatków inwestycyjnych wyrazy: „ 1.065.000 zł" zastępuje się wyrazami: „ 1.500.000 zł") do dnia 31 grudnia 2006 r.
3. Przestrzeganie regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania strefy, w tym Regulowaniu strefy i wydanych na jego podstawie Zasad i Instrukcji.
4. Posiadanie tytułu prawnego do dysponowania nieruchomością.

Wnioskodawca spełnił wszystkie warunki wskazane w zezwoleniu (co zostało potwierdzone po przeprowadzeniu czynności kontrolnych przez Komisję ds. kontroli realizacji zezwoleń zarządzających specjalną strefą ekonomiczną), przy czym na dzień złożenia niniejszego wniosku wartość wydatków kwalifikowanych poniesionych przez Wnioskodawcę przekracza minimalną wysokość wydatków inwestycyjnych wskazanych w zezwoleniu.

Nakłady inwestycyjne są kontynuacją założeń gospodarczych określonych w zezwoleniu Wnioskodawcy. Zwiększone nakłady poniesione przez Wnioskodawcę dotyczą wyłącznie działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu i mają na celu rozwój firmy oraz sprostanie rosnącemu zapotrzebowaniu i wymogom kontrahentów Wnioskodawcy. Firma ponadto planuje zwiększyć wysokość ponoszonych nakładów inwestycyjnych w ramach zadeklarowanej i prowadzonej działalności gospodarczej na terenie SSE.

Środki trwałe, w które Wnioskodawca inwestuje, stanowią nowe, dodatkowe środki trwałe tego samego rodzaju i są niezbędne w celu realizacji zwiększonych zamówień.

Należy zaznaczyć, że wydatki te spełniają kryteria określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, zatem będą stanowiły koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

Wobec spełnienia przez Wnioskodawcę wyżej wymienionych warunków prowadzenia działalności w specjalnej strefie ekonomicznej, Wnioskodawcy przysługuje pomoc publiczna o charakterze regionalnej pomocy inwestycyjnej, w postaci zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U z 2012 r. poz. 361).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy obliczaniu maksymalnej wysokości zwolnienia od podatku dochodowego o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy brać pod uwagę 65% (maksymalna intensywność pomocy dla Wnioskodawcy zgodnie z obowiązującymi go przepisami) wartości wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną faktycznie poniesionych w całym okresie obowiązywania zezwolenia, a więc również wydatków przekraczających minimalny poziom wydatków wskazany w zezwoleniu lutego 2005 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku inwestycji związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu z lutego 2005 r., maksymalną wysokość zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oblicza się w oparciu o wydatki faktycznie poniesione, nawet gdy wydatki przewyższały kwotę minimalnych nakładów inwestycyjnych.

W myśl art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. nr 123, poz. 6010 z późn.zm.) dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U z 2012 poz. 361), zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Wielkość pomocy publicznej nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Na gruncie § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych, stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji lub tworzenia nowych miejsc pracy.

Zgodnie z § 3 powyższego rozporządzenia maksymalną wielkość pomocy publicznej, liczy się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikującej się do objęcia pomocą, określonych w § 6 rozporządzenia. W obowiązujących wówczas przepisach prawa brak jest jakichkolwiek uregulowań wskazujących na to, iż warunek zezwolenia stanowi jednocześnie górną granicę wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

Należy także podkreślić, że przepisy obowiązujące w momencie uzyskania zezwolenia nie zawierały wymogu określenia maksymalnej kwoty kosztów kwalifikowanych, stanowiących podstawę do objęcia ich pomocą publiczną. Wymóg taki został wprowadzony do art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych od dnia 4 sierpnia 2008 r. na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 118 poz.746), a więc po dacie uzyskania zezwolenia przez Wnioskodawcę.

Ochronę praw nabytych przez Wnioskodawcę na podstawie zezwolenia potwierdzono w art. 4 ust.1 ww. ustawy, gdzie wskazano, że zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie powyższej ustawy (tj. 4 sierpnia 2008 r.) zachowują moc. Z tych względów wymogi nowego art. 16 ustawy o SSE nie powinny być stosowane wobec Wnioskodawcy. Podsumowując zdaniem Wnioskodawcy, udzielone mu zezwolenie z lutego 2005 r. określa jedynie minimalny poziom nakładów inwestycyjnych (w przypadku Wnioskodawcy kwota: 1.500.000 zł), co wynika zarówno z przytoczonych regulacji prawnych, jak i treści samego zezwolenia. W ocenie Wnioskodawcy, taki zapis oznacza, iż wysokość zwolnienia należy obliczać w oparciu o rzeczywiście poniesione nakłady inwestycyjne, w tym także przewyższające minimalną wartość określoną w zezwoleniu pod warunkiem, że nakłady te ponoszone będą w okresie obowiązywania zezwolenia.

Poniesienie na terenie Strefy wydatków inwestycyjnych o wartości przewyższającej wielkości określone w zezwoleniu stanowi warunek konieczny dla prowadzenia działalności w Strefie. W zezwoleniu określono jedynie minimalną kwotę wydatków, które zobowiązany jest ponieść przedsiębiorca, aby uzyskać możliwość zwolnień podatkowych, w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie Strefy. W konsekwencji wysokość zwolnienia od podatku dochodowego należy obliczać w oparciu o rzeczywiste nakłady inwestycyjne (nawet jeśli będą one wyższe niż nakłady minimalne określone w zezwoleniu), a nie minimalne nakłady inwestycyjne określone w zezwoleniu, które jedynie warunkują uzyskane zwolnienie. Gramatyczna/językowa interpretacja zwrotu zawartego w zezwoleniu winna być uznana za oczywistą - Wnioskodawca jest zobowiązany do zrealizowania inwestycji w kwocie „nie niższej niż" określony w zezwoleniu pułap minimalny, tj. 1.500.000 zł.

Skoro na dzień uzyskania zezwolenia żaden z przepisów ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, ani rozporządzenia stosującego się do Zezwolenia, nie określały górnej granicy nakładów inwestycyjnych, to wysokość zwolnienia należy obliczyć w oparciu o rzeczywiste nakłady inwestycyjne poniesione przez Wnioskodawcę w całym okresie obowiązywania zezwolenia tj. do roku 2026 (zgodnie z decyzją z marca 2015 r. unieważniającą termin obowiązywanie zezwolenia z lutego 2005 r.)

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają następujące interpretacje podatkowe:

• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 marca 2015 r. (znak: IBPBI/2/423-1539/14/SD);
• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 maja 2012 r. (znak: IBPBI/2/423-184/12/AK);
• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 lutego 2011 r. (znak: ILPB3/423-896/10-2/MM),
• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 października 2008 r. (znak: ILPB3/423-434/08-4/DS);
• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 września 2008 r. (znak: IBPB3/423-571/08/AM);
• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 maja 2008 r. (znak: IPPB3-423-327/08-02/KB);

Wskazane powyżej interpretacje indywidualne potwierdzają, że w przypadku przedsiębiorców posiadających zezwolenia strefowe niezawierające górnego limitu wydatków inwestycyjnych:

• za koszty kwalifikowane zwiększające wielkość dostępnego zwolnienia podatkowego może zostać rozpoznana całkowita wartość wydatków inwestycyjnych,
• wydatki inwestycyjne będące kosztem kwalifikowanym mogą być ponoszone w całym okresie obowiązywania zezwolenia strefowego.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszenie wydatków inwestycyjnych po 31 grudnia 2006 r. w wysokości przekraczającej minimalną wartość wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu, powiększą kwotę przysługującego mu zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem spełnienia pozostałych wymogów określonych w polskich przepisach i do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Interpretację indywidualną oparto na stwierdzeniu Wnioskodawcy, że spełnił wszystkie wskazane w zezwoleniu z lutego 2005 r. w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania – właściwy organ – ustali, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest odmienny od rzeczywistego, to wydana interpretacja nie będzie chroniła Pana w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.