INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2012 r. (data wpływu do Organu 21 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2012 r. wpłynął do Organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka uzyskała zezwolenie z dnia 09 czerwca 2003 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, zmienione następnie decyzją z dnia 15 lutego 2007 r. w zakresie następujących wyrobów wytwarzanych na terenie SSE (wg PKWiU):

• 60.24 drogowy towarowy transport,
• 63.1 usługi przeładunkowe, magazynowe i przeładunku towarów,
• 63.2 pozostałe usługi wspomagające transport
• 63.4 usługi agencji transportu,
• 29.52 urządzenia i maszyny dla górnictwa,
• 28.1 wyroby metalowe gotowe, w tym konstrukcje metalowe,
• 27.3 wyroby z żeliwa stali i żelazostopów,
• 28.4 usługi kucia prasowania, wytłaczania, walcowania metali, usługi w zakresie metalurgii proszków,
• 28.5 usługi obróbki metali i nakładania powłok na metale, usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych,
• 28.6 wyroby nożownicze i narzędzia z metali,
• 28.7 wyroby metalowe gotowe.
  
  

Zezwolenia udzielono do dnia 8 sierpnia 2016 r. i ustalono w nim następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

1. zatrudnienie na terenie strefy wyniesie w rachunku narastającym, co najmniej:
   1. 25 pracowników w terminie do dnia 31 grudnia 2005 r.
   2. 85 pracowników w terminie do dnia 31 grudnia 2010 r. i utrzymane na tym poziomie do dnia 31 grudnia 2015 r.
2. poniesienie wydatków inwestycyjnych, w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 88 poz. 397 ze zm.), o łącznej wartości 7.210.000,00 zł (słownie: siedem milionów dwieście dziesięć tysięcy złotych) w terminie do dnia 31 grudnia 2010r., z czego 2.210.000,00 zł w terminie do 31 grudnia 2005r.
   
   

W chwili obecnej Spółka prowadzi działalność na terenie SSE i wypełnia warunki określone w zezwoleniu. Kontynuuje realizację inwestycji i wydatkowała już 7.210.000,00 zł tytułem nakładów inwestycyjnych. Należy jednak zaznaczyć, że realizacja projektu, na który Spółka uzyskała zezwolenia przekroczy kwotę 7.210.000,00 zł. Wydatki te będą spełniały kryteria określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 88 poz. 397 ze zm., zwanego dalej „Rozporządzeniem”), zatem będą stanowiły koszty kwalifikujący się do objęcia pomocą publiczną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatkiem kwalifikującym się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze. zm.) są wydatki Spółki w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 88 poz. 397 ze zm.) do wysokości określonej w zezwoleniu (7.210.000,00 zł), czy też wszelkie wydatki Spółki spełniające kryteria wskazane w § 6 powołanego Rozporządzenia, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia i w okresie jego ważności (do 8 sierpnia 2016 r.)...

Zdaniem Spółki, w przypadku poniesienia wydatków związanych z działalnością prowadzoną na terenie strefy oraz kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w kwocie wyższej niż określona w zezwoleniu, maksymalną wielkość pomocy publicznej - a więc zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych - należy obliczyć w oparciu o wydatki faktycznie poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w całym okresie jego ważności, a nie w oparciu o kwotę określoną w zezwoleniu jako minimalny próg inwestycji (7.200.000,00 zł).

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 z póżn. zm. - zwanej dalej: „ustawą o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych określa w art. 17 ust. 1 pkt 34, że wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z tych względów wielkość dopuszczalnego zwolnienia należy określić na podstawie przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych. Zgodnie z art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej "zezwoleniem".

Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,
2. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.
   
   

Z treści powyższego przepisu jasno wynika, że wielkość zatrudnienia oraz kwota inwestycji stanowią warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy, od których spełnienia zależy utrzymanie zezwolenia i przysługującego na jego podstawie zwolnienia podatkowego. Ustawodawca sprecyzował, że zezwolenie określa warunek dokonania inwestycji przewyższającej określoną kwotę. Tak więc przepis prawa zobowiązuje organ udzielający pomocy publicznej do wskazania w zezwoleniu progu minimalnego, który inwestor zobowiązany jest przekroczyć.

Zgodnie z § 3 ust 2 Rozporządzenia (wg brzmienia z dnia uzyskania zezwolenia przez Spółkę) wielkość pomocy regionalnej, jaką Spółka otrzyma w postaci zwolnienia podatkowego, stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy ustalonej dla danego obszaru, zgodnie z § 3 ust. 2 z uwzględnieniem § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lutego 2001 r. w sprawie pomocy regionalnej dla przedsiębiorców (Dz. U. Nr 28, poz. 306), i kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą. W obowiązujących wówczas przepisach prawa brak jest jakichkolwiek uregulowań wskazujących na to, iż warunek zezwolenia stanowi jednocześnie górną granicę wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

Należy także podkreślić, że przepisy obowiązujące w momencie uzyskania zezwolenia nie zawierały wymogu określania maksymalnej kwoty kosztów kwalifikowanych, stanowiących podstawę do objęcia ich pomocą publiczną. Wymóg taki został wprowadzony do art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych od dnia 4 sierpnia 2008 r. na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 118 poz. 746), a więc po dacie uzyskania zezwolenia przez Spółkę.

Ochronę praw nabytych przez Spółkę na podstawie zezwolenia potwierdzono w art. 4 ust. 1 ww. ustawy, gdzie wskazano, że zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie powyższej ustawy (tj. 4 sierpnia 2008 r.) zachowują moc. Z tych względów wymogi nowego art. 16 ustawy o SSE nie mogą być stosowane wobec Spółki, a stanowisko wyrażone w niniejszym wniosku należy uznać za prawidłowe.

Powyższe stanowisko znalazło też potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych:

• interpretacja podatkowa z dnia 2 października 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w imieniu Ministra Finansów (Znak: ITPB3/423-390/08/AM)
• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 października 2008 r. (Znak: ILPB3/423-434/08-4/DS),
• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 września 2008 r. (Znak: IBPB3/423-571/08/AM)
• interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 maja 2008 r. (Znak IP-PB3-423-327/08-2/KB).
  
  

Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności Spółka stoi na stanowisku, iż zarówno wydatki do wysokości określonej w zezwoleniu jak też dalsze wydatki Spółki poniesione na terenie strefy w całym okresie ważności zezwolenia i spełniające kryteria § 6 Rozporządzenia, mogą zostać zaliczone do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną i stanowią podstawę do określenia wielkości zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. u z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do treści art. 17 ust. 4 updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W myśl art. 16 ust. 1 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 118, poz. 746 ze zm., zwaną dalej „ustawą zmieniającą”), która weszła w życie z dniem 04 sierpnia 2008 r., wprowadzono zmiany m.in. do art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Zgodnie z art. 1 pkt 8 ustawy zmieniającej art. 16 ust. 2 otrzymał następujące brzmienie:

Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;
3. terminu zakończenia inwestycji;
4. maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;
5. wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 - w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.
   
   

Z kolei z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy zmieniającej wynika, iż zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc. Do zezwoleń, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 19 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka uzyskała zezwolenie z dnia 09 czerwca 2003 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej zmienione następnie decyzją z dnia 15 lutego 2007 r.

Zatem w przedmiotowej sprawie będzie miał zastosowanie art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją, który stanowił, iż zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 5 ustawy zmieniającej, dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4 ust. 1, art. 5a ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 4 ust. 1 i 4, art. 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Z dniem 30 grudnia 2008 r. weszło w życie:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 232, poz. 1550) oraz
• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548).
  
  

Jednakże w myśl § 8 ww. rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r., do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 02 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 202, poz. 1485 ze zm.).

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Zgodnie § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
   
   

Przytoczone powyżej przepisy, które znajdują zastosowanie w odniesieniu do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

1. musi to być koszt inwestycji,
2. musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia,
3. musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
5. wydatki o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 2 muszą być zaliczone do składników majątku podatnika, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.
   
   

Jeżeli poniesione przez Spółkę nakłady inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

W związku z powyższym, minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia przez Spółkę w związku z działalnością prowadzoną na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej określa zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu.

W sytuacji więc, gdy Spółka poniesie koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu, przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, uprawniona jest do dalszego korzystania z tej pomocy w ww. zakresie.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.