INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2008r. (data wpływu 21 lutego 2008r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie specjalnych stref ekonomicznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zakresie specjalnych stref ekonomicznych.

W przedmiotowym wniosku został przestawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w dniu 18 kwietnia 2006r. uzyskała zezwolenie nr 78 na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W zezwoleniu określono warunki prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka została zobowiązana m.in. do poniesienia na terenie strefy wydatków inwestycyjnych rozumianych zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia rady ministrów z dnia 7 września 2004 roku w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w wysokości co najmniej 12.000.000,00 zł, w terminie do dnia 31.12.2012 roku. W trakcie realizacji inwestycji okazało się, że nakłady inwestycyjne będą wyższe aniżeli 12 mln. Zwiększone nakłady poniesione przez Spółkę dotyczyły wyłącznie działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu i miały na celu rozwój przedsiębiorstwa (zakup środków produkcji maszyn) w celu sprostania rosnącemu zapotrzebowaniu kontrahentów Spółki - producentów sprzętu AGD na opakowania ze styropianu. Rosnące zapotrzebowanie na te produkty Spółka przewidywała już na etapie konstruowania biznesplanu przygotowanego na potrzeby postępowania przetargowego na uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Środki trwale jakie Spółka zakupiła stanowią nowe, dodatkowe środki trwałe tego samego rodzaju, w celu sprostania zwiększonym zamówieniom kontrahentów. Poniesione wydatki przewyższyły minimalny, określony w zezwoleniu poziom nakładów inwestycyjnych, jakie Spółka zobowiązana była ponieść.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W jaki sposób obliczyć maksymalną wysokość zwolnienia z opodatkowania, przysługującego Spółce na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz na podstawie art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.
2. Czy w przypadku poniesienia wydatków przewyższających kwotę minimalną określoną w zezwoleniu nr 78, wydatki ponad limit minimalny powiększą maksymalną wysokość zwolnienia z opodatkowania jakie przysługuje Spółce...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy w przypadku inwestycji związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu nr 76, maksymalną wysokość zwolnienia z opodatkowania oblicza się w oparciu o wydatki faktycznie poniesione, nawet gdyby wydatki przewyższały kwotę minimalnych nakładów inwestycyjnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Wielkość pomocy publicznej nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Na gruncie § 3 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy ekonomicznej, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych, stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji lub tworzenia nowych miejsc pracy. Spółka zdecydowała się na pomoc z obu tytułów. Zgodnie z § 3 powyższego rozporządzenia maksymalną wielkość pomocy publicznej, liczy się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 rozporządzenia. Na gruncie rozporządzenia Rady Ministrów z 13 października 2006r. w sprawie ustalania mapy pomocy publicznej, maksymalna intensywność pomocy inwestycyjnej dla województwa łódzkiego (przy uwzględnieniu podwyższenia wynikającego z § 5 rozporządzenia) wynosi 60%. Koszty jakie bierze się pod uwagę do obliczenia wysokości pomocy muszą być kosztami związanymi z daną inwestycją. Ponadto muszą to być koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą zgodnie z § 6 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W związku z powyższym, aby obliczyć maksymalną wysokość zwolnienia z opodatkowania należy pomnożyć intensywność pomocy przez wielkość faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych. Jak wyżej wskazano, zwolnienie podatkowe przysługuje Spółce na podstawie uzyskanego zezwolenia. W zezwoleniu określa się jedynie minimalne limity wydatków, które zobowiązany jest ponieść przedsiębiorca - świadczą o tym słowa „co najmniej”, dotyczące wysokości inwestycji. Z tego względu Spółka jest zdania, że wysokość zwolnienia z opodatkowania należy obliczać w oparciu o rzeczywiste nakłady inwestycyjne a nie „minimalne” nakłady inwestycyjne określone w zezwoleniu. Wykładnia językowa zwrotu „co najmniej” wskazuje, że przedsiębiorca jest zobowiązany do dokonania inwestycji w kwocie „nie mniejszej niż” określony w zezwoleniu pułap minimalny. Za taką interpretacją niniejszego zagadnienia przemawia również treść art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Zgodnie z tym przepisem, zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności (…) dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę zawartą w zezwoleniu. Ponadto należy zwrócić uwagę na wykładnię celowościową art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz aktów prawnych regulujących funkcjonowanie specjalnych stref ekonomicznych. Istotą działania specjalnej strefie ekonomicznej jest wspieranie rozwoju przedsiębiorstw oraz skłanianie ich do dalszych inwestycji, a nie stwarzanie barier podatkowych hamujących rozwój.

Należy nadto zwrócić uwagę, iż ani z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ani z ustawy o specjalnych stref ekonomicznych, ani z rozporządzenia w sprawie Specjalnej strefy Ekonomicznej, nie wynika jakikolwiek górny limit wydatków inwestycyjnych, a wnioski podatnika zgodne są ze stanowiskiem ministerstwa finansów (pismo z dnia 05.04. 2006 sygn. PB/KA-8213-321-25/06 - załącznik nr 2 oraz stanowiskiem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sieradzu sygn. US I/415/26/07/SŁ - indywidualna interpretacja l podatkowa wydana w analogicznym stanie faktycznym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U z 2007r. Nr 42, poz. 274). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust.1 ustawy z dnia 20 października 1994r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

Stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 27 października 2006r. (Dz. U. Nr 200, poz. 1473) (uchyliło ono rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 września 2004r. w sprawie łódzkiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 215, poz. 2183 ze zm.)) pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych (…) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Jednocześnie § 3 ust. 7 ww. rozporządzenia stanowi, iż pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem że łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników.

Zgodnie z § 4 ust. 1. ww. rozporządzenia maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, wynosi:

1. 50% - na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko - mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego;
2. 40% - na obszarach należących do województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego, a do dnia 31 grudnia 2010 r. na obszarze należącym do województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miasta stołecznego Warszawy;
3. 30% - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy oraz w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. - na obszarze należącym do województwa mazowieckiego.
   
   

§ 4 ust. 2 ww. rozporządzenia stanowi zaś, iż maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej małym lub średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu art. 2 załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001, str. 33; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 2, str. 141), w brzmieniu nadanym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 364/2004 z dnia 25 lutego 2004 r. zmieniającym rozporządzenie Komisji (WE) nr 70/2001 i rozszerzającym jego zakres w celu włączenia pomocy dla badań i rozwoju (Dz. Urz. UE L 63 z 28.02.2004, str. 22; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 8, t. 3, str. 64), z wyłączeniem prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu, podwyższa się o 20 punktów procentowych brutto w przypadku małych przedsiębiorców oraz o 10 punktów procentowych brutto w przypadku średnich przedsiębiorców, w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów.

Mając powyższe przepisy na uwadze należy stwierdzić, iż maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej przysługującej Spółce jako średniemu przedsiębiorcy, realizującej inwestycje na terenie województwa łódzkiego na podstawie zezwolenia wyniesie 60% (50% + 10% przy uwzględnieniu podwyższenia określonego w § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia). Maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jest jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą.

Odnosząc się zaś do pytania drugiego dotyczącego rozstrzygnięcia kwestii czy w przypadku wydatków przewyższających kwotę minimalną określona w zezwoleniu, wydatki ponad limit powiększą maksymalną wysokość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym, należy przede wszystkim podkreślić, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od reguły powszechności i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczącego zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z wykładnią językową. Minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia w związku z działalnością na terenie strefy określa zezwolenie na działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i dla Spółki kwota ta wynosi 12.000.000 zł. A zatem kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Podatnik jest uprawniony do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. W sytuacji więc, gdy Spółka poniesie wydatki w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu przy spełnieniu pozostałych wydatków, określonych w przepisach rozporządzenia uprawnia do dalszego korzystania z tej pomocy, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej. Tym samym wartość pomocy publicznej udzielnej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefy ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10,09-402 Płock.