Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB5.4510.856.2016.3.AJ
z 2 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2016 r. (data wpływu 8 września 2016 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 16 września 2016 r., pismem (data wpływu 17 listopada 2016 r. oraz pismem (data wpływu 29 listopada 2016 r.) na wezwanie Organu podatkowego z dnia 22 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania w Polsce przychodów (dochodów) luksemburskiego alternatywnego funduszu inwestycyjnego działającego w formie spółki akcyjnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania w Polsce przychodów (dochodów) luksemburskiego alternatywnego funduszu inwestycyjnego działającego w formie spółki akcyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką utworzoną i działająca na podstawie przepisów prawa luksemburskiego (dalej: „Wnioskodawca”). Wnioskodawca jest podatnikiem luksemburskiego podatku dochodowego od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca planuje założenie alternatywnego funduszu inwestycyjnego działającego zgodnie z prawem luksemburskim w formie prawnej spółki akcyjnej (SA - Société anonyme) to jest spółki kapitałowej (dalej: „Fundusz”). Fundusz nie będzie posiadał siedziby ani zarządu na terytorium Polski. Niniejszy wniosek składany jest przez Wnioskodawcę jako osobę planującą założenie Funduszu (działającego w formie spółki prawa luksemburskiego), w rozumieniu art. 14n par. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej i dotyczy działalności Funduszu i związanych z nią konsekwencji podatkowych. Odnośnie danych identyfikacyjnych Funduszu, Wnioskodawca wskazuje, że obecnie nie podjęto jeszcze decyzji co do jego nazwy. Planowaną siedzibą Funduszu będzie miasto Luksemburg w Wielkim Księstwie Luksemburga. Obecnie nie jest jeszcze znany ostateczny adres siedziby. Powyższe dane identyfikacyjne Funduszu nie mają charakteru ostatecznego i mogą ulec zmianie w toku dalszych prac przygotowawczych związanych z jego tworzeniem (za wyjątkiem państwa siedziby Funduszu). Odnośnie prac przygotowawczych związanych z utworzeniem planowanego Funduszu, Wnioskodawca wskazuje, że dotychczas nie sporządzono jeszcze ostatecznych projektów dokumentów założycielskich Funduszu. Finalizację prac przygotowawczych, zawarcie statutu i rejestrację Funduszu w stosownym rejestrze w Luksemburgu, Wnioskodawca planuje dokonać w 2016 r. bądź w kolejnych latach. W zakresie statusu prawnopodatkowego Funduszu Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa luksemburskiego: Fundusz zostanie zorganizowany jako fundusz Fonds dinvestissement alternatifs réservés (FIA) zgodnie z luksemburską ustawą z 23 lipca 2016 r. o alternatywnych funduszach inwestycyjnych zastrzeżonych (fr. Loi du 23 juillet 2016 relative aux fonds dinvestissement alternatifs réservés; dalej: “ustawa FIA”). Fundusz będzie posiadał osobowość prawną, będzie zatem podmiotem praw i obowiązków odrębnym od jego inwestorów (wspólników). Fundusz będzie podatnikiem luksemburskiego podatku dochodowego od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania; Fundusz będzie też mógł uzyskać certyfikat rezydencji podatkowej wystawiony przez luksemburskie władze podatkowe.

Jednocześnie zgodnie z luksemburskimi przepisami podatkowymi Fundusz będzie podlegał zwolnieniu z podatku dochodowego na terytorium Luksemburga. Wyłącznym przedmiotem działalności Funduszu będzie inwestowanie kapitału Funduszu, tj. środków wpłaconych przez wspólników-inwestorów w drodze objęcia lub nabycia akcji emitowanych przez Fundusz zgodnie z przepisami prawa luksemburskiego, w celu dywersyfikacji ryzyka inwestycyjnego oraz osiągnięcia przez inwestorów zysków; fundusz lokować będzie zebrane środki pieniężne w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Fundusz nie będzie zatem mógł prowadzić działalności handlowej czy produkcyjnej.

Zgodnie z warunkami funkcjonowania Funduszu będzie on działał jako alternatywny fundusz inwestycyjny zastrzeżony (zamknięty). W rezultacie, możliwość wejścia do i wyjścia z Funduszu będzie podlegać ograniczeniom. Zgodnie z ustawą FIA, inwestorami w Funduszu będą mogli być bowiem jedynie inwestorzy spełniające ustawowe kryteria klienta profesjonalnego (klienta dobrze poinformowanego – fr. l’investisseur averti). Zgodnie z dokumentami założycielskimi Funduszu, tytuły uczestnictwa Funduszu nie będą oferowane w drodze oferty publicznej na rynku regulowanym ani wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu. Jednocześnie będzie możliwe nabywanie tytułów (praw) uczestnictwa Funduszu także przez osoby fizyczne, spełniające ustawowe kryteria klienta dobrze poinformowanego (klienta profesjonalnego), wyłącznie gdy te osoby dokonają jednorazowego nabycia tytułów uczestnictwa o wartości nie mniejszej niż 125.000 euro. Biorąc pod uwagę, że Fundusz przyjmie formę prawną luksemburskiej spółki akcyjnej (SA), tytuły uczestnictwa w Funduszu będą miały formę akcji w spółce (shares). Fundusz będzie zarządzany wyłącznie przez podmiot zarządzający z siedzibą w Luksemburgu, regulowany zgodnie z luksemburską ustawą z 12 lipca 2013 r. o zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (fr. Loi du 12 juillet 2013 relative aux gestionnaires de fonds dinvestissement alternatifs; dalej: „ustawa AIFM”), implementującą Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (dalej: „AIFMD”) i prowadzący swoją działalność w oparciu o stosowne zezwolenie wydane przez Commission de Surveillance du Secteur Financier (dalej: „CSSF”), tj. właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym w Luksemburgu. Zgodnie z przepisami prawa luksemburskiego, to podmiot zarządzający a nie fundusz podlega wymogowi posiadania zezwolenia wydawanego przez CSSF. Sam Fundusz musi jednakże zostać zgłoszony do CSSF. Wniosek o wydanie zezwolenia oraz udzielenie zezwolenia podlega luksemburskiej ustawie AIFM. Procedura uzyskania zezwolenia (fr. „authorisation”) polega na złożeniu szeregu dokumentów, weryfikacji przez CSSF spełniania przez aplikującą spółkę wymagań określonych w ustawie i kończy się wpisem spółki na listę podmiotów zarządzających oraz zawiadomieniem spółki zarządzającej o podjętej decyzji. Po dokonaniu autoryzacji, spółka ta jest wpisywana na listę spółek zarządzających prowadzoną przez CSSF. Okres zezwolenia jest co do zasady nieograniczony. Przy czym CSSF może cofnąć autoryzację wydaną spółce zarządzającej, w szczególności w przypadku uzyskania autoryzacji w oparciu o fałszywe oświadczenie, w przypadku naruszania przepisów ustaw, nie spełniania warunków udzielenia autoryzacji. W takim przypadku funkcje spółki zarządzającej kończą się wraz z cofnięciem zezwolenia. W przypadku utraty licencji przez podmiot zarządzający, fundusz ma obowiązek zawrzeć umowę z nowym podmiotem zarządzającym. Podmiotem zarządzającym Funduszu będzie osoba prawna, będąca spółką akcyjną prawa luksemburskiego (dalej: „Spółka Zarządzająca”). Fundusz, zgodnie z ustawą FIA, będzie miał odrębną od Funduszu Spółkę Zarządzającą, posiadającą zezwolenie w Luksemburgu wydane przez CSSF, tj. właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym w Luksemburgu. Równocześnie działalność inwestycyjna Funduszu będzie prowadzona przez Spółkę Zarządzającą Funduszem na podstawie zezwolenia wydanego Spółce Zarządzającej przez CSSF oraz zawiadomienia Funduszu złożonego do CSSF. Poszczególne czynności w imieniu Funduszu będą dokonywane przez pełnomocników Spółki Zarządzającej. Spółka Zarządzająca będzie posiadać zezwolenie CSSF. Zakres zezwolenia będzie obejmował zarządzanie aktywami funduszu inwestycyjnego (UCITS, USIs oraz SIF i FIA), doradztwo inwestycyjne, administrację funduszy inwestycyjnych tj. prowadzenie księgowości, kalkulacje wartości aktywów netto (NAV), zakładanie funduszy inwestycyjnych, domicyliacja, pełnienie funkcji agenta transferowego, zarządzanie ryzykiem (Risk Management), dystrybucję funduszy, marketing funduszy oraz compliance funduszy (monitorowanie zgodności z prawem). Spółka Zarządzająca będzie członkiem zarządu Funduszu. Ponadto zawierane będą pomiędzy Funduszem a Spółką Zarządzającą umowy regulujące m.in. zasady wynagradzania Spółki Zarządzającej. Zgodnie z zawartymi umowami pomiędzy Funduszem a Spółką Zarządzającą oraz zgodnie ze Statutem Funduszu wszystkie czynności zarządcze będą wykonywane przez Spółkę Zarządzającą. Zarząd zawiera tylko umowy ze Spółką Zarządzającą, na mocy której wszystkie swoje uprawnienia deleguje na Spółkę Zarządzającą. Ponadto Zarząd wykonuje wyłącznie czynności kontrolne. Zgodnie z luksemburską ustawą o AIFM będąca implementacją Dyrektywy AIFMD zarządzanie alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi w Luksemburgu (w tym funduszem FIA) może być realizowane wyłącznie przez AIFM (zarządzającego alternatywnym funduszem inwestycyjnym). Zgodnie z prawem luksemburskim osoba fizyczna nie może zarządzać funduszem inwestycyjnym typu FIA. Fundusz będzie więc regulowaną instytucją wspólnego inwestowania nadzorowaną przez Spółkę Zarządzającą. Sam Fundusz nadto musi zostać zgłoszony do CSSF. CSSF sprawuje stały nadzór nad Spółką Zarządzającą oraz działalnością inwestycyjną prowadzoną przez niego w ramach Funduszu, Fundusz jest w istocie funduszem regulowanym, ponieważ zarządzanie inwestycyjne wykonywane za pośrednictwem Funduszu podlega nadzorowi ze strony CSSF. Spółka Zarządzająca sprawować będzie nadzór nad działalnością zarządczą Funduszu (tj. prowadzeniem działalności inwestycyjnej) polegający, m.in., na badaniu zgodności działalności Funduszu z obowiązującym prawem (compliance), weryfikacji rzetelności i wiarygodności zarządzających funduszem, jego administracyjnej struktury oraz wewnętrznej kontroli i przejrzystości względem inwestorów i właściwych organów.

Zgodnie z luksemburską ustawą FIA, aktywa Funduszu będą musiały być przechowywane przez depozytariusza.

Zgodnie z ustawą AIFM będąca implementacją Dyrektywy AIFMD, działalność depozytariusza funduszu FIA jest działalnością regulowaną. Tym samym, depozytariusz będący podmiotem luksemburskim musi spełniać określone wymogi ustawowe, w szczególności być instytucją finansową lub firmą inwestycyjną. Stąd też aktywa Funduszu będą przechowywane przez depozytariusza, którym będzie podmiot prawa luksemburskiego. Zgodnie z umową z depozytariuszem, depozytariusz w szczególności: prowadzi listę aktywów, może kontrolować księgi Funduszu, odbiera i przechowuje aktywa, odbiera i przechowuj kwoty pobrane na pokrycie subskrypcji, wykonuje zlecone płatności.

Ponadto kontrolę nad rachunkowością Funduszu będzie sprawował niezależny audytor wpisany na krajową listę audytorów w Luksemburgu. Fundusz podejmie działalność inwestycyjną na terenie Polski poprzez nabywanie lub obejmowanie papierów wartościowych, instrumentów finansowych lub innych praw majątkowych zgodnie z luksemburską ustawą FIA. W związku z tym, Fundusz będzie osiągał przychody (dochody) na terytorium Polski z tytułu zbywania papierów wartościowych, instrumentów finansowych lub innych prawa majątkowych oraz bieżące przychody (dochody) jakie będą wiązały się z posiadaniem papierów wartościowych, instrumentów finansowych lub innych praw majątkowych, takie np. jak dywidendy i odsetki. W ramach tak określonej działalności inwestycyjnej Fundusz będzie wspólnikiem spółek prawa handlowego mających siedzibę w Polsce. Przychody Funduszu będą zatem pochodziły ze źródeł przychodów położonych na terytorium RP.

W uzupełnieniach wniosku ORD-IN Wnioskodawca wskazał planowaną nazwę/firmę spółki oraz tymczasowo planowany adres do doręczeń, a także przedstawił poniższe informacje.

Luksemburskie prawo spółek stanowi, że luksemburska spółka akcyjna powinna (SA - Société anonyme) posiadać co najmniej dwa organy władz, to znaczy (i) Zarząd składający się z dyrektorów oraz (ii) Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy. Zgodnie z prawem luksemburskim, niektóre kompetencje właścicieli tytułów uczestnictwa w Funduszu, będą zarezerwowane do kompetencji Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy. Należą do nich: zawieszanie oraz odwoływanie dyrektorów zarządzających, wprowadzanie zmian do statutu, zatwierdzanie rocznych sprawozdań finansowych oraz likwidacja spółki.

Na wstępie Wnioskodawca pragnie wskazać, że pojęcie „spółki osobowej nieemitującej papierów wartościowych”, w kontekście polskiej spółki jawnej czy komandytowej jest dla niego niejasne. Wnioskodawca wskazuje, że polskie spółki osobowe takie jak spółka jawna czy spółka komandytowa mogą emitować papiery wartościowe np. weksle. Tym samym Wnioskodawca nie wie co Dyrektor ma na myśli wskazując na spółki osobowe nieemitujące papierów wartościowych. Nadto Wnioskodawca wyjaśnia, że zgodnie z luksemburską ustawą FIA (art. 1 ust. 1 lit. b) wyłącznym przedmiotem działalności Funduszu będzie mogło być zbiorowe inwestowanie kapitału Funduszu w aktywa w celu rozłożenia ryzyka inwestycyjnego i zapewnienie inwestorom korzyści wynikających z zarządzania aktywami. Tym samym katalog aktywów, w które będzie mógł inwestować Fundusz nie ma charakteru zamkniętego. Fundusz będzie lokować będzie zebrane środki pieniężne w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Fundusz będzie mógł lokować swoje aktywa (zostać wspólnikiem) polskiej spółki osobowej zgodnie z luksemburskimi przepisami. Jednocześnie Wnioskodawca pragnie jeszcze raz zaznaczyć, polskie przepisy ustawy o FIZAFI nie zawierają zamkniętego katalogu aktywów w które polskie AFI mogą lokować zebrane środki. Zgodnie z art. 8a ust. 3 ustawy o FIZAFI wyłącznym przedmiotem działalności alternatywnej spółki inwestycyjnej, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie, jest bowiem zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną. Natomiast zgodnie z art. 70b ust. 1 ustawy o FIZAFI sposób lokowania aktywów alternatywnej spółki inwestycyjnej określa jej polityka inwestycyjna. Przy czym zgodnie z art. 70b ust. 2 ustawy o FIZAFI polityka inwestycyjna oraz strategie inwestycyjne są określane w dokumentach założycielskich alternatywnej spółki inwestycyjnej oraz w dokumentach, w tym regulaminach, przyjętych przez zarządzającego ASI dotyczących działalności prowadzonej przez alternatywną spółkę inwestycyjną, zwanych dalej "regulacjami wewnętrznymi ASI". Oznacza to, że ustawodawca pozostawił zarządzającemu AFI (ZAFI) swobodę wyboru w zakresie aktywów w które mogą być lokowane zebrane środki. Tym samym, polski ustawodawca nie przewidział zamkniętego katalogu aktywów, które mogą być przedmiotem inwestowania przez polskie AFI, tak jak to uczynił w odniesieniu do np. polskich funduszy inwestycyjnych zamkniętych w art. 145-147 ustawy o FIZAFI.

Członkiem Zarządu Funduszu będzie Spółka Zarządzająca. Podstawowy zakres działalności Spółki Zarządzającej ogranicza się do zarządzania instytucjami wspólnego inwestowania w tym funduszami FIAR. Oprócz umowy o zarządzanie, pomiędzy Funduszem a Spółką Zarządzającą zawierane będą umowy regulujące m.in. zasady wynagradzania Spółki Zarządzającej, umowa o centralne administrowanie, umowa o globalną dystrybucję. Ww. umowy delegują na Spółkę Zarządzającą wszystkie kompetencje zarządcze dotyczące Funduszu. Przy podpisywaniu umów ze Spółką Zarządzającą Fundusz będzie reprezentowany przez Zarząd. Ponadto w skład Zarządu Funduszu będą wchodzić osoby fizyczne, jednakże ich kompetencje ograniczają się wyłącznie do formalnego zawarcia umów ze Spółką Zarządzającą oraz kontroli działalności Funduszu. Zgodnie z umowami zawartymi pomiędzy Funduszem a Spółką Zarządzającą oraz zgodnie ze Statutem Funduszu wszystkie czynności zarządcze są wykonywane przez Spółkę Zarządzającą. Zarząd zawiera tylko umowy ze Spółką Zarządzającą, na mocy której wszystkie uprawnienia deleguje na Spółkę Zarządzającą. W myśl Statutu Zarząd będzie mógł powierzyć swoje uprawnienia do sprawowania zarządu innemu podmiotowi tj. Spółce Zarządzającej. Powyższe oznacza, że w wyniku powierzenia Spółce Zarządzające zarządzania Funduszem, umowy takie jak dotyczące świadczenia pomocy prawnej, doradczej czy najmu lokalu na potrzeby Funduszu będzie zawierała Spółka Zarządzająca – będąca w Zarządzie Funduszu. Czynności wykonywane przez Spółkę Zarządzającą będą obejmować w szczególności:

• zarządzanie aktywami Funduszu,
• doradztwo inwestycyjne,
• administrację,
  
• zarządzanie ryzykiem,
  
• zapewnienie zgodności działalności funduszu z obowiązującym prawem (compliance).
  
  

Po dokonaniu autoryzacji od CSSF, spółka zarządzająca jest wpisywania na listę spółek zarządzających prowadzoną przez CSSF. Okres zezwolenia jest co do zasady nieograniczony. CSSF może cofnąć autoryzację wydaną spółce zarządzającej, w szczególności w przypadku naruszania przepisów ustaw, nie spełniania wymogów autoryzacji. W takim przypadku funkcje spółki zarządzającej kończą się wraz z cofnięciem zezwolenia. W przypadku utraty licencji przez Spółkę Zarządzająca, Fundusz będzie miał obowiązek zawrzeć umowę z nowa Spółką Zarządzającą. Powyższe ma również odpowiednie zastosowanie w przypadku chęci zmiany spółki zarządzającej na inną spółkę zarządzającą. Przy czym „stara” spółka zarządzająca będzie sprawować swoje funkcję względem Funduszu do czasu przejęcia zarządzania przez „nową” spółkę zarządzająca. Zmiana zarządzającego musi być płynna, nieprzerwana, ponieważ Fundusz nie może nie posiadać podmiotu zarządzającego (spółki zarządzającej) gdyż jest to jeden z wymogów ustawowych dla Funduszu zgodnie z ustawą FIA. W okresie przejściowym szczególna odpowiedzialność będzie też ciążyć na depozytariuszu, które powinien podejmować wszelkie niezbędne kroki dla dobrej ochrony interesów uczestników funduszu. Zgodnie z luksemburską ustawą FIA jeżeli nie doszłoby do wybrania nowej spółki zarządzającej w miejsce „starej” spółki zarządzającej zarząd fundusz jest zobowiązany do złożenia do luksemburskiego sądu rejestrowego wniosku o rozwiązanie i likwidacje funduszu. W przypadku utraty licencji przez Spółkę Zarządzającą, zarząd Funduszu będzie miał obowiązek zatrudnienia nowej Spółki Zarządzającej. W takim przypadku kompetencje zarządu będą sprowadzały się do zawarcia umów o zarządzanie z nową spółką zarządzająca. Zgodnie z prawem luksemburskim osoba fizyczna nie może zarządzać alternatywnym funduszem inwestycyjnym. Taki fundusz musi być zarządzany przez zewnętrzną spółkę zarządzającą. Zarządzanie Funduszem przez spółkę zarządzającą ma charakter zarówno umowy cywilnoprawnej jak i powołania. Obowiązek zawarcia umowy o zarządzanie, zasady wykonywania funkcji i czynności przez spółkę zarządzająca wynikają i są regulowane w luksemburskiej ustawie FIA i ustawie AIFM. Umowa pomiędzy Funduszem a Spółka Zarządzającą nie może być sprzeczna z tymi uregulowaniami. Dodatkowo Spółka Zarządzająca będzie członkiem zarządu Funduszu na zasadzie powołania.

Zapewnienie, aby rozliczanie umów dotyczących aktywów Funduszu następowało bez nieuzasadnionego opóźnienia oraz kontrolowanie terminowości rozliczania umów z uczestnikami funduszu będzie leżało w gestii depozytariusza Funduszu. Dodatkowo, odpowiedzialność za rozliczanie terminowości umów z uczestnikami (inwestorami Funduszy) może ponosić również spółka zarządzająca jeżeli pełni rolę agenta transferowego Funduszu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychody (dochody) Funduszu osiągane na terytorium Polski ustawy CIT będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy CIT ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca wskazuje, że na mocy odesłania zawartego w art. 14n § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa przepisy przewidujące zasady ochrony podatnika (tj. art. 14k i 14m Ordynacji podatkowej), który uzyskał indywidualną interpretację podatkową stosuje się odpowiednio w przypadku zastosowania się przez spółkę do interpretacji indywidualnej wydanej przed powstaniem spółki na wniosek osób planujących utworzenie tej spółki - w zakresie dotyczącym działalności tej spółki. Wnioskodawcy zatem, jako podmiotowi planującemu utworzenie Funduszu działającego w formie spółki prawa luksemburskiego, przysługuje prawo do wystąpienia do organów podatkowych o wydanie interpretacji indywidualnej potwierdzającej zastosowanie przepisów podatkowych w zakresie dotyczącym działalności Funduszu, który z kolei w razie zastosowania się do wydanej interpretacji indywidualnej będzie korzystać z ochrony przewidzianej w przepisach art. 14k i 14m Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. W myśl zaś art. 7 ust. 3 pkt 1 Ustawy CIT „Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się: przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku”. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy CIT, podatnikami podatku dochodowego w Polsce są, m.in., osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji. Zgodnie zaś z art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy CIT, zwalnia się od podatku instytucje wspólnego inwestowania posiadające siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które spełniają łącznie następujące warunki:

1. podlegają w państwie, w którym mają siedzibę, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
   
2. wyłącznym przedmiotem ich działalności jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa, w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe,
   
3. prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, albo prowadzenie przez nie działalności wymaga zawiadomienia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, w przypadku gdy:
   1. prowadzą swoją działalność w formie instytucji wspólnego inwestowania typu zamkniętego oraz
      
   2. zgodnie z dokumentami założycielskimi ich tytuły uczestnictwa nie są oferowane w drodze oferty publicznej ani dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, ani wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu oraz mogą być nabywane także przez osoby fizyczne wyłącznie gdy osoby te dokonają jednorazowego nabycia tytułów uczestnictwa o wartości nie mniejszej niż 40.000 euro,
4. ich działalność podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,
   
5. posiadają depozytariusza przechowującego aktywa tej instytucji,
   
6. zarządzane są przez podmioty, które prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmioty te mają siedzibę.
   
   

W myśl art. 6 ust. 3 UPOP, powyższe zwolnienie stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej, wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik ma siedzibę. Fundusz spełnia warunki uprawniające do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy CIT.

1. Po pierwsze, Fundusz spełnia warunek instytucji wspólnego inwestowania z siedzibą w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej:
   Fundusz będzie miał siedzibę w Luksemburgu; - pojęcie „instytucji wspólnego inwestowania” nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy CIT. Mając jednak na uwadze zmiany stanu prawnego w zakresie przyznania zwolnień podmiotowych funduszom inwestycyjnym, nie ulega wątpliwości, że pojęcie to obejmuje wszelkie fundusze inwestycyjne z siedzibą w innym niż Polska państwie członkowskim UE lub EOG. Przed wejściem w życie art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy CIT, zwolnieniem objęte były wyłącznie polskie fundusze inwestycyjne (art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy CIT). Taki stan prawny prowadził do nierównego traktowania zagranicznych funduszy inwestujących na rynku polskim, a tym samym do naruszenia traktatowej swobody przepływu kapitału i płatności (wynikającej obecnie z art. 63 Traktatu o funkcjonowaniu UE). Na naruszenie tej zasady traktatowej wskazywała również Polsce Komisja Europejska w notyfikacji o naruszeniu nr 2006/4093. W związku z powyższym, polski ustawodawca wprowadził do art. 6 ust. 1 ustawy CIT, m. in., pkt 10a odnoszący się do instytucji wspólnego inwestowania posiadających siedzibę w innym niż Polska państwie członkowskim UE lub EOG. Z uwagi na odmienną specyfikę form organizacyjnoprawnych funduszy inwestycyjnych funkcjonujących w różnych państwach członkowskich UE i EOG, ustawodawca polski uwzględnił sytuację, w której podmiot na gruncie prawa siedziby jest uznawany za fundusz inwestycyjny, natomiast zgodnie z przepisani prawa polskiego podmiot ten takim funduszem nie jest. Z tych powodów użyto w art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy CIT szerokiego terminu „instytucje wspólnego inwestowania”; - powyższe podejście zgodne jest także z art. 2 ust. 2 lit. (b) AIFMD oraz art. 1 ust. 3 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe („UCITS”), zgodnie z którym przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania objęte tymi dyrektywami mogą być utworzone zgodnie z prawem zobowiązań (jako wspólne fundusze zarządzane przez spółki zarządzające), prawa powierniczego (jako fundusze powiernicze), statutu (jako spółki inwestycyjne) lub, w przypadku AIFMD, mogą posiadać jakąkolwiek inną formę prawną. Zatem zwolnieniu podatkowemu podlega każdy zagraniczny fundusz inwestycyjny z siedziba w UE lub EOG, jeśli spełnia wskazane w art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy CIT warunki, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej;
   • powyższe stanowisko potwierdza także Naczelny Sąd Administracyjny. Przykładowo, w uzasadnieniu wyroku z dnia 4 marca 2014 r. sygn. II FSK 755/12 NSA wskazał, że jeśli zagraniczny fundusz spełnia kryteria uprawniające do zwolnienia podatkowego to bez znaczenia jest jego forma prawna. Decydujące znaczenie ma bowiem to czy zagraniczny fundusz inwestycyjny spełnia określone funkcje gospodarcze, a nie to w jakiej działa formie prawnej;
     
   • równocześnie należy zwrócić uwagę na tożsame rozwiązania przyjęte w polskim ustawodawstwie. W szczególności, z dniem 4 czerwca 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 31 marca 2016 r. o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2016.615; dalej: „Nowelizacja”). Celem Nowelizacji było implementowanie do polskiego porządku prawnego, a konkretnie dostosowanie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. 2014.157; dalej: „Ustawa FIZAFI”), do postanowień dyrektywy AMFID. W uzasadnieniu do projektu Nowelizacji wyjaśniono m.in., że podstawowym celem projektu ustawy o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz niektórych innych ustaw jest wdrożenie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz. Urz. UE L 174 z 01.07.2011, str. 1), a tym samym realizacja w ramach prawa krajowego celów wyznaczonych przez prawodawcę unijnego. W świetle znowelizowanej ustawy o FIZAFI (art. 8a ust. 2), alternatywna spółka inwestycyjna (ASI) będąca alternatywnym funduszem inwestycyjnym (AFI), może być zorganizowana w formie prawnej spółki kapitałowej, w tym spółki europejskiej; spółki komandytowej albo spółki komandytowo-akcyjnej, w których jedynym komplementariuszem jest spółka kapitałowa, w tym spółka europejska. Spółką kapitałową jest m.in. spółka akcyjna. Mając na uwadze powyższe, ustawodawstwo polskie przewiduje tożsame rozwiązanie co ustawodawstwo luksemburskiego w zakresie możliwości ustanowienia AFI w formie prawnej spółki akcyjnej.

2. Po drugie, Fundusz spełnia warunek podlegania w państwie siedziby (tj. Luksemburgu), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania: Fundusz będzie podatnikiem luksemburskiego podatku dochodowego;
   • Fundusz będzie mógł uzyskać certyfikat rezydencji podatkowej wystawiony przez luksemburskie władze podatkowe;
     
   • w praktyce warunek podlegania zagranicznych funduszy inwestycyjnych opodatkowaniu od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, oznacza właśnie konieczność posiadania przez zagraniczny fundusz inwestycyjny rezydencji podatkowej w danym państwie członkowskim UE lub EOG. Stanowisko to potwierdził jednoznacznie Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 3 lipca 2012 r., sygn. DD5/033/4/12/RDX/DD-363 wyjaśnił, że: „Warunek podlegania opodatkowaniu od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, należy rozumieć jako warunek posiadania tzw. rezydencji podatkowej, nie mający bezpośredniego związku z kwestią faktycznego ponoszenia ciężaru podatku przez podatnika, a także przyznawania przez państwo rezydencji ulg i zwolnień podatkowych. (...) Potwierdzeniem, że termin „podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania” nie można utożsamiać z realnym obciążeniem podatkiem (niekorzystaniem ze zwolnienia) jest też kontekst, w jakim wyrażenie to zostało użyte w przepisach art. 20-22 ustawy CIT. W przepisach art. 20-22 ustawy CIT wskazano, iż podmioty pragnące skorzystać ze zwolnień w nich określonych muszą podlegać opodatkowaniu i nie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania w kraju rezydencji. Oznacza to, że ustawodawca przyjmuje, iż nie ma sprzeczności w tym, że podmioty „podlegające opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania” mogą korzystać ze zwolnień podatkowych. Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż posłużenie się przez ustawodawcę omawianym wyrażeniem w treści art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. a) i art. 6 ust. 1 pkt 11a lit. a) należy odczytywać, jako warunek posiadania tzw. rezydencji podatkowej, a nie faktycznego opodatkowania dochodów podatnika.”;
     
   • w interpretacjach indywidualnych organy podatkowe również potwierdzają, że warunek ten uważa się za spełniony w sytuacji gdy fundusz ma certyfikat rezydencji podatkowej, podlega w kraju siedziby nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (jego określone dochody mogą być zwolnione z podatku (por. interpretacje nr IPPB5/423-162/13-4/AJ czy nr IPPB5/423-79/11-2/AJ).

3. Po trzecie, Fundusz spełnia warunek zgodnie z którym wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia jego tytułów uczestnictwa, w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe - wyłącznym przedmiotem działalności zagranicznego funduszu musi być zatem zbiorowe lokowanie posiadanych środków w celu dywersyfikacji ryzyka inwestycyjnego oraz w celu uzyskania przez uczestników korzyści z wyników zarządzania ich aktywami (por. np. interpretację nr IPPB5/423-174/11-2/AJ) - jest to zgodne z planowanym zakresem działalności Funduszu, którego przedmiotem, zgodnie ze statutem i innymi dokumentami założycielskimi, będzie inwestowanie kapitału (majątku) Funduszu (środków wpłaconych przez wspólników-inwestorów) w celu dywersyfikacji ryzyka inwestycyjnego oraz osiągnięcia przez inwestorów zysków; - konieczne jest nadto aby jedynym obszarem działalności zagranicznego funduszu była działalność inwestycyjna przy jednoczesnym braku zaangażowania funduszu w inne formy działalności (przykładowo fundusz zagraniczny nie może prowadzić działalności w zakresie handlu lub produkcji - por. interpretację nr IPPB5/423-79/11-2/AJ) - Fundusz spełniać będzie także ten wymóg, gdyż będzie lokował zebrane środki pieniężne w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe i nie będzie prowadził działalności w innym zakresie niż działalność inwestycyjna;

- jednocześnie polskie przepisy ustawy o FIZAFI nie zawierają zamkniętego katalogu aktywów w które polskie AFI mogą lokować zebrane środki. Zgodnie z art. 8a ust. 3 ustawy o FIZAFI wyłącznym przedmiotem działalności alternatywnej spółki inwestycyjnej, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie, jest bowiem zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną. Natomiast zgodnie z art. 70b ust. 1 ustawy o FIZAFI sposób lokowania aktywów alternatywnej spółki inwestycyjnej określa jej polityka inwestycyjna. Przy czym zgodnie z art. 70b ust. 2 ustawy o FIZAFI polityka inwestycyjna oraz strategie inwestycyjne są określane w dokumentach założycielskich alternatywnej spółki inwestycyjnej oraz w dokumentach, w tym regulaminach, przyjętych przez zarządzającego ASI dotyczących działalności prowadzonej przez alternatywną spółkę inwestycyjną, zwanych dalej "regulacjami wewnętrznymi ASI".

Oznacza to, że ustawodawca pozostawił zarządzającemu AFI (ZAFI) swobodę wyboru w zakresie aktywów w które mogą być lokowane zebrane środki. Tym samym, polski ustawodawca nie przewidział zamkniętego katalogu aktywów, które mogą być przedmiotem inwestowania przez polskie AFI, tak jak to zrobił w odniesieniu do np. polskich funduszy inwestycyjnych zamkniętych w art. 145-147 ustawy o FIZAFI. - wreszcie, aby fundusz zagraniczny mógł korzystać ze zwolnienia, musi emitować tytuły (prawa) uczestnictwa. Zgodnie z prawem luksemburskim, luksemburska spółka akcyjna emituje akcje, które należy kwalifikować jako tytuły (prawa) uczestnictwa w zysku Funduszu. Są to bowiem instrumenty inwestycyjne przyznawane inwestorom (wspólnikom) po wpłacie na kapitał Funduszu i uprawniające inwestorów do czerpania zysków z działalności inwestycyjnej prowadzonej przez Fundusz.

Element właścicielski związany z tytułem uczestnictwa jest pochodną formy prawnej Funduszu.

Rozwiązanie takie zgodne jest zarówno z AIFMD (która przewiduje, że alternatywne fundusze inwestycyjne mogą emitować zarówno jednostki uczestnictwa, jak i udziały (shares), a także z Art. 1 ust. 3 UCITS, zgodnie z którym za jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania objętego dyrektywą UCITS uznaje się także akcje (shares) tego przedsiębiorstwa; - równocześnie należy zwrócić uwagę na tożsame rozwiązania przyjęte w polskim ustawodawstwie. W szczególności zgodnie z art. 8c ust. 1 – 2 ustawy o FIZAFI inwestorem alternatywnej spółki inwestycyjnej (ASI) jest podmiot, który posiada prawa uczestnictwa tej spółki, a prawami uczestnictwa alternatywnej spółki inwestycyjnej (ASI) są odpowiednio udział w spółce oraz akcja. - Tym samym, spełniony będzie warunek emitowania przez Fundusz tytułów uczestnictwa, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b) ustawy CIT.

4. Po czwarte, spełniony będzie wymóg prowadzenia przez Fundusz działalność na podstawie zezwolenia/zawiadomienia właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym Fundusz ma siedzibę oraz wymóg podlegania działalności Funduszu bezpośredniemu nadzorowi właściwego organu nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym Fundusz ma siedzibę: - właściwym organem nadzoru nad luksemburskim rynkiem finansowym jest CSSF (odpowiednik polskiej Komisji Nadzoru Finansowego); - Fundusz prowadzić będzie działalność inwestycyjną na podstawie zawiadomienia złożonego do CSSF (podobnie jak polskie fundusze inwestycyjne zamknięte czy polskie AFI). Równocześnie należy zwrócić uwagę na tożsame rozwiązania przyjęte w polskim ustawodawstwie w stosunku do AFI. Zgodnie bowiem z art. 70w ust. 1 w zw. z art. 70s ust. 3 pkt 14 ustawy o FIZAFI, do obowiązków zarządzającego ASI (tj. ZAFI) należy m.in. powiadamianie Komisji Nadzoru Finansowego o każdej ASI którą zamierza zarządzać. ZAFI może rozpocząć zarządzanie daną ASI po upływie miesiąca od dnia otrzymania przez Komisję kompletnego powiadomienia. - nadto nadzór nad działalnością Funduszu będzie sprawować Spółka Zarządzająca, co w praktyce oznaczać będzie nadzór nad prowadzeniem działalności inwestycyjnej Funduszu, polegający, m.in., na badaniu zgodności działalności Funduszu z obowiązującym prawem, weryfikacji rzetelności i wiarygodności zarządzających funduszem wypłacalności zarządzającego, jego administracyjnej struktury oraz wewnętrznej kontroli i przejrzystości względem inwestorów i właściwych organów. Równocześnie należy zwrócić uwagę na tożsame rozwiązania przyjęte w polskim ustawodawstwie w stosunku do AFI. Zgodnie bowiem z art. 70b ust. 2 ustawy o FIZAFI polityka inwestycyjna oraz strategie inwestycyjne AFI są określane w dokumentach założycielskich alternatywnej spółki inwestycyjnej oraz w dokumentach, w tym regulaminach, przyjętych przez zarządzającego ASI (tj. ZAFI) dotyczących działalności prowadzonej przez alternatywną spółkę inwestycyjną.
   
   

Równocześnie, zgodnie z art. 70l ust. 1 ustawy o FIZAFI, zarządzający ASI jest obowiązany prowadzić działalność w zakresie zarządzania alternatywną spółką inwestycyjną w sposób rzetelny i profesjonalny, z zachowaniem należytej staranności i zgodnie z zasadami uczciwego obrotu, a także w najlepiej pojętym interesie zarządzanych alternatywnych spółek inwestycyjnych i ich inwestorów, a także w celu zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa rynku finansowego.

5. Po piąte, spełniony będzie wymóg posiadania przez Fundusz depozytariusza przechowującego jego aktywa:
   • aktywa Funduszu będą przechowywane przez depozytariusza, którym będzie podmiot prawa luksemburskiego;
     
   • depozytariusz Funduszu będzie w szczególności: prowadził rejestr aktywów Funduszu, monitorował przepływ środków pieniężnych, sprawował ogólny nadzór nad działalnością inwestycyjną Funduszu oraz wykonywał inne czynności związane z bieżącym administrowaniem aktywami Funduszu; - równocześnie należy zwrócić uwagę na tożsame rozwiązania przyjęte w polskim ustawodawstwie w stosunku do AFI. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy o FIZAFI depozytariusz wykonuje obowiązki określone w ustawie, w szczególności polegające na przechowywaniu aktywów oraz prowadzeniu rejestru aktywów funduszu inwestycyjnego lub alternatywnej spółki inwestycyjnej, a także na zapewnieniu właściwego monitorowania przepływu środków pieniężnych tych podmiotów.
6. Po szóste, spełniony będzie wymóg zarządzania Funduszem przez podmiot, który prowadzi swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwego organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmiot ten ma siedzibę:
   1. Fundusz będzie zarządzany wyłącznie przez podmiot zarządzający z siedzibą w Luksemburgu tj. Spółkę Zarządzającą;
      
   2. Spółka Zarządzająca prowadzić będzie swoją działalność w oparciu o stosowne zezwolenie wydane przez CSSF tj. właściwy organ nadzoru nad rynkiem finansowym w Luksemburgu;
      
   3. działalność Spółki Zarządzającej regulowana będzie przepisami luksemburskiej ustawy AIFM, implementującej dyrektywę AIFMD, z których wynika, że zarządzanie funduszami inwestycyjnymi jest stałym przedmiotem działalności podmiotu zarządzającego (Art. 4 ust. 1 lit. b) AIFMD), przy jednoczesnym zastrzeżeniu, że zarządzający nie będzie zajmował się działalnością inną niż działalność, o której mowa w załączniku 1 do AIFMD i dodatkowym zarządzaniem przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe na podstawie zezwolenia udzielonego na mocy dyrektywy UCITS (Art. 6 ust. 2 AIFMD);
   - równocześnie należy zwrócić uwagę na tożsame rozwiązania przyjęte w polskim ustawodawstwie w stosunku do AFI. Zgodnie bowiem z art. 70a ust. 1 ustawy o FIZAFI, co do zasady zarządzającym ASI może być wyłącznie spółka kapitałowa, z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która uzyskała zezwolenie Komisji Nadzoru Finansowego.
   
7. Wreszcie, spełniony będzie wymóg istnienia podstawy prawnej do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organów podatkowych państwa, w którym Fundusz ma siedzibę:
   • podstawą prawną do wymiany informacji z luksemburskimi władzami podatkowymi będą przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. Art. 27 tej Konwencji wprowadza mechanizm wymiany informacji, który umożliwia polskim organom podatkowym wystąpienie do organów podatkowych Luksemburga z wnioskiem o przekazanie określonych informacji podatkowych na temat Funduszu;
     
   • niezależną podstawą do wymiany informacji stanowić będą przepisy Dyrektywy Rady 2011/16/UE z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i uchylającą dyrektywę 77/799/EWG. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy Fundusz będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10a w zw. z ust. 3 ustawy CIT jako instytucja wspólnego inwestowania mająca siedzibę w innym niż Polska państwie członkowskim UE (Luksemburgu).
   
   
   

W konsekwencji, przychody (dochody) Funduszu osiągane na terytorium Polski, będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia z opodatkowania w Polsce przychodów (dochodów) luksemburskiego alternatywnego funduszu inwestycyjnego działającego w formie spółki akcyjnej - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej także: „Ustawa CIT”), zwalnia się od podatku instytucje wspólnego inwestowania posiadające siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod warunkiem, że instytucje te spełniają łącznie następujące warunki:

1. podlegają w państwie, w którym mają siedzibę, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
   
2. wyłącznym przedmiotem ich działalności jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa, w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe,
   
3. prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, albo prowadzenie przez nie działalności wymaga zawiadomienia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, w przypadku gdy:
   • prowadzą swoją działalność w formie instytucji wspólnego inwestowania typu zamkniętego oraz
     
   • zgodnie z dokumentami założycielskimi ich tytuły uczestnictwa nie są oferowane w drodze oferty publicznej ani dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, ani wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu oraz mogą być nabywane także przez osoby fizyczne wyłącznie gdy osoby te dokonają jednorazowego nabycia tytułów uczestnictwa o wartości nie mniejszej niż 40 000 euro,
4. ich działalność podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,
   
5. posiadają depozytariusza przechowującego aktywa tej instytucji,
   
6. zarządzane są przez podmioty, które prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmioty te mają siedzibę.

Nie ulega zatem wątpliwości, że aby uznać dochody osiągane w Polsce w wyniku działalności inwestycyjnej instytucji wspólnego inwestowania za dochody podlegające zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10a updop muszą być spełnione wszystkie ww. warunki łącznie.

Wprowadzenie art. 6 ust. 1 pkt 10a updop było bowiem wynikiem podjęcia przez Rząd Rzeczypospolitej Polskiej zobowiązania wobec Komisji Europejskiej w sprawie usunięcia naruszenia nr 2006/4093. W uzasadnieniu do projektu ustawy wprowadzającej zwolnienie podmiotowe dla zagranicznych funduszy inwestycyjnych (art. 6 ust. 1 pkt 10a) zaznaczono, że „proponowane warunki określające zakres podmiotowy zwolnienia zostały ustalone tak, aby zwolnieniem objęte zostały podmioty równoważne polskim funduszom inwestycyjnym i polskim funduszom emerytalnym”.

Konsekwentnie w uzasadnieniu rządowego projektu ustawy z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 234, poz. 1389) wskazano, że „niezależnie od przedstawionych powyżej zmian, w projekcie zaproponowano również wprowadzenie dodatkowego wymogu, który będą musiały spełnić zagraniczne fundusze inwestycyjne, aby móc skorzystać z wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym, wskazującego, że muszą być, podobnie jak ma to miejsce w przypadku funduszy inwestycyjnych tworzonych w oparciu o przepisy ustawy o funduszach inwestycyjnych, zarządzane przez podmioty, które prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmioty te mają siedzibę”.

Nie ulega zatem wątpliwości, że wolą Ustawodawcy było ustanowienie zwolnienia podmiotowego dla zagranicznych instytucji wspólnego inwestowania ale tylko takich, które działają na podobnych zasadach do polskich funduszy inwestycyjnych.

Z ww. uzasadnienia projektu ustawy wprowadzającej analizowany przepis wynika również, że miała ona celu dostosowanie polskiego prawa do prawa unijnego przy uwzględnieniu orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości. Wskazano przykładowo orzeczenia Trybunału C-101/05 z dnia 18.12.2007 w sprawie A, C-48/07 z 22.12.2008 w sprawie Les Vergers du Vieux Tauves SA, C-28/95 z dnia 17.07.1997 w sprawie Leur-Bloem.

Z ww. orzecznictwa, a także z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 10 kwietnia 2014 r. C-190/12 dotyczącego amerykańskich funduszy inwestycyjnych należy wysnuć wniosek, jak to uczynił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 30.06.2014 r. sprawie I SA/Bd 489/14, że za konieczne przy interpretacji norm krajowych w kontekście zasady przepływu kapitału należy uznać dokonanie porównania między funduszami. Przede wszystkim należy ustalić, jakie są warunki tworzenia i działania funduszy, w szczególności jaki jest przedmiot ich działalności, obowiązki, jakie stosowane są wobec nich środki kontroli. Nie chodzi przy tym o to, aby fundusze te były identyczne. Należy zbadać, czy charakter funduszy zagranicznych jest porównywalny z charakterem funduszy inwestycyjnych z siedzibą w Polsce, oraz czy prowadzą one działalność w ramach regulacyjnych równoważnych z ramami regulacyjnymi funduszy krajowych.

Podobnie w wyroku z dnia z 4 czerwca 2014 I SA/Łd 533/14 WSA w Łodzi wskazał, że ustalenie, czy doszło do dyskryminacji ze względu na siedzibę funduszu wymaga ustalenia, czy nie istnieją istotne różnice, co do przedmiotu, celu i zasad działania, sposobu organizacji nadzoru i prawnych ram funkcjonowania, w tym także zasad opodatkowania, pomiędzy Funduszem a krajowymi funduszami inwestycyjnymi.

Stąd wykładni art. 6 ust. 1 pkt 10a updop należy dokonywać mając na uwadze również tło historyczne i cele, którymi kierował się Ustawodawca przy wprowadzaniu tego przepisu.

Nie budzi wątpliwości Organu podatkowego wypełnienie warunku określonego w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. a updop – z opisu zdarzenia przyszłego wprost wynika, że luksemburski alternatywny fundusz inwestycyjny będzie rezydentem podatkowym Wielkiego Księstwa Luksemburga.

Głębszej analizy wymaga natomiast wypełnienie warunku określonego w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b) Ustawy CIT.

Na wstępie należy zauważyć, że podstawowe cechy konstrukcyjne polskich funduszy inwestycyjnych zarówno otwartych jak i zamkniętych oparto pierwotnie na schemacie wynikającym z Dyrektywy UCITS, w tym w zakresie przedmiotu działalności, celu i zasad działania, sposobu organizacji nadzoru i prawnych ram funkcjonowania.

Nieprzypadkowo również zakres działalności określony w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b) Ustawy CIT jest identyczny jak w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 157, z późn. zm., dalej: „ufi”).

Podkreślić jednakże należy, że ustawą z dnia 31 marca 2016 r. o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 615) z dniem 4 czerwca 2016 r. Ustawodawca znowelizował katalog funduszy inwestycyjnych działających na podstawie ufi. Obecnie na podstawie art. 3 ust. 4 ufi Fundusz inwestycyjny może prowadzić działalność jako:

1. fundusz inwestycyjny otwarty;
   
2. alternatywny fundusz inwestycyjny: specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty albo fundusz inwestycyjny zamknięty.

Żaden z ww. funduszy inwestycyjnych nie może zostać wspólnikiem spółki jawnej lub komandytowej.

Podkreślić przy tym należy, że (w określonych ustawowo przypadkach) specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty fundusz może, przy dokonywaniu lokat aktywów, stosować zasady i ograniczenia inwestycyjne określone dla funduszu inwestycyjnego zamkniętego (jeżeli statut tak stanowi) lub otwartego.

Ww. zmiana ufi stanowiła implementację przepisów Dyrektywy AIFMD tj. Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010. Zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. e) ww. Dyrektywy „AFI” oznacza przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, w tym subfundusze takich przedsiębiorstw, które:

1. pozyskują kapitał od wielu inwestorów z myślą o inwestowaniu go zgodnie z określoną polityką inwestycyjną z korzyścią dla tych inwestorów; oraz
   
2. nie potrzebują zezwolenia na mocy art. 5 dyrektywy 2009/65/WE.
   
   
   

Z uwagi na zakres dopuszczalnych przez prawo luksemburskie sposobów inwestowania środków pozyskanych przez inwestorów (możliwość uczestnictwa w transparentnych podatkowo spółkach osobowych), opisany fundusz luksemburski należy uznać za odpowiednik polskiej spółki inwestycyjnej lub innego alternatywnego funduszu inwestycyjnego, niż określony w art. 3 ust. 4 ufi. Takie alternatywne fundusze inwestycyjne nie podlegają zwolnieniu określonemu w art. 6 ust. 1 pkt 10 Ustawy CIT. Ustawodawca z jednej strony odwołuje się bowiem w art. 6 ust. 1 pkt 10 Ustawy CIT do postanowień ufi ograniczając zakres zwolnienia do funduszy inwestycyjnych, z drugiej strony przepisy ufi wyraźnie odróżniają pojęcia funduszu inwestycyjnego i alternatywnego funduszu inwestycyjnego (nie każdy alternatywny fundusz inwestycyjny może być uznany za fundusz inwestycyjny w rozumieniu ufi).

W opinii tut. Organu podatkowego przepisy Ustawy CIT, jak każde inne, podlegają zarówno procesowi subsumpcji, jak i wykładni. Niezbędne jest nie tylko ustalenie, iż sytuacja faktyczna – dotycząca konkretnego funduszu – kwalifikuje się do zastosowania zwolnienia określonego ustawą, ale też dokonanie właściwego odczytania normy prawnej, wynikającej z przepisu i wskazującej na podmiot, któremu to zwolnienie może przysługiwać. Zastosowanie metod wykładni przepisów – w omawianym przypadku jest to art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy CIT – nie powinno ograniczać się jedynie do wykładni językowej, ale może obejmować w szczególności wykładnię teleologiczną (celowościową). Granicą wykładni – wynikającą z charakteru interpretowanych przepisów (zwolnienie podmiotowe) – jest – by nie miała ona charakteru rozszerzającego. Nie sposób pominąć również oceny wykładni przepisów prezentowanej przez organy podatkowe, płynącej z pozycji judykatury.

Odnosząc się do przesłanki określonej w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy CIT, należy zauważyć, że zgodnie z opisem przedstawionym we wniosku jedynym obszarem działalności Funduszu jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych (w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe). Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, że analizowany fundusz będzie uzyskiwał dochody z udziału polskich spółkach osobowych (transparentnych podatkowo).

Określony w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy CIT warunek zastosowania zwolnienia (wymóg prowadzenia przez fundusz wyłącznie działalności lokacyjnej zdefiniowanej jako zbiorowe lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa, w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe), znajduje swe źródło w przepisie art. 3 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych – wyczerpującym definicję działalności inwestycyjnej - do którego lex specialis stanowią regulacje odnoszące się odpowiednio do poszczególnych form funduszy (w tym funduszy inwestycyjnych otwartych oraz alternatywnych funduszy inwestycyjnych).

Nadto podkreślić należy, że „wyłączny przedmiot działalności” wymieniony w analizowanym przepisie odnosi się do ram prawnych (rozwiązań systemowych) działalności instytucji wspólnego inwestowania w państwie jej siedziby, a nie do faktycznego zakresu inwestycji takiego podmiotu. Za nielogiczne bowiem należałoby uznać, że w przypadku wielokrotnej zmiany przedmiotu działalności danej instytucji wspólnego inwestowania w trakcie roku podatkowego, mogłaby ona wielokrotnie tracić bądź odzyskiwać prawo do zwolnienia z opodatkowania.

Nie może mieć wpływu na przyznanie zwolnienia odpowiednie ukształtowanie warunków umownych, zapisów statutu, czy innego dokumentu determinującego ustrój wewnętrzny instytucji wspólnego inwestowania. Kwestia zwolnienia z opodatkowania nie może być zależna od woli, czy zamiaru Wnioskodawcy, lecz musi być pochodną wypełnienia obiektywnych kryteriów.

Należy przy tym podkreślić, że analizowany warunek zwolnienia podmiotowego (art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b updop) określa:

• wyłączny przedmiot działalności - zbiorowe lokowanie środków pieniężnych oraz
  

• przedmiot lokat - papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe (zbieżny z określonym w art. 3 ust. 1 ufi).
  

Obydwie ww. przesłanki muszą być spełnione łącznie.

Zdaniem tut. Organu podatkowego trudno uznać np. przystąpienie do polskiej spółki komandytowej za lokowanie środków pieniężnych. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (sjp.pwn.pl) „lokować” oznacza „umieszczać pieniądze w akcjach jakiegoś przedsiębiorstwa, depozytach bankowych, nieruchomościach itp”. Z punktu widzenia ekonomicznego lokata ukierunkowana jest na wzrost wartości aktywów w czasie lub uzyskanie odsetek, dywidend w związku z zainwestowaniem środków. Natomiast udział w spółce osobowej implikuje de facto uzyskiwanie dochodów z działalności gospodarczej, a wspólnik uzyskujący dochody ze spółki komandytowej podlega opodatkowaniu nie z praw majątkowych, lecz z działalności gospodarczej, przychody i koszty generowane przez spółkę powiększają przychody i koszty podatkowe wspólnika proporcjonalnie do jego udziału w zysku (por. art. 5 ust. 1 i ust. 2 Ustawy CIT).

Zatem wykładnia literalna art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b Ustawy CIT wskazuje, że przedmiot inwestycji Funduszu wykracza poza zakres wymieniony w tym przepisie.

Aktywa instytucji wspólnego inwestowania (określonej w art. 6 ust. 1 pkt 10a Ustawy CIT) nie mogą bowiem być lokowane w spółki osobowe nieemitujące papierów wartościowych. Dochody z udziału w takich spółkach stanowią bowiem dochody z działalności gospodarczej, rozliczane zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy CIT, nie zaś z praw majątkowych.

Na potwierdzenie prezentowanego poglądu warto odwołać się, dla przykładu, do wyroku (choć nieprawomocnego) WSA w Warszawie z dnia 20 stycznia 2015, sygn. akt III SA/Wa 1195/14, w którym orzeczono, iż „(…) rację ma Minister Finansów, że Fundusz nie spełnia również warunku z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b) u.p.d.o.p. Przepis ten określa wyłączny przedmiot działalności instytucji wspólnego inwestowania, która może skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, a mianowicie zbiorowe lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa, w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe (…) inwestowanie w spółki osobowe będzie wykraczało poza zakres inwestowania wskazany w powyższym przepisie. Z punktu widzenia opodatkowania wspólników spółek osobowych, Skarżąca będzie uzyskiwała przychody z działalności gospodarczej, a zatem poprzez spółkę osobową, której stanie się wspólnikiem, będzie prowadziła działalność gospodarczą. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 3 u.p.d.o.p., jeżeli działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce uznaje się za przychody z działalności gospodarczej.(…) nie ma przy tym znaczenia, czy udziały w spółkach osobowych (jawnych i komandytowych) można uznać za prawa majątkowe. Jak już bowiem Sąd wskazał, z tytułu posiadania tych udziałów Skarżąca będzie uzyskiwała przychody z działalności gospodarczej. Wskazując działalność inwestycyjną polegającą na "lokowaniu środków finansowych", ustawodawca tym samym wykluczył prowadzenie działalności gospodarczej jako przedmiot działalności instytucji wspólnego inwestowania.” (podobnie m.in. prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 listopada 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 853/14 oraz wyrok z dnia 20 stycznia 2015 r. III SA/Wa 1195/14).

Wymaga podkreślenia, iż jakkolwiek brak w przepisie art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy CIT wyraźnego ustawowego ograniczenia prawa funduszu do nabywania udziałów spółek osobowych lub szerzej podmiotów transparentnych podatkowo (poprzez zastosowanie odesłania podobnego jak w pkt 10) intencja przy jego projektowaniu była jednoznaczna i nie budząca wątpliwości. Zgodnie z przyjętym założeniem, fundusze inwestycyjne mogą prowadzić działalność lokacyjną i wyłącznie z tego tytułu powinny podlegać zwolnieniu z opodatkowania. Natomiast uczestnictwo w spółce osobowej polskiego prawa handlowego i w konsekwencji prowadzenie za jej pośrednictwem działalności gospodarczej (art. 5 ustawy CIT), wyklucza uznanie spełnienia warunku co do prowadzenia działalności wyłącznie „lokacyjnej”, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy CIT.

Przeciwny pogląd prowadziłby do uprzywilejowanego traktowania funduszy zagranicznych (w tym przypadku luksemburskich) – czerpiących jednocześnie dochody z działalności gospodarczej prowadzonej poprzez zakłady w Polsce ukonstytuowane posiadaniem udziałów w polskich spółkach osobowych – w stosunku do polskich funduszy inwestycyjnych działających w oparciu o przepisy ustawy o funduszach inwestycyjnych.

Końcowo, konieczne wydaje się ponowne odwołanie się do uzasadnienia do zmiany w ustawie CIT wprowadzającej zwolnienie określone w art. 6 ust. 1 pkt 10a, w którym, wskazano przykładowo na wyroki Trybunału C-101/05 z dnia 18.12.2007, C-48/07 z dnia 22.12.2008 w sprawie Les Vergers du Vieux Tauves SA, C-28/95 z dnia 17.07.1997 w sprawie Leur-Bloem.

Z ww. orzecznictwa, a także wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 10 kwietnia 2014 r. C-190/12 dotyczącego amerykańskich funduszy inwestycyjnych należy wysnuć wniosek, jak to uczynił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 30.06.2014 r. sprawie I SA/Bd 489/14, iż koniecznym przy interpretacji norm krajowych w kontekście zasady przepływu kapitału jest dokonanie porównania między funduszami. Przede wszystkim należy ustalić warunki tworzenia i działania funduszy, w szczególności jaki jest przedmiot ich działalności, obowiązki, jakie stosowane są wobec nich środki kontroli. Nie chodzi przy tym o to, aby fundusze te były identyczne. Należy zbadać, czy charakter funduszy zagranicznych jest porównywalny z charakterem funduszy inwestycyjnych z siedzibą w Polsce, oraz czy prowadzą one działalność w ramach regulacyjnych równoważnych z ramami regulacyjnymi funduszy krajowych.

Reasumując, w ocenie Organu podatkowego, ratio legis wprowadzenia zwolnienia określonego w art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy CIT jest bezsporne. Nie ulega przy tym wątpliwości, że formułując warunki zwolnienia określone w tym przepisie ustawodawca oparł się na cechach charakteryzujących fundusze działające na podstawie polskiej ustawy o funduszach inwestycyjnych. Dla właściwego zaś odczytania sensu i intencji normy wynikającej z art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy CIT, wskazane jest także każdorazowe (tj. na gruncie konkretnego indywidualnego stanu faktycznego) odwołanie się także do wykładni celowościowej przepisu. Przesłanki zwolnienia należy zaś oceniać poprzez pryzmat zasady równego traktowania polskich funduszy inwestycyjnych i ich odpowiedników (podmiotów równoważnych), do których to odwoływali się autorzy nowelizacji wprowadzając analizowane zwolnienie.

Biorąc pod uwagę przede wszystkim wykładnię gramatyczną, ale także i celowościową art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b Ustawy CIT należy zatem uznać, ze warunek określony w tym przepisie nie będzie wypełniony przez analizowany luksemburski alternatywny fundusz inwestycyjny (czy raczej spółkę inwestycyjną) działający w formie prawnej spółki akcyjnej.

Należy zgodzić się natomiast z Wnioskodawcą, że w opisanym zdarzeniu przyszłym zostanie spełniony warunek zwolnienia określony w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. c Ustawy CIT.

Fundusz prowadzić będzie bowiem działalność inwestycyjną na podstawie zawiadomienia złożonego do CSSF, będącego organem nadzoru.

W opinii Organu podatkowego nie będzie natomiast spełniony przez opisany alternatywny fundusz inwestycyjny warunek zwolnienia określony w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. d Ustawy CIT.

Wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy działalność funduszu luksemburskiego nie będzie podlegała bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, tylko co najwyżej pośredniemu.

Wnioskodawca wskazał bowiem, że zgodnie z przepisami prawa luksemburskiego, to podmiot zarządzający a nie fundusz podlega wymogowi posiadania zezwolenia wydawanego przez CSSF.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że CSSF sprawuje stały nadzór nad Spółką Zarządzającą, natomiast Spółka Zarządzająca sprawować będzie nadzór nad działalnością zarządczą Funduszu (tj. prowadzeniem działalności inwestycyjnej). Co innego oznacza bezpośredni nadzór w odniesieniu do spółek zarządzających, a co innego do poszczególnych funduszy inwestycyjnych, zarządzanych przez spółki zarządzające. Sama konieczność notyfikacji funduszu (por. „sam Fundusz nadto musi zostać zgłoszony do CSSF”) nie przesądza o sprawowaniu bezpośredniego nadzoru (nad działalnością funduszu) przez CSSF.

Nie budzi natomiast wątpliwości Organu podatkowego wypełnienie warunku określonego w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. e updop – analizowany fundusz będzie posiadał depozytariusza przechowującego aktywa tej instytucji (pełniącego zbliżone funkcje do depozytariuszy polskich funduszy inwestycyjnych).

W opinii Organu podatkowego nie będzie natomiast wypełniona przesłanka zwolnienia określona w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. f updop.

Wnioskodawca wskazał bowiem, że „oprócz umowy o zarządzanie, pomiędzy Funduszem a Spółką Zarządzającą zawierane będą umowy regulujące m.in. zasady wynagradzania Spółki Zarządzającej, umowa o centralne administrowanie, umowa o globalną dystrybucję. Ww. umowy delegują na Spółkę Zarządzającą wszystkie kompetencje zarządcze dotyczące Funduszu. Przy podpisywaniu umów ze Spółką Zarządzającą Fundusz będzie reprezentowany przez Zarząd. Ponadto w skład Zarządu Funduszu będą wchodzić osoby fizyczne, jednakże ich kompetencje ograniczają się wyłącznie do formalnego zawarcia umów ze Spółką Zarządzającą oraz kontroli działalności Funduszu.

Ten model zarządzania, zgodnie ze stanowiskiem judykatury (por. wyrok WSA sygn. III SA/Wa 1195/14, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 czerwca 2016 r. sygn. II FSK 417/14) oznacza, że ostatni z warunków zwolnienia określonych w art. 6 ust. 1 pkt 10 nie zostanie wypełniony.

Jeżeli bowiem instytucja wspólnego inwestowania będzie jedynie współzarządzana przez podmiot spełniający warunek przewidziany w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. f) Ustawy CIT, to wobec pokrywania się kompetencji spółki zarządzającej działalnością inwestycyjną oraz kompetencji przysługujących zarządowi spółki kapitałowej jako organowi uprawnionemu do prowadzenia spraw spółki oraz reprezentowania jej na zewnątrz (oraz sprawowania funkcji kontrolnych) przesłanka z tego przepisu nie zostanie spełniona. Skoro zgodnie z treścią powołanego przepisu podmiot zarządzający, o którym w nim mowa, ma posiadać siedzibę, to oczywiste winno być, że nie może tu chodzić o podmiot będący osobą fizyczną, gdyż ta nie posiada siedziby, ale miejsce zamieszkania, ewentualnie pobytu, prowadzenia działalności. Jeżeli zatem członkowie zarządu będą osobami fizycznymi (nawet przy umownie ograniczonych uprawnieniach), to udział takich osób w zarządzaniu, czy raczej współzarządzaniu funduszem, uniemożliwia uznanie przesłanki określonej w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. f Ustawy CIT za wypełnioną.

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przychody (dochody) Funduszu osiągane na terytorium Polski, będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce - należy uznać za nieprawidłowe z uwagi na brak wypełnienia co najmniej jednego z warunków ww. zwolnienia podmiotowego określonych w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b, lit. d lub lit. f ustawy CIT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.