Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4512-77/16-1/BP
z 22 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 12 maja 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania preferencyjnej stawki podatku 0% jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej Wariantu A,
• prawidłowe – w części dotyczącej Wariantu B.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„Y” sp. z o.o. (dalej jako: Spółka) jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług, jako podatnik VAT czynny, w tym także jako podatnik VAT UE. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje sprzedaży towarów wywożonych, w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT), z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Dostawa towarów w ramach WDT realizowana jest przez Spółkę na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany im przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy i zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Dla każdej transakcji sprzedaży towarów w ramach WDT Spółka wystawia na rzecz nabywcy fakturę sprzedaży, zawierającą m.in.:

• właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany nabywcy przez właściwe dla niego państwo członkowskie,
• specyfikację poszczególnych sztuk ładunku pozwalającej zidentyfikować przedmiot dostawy.
  
  

W obecnym momencie, w celu udokumentowania prawa do zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) przewidzianej dla transakcji WDT Spółka, przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, gromadzi, zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT, dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Są to w szczególności, obok specyfikacji ładunku znajdującej się na fakturze, dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów. W przypadku, gdy wspomniane dokumenty przewozowe nie potwierdzają jednoznacznie dokonania WDT, Spółka gromadzi dodatkowe dokumenty wskazujące na ten fakt, takie jak:

• otrzymany korespondencją mailową dokument, w którym nabywca potwierdza przyjęcie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (np. w formie potwierdzonego raportu zbiorczego dostaw z danego okresu rozliczeniowego),
• dokument potwierdzający zapłatę za towar.
  
  

Spółka rozważa możliwość zmodyfikowania zasad dokumentowania transakcji WDT ze względu na dostępność nowych rozwiązań systemowych, których zastosowanie pozwoliłoby uprościć proces dokumentowania WDT i tym samym w istotnym stopniu ograniczyć ponoszone obecne nakłady pracy administracyjnej związanej z kompletowaniem dokumentacji.

W celu udokumentowania dokonywanych transakcji WDT Spółka planuje wykorzystywać następujące warianty postępowania:

• Wariant A - zakładający wykorzystanie dokumentu transportowego tworzonego przez Spółkę lub
• Wariant B - zakładający wykorzystanie dostępu do systemu magazynowego nabywcy towarów.
  
  

Opis wariantu A zakładającego wykorzystanie dokumentu transportowego tworzonego przez Spółkę.

Z uwagi na to, że ustawa o podatku VAT nie zawiera definicji "dokumentu przewozowego" Spółka zamierza zastąpić dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika/spedytora (tzw. dokument CMR) dokumentem transportowym wygenerowanym w obszarze magazynowym sytemu finansowo-księgowego Spółki (system SAP). Dokument ten, który jest dostosowany do wymogów Konwencji o Umowie Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów (CMR), potwierdzałby powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu towaru, zgodnego ze specyfikacją. Wspomniany dokument wystawiany byłby przez Spółkę do każdej wysyłki towarów w momencie zgłoszenia się przewoźnika po odbiór towarów, a następnie, po uzupełnieniu informacji dotyczących przewoźnika i zakończeniu załadunku, ostatecznie zatwierdzany w systemie SAP przez osobę odpowiedzialną. Po zatwierdzeniu dokumentu transportowego w systemie SAP dokument zostaje zapisany w systemie bez możliwości wprowadzania zmian w ¡ego treści.

Dokument transportowy tworzony przez Spółkę po zakończeniu załadunku wysyłanych towarów na środek transportu przewoźnika zawierałby informacje analogiczne do tych, które są zawarte w standardowym dokumencie CMR, w tym m.in. następujące dane:

• kolejny unikatowy numer dokumentu transportowego nadawany przez system SAP, który jest przywołany na fakturze sprzedaży,
• datę wystawienia dokumentu transportowego,
• nazwę i adres nadawcy (Spółki),
• nazwę i adres odbiorcy (miejsce przeznaczenia towarów),
• nazwę i adres przewoźnika,
• dane środka transportu (numer rejestracyjny),
• określenie ilości i rodzaju przewożonego towaru,
• wagę netto, brutto towaru,
• datę przyjęcia towaru do przewozu przez przewoźnika.
  
  

Spółka zamierza uznawać opisany powyżej dokument, łącznie z fakturą sprzedaży zawierającą m.in. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentem potwierdzającym zapłatę za towar, jako dowód potwierdzający dokonanie WDT i pozwalający na zastosowanie 0% stawki podatku przewidzianej dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy.

Opis wariantu B zakładającego wykorzystanie dostępu do systemu magazynowego nabywcy towarów.

Rozwiązanie przewidziane w tym wariancie miałoby zastosowanie do transakcji WDT realizowanych na rzecz nabywców należących z reguły do tej samej co Spółka grupy kapitałowej, którzy wyraziliby zgodę na zdalne udostępnienie (drogą elektroniczną) Spółce wglądu do określonego obszaru swojego systemu księgowo-magazynowego, w którym rejestrowane są przyjęcia nabywanych towarów. W oparciu o dostęp do wspomnianego systemu klienta, Spółka będzie mieć możliwość wygenerowania raportu kontrolnego, w którym zostaną zawarte informacje potwierdzające przyjęcie sprzedanych przez Spółkę towarów do określonego magazynu danego nabywcy.

Raport ten będzie zawierał m.in. następujące informacje:

• kod przypisany nabywcy w systemie księgowo-magazynowym - unikalny dla danego podmiotu prawnego i tym samym jednoznacznie identyfikujący nabywcę,
  
• numer przypisany dostawcy w systemie nabywcy, identyfikujący Spółkę oraz nazwę lub skrót nazwy Spółki,
  
• unikalny kod zakładu klienta, który jednoznacznie identyfikuje lokalizację (adres) magazynu klienta, w którym doszło do przyjęcia towarów sprzedanych przez Spółkę,
  
• dane jednoznacznie identyfikujące każdą dokonaną między Spółką a nabywcą transakcję sprzedaży towarów, które zostały przyjęte do magazynu klienta, a w szczególności:
  
  1. numer dokumentu dostawy towaru nadany przez Spółkę dla towarów opuszczających jej magazyn (tj. numer tzw. dokumentu WZ) - umieszczony również na fakturze sprzedaży wystawionej przez Spółkę,
  2. numer i datę wystawionej przez Spółkę faktury dokumentującej transakcję,
  3. ilość towarów przyjętych do magazynu nabywcy wraz z przypisanym kodem materiału nadanym w systemie nabywcy poszczególnym rodzajom towarów dostarczonych przez Spółkę,
  4. datę przyjęcia towarów do magazynu nabywcy.
  
  
  

Przedmiotowy raport będzie możliwy do wygenerowania w każdym momencie po zrealizowaniu transakcji między Spółką a nabywcą, tak długo jak długo obowiązywać będzie zgoda nabywcy na dostęp do systemu. Dodatkowo Spółka po wygenerowaniu raportu każdorazowo będzie przechowywać jego elektroniczną kopię. W przypadku, gdy opisany wyżej raport wygenerowany z systemu udostępnionego przez nabywcę potwierdzać będzie przyjęcie do magazynu nabywcy towarów będących przedmiotem sprzedaży, Spółka zamierza uznawać ten raport, łącznie z fakturą sprzedaży i specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, jako dowód potwierdzający dokonanie WDT i pozwalający na zastosowanie 0% stawki podatku przewidzianej dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy. W takiej sytuacji Spółka nie będzie już gromadzić dla celów potwierdzenia dokonania WDT dodatkowych dokumentów takich jak np. dokumenty przewozowe czy dokumenty potwierdzające zapłatę za towar.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, posiadanie przez Spółkę:

1. dokumentu transportowego generowanego przez Spółkę, faktury sprzedaży zawierającej m.in. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz potwierdzenia płatności za dostarczony towar (sytuacja opisana jako Wariant A) będzie upoważniać Spółkę do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla potwierdzonej w ten sposób wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?
2. wygenerowanego z systemu magazynowego nabywcy raportu potwierdzającego przyjęcie towarów sprzedanych przez Spółkę oraz faktury sprzedaży, zawierającej m.in. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (sytuacja opisana jako Wariant B) będzie upoważniać Spółkę do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla potwierdzonej w ten sposób wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumenty będące w jej posiadaniu:

1. w sytuacji opisanej jako Wariant A - tj. dokument transportowy generowany przez Spółkę, faktura sprzedaży zawierająca m.in. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz potwierdzenie płatności za dostarczony towar, lub
2. w sytuacji opisanej jako Wariant B - tj. wygenerowany z systemu księgowo-magazynowego nabywcy raport potwierdzający przyjęcie towarów sprzedanych przez Spółkę oraz faktura sprzedaży, zawierająca m.in. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,

stanowić będą dowód dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w rozumieniu art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT. Zdaniem Spółki, dokumenty te w opisanych sytuacjach w wystarczający sposób będą potwierdzać, że dla transakcji sprzedaży towarów udokumentowanej konkretną fakturą doszło do wywozu tych towarów z terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Co za tym idzie, na podstawie opisanej dokumentacji posiadanej przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, Spółka uprawniona będzie do zastosowania 0% stawki podatku dla potwierdzonych w ten sposób wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Przedstawione stanowisko Spółki znajduje uzasadnienie zarówno w obowiązujących regulacjach ustawy jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz wydanych interpretacjach organów podatkowych. Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego są następujące dokumenty:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
  
  

W przypadku gdy wyżej wymienione dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Kluczowe znaczenie dla określenia katalogu dokumentów uprawniających do stosowania stawki 0% ma uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10) w której NSA stwierdził, że: „(...) przy uwzględnieniu kompleksowej wykładni art. 42 ust. 1, 3 i 11 u.p.tu., na którą składają się wykładnie: gramatyczna, systemowa oraz prowspólnotowa, na przedstawione do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne należy odpowiedzieć, że w świetle art. 42 ust, 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Teza taka znajduje również potwierdzenie w wydanych do tej pory interpretacjach organów podatkowych. Dla przykładu, warto przywołać stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi wyrażone w interpretacji indywidualnej z 10 marca 2015 r., nr IPTPP2/443-928/14-2/AJB zgodnie z którym: „..dla zastosowania stawki 0 % dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.”

W dalszej części przywołanej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej potwierdzając możliwość stosowania nowoczesnych technologii w celu dokumentowania WDT stwierdza, że: „Zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego”. Przedstawione stanowisko akceptowane jest także w innych interpretacjach organów podatkowych, które dopuszczają prawo podatnika do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów nawet w sytuacjach, gdy podatnik nie posiada w swojej dokumentacji dokumentu przewozowego od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju (np. interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z 17 lipca 2015 r., nr IBPP4/4512-191/15/EK oraz z 14 stycznia 2016 r. nr IBPP2/4512-947/15/IK).

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, należy uznać, że w sytuacji opisanej jako Wariant A, dokument transportowy generowany przez Spółkę (zawierający dane analogiczne do danych zawartych w standardowym dokumencie przewozowym CMR), faktura sprzedaży zawierająca m.in. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz potwierdzenie płatności za dostarczony towar stanowić będą łącznie dowód, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Podobnie, dla sytuacji opisanej jako Wariant B, wygenerowany z systemu księgowo-magazynowego nabywcy raport zawierający m.in. informację o przyjęciu do określonego magazynu nabywcy towaru zidentyfikowanego według opisanych wcześniej danych systemowych powinien spełniać warunki uznania go za jeden z dokumentów o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Tym samym, zgodnie z tym przepisem, raport wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku oraz fakturą sprzedaży będzie stanowić dowód, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej Wariantu A,
• prawidłowe – w części dotyczącej Wariantu B.
  
  

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług, jako podatnik VAT czynny, w tym także jako podatnik VAT UE. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje sprzedaży towarów wywożonych, w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Dostawa towarów w ramach WDT realizowana jest przez Wnioskodawcę na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany im przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy i zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

W związku z powyższym Spółka posiada następujące dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotową dostawą towarów:

Wariant A

• dokument transportowy tworzony przez Spółkę po zakończeniu załadunku wysyłanych towarów na środek transportu przewoźnika zawierałby informacje analogiczne do tych, które są zawarte w standardowym dokumencie CMR, w tym m.in. następujące dane:
  
  1. kolejny unikatowy numer dokumentu transportowego nadawany przez system SAP, który jest przywołany na fakturze sprzedaży,
  2. datę wystawienia dokumentu transportowego,
  3. nazwę i adres nadawcy (Spółki),
  4. nazwę i adres odbiorcy (miejsce przeznaczenia towarów),
  5. nazwę i adres przewoźnika,
  6. dane środka transportu (numer rejestracyjny),
  7. określenie ilości i rodzaju przewożonego towaru,
  8. wagę netto, brutto towaru,
  9. datę przyjęcia towaru do przewozu przez przewoźnika.
• fakturę sprzedaży zawierającą m.in. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku
  
• dokument potwierdzający zapłatę za towar.
  
  

Wariant B

• raport kontrolny wygenerowany z systemu księgowo - magazynowego, w którym zostaną zawarte informacje potwierdzające przyjęcie sprzedanych przez Spółkę towarów do określonego magazynu danego nabywcy. Raport ten będzie zawierał m.in. następujące informacje:
  
  • kod przypisany nabywcy w systemie księgowo-magazynowym - unikalny dla danego podmiotu prawnego i tym samym jednoznacznie identyfikujący nabywcę,
  • numer przypisany dostawcy w systemie nabywcy, identyfikujący Spółkę oraz nazwę lub skrót nazwy Spółki,
  • unikalny kod zakładu klienta, który jednoznacznie identyfikuje lokalizację (adres) magazynu klienta, w którym doszło do przyjęcia towarów sprzedanych przez Spółkę,
  • dane jednoznacznie identyfikujące każdą dokonaną między Spółką a nabywcą transakcję sprzedaży towarów, które zostały przyjęte do magazynu klienta, a w szczególności:
  1. numer dokumentu dostawy towaru nadany przez Spółkę dla towarów opuszczających jej magazyn (tj. numer tzw. dokumentu WZ) - umieszczony również na fakturze sprzedaży wystawionej przez Spółkę,
  2. numer i datę wystawionej przez Spółkę faktury dokumentującej transakcję,
  3. ilość towarów przyjętych do magazynu nabywcy wraz z przypisanym kodem materiału nadanym w systemie nabywcy poszczególnym rodzajom towarów dostarczonych przez Spółkę,
  4. datę przyjęcia towarów do magazynu nabywcy.
• fakturę sprzedaży i specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.
  
  

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednak zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy o podatku VAT, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4. (uchylony)

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 i ust. 4 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Tym samym prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE.

Należy tutaj wskazać, że w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Tym samym prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska.

Wobec powyższego dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powyższe ustalenia należy stwierdzić, że:

1. Wariant A - posiadając w swojej dokumentacji: dokument transportowy tworzony przez Spółkę po zakończeniu załadunku wysyłanych towarów na środek transportu przewoźnika, fakturę sprzedaży zawierającą m.in. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument potwierdzający zapłatę za towar, Spółka nie będzie uprawniona do zastosowania preferencyjnej stawki podatku 0%. Posiadane przez Spółkę dokumenty nie będą dowodzić, że będący przedmiotem dostawy towar dostarczony będzie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumenty te będą potwierdzały jedynie wysyłkę towaru od Wnioskodawcy i zapłatę za towar. Nie będą jednak potwierdzały faktu dostarczenia towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, co jest warunkiem wynikającym wprost z przepisu art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy
2. Wariant B - wskazane dokumenty tj. wygenerowany z systemu księgowo - magazynowego nabywcy raport potwierdzający przyjęcie do określonego magazynu nabywcy na terytorium kraju członkowskiego innego niż Polska towarów sprzedanych przez Spółkę, faktura sprzedaży oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, łącznie będą uprawdopodobniać przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, tym samym Spółka na podstawie tych dokumentów będzie miała prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
   
   

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania preferencyjnej stawki podatku 0% jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej Wariantu A,
• prawidłowe – w części dotyczącej Wariantu B.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy wskazać, że prawidłowość i wiarygodność dokumentów posiadanych przez Wnioskodawcę może zostać potwierdzona wyłącznie w toku postępowania podatkowego, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach - ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.