Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-928/14-2/AJB
z 10 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz VAT UE. Spółka sprzedaje produkowane przez siebie towary nabywcom z terytorium państw członkowskich innych niż terytorium kraju, posiadającym właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadane przez państwa członkowskie właściwe dla poszczególnych nabywców i zawierające dwuliterowe kody stosowane dla podatku od wartości dodanej. W przeważającej mierze przypadków, to nabywca zleca przewoźnikom (spedytorom) przewóz towarów i ich dostawę do nabywców, o których mowa w zdaniu poprzednim. Niestety dokumenty przewozowe dokumentujące wywóz towarów poza terytorium kraju przez takich przewoźników często nie są dostarczane do Spółki. Przewoźnicy odmawiają ich dostarczania do Spółki, z uwagi iż Spółka nie jest zleceniodawcą dostawy.

Spółka dokumentuje zatem dostawę towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. ich wywóz z terytorium kraju i dostarczenie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, poprzez załączanie do własnej dokumentacji wydruków oryginalnych wiadomości e-mail zawierających potwierdzenie otrzymania towarów (będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy), zgodnie z wykazem faktur stanowiącym załącznik do wiadomości e-mail.

Spółka posiada w swej dokumentacji przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w stosunku do każdej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku oraz korespondencję handlową, w tym zamówienia składane przez nabywców drogą elektroniczną.

Spółka posiada również w stosunku do części transakcji dokumenty dotyczące ubezpieczenia. Część transakcji nie jest ubezpieczona.

Wnioskodawczyni posiada także w stosunku do znacznej części transakcji potwierdzenia otrzymania zapłaty za towar, jednakże w przeważającej większości transakcji stanowiących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zapłata przez nabywców za towar następuje dopiero po upływie kilku miesięcy od dnia dokonania sprzedaży towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może stosować do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawkę podatku 0%, jeśli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swej dokumentacji dowód w postaci otrzymanej od nabywcy wiadomości e-mail zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru (będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy), zgodnie z wykazem faktur stanowiącym załącznik do wiadomości e-mail?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z brzmieniem art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, m.in. pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, są zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dokumenty takie jak:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
   

- o ile łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z kolei zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

W ocenie Spółki, dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby Spółka posiadała w swej dokumentacji oryginalną wiadomość e-mail zawierającą w swej treści potwierdzenie otrzymania przez nabywcę towaru zgodnie z wykazem faktur, który każdorazowo będzie stanowił załącznik do wiadomości e-mail. Ustawowy katalog dowodowy wymieniony w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, nie może być bowiem uznany za zamknięty. W świetle aktualnego orzecznictwa (m.in. uchwały składu 7 sędziów NSA z dnia 11 października 2010 r. I FPS 1/10, wyroku WSA w Gdańsku z dnia 9 października 2012 r. I SA/Gd 893/12, wyroku NSA w Warszawie z dnia 28 października 2011 r. I FSK 1538/10, wyroku NSA w Warszawie z dnia 21 października 2011 r. I FSK 1549/10, wyroku NSA w Warszawie z dnia 6 grudnia 2012 r. I FSK 163/12, wyroku NSA w Warszawie z dnia 20 grudnia 2012 r., I FSK 133/12) stanowisko Spółki wydaje się być prawidłowe. Obecnie obowiązujące przepisy nie przewidują również wymogu, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę „papierową”. W ocenie Spółki dowodem potwierdzającym przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju może być także dokument w formie elektronicznej, o ile Spółka zachowa w swej dokumentacji wydruk oryginalnej wiadomości e-mail od nabywcy wraz z jej załącznikiem stanowiącym wykaz faktur (podobnie m.in. WSA w Warszawie w wyroku z dnia 27 września 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 1210/07 oraz w wyroku z dnia 12 lutego 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1909/08).

Spółka stoi na stanowisku, iż przysługuje jej prawo do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, jeśli Spółka posiada w swej dokumentacji przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy oryginalną wiadomość e-mail zawierającą w swej treści potwierdzenie otrzymania przez nabywcę towaru zgodnie z wykazem faktur, który każdorazowo będzie stanowił załącznik do wiadomości e-mail. Dokument w postaci wydrukowanej oryginalnej wiadomości e-mail stanowi uzupełnienie dowodu jakim jest specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Dokumenty te łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

A zatem jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Przy czym należy zaważyć, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów usług oraz VAT UE. Spółka sprzedaje produkowane przez siebie towary nabywcom z terytorium państw członkowskich innych niż terytorium kraju, posiadającym właściwe i ważne numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadane przez państwa członkowskie właściwe dla poszczególnych nabywców i zawierające dwuliterowe kody stosowane dla podatku od wartości dodanej. W przeważającej mierze przypadków, to nabywca zleca przewoźnikom (spedytorom) przewóz towarów i ich dostawę do nabywców, o których mowa w zdaniu poprzednim. Niestety dokumenty przewozowe dokumentujące wywóz towarów poza terytorium kraju przez takich przewoźników często nie są dostarczane do Spółki. Przewoźnicy odmawiają ich dostarczania do Spółki, z uwagi iż Spółka nie jest zleceniodawcą dostawy. Spółka dokumentuje zatem dostawę towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów tj. ich wywóz z terytorium kraju i dostarczenie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju poprzez załączanie do własnej dokumentacji wydruków oryginalnych wiadomości e-mail zawierających potwierdzenie otrzymania towarów (będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy), zgodnie z wykazem faktur stanowiącym załącznik do wiadomości e-mail. Jak wskazała Spółka, posiada ona w swej dokumentacji przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w stosunku do każdej wewnątrzwspólnotowej dostaw towarów, specyfikacje poszczególnych sztuk ładunku oraz korespondencję handlową, w tym zamówienia składane przez nabywców drogą elektroniczną. Spółka posiada również w stosunku do części transakcji dokumenty dotyczące ubezpieczenia. Część transakcji nie jest ubezpieczona. Wnioskodawczyni posiada także w stosunku do znacznej części transakcji potwierdzenia otrzymania zapłaty za towar, jednakże w przeważającej większości transakcji stanowiących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zapłata przez nabywców za towar następuje dopiero po upływie kilku miesięcy od dnia dokonania sprzedaży towarów.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest, czy może ona stosować do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawkę podatku 0%, jeśli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swej dokumentacji dowód w postaci otrzymanej od nabywcy wiadomości e-mail zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru (będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy), zgodnie z wykazem faktur stanowiącym załącznik do wiadomości e-mail.

Mając na uwadze opis sprawy i powołane przepisy stwierdzić należy, iż jak wynika z okoliczności sprawy, ww. wiadomość e-mail będzie potwierdzała otrzymanie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a zatem należy traktować ją jako dokument uzupełniający, zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy.

Zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu np.: w formie elektronicznej, skanem czy faxem. Dla zastosowania stawki 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie danego dokumentu w formie papierowej, wystarczy jego wersja elektroniczna.

Przy czym należy zauważyć, iż z opisu sprawy wynika, iż oprócz ww. wiadomości e-mail Wnioskodawczyni dla udokumentowania każdej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów będzie posiadała dokument wymieniony w art. 42 ust. 3 ustawy, tzn. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz inne dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy tj. korespondencję handlową, w tym zamówienia składane przez nabywców drogą elektroniczną.

A zatem należy stwierdzić, że skoro - jak wskazała Wnioskodawczyni - przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy posiada w swej dokumentacji dowód w postaci otrzymanej od nabywcy ww. wiadomości e-mail zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz korespondencję handlową z nabywcą, i w przypadku gdy posiadane dokumenty łącznie potwierdzają otrzymanie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, to Spółka jest uprawniona do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawczyni uznać należy je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawczynię. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.