Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-100/16-2/MK
z 9 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z poźn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydentów z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego na własne potrzeby – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydentów z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego na własne potrzeby.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń majątkowych, zgodnie z ustawą z 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 950 ze zm., dalej: „ustawa o działalności ubezpieczeniowej”). Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka nabywa i będzie nabywała od kontrahentów mających ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce (dalej: „Kontrahenci”) licencje do oprogramowania komputerowego (dalej: „Licencje”), zgodnie z którymi Spółka otrzymuje niewyłączne, niepodlegające sublicencjonowaniu, nieprzenoszalne licencje do korzystania z chronionego prawami autorskimi oprogramowania oraz do udostępniania oprogramowania do korzystania w zakresie oprogramowania i dokumentacji powiązanej innym podmiotom powiązanym kapitałowo.

W ramach Licencji, prawa przysługujące Spółce są ograniczone wyłącznie do praw przysługujących tzw. ostatecznemu użytkownikowi (ang. end-user). Na Towarzystwo nie zostają przeniesione autorskie prawa majątkowe, uprawniające do rozpowszechniania, sublicencjonowania i dokonywania zmian w oprogramowaniu. Kontrahenci zachowują wszelkie prawa własności z tytułu lub w związku z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub ulepszeniami.

Korzystanie z oprogramowania odbywa się wyłącznie na własne potrzeby Spółki i spółek powiązanych ze Spółką bezpośrednio bądź pośrednio. Korzystanie to jest ograniczone do zakresu, w jakim jest to niezbędne do jego wykorzystania na własne potrzeby, zgodnie z jego przeznaczeniem. Pracownicy i podmioty współpracujące ze Spółką mogą uzyskiwać dostęp do oprogramowania wyłącznie w celu działania na rzecz Spółki oraz innych podmiotów powiązanych, pod warunkiem, że Spółka zawrze z podmiotem współpracującym umowę o zachowaniu poufności zapewniającą ochronę informacji poufnych.

Fakt korzystania z oprogramowania przez spółki powiązane bezpośrednio lub pośrednio nie oznacza, że Spółka udziela tym podmiotom sublicencji lub że Spółka rozpowszechnia to oprogramowanie. Prawo do korzystania z oprogramowania przez te podmioty wynika z samego faktu zawarcia umowy z licencjodawcą. Spółka - tak jak wskazała wyżej - nie jest uprawniona do udzielania sublicencji do oprogramowania czy rozpowszechniania oprogramowania.

Kontrahenci udzielający Licencji Spółce nie prowadzą działalności na terytorium Polski. Przedmiotem niniejszego wniosku jest stan faktyczny, w ramach którego Kontrahenci przedstawiają Spółce certyfikat rezydencji potwierdzający, że posiadają rezydencję podatkową w jednym z wymienionych państw:

1. Wielkiej Brytanii,
2. Niemczech,
3. Francji,
4. Stanach Zjednoczonych
5. Izraelu.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opłaty z tytułu udzielenia przez Kontrahentów, będących rezydentami podatkowymi Wielkiej Brytanii, Licencji do korzystania z oprogramowania przez Spółkę, bez przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, stanowią należności licencyjne w rozumieniu art. 12 ust. 3 Umowy z Wielką Brytanią i podlegają opodatkowaniu zgodnie z zasadami właściwymi dla należności licencyjnych?
2. Czy opłaty z tytułu udzielenia przez Kontrahentów, będących rezydentami podatkowymi Niemiec, Licencji do korzystania z oprogramowania przez Spółkę, bez przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, stanowią należności licencyjne w rozumieniu art. 12 ust. 3 Umowy z Niemcami i podlegają opodatkowaniu zgodnie z zasadami właściwymi dla należności licencyjnych?
3. Czy opłaty z tytułu udzielenia przez Kontrahentów, będących rezydentami podatkowymi Francji, Licencji do korzystania z oprogramowania przez Spółkę, bez przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, stanowią należności licencyjne w rozumieniu art. 12 ust. 4 Umowy z Francją i podlegają opodatkowaniu zgodnie z zasadami właściwymi dla należności licencyjnych?
4. Czy opłaty z tytułu udzielenia przez Kontrahentów, będących rezydentami podatkowymi Stanów Zjednoczonych, Licencji do korzystania z oprogramowania przez Spółkę, bez przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, stanowią należności licencyjne w rozumieniu art. 13 ust. 3 Umowy z USA i podlegają opodatkowaniu zgodnie z zasadami właściwymi dla należności licencyjnych?
5. Czy opłaty z tytułu udzielenia przez Kontrahentów, będących rezydentami podatkowymi Izraela, Licencji do korzystania z oprogramowania przez Spółkę, bez przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, stanowią należności licencyjne w rozumieniu art. 12 ust. 3 Umowy z Izraelem i podlegają opodatkowaniu zgodnie z zasadami właściwymi dla należności licencyjnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

1. Opłaty z tytułu udzielenia przez Kontrahentów, będących rezydentami podatkowymi Wielkiej Brytanii, Licencji do korzystania z oprogramowania przez Spółkę, bez przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 ust. 3 Umowy z Wielką Brytanią i nie podlegają opodatkowaniu na zasadach właściwych dla należności licencyjnych.
2. Opłaty z tytułu udzielenia przez Kontrahentów, będących rezydentami podatkowymi Niemiec, Licencji do korzystania z oprogramowania przez Spółkę, bez przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 ust. 3 Umowy z Niemcami i nie podlegają opodatkowaniu na zasadach właściwych dla należności licencyjnych.
3. Opłaty z tytułu udzielenia przez Kontrahentów, będących rezydentami podatkowymi Francji, Licencji do korzystania z oprogramowania przez Spółkę, bez przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 ust. 4 Umowy z Francją i nie podlegają opodatkowaniu na zasadach właściwych dla należności licencyjnych.
4. Opłaty z tytułu udzielenia przez Kontrahentów, będących rezydentami podatkowymi Stanów Zjednoczonych, Licencji do korzystania z oprogramowania przez Spółkę, bez przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 13 ust. 3 Umowy z USA i nie podlegają opodatkowaniu na zasadach właściwych dla należności licencyjnych.
5. Opłaty z tytułu udzielenia przez Kontrahentów, będących rezydentami podatkowymi Izraela, Licencji do korzystania z oprogramowania przez Spółkę, bez przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych, nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 ust. 3 Umowy z Izraelem i nie podlegają opodatkowaniu na zasadach właściwych dla należności licencyjnych.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Uwagi wstępne

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych przez nierezydentów podatkowych Polski na terytorium Polski przychodów m.in, z praw autorskich lub praw pokrewnych ustala się w wysokości 20% przychodów (art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT). Osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, są obowiązane jako płatnicy pobierać, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat (art. 26 ust. 1 ustawy o CIT).

Przepisy art. 21 ust. 1 ustawy o CIT należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska (art. 21 ust. 2 ustawy o CIT). Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Biorąc pod uwagę, że przedstawione przez Towarzystwo okoliczności faktyczne obejmują sytuacje, gdy Kontrahenci dokumentują miejsce swojej siedziby certyfikatem rezydencji, Spółka, przy określaniu zasad opodatkowania przychodu uzyskanego przez Kontrahentów podatkiem u źródła, powinna uwzględniać także przepisy odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zasady opodatkowania opłat licencyjnych na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania

Zgodnie z treścią umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi (art. 7 ust. 1 Umowy z Wielką Brytanią; art. 7 ust. 1 Umowy z Niemcami; art. 7 ust. 1 Umowy z Francją; art. 8 ust. 1 Umowy z USA; art. 7 ust. 1 Umowy z Izraelem).

Odmienny sposób opodatkowania dopuszczony jest w przypadku przychodów z tytułu należności licencyjnych. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być bowiem opodatkowane także w Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa. Podatek w ten sposób ustalony nie może jednak przekroczyć określonej części (procentu) kwoty należności licencyjnych brutto, wskazanej odrębnie w każdej z umów (art. 12 ust. 1 i 2 Umowy z Wielką Brytanią; art. 12 ust. 1 i 2 Umowy z Niemcami; art. 12 ust. 1 i 2 Umowy z Francją; art. 13 ust. 1 i 2 Umowy z USA; art. 12 ust. 1 i 2 Umowy z Izraelem).

Za należności licencyjne na gruncie każdej z wymienionych umów uważa się m.in. wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (art. 12 ust. 3 Umowy z Wielką Brytanią; art. 12 ust. 3 Umowy z Niemcami; art. 12 ust. 4 Umowy z Francją; art. 13 ust. 3 Umowy z USA; art. 12 ust. 3 Umowy z Izraelem).

Jednocześnie, jak wynika z pkt 14 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD, kategoria należności licencyjnych, o której mowa w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie obejmuje swym zakresem praw umożliwiających jedynie faktyczne korzystanie z programu komputerowego. Jeżeli zatem dany podmiot nabywa oprogramowanie, nie nabywając przy tym prawa do kopiowania i powielania na potrzeby osób trzecich, modyfikowania oraz dalszego rozpowszechniania oprogramowania, a więc gdy podmiot ten działa jako użytkownik końcowy, tzw. end - user, to zapłata za oprogramowanie nie stanowi należności licencyjnej w rozumieniu stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Również nabycie programu komputerowego, z jednoczesnym prawem do jego skopiowania na określoną liczbę stanowisk, a także skopiowania programu na twardy dysk lub do pamięci operacyjnej, bądź sporządzenia kopii archiwalnej mające na celu jedynie umożliwienie prawidłowego korzystania z egzemplarza oprogramowania komputerowego, w ramach własnego użytku, nie skutkuje - w świetle Komentarza do Modelowej Konwencji OECD - uznaniem płatności za należność licencyjną.

Zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD, opisane wyżej płatności za licencję dokonywane przez końcowego użytkownika są, co do zasady, klasyfikowane jako zyski przedsiębiorstw i podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie siedziby odbiorcy należności, pod warunkiem, że płatności te nie są związane z zakładem odbiorcy usytuowanym w państwie źródła należności.

Korzystanie z oprogramowania przez Spółkę a zasady opodatkowania podatkiem u źródła

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka nabywa i będzie nabywała od kontrahentów licencje do oprogramowania komputerowego, zgodnie z którymi Spółka otrzymuje niewyłączne, niepodlegające sublicencjonowaniu, nieprzenoszalne licencje do korzystania z chronionego prawami autorskimi oprogramowania oraz do udostępniania oprogramowania do korzystania w zakresie oprogramowania i dokumentacji powiązanej innym podmiotom powiązanym kapitałowo. W ramach Licencji, prawa przysługujące Spółce są ograniczone wyłącznie do praw przysługujących tzw. ostatecznemu użytkownikowi (ang. end user). Na Towarzystwo nie zostają przeniesione autorskie prawa majątkowe, uprawniające do rozpowszechniania, sublicencjonowania i dokonywania zmian w oprogramowaniu. Kontrahenci zachowują wszelkie prawa własności z tytułu lub w związku z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub ulepszeniami.

Jak już wskazano w stanie faktycznym, okoliczność korzystania z oprogramowania przez spółki powiązane bezpośrednio lub pośrednio nie oznacza, że Spółka udziela tym podmiotom sublicencji lub że Spółka rozpowszechnia to oprogramowanie. Prawo do korzystania z oprogramowania przez te podmioty wynika z samego faktu zawarcia umowy z licencjodawcą. Spółka - tak jak wskazała wyżej - nie jest uprawniona do udzielania sublicencji do oprogramowania czy rozpowszechniania oprogramowania.

Towarzystwo nabywa zatem oprogramowanie, nie nabywając przy tym prawa do kopiowania i powielania na potrzeby osób trzecich, modyfikowania oraz dalszego rozpowszechniania oprogramowania i tym samym działa jako użytkownik końcowy, tzw. end - user. W konsekwencji, zapłata za oprogramowanie nie stanowi należności licencyjnej w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym, wynagrodzenie wypłacone przez Spółkę z tytułu udzielonej jej Licencji nie będzie stanowiło należności licencyjnych na gruncie wskazanych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie będzie opodatkowane zryczałtowanym podatkiem w Polsce na zasadach przewidzianych dla należności licencyjnych.

Stanowisko organów podatkowych

Spółka wskazuje również, że jej stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach prawa podatkowego. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 marca 2015 r., sygn. ILPB4/423-586/14-4/ŁM, organ podatkowy wskazał: „Również w Komentarzu OECD (pkt 14 do art. 12 Konwencji) wskazuje się, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu (end-user) nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych. To oznacza zatem, że zapłata dokonana przez Wnioskodawcę nie będzie stanowić należności licencyjnej w rozumieniu DTT. Zamiast tego powinna ona zostać uznana za zysk przedsiębiorstw w rozumieniu art. 7 DTT, który podlega opodatkowaniu wyłączenie w kraju rezydencji podatnika (tj. w Portugalii). W konsekwencji zapłata dokonana przez Wnioskodawcę tytułem zwrotu kosztów za korzystanie z Licencji nie będzie podlegać opodatkowaniu u źródła w Polsce i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru podatku jako płatnik”.

Stanowisko Spółki zostało również potwierdzone m.in. w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z: 16 listopada 2011 r., sygn. ILPB4/423-294/11-2/ŁM); z 18 sierpnia 2011 r., sygn. ILPB4/423-164/11-4/MC oraz z 3 czerwca 2011 r., sygn. ILPB4/423-81/11-6/MC; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 czerwca 2012 r. sygn. IBPBI/2/423- 262/12/SD oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 grudnia 2013 r., sygn. IPPB5/423-844/13-2/PS.

Mając powyższe na uwadze, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.