Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-5/16/TS
z 28 stycznia 2016 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 listopada 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 listopada 2015 r.), uzupełnionym 8 i 19 stycznia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy prawidłowo zastosowano stawkę amortyzacyjną 4,5% na nakłady poniesione na budowę parkingu na cudzym gruncie (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 24 listopada 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy prawidłowo zastosowano stawkę amortyzacyjną 4,5% na nakłady poniesione na budowę parkingu na cudzym gruncie. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 5 stycznia 2016 r., Znak: IBPB-1-3/4510-647/15/TS wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 8 i 19 stycznia 2016 r.
We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Bank (dalej również jako: „Wnioskodawca”) dokonał inwestycji polegającej na przebudowie parkingu przy budynku Banku. Lokalizacja Banku znajduje się w centrum miasta. Petenci Banku bardzo często sygnalizowali o braku wolnych miejsc parkingowych, a to negatywnie wpływało na relację z klientem. Posiadana powierzchnia gruntu nie dawała możliwości powiększenia parkingu. W tym celu Bank zawarł z Urzędem Miasta i Gminy (dalej: „UMiG”) umowę użyczenia gruntu sąsiadującego z działką Banku, będącego własnością UMiG, na realizację zadania pn. „...”.
Decyzja o przebudowie parkingu miała na celu przede wszystkim zwiększenie oraz zabezpieczenie istniejących źródeł przychodów Banku, poprzez zwiększenie powierzchni parkingowej o dodatkowe miejsca postojowe dla obecnych jak i przyszłych klientów.
W styczniu 2015 r. zawarto umowę na wykonanie robót budowlanych i tym samym rozpoczęto realizację zadania. Prace polegały na rozbiórce istniejącego parkingu znajdującego się na gruncie stanowiącym własność Banku (fizyczna likwidacja) i przygotowaniu terenu pod nową inwestycję obejmującą grunt własny i obcy. Nawierzchnia istniejącego parkingu była bardzo zniszczona i nierówna (kostka brukowa popękana i nadłamana, nadająca się tylko do likwidacji). Na koszt wytworzenia złożyły się także inne wydatki związane z przebudową parkingu tj. projekt budowlano-wykonawczy parkingu na 10 miejsc postojowych, wytyczenie nowego terenu, wyrównanie i przygotowanie podłoża pod nawierzchnię parkingu, wycinkę drzew, zajęcie pasa drogowego, nadzór budowlany, itp.
W czerwcu 2015 r. zakończono inwestycję i oddano do użytku parking na gruncie własnym i cudzym z udostępnieniem nowych miejsc postojowych. Nakłady rozliczono i wprowadzono do ewidencji środków trwałych w księgach Banku także w czerwcu 2015 r. w dwóch pozycjach:
- parking (budowla) na własnym gruncie obsługujący budynek biurowy, zwiększający wartość początkową budynku ze stawką amortyzacji 2,5%,
- nakłady poniesione na cudzym gruncie, jako odrębny środek trwały ze stawką amortyzacji 4,5%. Naliczanie amortyzacji od nowo przyjętych środków trwałych rozpoczęto od lipca 2015 r.
W wyniku przeprowadzonych prac inwestycyjnych poprzedni parking (budowla) uległ całkowitej rozbiórce, a to przyczyniło się do fizycznej likwidacji środka trwałego i wyprowadzeniu go z ksiąg rachunkowych (czerwiec 2015 r.). Ww. środek trwały na dzień likwidacji nie był w pełni zamortyzowany.
W uzupełnieniu wniosku z 15 stycznia 2016 r., które wpłynęło do BKIP 19 stycznia 2016 r., Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony stan faktyczny wskazując, że zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, parking na cudzym gruncie, jako budowla został zaklasyfikowany do:
- Grupy 2 – Obiekty inżynierii lądowej i wodnej,
- Podgrupy 29 – Pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej,
- Rodzaju 291 – Pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane.
Zgodnie z umową zawartą z UMiG, parking na cudzym gruncie jest ogólnie dostępny, czyli jest obiektem pomocniczym obsługującym więcej niż jeden budynek. W związku z powyższym, dla parkingu na cudzym gruncie zastosowano stawkę amortyzacji 4,5%.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy prawidłowo zastosowano stawkę amortyzacyjną 4,5% na nakłady poniesione na budowę parkingu na cudzym gruncie? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)
Zdaniem Wnioskodawcy:
Zastosowano stawkę amortyzacyjną 4,5% na nakłady poniesione na budowę parkingu na cudzym gruncie. Właścicielem gruntu jest UMiG, jednak nakłady zostały poniesione przez Bank. Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają również, niezależnie od przewidywanego okresu używania budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.
W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Jednocześnie, w myśl art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.
Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c updop.
W myśl art. 16a ust 1 updop, amortyzacji podlegają – z zastrzeżeniem art. 16c – stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty
–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Stosownie do art. 16a ust 2 pkt 2 updop, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie.
Na podstawie wyżej powołanego art. 16a ust. 2 pkt 2 updop, budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie stanowią odrębną kategorię środków trwałych. Przepis ten ma zastosowanie m.in. w sytuacjach, gdy podatnik niebędący właścicielem gruntu, obejmujący go na określony czas we władanie na podstawie np. umowy dzierżawy, najmu, użyczenia, przewidującej zgodę właściciela do wybudowania na nim budynku lub budowli, realizuje także budowle dla celów swojej działalności.
Na mocy art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 16i ust. 1 updop, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Bank dokonał inwestycji polegającej na przebudowie parkingu przy budynku Banku. Ponieważ posiadana powierzchnia gruntu nie dawała możliwości powiększenia parkingu, Bank zawarł z UMiG umowę użyczenia gruntu sąsiadującego z działką Banku, będącego własnością UMiG, na realizację zadania pn. „...”. Zawarto umowę na wykonanie robót budowlanych i tym samym rozpoczęto realizację zadania. Prace polegały na rozbiórce istniejącego parkingu znajdującego się na gruncie stanowiącym własność Banku (fizyczna likwidacja) i przygotowaniu terenu pod nową inwestycję obejmującą grunt własny i obcy. Po zakończeniu inwestycji oddano do użytku parking na gruncie własnym i cudzym z udostępnieniem nowych miejsc postojowych. Parking na gruncie cudzym, jako budowla, został zakwalifikowany przez Wnioskodawcę zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do Grupy 2 (Obiekty inżynierii lądowej i wodnej), Podgrupy 29 (Pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej) oraz Rodzaju 291 (Pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane). Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy prawidłowo zastosowano stawkę amortyzacyjną w wysokości 4,5% do ww. środka trwałego.
Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że zasadnym jest przyjęcie, że w sytuacji, gdy parking na gruncie cudzym zgodnie z Klasyfikacją środków trwałych mieści się w grupie 2 wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to w konsekwencji, zgodnie z poz. 02 ww. wykazu, należało zastosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 4,5%.
Stanowisko Wnioskodawcy uznaje się zatem za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.