Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1224/15-5/AG
z 9 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2015 r. (data wpływu 1 września 2015 r.), uzupełnionym w dniach 10 i 22 września 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• przychodu - jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe,
• ustalenia wartości początkowej znaku towarowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu, w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz w zakresie ustalenia wartości początkowej znaku towarowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 15 września 2015 r. znak ILPB1/4511-1-1224/15-3/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15 września 2015 r., a w dniu 22 września 2015 r. wniosek uzupełniono.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym (dalej „Wnioskodawca”). Wnioskodawca nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny (czynności nieodpłatnej) od swojego ojca prawo majątkowe w postaci praw ochronnych na znak towarowy x, który jest znakiem słowno-graficznym (dalej: „Znak”). Znak, mimo że darczyńca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą (jako osoba fizyczna) stanowił jego majątek prywatny (osobisty).

Znak nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w prowadzonej przez darczyńcę działalności gospodarczej: nie były też od jego wartości początkowej dokonywane odpisy amortyzacyjne. W umowie darowizny zostanie wskazana wartość Znaku: wartość wskazana w umowie darowizny zostanie ustalona na podstawie wyceny dokonanej przez biegłego rzeczoznawcę, profesjonalnie zajmującego się dokonywaniem takich wycen. W przyszłości Wnioskodawca zamierza wykorzystywać Znak w indywidualnej działalności gospodarczej, którą zacznie prowadzić.

Podatnik planuje wykorzystywać Znak w prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok. Z tej też przyczyny, Wnioskodawca zamierza wprowadzić otrzymany Znak do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Podatnik zamierza zawrzeć umowę lub umowy licencyjne z osobami trzecimi (lub osobą trzecią), na podstawie których upoważni takie osoby trzecie (lub osobę trzecią) do odpłatnego korzystania ze Znaku w zamian za określone wynagrodzenie w postaci opłat.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że w świetle przepisu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn nabycie w drodze darowizny Znaku przez Wnioskodawcę nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn jako nabycie znaku towarowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymanie darowizny Znaku skutkować będzie koniecznością rozpoznania po stronie Wnioskodawcy przychodu, od którego Podatnik będzie zobowiązany zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Czy w związku z nabyciem w drodze darowizny Znaku, który będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej, będzie miał on prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej?
3. Czy wartość początkowa Znaku powinna zostać ustalona według jego wartości rynkowej wskazanej w umowie darowizny?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 1, dokonanie darowizny Znaku nie będzie się wiązać z powstaniem dla niego jako obdarowanego przychodu, od którego byłby zobowiązany zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku o spadków i darowizn. Oznacza to, że jeśli dane przysporzenie nie podlega regulacjom Ustawy o podatku od spadków i darowizn, możliwe jest zastosowanie Ustawy PIT. Ustawa o podatku o spadków i darowizn, w art. 3 pkt 2, wyłącza ze swojego zakresu przedmiotowego nabycie m.in. w drodze darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw. Tym samym, nabycie Znaku przez Podatnika nie będzie podlegać przepisom Ustawy o podatku od spadków i darowizn a co za tym idzie będzie podlegać przepisom Ustawy PIT.

W opisanym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem, wolna od podatku jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Art. 21 ust. 20 Ustawy PIT wskazuje, że zwolnienie z ust. 1 pkt 125 nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2.

Wyłączenie stosowania zwolnienia przewidziane w art. 21 ust. 20 nie ma jednak zastosowania do opisanego zdarzenia przyszłego, gdyż przychód Podatnika z uzyskanej darowizny nie będzie pochodził ze stosunku pracy ani z działalności wykonywanej osobiście.

Zdaniem Podatnika spełnione są wszystkie warunki zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy PIT, tj.:

• darowizna Znaku stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy PIT. Wprawdzie ustawodawca nie zdefiniował na potrzeby ustaw podatkowych zwrotu „nieodpłatne świadczenie”, jednak w opinii Podatnika nie powinno budzić wątpliwości, że umowa darowizny, jako przynosząca korzyść tylko jednej z jej stron, mieści się w zakresie tego zwrotu.
  Konstrukcja umowy darowizny spełnia ww. cechy. Zgodnie bowiem z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Zasadniczą cechą darowizny jest jej nieodpłatność, tzn. brak ekwiwalentu dla darczyńcy z tytułu dokonanej przez niego darowizny. Celem darowizny jest zatem dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy;
• darczyńca - ojciec Podatnika - jest osobą zaliczoną do I grupy podatkowej w rozumieniu Ustawy o podatku o spadków i darowizn. Do tej grupy, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 Ustawy o podatku o spadków i darowizn, zalicza się bowiem małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo. ojczyma, macochę i teściów;
• wartość Znaku zostanie określona w umowie darowizny na kwotę równą wartości rynkowej Znaku z chwili darowizny (określonej na podstawie sporządzonej wyceny Znaku) - tym samym wartość Znaku jako nieodpłatnego świadczenia w naturze zostanie określona zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 11 ust. 2-2b Ustawy PIT. Reasumując, ze względu na fakt, że Znak zostanie przekazany Podatnikowi w drodze darowizny - a więc nieodpłatnego świadczenia, darczyńcą będzie ojciec Podatnika, a podstawą uzyskania przychodu nie będzie stosunek pracy, praca nakładcza lub umowa będąca podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT, przychód uzyskany przez Podatnika korzystać będzie ze zwolnienia z podatku PIT.
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również oparcie w znanych mu stanowiskach organów podatkowych. m.in.:

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 stycznia 2015 r., sygn. IBPBI/1/415-1218/14/JS;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 lipca 2014 r., sygn. IBPBI/1/415-450/14/SK.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 2, w związku z nabyciem w drodze darowizny Znaku, który będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej, będzie miał on prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 Ustawy PIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 45a Ustawy PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zdaniem Podatnika, żaden z wyżej wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 45a Ustawy PIT przypadków nie ma do niego zastosowania. Tym samym w świetle wskazanego przepisu nie ma przeszkód, by Wnioskodawca mógł zaliczać w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od Znaku, który otrzymał w formie darowizny.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 Ustawy PIT, amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (dalej „Prawo własności przemysłowej”),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a ust. 1 Ustawy PIT.

Jak wynika z cytowanego unormowania, za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne można uznać m.in. prawa określone w Prawie własności przemysłowej, o ile spełniają one łącznie następujące warunki:

• zostały nabyte - nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostały oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Jednocześnie art. 120 ust. 1 Prawa własności przemysłowej wskazuje, że znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 ww. ustawy). Ponadto, prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 ww. ustawy).

Znak - jako zarejestrowane prawo ochronne na znak towarowy - jest zaliczony do wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w przepisie art. 22b ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT. Reasumując, skoro Znak, stanowiący wartość niematerialną i prawną, został przez Wnioskodawcę nabyty oraz będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej przez ponad rok, to Wnioskodawca będzie miał możliwość zaliczania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Znaku w koszty uzyskania przychodów. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 lipca 2014 r., sygn. IBPBI/1/415-451/14/BK.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 3, wartość początkowa Znaku powinna zostać ustalona według jego wartości rynkowej wskazanej w umowie darowizny.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 Ustawy PIT, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt l-3 oraz w art. 22b. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nabywanych w formie darowizny jest odrębnie uregulowany w Ustawie PIT.

Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W ramach planowanej darowizny, wartość otrzymanego przez Wnioskodawcę w darowiźnie Znaku zostanie określona na podstawie wyceny przygotowanej przez rzeczoznawcę majątkowego i będzie równa wartości rynkowej tego prawa. Zatem w sytuacji Wnioskodawcy prawidłowym będzie przyjęcie jako wartości początkowej Znaku wartości rynkowej wynikającej z treści umowy darowizny. Tak jak to bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wartość przedmiotu tej umowy zostanie przyjęta na podstawie wyceny dokonanej przez podmiot profesjonalnie zajmujący się wycenami takich aktywów.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również oparcie w interpretacjach indywidualnych, m.in.:

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 lipca 2014 r., sygn. IBPBI/1/415-451/14/BK;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 lutego 2014 r., sygn. IBPBI/1/415-1132/13/AB;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 grudnia 2013 r., sygn. ILPB1/415-1104/13-5/AG;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 listopada 2013 r., sygn. ILPB1/415-894/13-5/AA.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• przychodu – jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe,
• ustalenia wartości początkowej znaku towarowego – jest prawidłowe.
  
  

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125 (art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz jego uzupełnienia wynika, m.in. że Wnioskodawca otrzyma od swojego ojca w drodze darowizny prawo majątkowe w postaci praw ochronnych na znak towarowy. Planowana czynność nie będzie podlegać zakresowi opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Z powyższego wynika zatem, że nabycie w drodze darowizny, prawa ochronnego na znak towarowy, o którym mowa we wniosku podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji z tytułu otrzymania przez Wnioskodawcę w drodze darowizny ww. prawa ochronnego na znak towarowy, Wnioskodawca osiągnie przychód podatkowy z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, podlegający – co do zasady – opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać jednakże należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Oznacza to, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę w związku z otrzymaniem wskazanego we wniosku prawa ochronnego na znak towarowy, zwolniony będzie od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że nabycie, na podstawie umowy darowizny od ojca, wskazanego w opisie zdarzenia przyszłego prawa ochronnego na znak towarowy, który będzie wykorzystywany do celów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, będzie skutkować, po stronie Wnioskodawcy, powstaniem przychodu, który będzie zwolniony z podatku dochodowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przychodu uznano za prawidłowe.

Przechodząc do zagadnienia dotyczącego możliwości zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej darowanego prawa ochronnego na znak towarowy, zauważyć należy co następuje.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 23 ust.1 pkt 45a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Wnioskodawca słusznie uważa, że będzie miał prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od darowanej od ojca wartości niematerialnej i prawnej, tj. prawa ochronnego na znak towarowy, który będzie wykorzystywany przez Zainteresowanego w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny prawo do znaku towarowego objętego prawem ochronnym. Znak towarowy nie był zaliczony do wartości niematerialnych i prawnych darczyńcy. Przedmiotowy znak towarowy nadaje się do gospodarczego wykorzystania i będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w okresie dłuższym niż rok. Przedmiotowy znak towarowy zostanie wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe, w pierwszej kolejności należy określić, czy prawo ochronne na znak towarowy spełnia przesłanki uznania go za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 omawianej ustawy podatkowej.

Prawo ochronne na znaki towarowe udzielane są na warunkach określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej (art. 6 ust. 1 ww. ustawy).

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 1 i 2 ustawy Prawo własności przemysłowej).

W myśl art. 121 powołanej ustawy, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 tej ustawy).

Wobec powyższego prawo ochronne na znak towarowy mieści się w kategorii praw określonych w ustawie - Prawo własności przemysłowej, wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega amortyzacji.

W konsekwencji, w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy, Zainteresowany będzie miał prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od ww. prawa.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Przechodząc do zagadnienia dotyczącego ustalenia wartości początkowej darowanego prawa ochronnego na znak towarowy, zauważyć należy co następuje.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny od ojca prawo ochronne na znak towarowy. Ten składnik majątku Zainteresowany wprowadzi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz rozpocznie jego amortyzację. W umowie darowizny zostanie wskazana wartość znaku; wartość wskazana w umowie darowizny zostanie ustalona na podstawie wyceny dokonanej przez biegłego rzeczoznawcę, profesjonalnie zajmującego się dokonywaniem takich wycen.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości (art. 22g ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy).

W myśl art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

W konsekwencji, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkowa nie może być wyższa niż wartość rynkowa tego składnika.

Podsumowując, wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej nabytej w drodze darowizny, należy ustalić według wartości rynkowej z dnia nabycia, z zastosowaniem cytowanego wyżej przepisu art. 19. W takiej wartości Wnioskodawca będzie również zobligowany wprowadzić wartość niematerialną i prawną otrzymaną w drodze darowizny do swojej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i od tak ustalonej wartości początkowej dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia wartości początkowej znaku towarowego uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.