Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-1.4511.195.2016.3.AMN
z 13 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.), uzupełnionym w dniu 16 listopada 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczki na podatek dochodowy z działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz w zakresie zaliczki na podatek dochodowy z działalności gospodarczej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14 f § 1 i § 2 oraz art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 3 listopada 2016 r. znak 3063-ILPB1-1.4511.195.2016.1.AMN na podstawie art. 169 § 1 i § 2 oraz art. 155 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku w zakresie zaliczki na podatek dochodowy z działalności gospodarczej bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 7 listopada 2016 r., a w dniu 16 listopada 2016 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 10 listopada 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług informatycznych. Głównym zleceniodawcą świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest duża firma będąca liderem usług IT i inżynierii w Polsce. Firma realizuje projekty technologiczne dla wiodących firm z Polski i z zagranicy.

W związku z realizacją zleceń firmy Wnioskodawca uznał za konieczne zatrudnienie pracownika. Zainteresowany zaproponował pracę osobie, którą zna i w dniu 14 września 2015 r. zatrudnił w firmie pracownika - najpierw na okres próby do 31 października 2015 r., a następnie na czas określony na okres jednego roku od dnia 1 listopada 2015 r. do 31 października 2016 r. Fakt zatrudnienia pracownika został zgłoszony do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Praca wykonywana była pod nadzorem Wnioskodawcy. Wypłacane było wynagrodzenie - wypłaty wynagrodzenia dokonywane były na konto bankowe pracownika, odprowadzane zaliczki na podatek dochodowy oraz składki na ubezpieczenia społeczne. W dniu 10 grudnia 2015 r. Wnioskodawca otrzymał zwolnienie lekarskie - niezdolność do pracy z powodu ciąży.

W okresie od 10 grudnia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. i od 1 stycznia 2016 r. do 2 lutego 2016 r. Zainteresowany wypłacał wynagrodzenie z tytułu choroby, a następnie złożył wniosek o wypłatę zasiłku z ubezpieczenia chorobowego. W okresie od 3 lutego 2016 r. zasiłek chorobowy był wypłacany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

W kwietniu 2015 roku pracownica urodziła dziecko, wystąpiła o udzielenie urlopu macierzyńskiego i obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim. W 2016 roku zostały wystawione i wysłane: informacja o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 oraz deklaracja roczna o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R za 2015 rok. Fakt zatrudnienia kobiety wzbudził wątpliwości ZUS. Została przeprowadzona kontrola zatrudnienia. W decyzji z dnia 23 czerwca 2016 r. orzeczono, że pracownik nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 14 września 2015 r. Wnioskodawca został zobligowany do złożenia korekt deklaracji rozliczeniowych ZUS za okres zatrudnienia pracownika. Korekty zostały złożone w dniu 4 sierpnia 2016 r. Pracownica została zobowiązana do zwrotu wypłaconych świadczeń. W dniu 5 września 2016 r. zostały zwrócone na konto bankowe Wnioskodawcy wpłacone wcześniej, potrącone z wynagrodzeń pracownika i naliczone przez firmę składki na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jaki sposób i pod jaką datą powinny być skorygowane zaliczki na podatek dochodowy pracownika i pracodawcy?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w części dotyczącej zaliczki na podatek dochodowy z działalności gospodarczej. Wniosek w zakresie obowiązków płatnika, został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 13 grudnia 2016 r., nr 3063-ILPB1-1.4511.195.2016.2.AMN.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze zwrotem w dniu 5 września 2016 r. składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne potrąconych uprzednio z wynagrodzeń pracownika oraz składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy, FGŚP naliczonych od wynagrodzeń pracownika przez pracodawcę, należy uznać, że:

• Potrącone wcześniej pracownikowi składki ZUS stanowią przychód pracownika zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwotę zwróconych składek - bez względu czy jest to zwrot składek pobranych od pracownika w ubiegłych latach podatkowych, czy w roku bieżącym - pracodawca ma obowiązek opodatkować i rozliczyć podatek PIT-4 za miesiąc, w którym nastąpił faktyczny zwrot kwoty. Nie należy korygować informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 oraz deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R za 2015 rok. Na koniec roku 2016 należy przekazać pracownikowi i do US informację o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 oraz przekazać do US deklarację o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R;
• Po stronie pracodawcy, zwrócone przez ZUS składki w całości stanowią przychód pracodawcy w miesiącu zwrotu przez, ZUS tj. we wrześniu 2016 r. Wypłata pracownikowi kwoty uprzednio potrąconej z wynagrodzenia (zwróconej przez ZUS) w wartości brutto stanowi koszt pracodawcy w 2016 roku w miesiącu faktycznej wypłaty lub postawienia do dyspozycji pracownika. Nie należy korygować deklaracji rocznej za rok 2015.
  
  

Własne stanowisko Wnioskodawcy wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 cytowanej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Przepis art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Wyłączenie zawarte w ww. przepisie dotyczy uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą kwot będących zwrotem takich wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wynika z tego, że przychodem jest zwrot wydatków ujętych w kosztach podatkowych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1i ww. ustawy, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w dniu 14 września 2015 r. zatrudnił pracownika - najpierw na okres próby do 31 października 2015 r., a następnie na czas określony na okres jednego roku od dnia 1 listopada 2015 r. do 31 października 2016 r. Fakt zatrudnienia pracownika został zgłoszony do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Wypłacane było wynagrodzenie na konto bankowe pracownika, odprowadzane zaliczki na podatek dochodowy oraz składki na ubezpieczenia społeczne. W okresie od 10 grudnia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. i od 1 stycznia 2016 r. do 2 lutego 2016 r. Zainteresowany wypłacał wynagrodzenie z tytułu choroby, a następnie złożył wniosek o wypłatę zasiłku z ubezpieczenia chorobowego. W okresie od 3 lutego 2016 r. zasiłek chorobowy był wypłacany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W kwietniu 2015 roku pracownica urodziła dziecko, wystąpiła o udzielenie urlopu macierzyńskiego i obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim. W 2016 roku została wystawiona i wysłana informacja o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 oraz deklaracja roczna o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R za 2015 rok. Przeprowadzona kontrola ZUS wykazała, że pracownik nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 14 września 2015 r. Wnioskodawca w dniu 4 sierpnia 2016 r. złożył korekty deklaracji rozliczeniowych ZUS za okres zatrudnienia pracownika. Pracownica została zobowiązana do zwrotu wypłaconych świadczeń. W dniu 5 września 2016 r. zostały zwrócone na konto bankowe Wnioskodawcy wpłacone wcześniej, potrącone z wynagrodzeń pracownika i naliczone przez firmę składki na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i fundusz pracy.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

‒ odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie zaś art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.):

1. opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
2. pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

‒ obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 104 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ((Dz. U. z 2016 r. poz. 645, z późn. zm.), obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę, w przypadku osób, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, co najmniej wynagrodzenie, o którym mowa w tym przepisie, opłacają pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne za osoby pozostające w stosunku pracy lub stosunku służbowym.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość w jaki sposób i pod jaką datą powinny być skorygowane zaliczki na podatek dochodowy pracodawcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

W myśl art. 22 ust. 6ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 55 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz.U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba.

Co więcej, jak stanowi art. 22 ust. 6bb cytowanej ustawy, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 6ba, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 37, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.
   
   

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 55a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, że kosztem uzyskania przychodu Wnioskodawcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będą zatem zapłacone przez Zainteresowanego składki na ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe, wypadkowe) związane z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę pracownika w części, w której zobowiązany do ich uiszczania jest pracodawca. Kosztem uzyskania przychodów będą również opłacone składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jeżeli pracodawca jest zobowiązany do ich opłacania za zatrudnionych pracowników.

Zatem koszty składek ZUS pracownika stanowią koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej.

Przepis art. 22 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – obowiązujący od 1 stycznia 2016 r. – stanowi, że jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Wobec powyższego w przypadku błędu rachunkowego lub innej oczywistej omyłki, korekta kosztów uzyskania przychodów powinna być dokonywana „wstecz”, natomiast w pozostałych przypadkach – „na bieżąco” .

W myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W myśl art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Natomiast § 2 tego artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji (informacji) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Dlatego też powołane wyżej przepisy znajdują zastosowanie do ewentualnych korekt zeznań o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz treść wniosku należy stwierdzić, że zaistniała sytuacja – opisana we wniosku – nie nakłada na Wnioskodawcę obowiązku dokonania korekt zaliczek na podatek dochodowy za 2015 rok, ponieważ były one naliczane w oparciu o zaistniały w tamtym okresie stan faktyczny, tak więc były naliczane prawidłowo i w związku z tym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania. Ponadto należy wskazać, że zaliczki te po złożeniu przez Wnioskodawcę zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2015 tracą byt prawny i w konsekwencji Zainteresowany nie ma obowiązku korygowania ww. zaliczek.

Zatem w niniejszej sprawie Wnioskodawca jako płatnik nie powinien korygować zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku 2015.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawcy, tut. Organ nie odniósł się do kwestii zaliczenia wypłaconej pracownikowi kwoty uprzednio potrąconej z wynagrodzenia (zwróconej przez ZUS) w wartości brutto do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów pracodawcy w 2016 roku, ponieważ zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.