Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-1.4511.195.2016.2.AMN
z 13 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.), uzupełnionym w dniu 16 listopada 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz w zakresie zaliczki na podatek dochodowy z działalności gospodarczej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14 f § 1 i § 2 oraz art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 3 listopada 2016 r. znak 3063-ILPB1-1.4511.195.2016.1.AMN na podstawie art. 169 § 1 i § 2 oraz art. 155 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku w zakresie zaliczki na podatek dochodowy z działalności gospodarczej bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 7 listopada 2016 r., a w dniu 16 listopada 2016 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 10 listopada 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług informatycznych. Głównym zleceniodawcą świadczonych przez Wnioskodawcę usług jest duża firma będąca liderem usług IT i inżynierii w Polsce. Firma realizuje projekty technologiczne dla wiodących firm z Polski i z zagranicy.

W związku z realizacją zleceń firmy Wnioskodawca uznał za konieczne zatrudnienie pracownika. Zainteresowany zaproponował pracę osobie, którą zna i w dniu 14 września 2015 r. zatrudnił w firmie pracownika - najpierw na okres próby do 31 października 2015 r., a następnie na czas określony na okres jednego roku od dnia 1 listopada 2015 r. do 31 października 2016 r. Fakt zatrudnienia pracownika został zgłoszony do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Praca wykonywana była pod nadzorem Wnioskodawcy. Wypłacane było wynagrodzenie - wypłaty wynagrodzenia dokonywane były na konto bankowe pracownika, odprowadzane zaliczki na podatek dochodowy oraz składki na ubezpieczenia społeczne. W dniu 10 grudnia 2015 r. Wnioskodawca otrzymał zwolnienie lekarskie - niezdolność do pracy z powodu ciąży.

W okresie od 10 grudnia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. i od 1 stycznia 2016 r. do 2 lutego 2016 r. Zainteresowany wypłacał wynagrodzenie z tytułu choroby, a następnie złożył wniosek o wypłatę zasiłku z ubezpieczenia chorobowego. W okresie od 3 lutego 2016 r. zasiłek chorobowy był wypłacany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

W kwietniu 2015 roku pracownica urodziła dziecko, wystąpiła o udzielenie urlopu macierzyńskiego i obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim. W 2016 roku zostały wystawione i wysłane: informacja o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 oraz deklaracja roczna o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R za 2015 rok. Fakt zatrudnienia kobiety wzbudził wątpliwości ZUS. Została przeprowadzona kontrola zatrudnienia. W decyzji z dnia 23 czerwca 2016 r. orzeczono, że pracownik nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 14 września 2015 r. Wnioskodawca został zobligowany do złożenia korekt deklaracji rozliczeniowych ZUS za okres zatrudnienia pracownika. Korekty zostały złożone w dniu 4 sierpnia 2016 r. Pracownica została zobowiązana do zwrotu wypłaconych świadczeń. W dniu 5 września 2016 r. zostały zwrócone na konto bankowe Wnioskodawcy wpłacone wcześniej, potrącone z wynagrodzeń pracownika i naliczone przez firmę składki na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jaki sposób i pod jaką datą powinny być skorygowane zaliczki na podatek dochodowy pracownika i pracodawcy?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w części dotyczącej obowiązków płatnika. Wniosek w zakresie zaliczki na podatek dochodowy z działalności gospodarczej, został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 13 grudnia 2016 r., nr 3063-ILPB1-1.4511.195.2016.3.AMN.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze zwrotem w dniu 5 września 2016 r. składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne potrąconych uprzednio z wynagrodzeń pracownika oraz składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy, FGŚP naliczonych od wynagrodzeń pracownika przez pracodawcę, należy uznać, że:

• Potrącone wcześniej pracownikowi składki ZUS stanowią przychód pracownika zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwotę zwróconych składek - bez względu czy jest to zwrot składek pobranych od pracownika w ubiegłych latach podatkowych, czy w roku bieżącym - pracodawca ma obowiązek opodatkować i rozliczyć podatek PIT-4 za miesiąc, w którym nastąpił faktyczny zwrot kwoty. Nie należy korygować informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 oraz deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R za 2015 rok. Na koniec roku 2016 należy przekazać pracownikowi i do US informację o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 oraz przekazać do US deklarację o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R;
• Po stronie pracodawcy, zwrócone przez ZUS składki w całości stanowią przychód pracodawcy w miesiącu zwrotu przez, ZUS tj. we wrześniu 2016 r. Wypłata pracownikowi kwoty uprzednio potrąconej z wynagrodzenia (zwróconej przez ZUS) w wartości brutto stanowi koszt pracodawcy w 2016 roku w miesiącu faktycznej wypłaty lub postawienia do dyspozycji pracownika. Nie należy korygować deklaracji rocznej za rok 2015.
  
  

Własne stanowisko Wnioskodawcy wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z treści art. 31 cytowanej ustawy wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Stosownie do treści art. 32 ust. 3b ww. ustawy, zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika.

Przepis art. 38 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w dniu 14 września 2015 r. zatrudnił pracownika - najpierw na okres próby do 31 października 2015 r., a następnie na czas określony na okres jednego roku od dnia 1 listopada 2015 r. do 31 października 2016 r. Fakt zatrudnienia pracownika został zgłoszony do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Wypłacane było wynagrodzenie na konto bankowe pracownika, odprowadzane zaliczki na podatek dochodowy oraz składki na ubezpieczenia społeczne. W okresie od 10 grudnia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. i od 1 stycznia 2016 r. do 2 lutego 2016 r. Zainteresowany wypłacał wynagrodzenie z tytułu choroby, a następnie złożył wniosek o wypłatę zasiłku z ubezpieczenia chorobowego. W okresie od 3 lutego 2016 r. zasiłek chorobowy był wypłacany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W kwietniu 2015 roku pracownica urodziła dziecko, wystąpiła o udzielenie urlopu macierzyńskiego i obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim. W 2016 roku została wystawiona i wysłana informacja o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 oraz deklaracja roczna o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R za 2015 rok. Przeprowadzona kontrola ZUS wykazała, że pracownik nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 14 września 2015 r. Wnioskodawca w dniu 4 sierpnia 2016 r. złożył korekty deklaracji rozliczeniowych ZUS za okres zatrudnienia pracownika. Pracownica została zobowiązana do zwrotu wypłaconych świadczeń. W dniu 5 września 2016 r. zostały zwrócone na konto bankowe Wnioskodawcy wpłacone wcześniej, potrącone z wynagrodzeń pracownika i naliczone przez firmę składki na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne i fundusz pracy.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

‒ odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość w jaki sposób i pod jaką datą powinny być skorygowane zaliczki na podatek dochodowy pracownika.

W tym miejscu należy podkreślić, że – w rozumieniu art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa – płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W odniesieniu do powyższej kwestii tut. Organ zauważa, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności, mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Jednakże przepisy ustawy Ordynacja podatkowa przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ustawodawca zobowiązał także płatnika do sporządzania – zgodnie z obowiązującymi przepisami – informacji i deklaracji podatkowych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W myśl art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Natomiast § 2 tego artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji (informacji) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Dlatego też powołane wyżej przepisy znajdują zastosowanie do ewentualnych korekt informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz treść wniosku należy stwierdzić, że zaistniała sytuacja – opisana we wniosku – nie nakłada na Wnioskodawcę obowiązku dokonania korekt informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R, ponieważ wystawione informacje PIT-11 i deklaracje PIT-4R sporządzone były prawidłowo, odzwierciedlały zaistniały w tamtym okresie stan faktyczny, a więc wysokość pobranych w ww. okresie przez płatnika – Wnioskodawcę – składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz rzeczywistą wartość pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, w związku z czym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

Zatem w niniejszej sprawie Wnioskodawca jako płatnik nie powinien korygować zaliczek na podatek dochodowy pracownika.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.