Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.1050.2016.2.MMA
z 5 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 3 października 2016 r. (data otrzymania 6 października 2016 r.), uzupełnionym 27 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych otrzymania od Spółki nieoprocentowanej pożyczki (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych otrzymania od Spółki nieoprocentowanej pożyczki.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 2 grudnia 2016 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.1050.2016.1.MMA, 2461-IBPB-2-1.4514.563.2016.1.BJ oraz 2461-IBPP2.4512.789.2016.1.EJu wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 27 grudnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni współpracuje ze Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) na podstawie umowy zlecenia i umowy o dzieło. Ponadto Wnioskodawczyni bierze pod uwagę, że w przyszłości może zostać zatrudniona przez Spółkę na podstawie umowy o pracę. W Spółce wprowadzony został we wrześniu 2016 r. Pracowniczy Program Jubileuszowy (dalej: Program). Celem Programu jest wzmocnienie lojalności osób współpracujących ze Spółką poprzez dofinansowanie przez Spółkę kosztów związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych (dalej: Program podnoszenia kwalifikacji zawodowych) oraz realizacją własnych celów mieszkaniowych (dalej: Program pożyczkowy). Programem zostały objęte osoby będące pracownikami Spółki w rozumieniu postanowień ustawy Kodeks pracy, a także osoby zatrudnione przez Spółkę w oparciu o umowy cywilnoprawne (m.in. umowy zlecenie, umowy o dzieło itp.) (dalej: Uczestnicy).

W ramach Programu podnoszenia kwalifikacji zawodowych Spółka, na uzasadniony pisemny wniosek Uczestnika, może udzielić mu dofinansowania na:

1. podjęcie studiów II stopnia, studiów doktoranckich lub studiów podyplomowych; podjęciem wyżej wymienionych form kształcenia nie jest kontynuowanie nauki poprzez rozpoczęcie kolejnego semestru rozpoczętych już studiów,
2. podjęcie kursu nauki języka angielskiego.
   
   

Wniosek o dofinansowanie Podnoszenia kwalifikacji zawodowych powinien zawierać:

1. oświadczenie o spełnieniu warunków szczegółowych,
2. formę kształcenia, którą Uczestnik chce podjąć,
3. tryb kształcenia,
4. planowany okres kształcenia,
5. nazwę podmiotu świadczącego usługę podnoszenia kwalifikacji zawodowych,
6. związek planowanego kształcenia z zajmowanym przez Uczestnika w Spółce stanowiskiem i rodzajem świadczonej pracy,
7. koszt kształcenia,
8. prośbę o przyznanie dofinansowania.
   
   

W przypadku uwzględnienia wniosku przyznawane jest prawo do otrzymania dofinansowania. Wymogiem otrzymania przyznanego dofinansowania jest zawarcie ze Spółką umowy określającej wzajemne prawa i obowiązki stron (Umowa o podnoszenie kwalifikacji zawodowych).

Dofinansowanie wypłacane jest bezpośrednio na rachunek bankowy podmiotu świadczącego usługę podnoszenia kwalifikacji zawodowych niezwłocznie po okazaniu przez Uczestnika faktury za tą usługę. Uczestnik, któremu przyznane zostało dofinansowanie i który zawarł ze Spółką Umowę o podnoszenie kwalifikacji zawodowych, obowiązany jest:

1. Podjąć kształcenie w formie wskazanej we wniosku i kontynuować je przez okres tamże wskazany,
2. Przedstawić Spółce fakturę wystawioną przez podmiot świadczący usługę podnoszenia kwalifikacji zawodowych na kwotę przyznanego dofinansowania lub na kwotę należną za dany etap kształcenia, jeżeli kształcenie finansowane jest częściami za poszczególnego jego etapy,
3. Pozostawać ze Spółką w stosunku pracy lub w zatrudnieniu w oparciu o umowę cywilnoprawną w trakcie podnoszenia kwalifikacji zawodowych i w okresie 2 lat po jego ukończeniu.
   
   

Uczestnik podnoszący kwalifikacje zawodowe:

1. który bez uzasadnionych przyczyn nie podejmie podnoszenia kwalifikacji zawodowych albo przerwie podnoszenie tych kwalifikacji, a jeżeli jest osobą zatrudnioną w oparciu o umowę cywilnoprawną, który z jakiejkolwiek przyczyny nie podejmie podnoszenia kwalifikacji zawodowych albo przerwie podnoszenie kwalifikacji zawodowych,
2. z którym Spółka rozwiąże stosunek pracy bez wypowiedzenia z jego winy, a jeżeli jest osobą zatrudnioną w oparciu o umowę cywilnoprawną wypowie umowę lub odmówi zawarcia kolejnej z przyczyn leżących po stronie Uczestnika, w trakcie podnoszenia kwalifikacji zawodowych lub w okresie 2 lat po jego ukończeniu,
3. który w okresie wskazanym w pkt 2 rozwiąże stosunek pracy za wypowiedzeniem, z wyjątkiem wypowiedzenia umowy o pracę z przyczyn określonych w art. 943 Kodeksu pracy, a jeżeli jest osobą zatrudnioną w oparciu o umowę cywilnoprawną wypowie tę umowę z jakiegokolwiek powodu lub odmówi zawarcia kolejnej,
4. który w okresie wskazanym w pkt 2 rozwiąże stosunek pracy bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 lub art. 943 Kodeksu pracy, mimo braku uzasadnionych podstaw do rozwiązania stosunku pracy w oparciu o powyższe regulacje prawne, a jeżeli jest osobą zatrudnioną w oparciu o umowę cywilnoprawną, wypowie tę umowę z jakiegokolwiek powodu lub odmówi zawarcia kolejnej,

-jest obowiązany do zwrotu dofinansowania udzielonego przez Spółkę, w wysokości proporcjonalnej do okresu zatrudnienia po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

Szczegółowe zasady zwrotu dofinansowania określa Umowa o podnoszeniu kwalifikacji zawodowych.

W ramach Programu pożyczkowego Spółka, na uzasadniony pisemny wniosek Uczestnika, może udzielić mu dofinansowania (Pożyczki) na realizację własnych celów mieszkaniowych – rozumie się przez to zaspakajanie osobistych potrzeb mieszkaniowych Uczestnika poprzez przeznaczenie środków pieniężnych z Pożyczki na:

1. wkład własny na nabycie budynku mieszkalnego, jego części, udziału w budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnego, jego części lub udziału w lokalu mieszkalnym,
2. spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie budynku mieszkalnego, jego części, udziału w budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnego, jego części lub udziału w lokalu mieszkalnym,
3. nabycie budynku mieszkalnego, jego części, udziału w budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnego, jego części lub udziału w lokalu mieszkalnym.
   
   

Jako Pożyczkę rozumie się nieoprocentowaną (nieodpłatną) pożyczkę na własne cele mieszkaniowe, udzieloną przez Spółkę na rzecz Uczestnika, na zasadach określonych w Programie pożyczkowym oraz Umowie pożyczki.

Postanowienia Programu pożyczkowego stanowią, że każdy z Uczestników, ubiegających się o uzyskanie Pożyczki od Spółki, zobowiązany jest spełnić identyczne wymagania formalne.

Spółka udziela Pożyczki w kwocie nieprzekraczającej równowartości sześciokrotności miesięcznego wynagrodzenia netto należnego Uczestnikowi za miesiąc poprzedzający złożenie wniosku, jednakże kwota Pożyczki na rzecz pojedynczego Uczestnika nie może przekroczyć limitu określonego przez Spółkę.

W przypadku uwzględnienia Wniosku przyznawane jest prawo do otrzymania Pożyczki – wymogiem otrzymania Pożyczki jest zawarcie Umowy pożyczki ze Spółką.

Uczestnik, któremu zostało przyznane prawo do otrzymania Pożyczki i który zawarł ze Spółką Umowę pożyczki, obowiązany jest:

1. Wydatkować Pożyczkę na własny cel mieszkaniowy określony we wniosku,
2. Przedstawiać dokumenty, potwierdzające realizację własnego celu mieszkaniowego, na każde wezwanie Spółki,
3. Dokonać zwrotu Pożyczki na warunkach określonych w Programie pożyczkowym i Umowie pożyczki.
   
   

W przypadku gdy:

1. Spółka rozwiąże z Uczestnikiem stosunek pracy bez wypowiedzenia z jego winy, a jeżeli jest osobą zatrudnioną w oparciu o umowę cywilnoprawną wypowie umowę lub odmówi zawarcia kolejnej z przyczyn leżących po stronie Uczestnika, w okresie spłaty Pożyczki,
2. Uczestnik, w okresie wskazanym w pkt 1, rozwiąże stosunek pracy za wypowiedzeniem, z wyjątkiem wypowiedzenia umowy o pracę z przyczyn określonych w art. 943 Kodeksu pracy, a jeżeli jest osobą zatrudnioną w oparciu o umowę cywilnoprawną, wypowie umowę lub odmówi zawarcia kolejnej z jakiegokolwiek powodu,
3. Uczestnik, w okresie wskazanym w pkt 1, rozwiąże stosunek pracy bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 lub art. 943 Kodeksu pracy, mimo braku uzasadnionych podstaw do rozwiązania stosunku pracy w oparciu o powyższe regulacje prawne, a jeżeli jest osobą zatrudnioną w oparciu o umowę cywilnoprawną, wypowie tę umowę lub odmówi zawarcia kolejnej z jakiegokolwiek powodu,
4. Uczestnik wydatkuje pożyczkę na cel inny niż własne cele mieszkaniowe albo odmówi przedłożenia dokumentów potwierdzających realizację określonego celu, a w szczególności: aktu notarialnego, umowy kredytu, informacji pochodzącej od kredytodawcy o kwocie spłaconego kredytu, wyciągów z historii rachunku bankowego itp.

-Spółka uprawniona jest do natychmiastowego wypowiedzenia Umowy pożyczki.

W przypadku złożenia przez Spółkę oświadczenia w przedmiocie wypowiedzenia Umowy pożyczki Spółka naliczy Uczestnikowi odsetki od pożyczonej kwoty zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa cywilnego. Wypowiedzenie przez Spółkę Umowy pożyczki skutkuje po stronie Uczestnika obowiązkiem bezzwłocznego zwrotu całej kwoty Pożyczki wraz z odsetkami, nie później niż w terminie 14 dni od dnia wypowiedzenia tej umowy.

Prawo do ubiegania się przez Uczestnika o dofinansowanie szkolenia w ramach Programu podnoszenia kwalifikacji zawodowych oraz udzielenie Pożyczki w ramach Programu pożyczkowego uzależnione jest od określonego przez Spółkę stażu pracy w ramach jej przedsiębiorstwa.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że Spółka nie jest przedsiębiorcą, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że z posiadanej przez niego wiedzy wynika, że Program pożyczkowy oraz Program podnoszenia kwalifikacji zawodowych są inicjatywami podejmowanymi przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią aktywności gospodarczej.

Wnioskodawczyni wskazuje, że z posiadanych przez nią informacji wynika, że w oparciu o Program pożyczkowy Spółka wspomaga realizację przez jej pracowników oraz współpracowników ich celów mieszkaniowych – jak wynika zaś z postanowień Programu pożyczkowego uzyskanie Pożyczki powiązane jest z zaciągnięciem przez pracownika lub współpracownika zobowiązania do niewypowiadania umowy o pracę lub współpracę przez określony czas. Tym samym, dzięki funkcjonowaniu Programu pożyczkowego, Spółka wspomaga uczestników w procesie zapewnienia sobie „dachu nad głową”, a jednocześnie zagwarantuje sobie ich lojalność. Z punktu widzenia interesów Spółki, inwestycja w zasoby kadrowe odgrywa kluczową rolę dla jej rozwoju. Spółka w przeważającej mierze opiera bowiem swoje funkcjonowanie na pracownikach oraz współpracownikach wykonujących na jej rzecz szereg czynności. Wiedza tych osób jest podstawowym zasobem i wartością dla Spółki. Oznacza to w efekcie, że lojalność tych osób jest bardzo ważna z punktu widzenia interesów ekonomicznych Spółki. Wprowadzony przez Spółkę Program pożyczkowy ma zaś na celu wzmocnienie lojalności tychże, co tym samym przekłada się na generowanie przychodów przez Spółkę.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy zawarcie przez Wnioskodawczynię, jako pracownika lub zleceniobiorcę Spółki, Umowy pożyczki (nieoprocentowanej), na warunkach określonych w Programie pożyczkowym, spowoduje powstanie po stronie Wnioskodawczyni nieodpłatnego świadczenia i będzie wymagało od Wnioskodawczyni zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku zawarcia przez Wnioskodawczynię, jako pracownika, zleceniobiorcę lub twórcę dzieła na rzecz Spółki, Umowy pożyczki (nieoprocentowanej), na warunkach określonych w Programie pożyczkowym, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawczyni nieodpłatnego świadczenia i w związku z tym nie będzie wymagało od Wnioskodawczyni zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni oparte jest na następującej wykładni przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu tym podatkiem podlegają co do zasady wszelkiego rodzaju dochody. Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem wyjątków, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Przechodząc na płaszczyznę regulacji prawa cywilnego należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Oznacza to, że w myśl postanowień Kodeksu cywilnego umowa pożyczki ma charakter umowy nieodpłatnej ponieważ do jej elementów koniecznych nie możemy zakwalifikować wynagrodzenia wypłacanego przez pożyczkobiorcę na rzecz pożyczkodawcy. Bez względu na powyższe umowa ta może mieć charakter odpłatny.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeżeli strony w Umowie pożyczki zastrzegły brak odpłatności w postaci odsetek, to fakt ten nie rodzi skutków podatkowych w postaci uzyskania przez pożyczkobiorcę (Wnioskodawczynię) nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki jest neutralne podatkowo. Podsumowując, nieoprocentowana pożyczka, którą Wnioskodawczyni może zaciągnąć u Spółki, z którą współpracuje na podstawie umowy cywilnoprawnej lub umowy o pracę, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawczyni przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Stanowisko Wnioskodawczyni znajduje potwierdzenie w treści szeregu interpretacji indywidualnych wydanych w ostatnim czasie przez organy podatkowe – przykładowo Wnioskodawczyni wskazuje interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 lipca 2016 r., Znak: IPPB2/4511-385/16-4/MG czy interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 stycznia 2014 r., Znak: IBPBII/2/415-1006/13/JG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3. Natomiast w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2 i 4 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta,
2. działalność wykonywana osobiście.
   
   

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy – wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

W związku z powyżej przytoczonymi przepisami, należy wskazać, że przychodami ze stosunku pracy lub stosunków pokrewnych, są wszystkie świadczenia, które konkretny pracownik otrzymuje ze środków pracodawcy z tytułu pozostawania w stosunku pracy lub pokrewnym. Przychód ze stosunku pracy powstaje zatem w każdym przypadku, w którym pracownik uzyskuje realną korzyść. Wyjątek stanowią jedynie rodzaje świadczeń wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych w szczególności określonym w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do art. 13 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy – za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy – wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Stosownie do art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

W zakresie pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” – z uwagi na brak definicji jego znaczenia w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – należy zastosować definicję wynikającą z utrwalonego w tej mierze orzecznictwa, która została zawarta w szczególności w uchwale NSA z 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06, w której wskazano, że termin ten ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym i w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, nieodpłatnym świadczeniem jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni współpracuje ze Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością na podstawie umowy zlecenia i umowy o dzieło. Ponadto Wnioskodawczyni bierze pod uwagę, że w przyszłości może zostać zatrudniona przez Spółkę na podstawie umowy o pracę. W Spółce wprowadzony został we wrześniu 2016 r. Pracowniczy Program Jubileuszowy. Celem Programu jest wzmocnienie lojalności osób współpracujących ze Spółką poprzez m.in. Program pożyczkowy w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych pracowników. Programem zostały objęte osoby będące pracownikami Spółki w rozumieniu postanowień ustawy Kodeks pracy, a także osoby zatrudnione przez Spółkę w oparciu o umowy cywilnoprawne (m.in. umowy zlecenie, umowy o dzieło itp.). W ramach Programu pożyczkowego Spółka, na uzasadniony pisemny wniosek Uczestnika, może udzielić mu dofinansowania (Pożyczki) na realizację własnych celów mieszkaniowych. Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek. Jako Pożyczkę rozumie się nieoprocentowaną (nieodpłatną) pożyczkę na własne cele mieszkaniowe, udzieloną przez Spółkę na rzecz Uczestnika, na zasadach określonych w Programie pożyczkowym oraz Umowie pożyczki. Wątpliwości Wnioskodawczyni sprowadzają się do tego, czy zawarcie przez Wnioskodawczynię, jako pracownika lub zleceniobiorcę Spółki, Umowy pożyczki (nieoprocentowanej), na warunkach określonych w Programie pożyczkowym, spowoduje powstanie po stronie Wnioskodawczyni nieodpłatnego świadczenia i będzie wymagało od Wnioskodawczyni zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Umowa pożyczki została uregulowana w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego – przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący pożyczkę zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W świetle zacytowanej definicji pożyczki należy dostrzec, że umowa pożyczki jest co do zasady umową nieodpłatną. W związku z tym, jeżeli strony w umowie pożyczki zastrzegły brak odpłatności w postaci odsetek (a taka jest sytuacja w omawianym przypadku), to na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki jest obojętne podatkowo. Skoro Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek i zasady udzielania pożyczek są jednakowe dla wszystkich Uczestników (pracowników oraz osób, które łączy ze Spółką umowa zlecenie lub umowa o dzieło) nie powstaje w związku z tym przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym zawarcie przez nią jako pracownika, zleceniobiorcę lub twórcę dzieła umowy pożyczki (nieoprocentowanej), na warunkach określonych w Programie pożyczkowym, nie spowoduje powstania po jej stronie nieodpłatnego świadczenia i w związku z tym nie będzie wymagało od Wnioskodawczyni zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji podatkowych wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia zostały wydane. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.