Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-1006/13/JG
z 3 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z października 2013 r. (data otrzymania 4 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych zaciągnięcia nieoprocentowanej pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2013 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych zaciągnięcia nieoprocentowanej pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza wziąć nieoprocentowaną pożyczkę w łącznej wysokości 200.000 zł od niespokrewnionej osoby fizycznej (spółka cywilna) będącej jednocześnie jego pracodawcą. Pożyczka zostanie przeznaczona na zakup nieruchomości. Spłata pożyczki przewidziana jest w terminie 5 lat (spłaty miesięczne). Pożyczka nie ma żadnego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą przez żadną ze stron. Możliwość otrzymania pożyczki dostępna jest na jednolitych zasadach dla wszystkich pracowników, zgodnie z regulaminem.

Umowa pożyczki zostanie zgłoszona właściwemu urzędowi skarbowemu w celu uiszczenia PCC w wysokości 2% wartości pożyczki.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy nieoprocentowana pożyczka zawarta pomiędzy osobami fizycznymi, o których mowa powyżej spowoduje powstanie nieodpłatnego świadczenia i będzie wymagała od Wnioskodawcy zapłaty podatku dochodowego od przychodu z tytułu niezapłaconych pożyczkodawcy odsetek?
2. Jeśli konieczne jest zapłacenie takiego podatku, to jak się go rozlicza (kiedy, w jakiej wysokości, w jakim dokumencie)?
3. Jak wówczas nalicza się oprocentowanie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane we wniosku zdarzenie przyszłe jest obojętne podatkowo w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Należy jedynie opłacić podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% kwoty pożyczki, zgłaszając pożyczkę we właściwym urzędzie skarbowym. Na gruncie Kodeksu cywilnego umowa pożyczki może być umową nieodpłatną i dlatego też zdaniem Wnioskodawcy korzystanie przez niego z nieoprocentowanego kapitału nie powinno zostać potraktowane przez organy skarbowe jako przychód z nieodpłatnego świadczenia.

Przez umowę pożyczki – w świetle art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) – dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki może być udzielona nieodpłatnie lub odpłatnie, tj. za oznaczonym wynagrodzeniem w formie odsetek.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 lipca 2008 r. sygn. IPPB2/415-607/08-4/SP, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 maja 2011 r. sygn. IBPBII/2/415-224/11/MW, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 20 lutego 2012 r., sygn. IBPBII/2/415-1333/11/MMa, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 listopada 2012 r. sygn. ITPB2/415-824a/12/RS, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 24 maja 2012 r. sygn. IPTPB2/415-137/12-3/KK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zaciągnięcia nieoprocentowanej pożyczki (pytania oznaczone we wniosku nr 1, nr 2 i nr 3). Natomiast w zakresie skutków podatkowych jakie wystąpią po stronie pożyczkodawcy w wyniku udzielenia Wnioskodawcy nieoprocentowanej pożyczki (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Umowa pożyczki uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego – przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Biorąc pod uwagę cytowany przepis należy stwierdzić, że na gruncie Kodeksu cywilnego umowa pożyczki jest umową nieodpłatną. Niemniej jednak umowa ta może mieć charakter odpłatny. Odpłatność można ustalić w różny sposób, np. w postaci oprocentowania wyrażonego w pieniądzu, przeniesienia własności rzeczy oznaczonych co do tożsamości, zezwolenia na korzystanie z rzeczy, udziału w zysku osiągniętym przez pożyczkobiorcę.

Należy podkreślić, że jeżeli strony w umowie pożyczki zastrzegły brak odpłatności w postaci odsetek, to fakt ten nie rodzi skutków podatkowych w postaci uzyskania przez pożyczkobiorcę nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki jest obojętne podatkowo.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza wziąć nieoprocentowaną pożyczkę w wysokości 200.000 zł od osoby fizycznej będącej jednocześnie jego pracodawcą. Zgodnie z regulaminem możliwość otrzymania pożyczki dostępna jest na jednolitych zasadach dla wszystkich pracowników. Spłata pożyczki przewidziana jest w terminie 5 lat. Pożyczka ta nie ma związku z działalnością gospodarczą przez żadną ze stron i zostanie wykorzystana na zakup nieruchomości.

Podsumowując, nieoprocentowana pożyczka, którą Wnioskodawca zamierza zaciągnąć u osoby fizycznej, która jest jego pracodawcą, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, skoro dostępność pożyczki na tych samych zasadach przewidziana jest dla wszystkich pracowników i zapisana w regulaminie pracodawcy. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych kolejno nr 1, nr 2 i nr 3 uznać należało za prawidłowe.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.