Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-16/12-6/PS
z 19 kwietnia 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB5/423-16/12-6/PS
Data
2012.04.19
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Przedmiot i podmiot opodatkowania --> Zasięg terytorialny
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Przedmiot i podmiot opodatkowania --> Definicje legalne
Słowa kluczowe
ograniczony obowiązek podatkowy
Szwecja
unikanie podwójnego opodatkowania
zakład
Istota interpretacji
Czy Spółka, w przypadku dokonania zmiany struktury współpracy ze spółkami dystrybucyjnymi (w tym z Dystrybutorem) na opisaną powyżej planowaną strukturę współpracy, będzie posiadała na terytorium Polski zakład w rozumieniu art. 5 UUPO PL-SE i w następstwie tego, zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP, będzie podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu?
Wniosek ORD-IN 805 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.10.2011 r. (data wpływu 11.01.2012 r.) uzupełnionego pismem z dnia 02.04.2012 r. (data wpływu 04.04.2012 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 22.03.2012 r. Nr IPPB5/423-16/12-3/PS (data nadania 22.03.2012 r., data doręczenia 27.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 5 i 7 konwencji z dnia 19 listopada 2004 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2006 roku, Nr 26, poz. 193, dalej umowa polsko – szwedzka) – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dnu 11.01.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie art. 5 i 7 umowy polsko -szwedzkiej. W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe. Spółka... AB (dalej: Spółka) z siedzibą w Szwecji posiada większościowy pakiet udziałów w polskiej spółce F. sp. z o.o. (dalej: Producent) i F. Polska sp. z oo. (dalej: Dystrybutor). Ze względów biznesowych Spółka rozważa zmianę obecnej struktury współpracy z Producentem oraz spółkami dystrybucyjnymi działającymi w różnych państwach i należącymi do Grupy F. (w tym Dystrybutorem). Poniżej zastał przedstawiony opis struktury operacyjnej stosowanej przez Spółkę w odniesieniu do obecnej współpracy z Producentem i Dystrybutorem, jak również główne załażenia dotyczące nowego modelu biznesowego współpracy1 którego wdrożenie jest przez Spółkę rozważane. Niniejszy wniosek dotyczy współpracy Spółki z Dystrybutorem.
Ze względów biznesowych (w tym w szczególności w celu rozdzielenia funkcji produkcyjnych i sprzedażowych między odrębne podmioty prawne) Spółka rozważa wprowadzenie nowego modelu współpracy w ramach Grupy.
W związku z powyższym zadano następujące pytania. Czy Spółka, w przypadku dokonania zmiany struktury współpracy ze spółkami dystrybucyjnymi (w tym z Dystrybutorem) na opisaną powyżej planowaną strukturę współpracy, będzie posiadała na terytorium Polski zakład w rozumieniu art. 5 UUPO PL-SE i w następstwie tego, zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP, będzie podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu... Zdaniem Wnioskodawcy, opisana powyżej planowana struktura współpracy z Dystrybutorem obejmująca sprzedaż wyrobów gotowych tak jak i obsługiwanie posprzedażowych roszczeń gwarancyjnych nie spowodują powstania w Polsce zakładu Spółki w myśl art. 5 UUPO SE-PL i tym samym nie spowodują powstania ograniczonego obowiązku podatkowego, o którym mowa w art. 3 ust 2 ustawy o PDOP. W ocenie Spółki, powyższe podejście uzasadniają w szczególności następujące argumenty: Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu (jak ma to miejsce w przypadku Spółki), podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Zasadniczo, zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o PDOP, zakład zagranicznej spółki może powstać w Polsce jeżeli spółka ta posiada na terytorium Polski:
Spółka pragnie również wskazać, że powyżej przytoczone regulacje dotyczące powstania zakładu w Polsce i w konsekwencji podleganie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, zgodnie z ustawą o POOP, powinny być stosowane z uwzględnieniem postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska (tj. w omawianym stanie faktycznym zastosowanie powinna znaleźć UUPO PL-SE). Zgodnie z postanowieniami art. 7 ust. 1 UUPO PL-SE, zyski spółki mającej siedzibę w Szwecji (w rozpatrywanym przypadku Spółki) podlegają opodatkowaniu jedynie w Szwecji, chyba że Spółka prowadzi w Polsce działalność gospodarczą poprzez zakład położony w Polsce. W przypadku, gdy szwedzka spółka posiada w Polsce zakład, jej zyski powinny być opodatkowane w Polsce, jednakże tylko w zakresie, w jakiem mogą zostać przypisane do tego zakładu. Definicja zakładu została zawarta w art. 5 ust. 1 UUPO PL-SE. Zgodnie z tym przepisem, zakład oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Mając na uwadze powyższe regulacje, a także treść Komentarza do Modelowej Konwencji OECD (dalej: Komentarz), należy stwierdzić, że powstanie zakładu jest uwarunkowane spełnieniem następujących przesłanek:
UUPO PL-SE zawiera również wyjątki od przytoczonej definicji zakładu, tj. sytuacji, w których mimo zaistnienia okoliczności wymienionych w art. 5 ust. 1 UUPO PL SE-PL, zakład nie powstanie. Wyjątki od definicji zakładu przedstawionej w art. 5 ust. 1 UUPO PL-SE zostały zawarte m.in. w art. 5 ust 4 UUPO PL-SE. Zgodnie z postanowieniami art. 5 ust. 4 UUPO PL-SE, zakład nie powstanie w przypadku:
Brak stałej placówki W świetle powyższego, należy podkreślić, że Spółka działając w ramach nowego modelu współpracy nie będzie posiadała na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności takiego jak: oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabryka, warsztat, poprzez które Spółka mogłaby prowadzić swoją działalność gospodarczą. Należy podkreślić również, że Spółka nie będzie posiadała żadnych powierzchni/budynków na terytorium Polski. Wszystkie decyzje związane ze sprzedażą wyrobów gotowych i części zamiennych używanych do świadczenia usług gwarancyjnych na rzecz ostatecznych odbiorców będą podejmowane przez Dystrybutora. Dystrybutor jest odrębnym podmiotem prawnym i będzie świadczył usługi dystrybucyjne na własny rachunek i własne ryzyko wykorzystując w tym celu własnych pracowników, wiedzę i doświadczenie biznesowe. Brak zależnego agenta Zgodnie z postanowieniami art. 5 ust. 5 UUPO PL-SE, jeżeli osoba — inna niż niezależny agent — działa w imieniu przedsiębiorstwa, a także posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa, to takie przedsiębiorstwo posiada zakład w zakresie każdego rodzaju działalności, jaką ta osoba podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień wymienionego powyżej art. 5 ust. 4 UUPO PL-SE. W konsekwencji, zdaniem Spółki, dwa następujące warunki muszą być łącznie spełnione, aby działalność danej osoby uznać za powodującą powstanie zakładu u podmiotu, na rzecz którego osoba ta działa: (i) osoba ta musi być agentem zależnym, i (ii) osoba ta musi mieć i zwyczajowo wykonywać pełnomocnictwa do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa. Spółka pragnie podkreślić, że Dystrybutor jest odrębnym podmiotem prawnym prowadzącym całkowicie samodzielną działalność gospodarczą na własny rachunek i własne ryzyko. Dystrybutor będzie odpowiedzialny za wykonywanie wszystkich czynności związanych ze sprzedażą, takich jak: szukanie klientów, utrzymywanie kontaktów z klientami, zawieranie mów sprzedaży z ostatecznymi odbiorcami, świadczenie usług gwarancyjnych, wystawianie faktur klientom, etc., które będą dokonywane w ramach prowadzonej przez Dystrybutora działalności. Co więcej, Dystrybutor nie będzie podlegał żadnym instrukcjom ani wskazówkom ze strony Spółki odnośnie procesu sprzedaży. Podczas sprzedaży wyrobów gotowych spółki dystrybucyjne (w tym Dystrybutor) będą polegały na własnych pracownikach oraz specjalnych umiejętnościach, jak i wiedzy w tym zakresie. Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki, nie zostanie spełniony warunek wskazany powyżej w pkt (i). Ponadto Spółka pragnie wskazać, że w trakcie realizacji procesu sprzedaży do ostatecznych odbiorców spółki dystrybucyjne (w tym Dystrybutor) nie będą zaciągały żadnych zobowiązań wobec innych podmiotów w imieniu Spółki ani w inny sposób wykonywały czynności wiążących Spółkę w relacjach handlowych. Wszystkie umowy sprzedaży z polskimi odbiorcami będą wiążące wyłącznie dla Dystrybutora. Spółka będzie miała prawo do akceptowania lub odrzucania zamówień Dystrybutora składanych po zawarciu z klientem ostatecznej umowy; Spółka nie będzie w żaden sposób związana warunkami transakcji między ostatecznymi odbiorcami a Dystrybutorem. Omawiane czynności będą podejmowane przez spółki dystrybucyjne (w tym Dystrybutora) w ramach działalności gospodarczej prowadzonej na własny rachunek i na własne ryzyko. Mając na uwadze powyższe, w szczególności zakres wykonywanych przez spółki dystrybucyjne (w tym Dystrybutora) czynności w ramach planowanego modelu współpracy, należy zauważyć, że Dystrybutor nie będzie uprawniony do negocjowania warunków umów lub zawierania ich w imieniu Spółki, lub przyjmowania albo akceptowania warunków takich umów (np. przez otrzymywanie lub akceptowanie zamówień od stron trzecich) w imieniu Spółki. Cały proces negocjacji, zawierający w szczególności decyzje w zakresie poziomu cen przyjmowanego w transakcjach z ostatecznymi odbiorcami, jak również inne ważne postanowienia umów, będą wiążące wyłącznie dla Dystrybutora i ostatecznych odbiorców. W związku z powyższym, Dystrybutor nie może być traktowany jak agent zależny Spółki w Polsce. Współpraca pomiędzy stronami będzie obejmowała wyłącznie nabywanie wyrobów gotowych przez Dystrybutora w celu ich dalszej odsprzedaży oraz części zamiennych wykorzystywanych w ramach świadczonych przez Dystrybutora usług gwarancyjnych, podczas gdy działalność dystrybucyjna będzie wykonywana przez Dystrybutora w ramach samodzielnej działalności gospodarczej prowadzonej na własny rachunek i na własne ryzyko. Podobne stanowisko zajął Minister Finansów w interpretacji indywidualnej wydanej 25 lutego 2010 r. o sygnaturze IPPB5/423-781/09-2/PS, zgodnie z którą działalność polskiej spółki obejmująca nabywanie towarów od powiązanego podmiotu z siedzibą we Francji i ich późniejsza odsprzedaż na terytorium Polski nie powoduje powstania zakładu zagranicznej spółki w Polsce. Rejestracja dla potrzeb podatku od towarów i usług. Zdaniem Spółki, fakt posiadania przez nią rejestracji dla potrzeb VAT nie może przesądzać o powstaniu zakładu Spółki w Polsce. Należy podkreślić, że postanowienia ustawy o podatku od towarów i usług nie łączą obowiązku rejestracji dla potrzeb VAT z prowadzoną działalnością gospodarczą, lecz z faktem dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Rejestracja dla potrzeb VAT nie zależy od faktu i formy prowadzenia działalności gospodarczej i nie prowadzi do automatycznego powstania na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z powyższym, rejestracja Spółki dla potrzeb VAT nie powinna być utożsamiana z posiadaniem stałego miejsca prowadzenia działalności stanowiącego zakład. Takie stanowisko zajął również Minister Finansów w interpretacji indywidualnej wydanej 4 listopada 2010 r. o sygnaturze IPPB5/423-272/09/10-10/S/PS. Reasumując powyższe rozważania, należy podkreślić, że — zdaniem Spółki — wdrożenie przedstawionej powyżej planowanej struktury współpracy Spółki z Dystrybutorem nie spowoduje powstania u Spółki ograniczonego obowiązku podatkowego na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP, ponieważ, zgodnie z art. 5 UUPO PL-SE, przedstawiona planowana struktura współpracy nie prowadzi do powstania zakładu Spółki na terytorium Polski ani przez istnienie stałej placówki, ani przez posiadanie zależnego agenta, a także żadnej innej okoliczności. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy. W tym miejscu należy zaznaczyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby:
Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity Dz.U.2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.