Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1-1/4511-1-135/16-4/KS
z 2 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2016 r. (data wpływu 18 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• przychodu – jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodu – jest nieprawidłowe,
• ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• przychodu,
• kosztów uzyskania przychodu,
• ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.
  
  

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 22 września 2016 r. znak ILPP1-1/4512-1-47/16-3/SJ, ILPB1-1/4511-1-135/16-2/KS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 22 września 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 26 września 2016 r., natomiast w dniu 4 października 2016 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej dnia 3 października 2016 r.) do tut. Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarcza pod nazwą „A”.

Siedzibą Wnioskodawcy (przedsiębiorcy) jest miasto B. (ul. …). Wnioskodawca nie posiada rozdzielności majątkowej ze swoją małżonką.

Wnioskodawca prowadzi – we własnym zakresie – podatkową księgę przychodów i rozchodów, jest na ogólnych zasadach rozliczania się w zakresie podatku dochodowego (liniowego) od osób fizycznych.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy są przede wszystkim usługi ogólnobudowlane (kod PKD): 41.20, 41.20.Z, 13.30.Z, 23.70.Z, 41.10.Z, 42.99.Z, 43.11.Z, 43.12.Z, 43.21.Z, 43.22.Z, 43.29.Z, 43.31.Z, 43.32.Z, 43.33.Z, 43.34.Z, 43.39.Z, 43.91.Z, 43.99.Z, 46,73.Z, 46.75.Z, 47.19.Z, 47.52.Z, 47.53.Z, 47.78.Z, 47.91.Z, 68.10.Z.

Wnioskodawca prowadzi (także) sprzedaż detaliczną materiałów budowlanych. Działalność ta prowadzona jest w formie sklepu (punktu sprzedażowego) – „B” (ul. …). Punkt posiada kasę fiskalną, prowadzona jest osobna ewidencja magazynowa.

Grunty oraz lokale i budynki (nieruchomości budynkowe), w których jest prowadzona działalność gospodarcza są współwłasnością Wnioskodawcy oraz jego małżonki. Wnioskodawca czynnym podatnikiem podatku VAT w pełnym zakresie powadzonej działalności gospodarczej i jest to działalność wyłącznie opodatkowana.

Z powodu pogorszenia się stanu zdrowia Wnioskodawca część zorganizowanego przedsiębiorstwa – tj. „B” – nieruchomość budynkową w całości wraz z pracownikami (przekazanie pracowników w trybie art. 23 (1) kp), towarami i wyposażeniem – celem dalszego prowadzenia wyłącznie przez syna, który będzie prowadził działalność gospodarczą związaną z przedmiotem i będzie czynnym podatnikiem VAT, a także będzie prowadził działalność tylko opodatkowaną. Prowadził będzie we własnym zakresie podatkową księgę przychodów i rozchodów, a także będzie na ogólnych zasadach rozliczania się z podatku dochodowego liniowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisana powyżej darowizna zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?
2. Czy przedmiotowa darowizna spowoduje powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym u wnioskodawcy?
3. Czy wnioskodawca powinien skorygować (pomniejszyć) koszty uzyskania przychodów o wartość darowanych towarów handlowych, materiałów i wydatki na nabycie albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych?
4. Czy dokonując darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, na wnioskodawcy ciąży obowiązek w zakresie należnego podatku VAT?
5. Czy otrzymując przekazaną darowiznę w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa na nabywcy przedsiębiorstwa ciąży obowiązek korekty naliczonego podatku VAT?
6. Czy otrzymując darowiznę powstanie obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn u nabywcy?
7. Czy wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi i wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytania oznaczone nr 2, 3 i 7. Pozostałe pytania zostały rozpatrzone odrębnymi pismami.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2, tylko odpłatna (darowizna jest nieodpłatną) forma zbycia części przedsiębiorstwa powoduje powstanie przychodu – od którego należy odprowadzić stosowny podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 3, w myśl art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że nie jest on obciążony powyższym obowiązkiem skorygowania (pomniejszenia) kosztów uzyskania przychodów o wartość darowanych towarów handlowych, materiałów i wydatki na nabycie albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, gdyż wszelkie wskazane w tym pytaniu obowiązki przechodzą na obdarowanego, gdyż w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej. Nabywca jest następcą prawnym, beneficjentem czynności aportu podatnika dokonującego zbycia. W takim zakresie, następuje przeniesienie na owego nabywcę zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych jakie obowiązywały zbywcę gdyby do zbycia nie doszło.

Zdaniem Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 7, odpowiedź na to pytanie powinna być twierdząca, gdyż przedmiotem czynności prawnej jest całość składników mienia (zorganizowanej części przedsiębiorstwa), a nie poszczególne rzeczy (mienie – ruchome i nieruchomości).

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że kwestia postawiona w tym zagadnieniu dotyczy sfery praw i obowiązków podatkowych Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• przychodu – jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodu – jest nieprawidłowe,
• ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – jest nieprawidłowe.
  
  

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie, w myśl art. 14 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ponadto, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że prowadzi on jednoosobową działalność gospodarczą oraz sprzedaż detaliczną materiałów budowlanych. Działalność ta prowadzona jest w formie sklepu. Zainteresowany planuje przekazać synowi część zorganizowanego przedsiębiorstwa, tj. sklep – nieruchomość budynkową w całości wraz z pracownikami (przekazanie pracowników w trybie art. 23 (1) kp), towarami i wyposażeniem.

Wobec tak przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, należy w tym miejscu przywołać regulacje prawne odnoszące się do definicji czynności prawnej, jaką jest umowa darowizny.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „darowizna”. Dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 ww. ustawy przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Natomiast z treści art. 890 § 1 ww. ustawy wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego, przy czym umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Z kolei w myśl art. 889 Kodeksu cywilnego, nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

1. gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;
2. gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nie nabyte.
   
   

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści cytowanego wyżej art. 889 ustawy.

Z powyższego wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Darowizna należy bowiem do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny – jako czynności nieodpłatnej – jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego. Prowadzi ona do zmniejszenia majątku darczyńcy, a zarazem do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów po stronie majątku obdarowanego.

Skoro zatem z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w przedmiotowej umowie darowizny będzie osobą przekazującą nieodpłatnie należące do niej składniki majątkowe (darczyńca), to należy uznać, że dojdzie do zmniejszenia jego majątku. Jeżeli więc, w związku z tym przekazaniem darczyńca nie otrzyma żadnych wartości pieniężnych, ani innego przysporzenia majątkowego, to przekazanie to nie mieści się w zakresie powołanych powyżej definicji dochodów/przychodów podatkowych po stronie darczyńcy (Wnioskodawcy). Zatem po stronie Wnioskodawcy nie powstanie w związku z tą czynnością przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy dodatkowo podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, co do zasady wiąże powstanie przychodu ze źródła stanowiącego pozarolniczą działalność gospodarczą z odpłatnym zbyciem składników majątkowych wykorzystywanych w tej działalności.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przychodu należy uznać za prawidłowe.

Przechodząc do zagadnienia dotyczącego kosztów uzyskania przychodu, tut. Organ stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Definicja przedsiębiorstwa zawarta została w art. 551 ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z którym, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zauważyć przy tym należy, że katalog składników (elementów) przedsiębiorstwa, o których mowa w ww. przepisie, nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użycie sformułowania „w szczególności”. W związku z powyższym w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu Kodeksu cywilnego mogą wchodzić także inne składniki majątkowe, niewymienione w cyt. wyżej przepisie, np. zobowiązania wynikające z prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 11 o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju (…).

Mając powyższe przepisy na względzie stwierdzić należy, iż wydatki poniesione z tytułu zakupu towarów handlowych, które uprzednio zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (a które podlegają faktycznemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie uzyskania przychodu z ich sprzedaży) w momencie ich nieodpłatnego przekazania (darowizny) na rzecz syna, tracą u Wnioskodawcy cechę poniesienia ich w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, o której mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Wydatki te nie mogą więc stanowić kosztów uzyskania przychodów darczyńcy. Z chwilą dokonania darowizny towarów handlowych, Wnioskodawca powinien zatem dokonać korekty kosztów.

Natomiast, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Powyższe wskazuje, że darowizna wykorzystywanych w działalności składników majątku niezaliczonych do środków trwałych (tj. wyposażenia), nie skutkuje koniecznością bezwarunkowego skorygowania kosztów uzyskania przychodów w związku z uprzednim zaliczeniem do tych kosztów, poniesionych wydatków na nabycie tych składników. Jeżeli podatnik wykaże, iż darowane składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności gospodarczej i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to ma prawo wydatki na ich nabycie pozostawić w kosztach uzyskania przychodów, pomimo nieodpłatnego przekazania ich innej osobie. Wyłączenie z kosztów podatkowych wydatków może zatem mieć miejsce jedynie wówczas, jeżeli składnik majątku podatnika nie jest wykorzystywany dla celów działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służy osobistym celom osób fizycznych lub bez uzasadnienia znajduje się poza siedzibą podatnika. Darowizna lub nieodpłatne przekazanie tych składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej nie skutkuje w każdym przypadku koniecznością skorygowania kosztów uzyskania przychodów o wartość tych składników majątkowych. Jeśli składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to podatnik ma prawo wydatki na ich nabycie zaliczyć do kosztów, bez względu na sposób ich późniejszego wykorzystania.

Powołany przepis art. 23 ust. 1 pkt 49 cyt. ustawy powinien mieć więc zastosowanie do korygowania kosztów w przypadku stwierdzenia, że zakup składników majątku nie był dokonany na cele działalności gospodarczej, ale na cele osobiste podatnika (określonej osoby). Nie stanowi on podstawy do wyłączenia z kosztów wydatków poniesionych na nabycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, a następnie darowanych.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przypadku darowizny składników majątkowych będących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi – darowizna to jako jedna z form zbycia wyznacza datę zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez podatnika dokonującego zbycia. Czynność nieodpłatnego przekazania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na rzecz syna nie powoduje konieczności dokonania jakichkolwiek korekt kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Bowiem odpisy naliczone w okresie używania składnika majątku na potrzeby działalności pozostają kosztem uzyskania przychodu u przekazującego te składniki majątku ze swej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym w sytuacji, gdy darowane są składniki majątku będące środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi, które podlegały amortyzacji, nie zachodzi potrzeba korekty kosztów, gdyż wydatki na zakup tych środków nie były zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, natomiast dokonywane odpisy amortyzacyjne odpowiadają okresowi używania tych składników majątku w działalności gospodarczej.

Reasumując, wydatki poniesione z tytułu zakupu towarów handlowych, które uprzednio zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, po dokonaniu darowizny nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów u darczyńcy i, co za tym idzie, powinny zostać skorygowane. Nie ma natomiast obowiązku korygowania kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wydatków poniesionych na nabycie wykorzystywanych w działalności składników majątku niezaliczonych do środków trwałych (tj. wyposażenia) oraz w stosunku do wydatków na nabycie składników majątku będących środkami trwałymi.

Nieprawidłowe jest więc uzasadnienie Wnioskodawcy, że nie jest on obciążony obowiązkiem dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów o wartość darowanych towarów handlowych, materiałów i wydatki na nabycie albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, gdyż obowiązek ten przechodzi na obdarowanego. Obowiązek dokonania korekty przez darczyńcę zależny jest od rodzaju darowanych składników majątkowych, co tut. Organ wyjaśnił powyżej.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kosztów uzyskania przychodu uznano zatem za nieprawidłowe ze względu na błędne uzasadnienie.

Przechodząc do zagadnienia dotyczącego ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych, tut. Organ stwierdza co następuje.

U Wnioskodawcy powstała wątpliwość, czy wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a wartością składników mienia, nie będących środkami trwałymi i wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

W uzupełnieniu Zainteresowany wskazał, że kwestia postawiona w przedmiotowym zagadnieniu dotyczy sfery praw i obowiązków Wnioskodawcy, tj. darczyńcy.

Skoro zatem Wnioskodawca wskazał, że pytanie ma dotyczyć jego praw i obowiązków w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych to oznacza, że zainteresowany jest kwestią ustalenia wartości początkowej tych składników majątku w swojej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, tut. Organ dokonał interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazując w jaki sposób darczyńca powinien ustalić wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w swojej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22g ust. 1, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1. w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia;

1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b;

2. w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia;
3. w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości;
4. w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:
   1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne – jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
   2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
   3. wartość określoną zgodnie z art. 19 – jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie;
5. w razie otrzymania w związku z likwidacją spółki lub osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 14b, ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej;
6. w razie nabycia, o którym mowa w art. 14 ust. 2e – wartość wierzytelności (należności) uregulowanej w wyniku wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w tym przepisie; przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio;
7. w razie prowadzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczny zakład – wartość, o której mowa w art. 22 ust. 1n, nie wyższą jednak od wartości rynkowej składnika majątku.
   
   

Zgodnie z powyższym, w zależności od tego w jaki sposób Wnioskodawca nabył środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, w taki sposób powinien określić ich wartość początkową.

Jednakże metodą tą nie może być metoda wskazana we własnym stanowisku przez Wnioskodawcę. Zaprezentowany sposób, tj. wg sumy wartości rynkowej nie wyższej jednak od różnicy pomiędzy wartością zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi i wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn, nie może mieć zastosowania w powyższej sprawie: wartość początkową należy ustalać na moment ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie zaś na dzień zbycia w drodze darowizny.

Mając na względzie powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.