2016.06.16 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/4512-1-311/16-2/HW
z 16 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Nadleśnictwa przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o kwotę skonta z tytułu wcześniejszej zapłaty na fakturze dokumentującej dostawę – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podstawy opodatkowania o kwotę skonta z tytułu wcześniejszej zapłaty na fakturze dokumentującej dostawę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Lasy Państwowe w myśl art. 4 ust 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r o lasach (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 2100, z późn. zm.), dalej zwaną ustawą o lasach, sprawują zarząd nad lasami stanowiącymi własność Skarbu Państwa, prowadzą gospodarkę leśną, gospodarują gruntami i innymi nieruchomościami, a także prowadzą ewidencję majątku Skarbu Państwa oraz ustalają jego wartość. Gospodarka leśna to działalność w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskania – z wyjątkiem skupu – drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych produktów oraz realizacja pozaprodukcyjnych funkcji lasu (art. 6 ust 1 pkt 1 ustawy o lasach). Nadleśnictwo jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadająca osobowości prawnej, reprezentującą Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia, która wchodzi w skład Lasów Państwowych na podstawie art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o lasach.

Nadleśnictwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2011 r Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – dalej ustawa o podatku od towarów i usług – prowadzi działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 tej ustawy. Sprzedaż produktów gospodarki leśnej, tj. drewna, sadzonek, szyszek, nasion, choinek, zwierzyny jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług i stanowi główne źródło sprzedaży dokonywanej przez Nadleśnictwo.

Zasady sprzedaży drewna w roku 2016 określone zostały Zarządzeniem (…) z dnia 16 września 2015 r. w sprawie zasad sprzedaży drewna w (…) na rok 2016. W § 5 ww. zarządzenia w ust. 12 postanowiono bez względu na umowny termin płatności w przypadku przedpłaty lub zapłaty w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury ma zastosowanie skonto. Skonto (upust) nie ma zastosowania w sprzedaży detalicznej. Wysokość skonta i zasady jego stosowania podawane są w odrębnym komunikacie na stronie internetowej (…).

Komunikat z dnia 26 października 2015 r. (…) w sprawie stosowania skonta w roku 2016: „informujemy, że zgodnie z Zarządzeniem (…) z dnia 16 września 2015 roku w sprawie zasad sprzedaży drewna w (…) bez względu na umowny termin płatności w przypadku:

przedpłaty;
zapłaty należności w terminie 14 dni wyłącznie od daty wystawienia faktury ma zastosowanie w 2016 roku jednakowe skonto w wysokości 1,5%”.

W obecnym stanie faktycznym Nadleśnictwo wystawia fakturę na całość dostawy, a następnie po uiszczeniu zapłaty przez klienta rozpatruje prawo do skonta i jeżeli okaże się, że klient spełnił warunek i zapłacił w ciągu 14 dni od daty wystawienia faktury udziela skonta. Operacja udzielenia skonta dokumentowana jest przez Nadleśnictwo fakturą korygującą wystawianą do faktury VAT dokumentującej dostawę drewna. Nadleśnictwo wystawia fakturę korygującą zgodnie z art. 106 ustawy o VAT in minus, do faktury wcześniej wystawionej na całość dostawy na rzecz danego klienta. Stosowane rozwiązanie jest bardzo uciążliwe i pracochłonne zarówno dla sprzedającego Nadleśnictwa jak i dla kupującego drewno. Z uwagi na fakt, iż generalnie wszyscy klienci Wnioskodawcy mają prawo do skorzystania ze skonta i w praktyce spełniają warunki do jego uzyskania na okoliczność sprzedaży – w warunkach dotychczas stosowanych zasad dokumentowania skonta – generowana jest podwójna liczba faktur.

W celu usprawnienia procesu udzielania skonta Nadleśnictwo zamierza w umowach na sprzedaż drewna określić zasady ich udzielania poprzez wprowadzenie do nich zapisów o następującej treści:

8.1 Kupujący zapewnia i zobowiązuje się wobec Sprzedawcy, że za każdą zrealizowaną sprzedaż drewna dokona zapłaty w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury VAT.

8.2 W związku ze zobowiązaniem zapłaty należności przez kupującego określonego w pkt 8.1 niniejszej umowy Sprzedawca będzie każdorazowo wystawiał fakturę VAT na wartość drewna z uwzględnieniem skonta w wysokości 1,5%.

8.3 W przypadku nie wywiązania się Kupującego ze zobowiązania określonego w pkt 8.1 Sprzedawca wystawi fakturę korygującą zwiększającą wartość zakupionego drewna o kwotę będącą równowartością zastosowanego skonta oraz odpowiednio do niniejszej wartości dokona zwiększenia podatku VAT należnego.

W oparciu o tak skonstruowaną umowę podpisaną przez kupującego i sprzedającego Nadleśnictwo uwzględniałoby skonto rozumiane jako rabat – w wystawionej fakturze VAT dokumentującej dostawę drewna kupującemu. W przypadku, gdyby Kupujący spóźnił się z zapłatą tzn. dokonał jej po upływie 14 dni od daty wystawienia faktury tracąc prawo do skonta Nadleśnictwo wystawiałoby fakturę korektę, zwiększającą podstawę opodatkowania oraz podatek należny. Takie rozwiązanie spowodowałoby uniknięcie konieczności wystawiania i ewidencjonowania dużej ilości faktur korygujących u sprzedającego oraz potrzebę zwrotu na rachunek Kupującego nadpłat z tytułu skonta, a jednocześnie znacznie usprawniło proces ewidencji u kupującego.

Procedura taka została opisana i uznana za prawidłową w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/4512-271/15/AD z dnia 18 maja 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy oraz nr ITPP2/4512-159/16/PB z dnia 2 maja 2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Nadleśnictwo w oparciu o obowiązujące przepisy podatku od towarów i usług oraz wyżej przytoczone planowane zapisy umów (zawierające zobowiązania do zapłaty w terminie do 14 dni od daty wystawienia faktury) może zmniejszać podstawę opodatkowania o kwotę stanowiącą obniżkę cen w formie skonta w momencie wystawienia faktury na dostawę drewna?

Zdaniem Wnioskodawcy, Nadleśnictwo w celu usprawnienia procesu udzielania skonta zamierza w umowach na sprzedaż drewna określić nowe zasady ich udzielania poprzez wprowadzenie do nich zapisów o następującej treści:

8.1 Kupujący zapewnia i zobowiązuje się wobec Sprzedawcy, że za każdą zrealizowaną sprzedaż drewna dokona zapłaty w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury VAT.

8.2 W związku ze zobowiązaniem zapłaty należności przez kupującego określonego w pkt 8.1 niniejszej umowy – Sprzedawca będzie każdorazowo wystawiał fakturę VAT na wartość drewna z uwzględnieniem skonta w wysokości 1,5%.

8.3 W przypadku niewywiązania się Kupującego ze zobowiązania określonego w pkt 8.1 Sprzedawca wystawi fakturę korygującą zwiększającą wartość zakupionego drewna o kwotę będącą równowartością zastosowanego skonta oraz odpowiednio do niniejszej wartości dokona zwiększenia podatku VAT należnego.

Nadleśnictwo jest zdania, iż przy wyżej przedstawionych postanowieniach umowy o sprzedaż drewna, w świetle art. 29a ustawy o podatku od towarów i usług, właściwym będzie zmniejszenie podstawy opodatkowania o kwotę skonta rozumianego jako rabat stanowiący obniżkę cen z tytułu wcześniejszej zapłaty w momencie wystawienia faktury na sprzedaż drewna.

Określając podstawę opodatkowania Nadleśnictwo właściwie przyjmie jako obrót rzeczywistą kwotę otrzymaną z tytułu sprzedaży. Tym samym podstawą opodatkowania dla Nadleśnictwa – zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z ust. 6 i ust. 7 pkt 1 o podatku od towarów i usług tego artykułu – będzie wszystko, co stanowi zapłatę, którą otrzyma od nabywcy z tytułu sprzedaży drewna, tj. cena pomniejszona o kwotę podatku.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z regulacji art. 106e ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów i usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest identyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem.

W oparciu o art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, na fakturze dokumentującej dokonaną dostawę drewna Nadleśnictwo nie będzie miało obowiązku wyszczególniać kwoty udzielonego rabatu, skoro został on już uwzględniony w wynagrodzeniu, do którego uiszczenia zobowiązał się pisemnie kontrahent. Dopiero w przypadku zapłaty po upływie 14 dni, prawo do skonta (rabatu) zostanie utracone i zostanie wystawiona faktura korygująca zwiększająca podstawę opodatkowania oraz podatek należny. Nadleśnictwo stoi na stanowisku, iż zaproponowane (jako zdarzenie przyszłe) rozwiązanie przy 14-dniowym terminie zapłaty uprawniającym do naliczenia skonta jest neutralne dla wyliczenia podstawy opodatkowania i wysokości podatku VAT za okres rozliczeniowy (miesiąc poprzedni) i w przeciwieństwie do aktualnego rozwiązania nie generuje podwójnej pracochłonności. Nadleśnictwo – składając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej do zdarzenia przyszłego kierowało się interpretacją indywidualną nr ITPP2/4512-271/15/AD z dnia 18 maja 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy oraz nr ITPP2/4512-159/16/PB z dnia 2 maja 2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydanych dla innych nadleśnictw.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2−5, art. 30a−30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z ust. 6 ww. artykułu wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Natomiast, jak stanowi ust. 7 tego artykułu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

W oparciu o art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1,

W sprawie będącej przedmiotem analizy należy wskazać, że zasady wystawiania faktur zostały uregulowane w Dziale XI ustawy w Rozdziale 1 – Faktury.

I tak, stosownie do art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z regulacji art. 106e ust. 1 ustawy wynika, że faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem; (…).

W myśl art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o którym mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1, podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w celu usprawnienia procesu udzielania skonta Nadleśnictwo zamierza w umowach na sprzedaż drewna określić zasady ich udzielania poprzez wprowadzenie do nich zapisów o następującej treści:

8.1 Kupujący zapewnia i zobowiązuje się wobec Sprzedawcy, że za każdą zrealizowaną sprzedaż drewna dokona zapłaty w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury VAT.

W oparciu o tak skonstruowaną umowę podpisaną przez kupującego i sprzedającego Nadleśnictwo uwzględniałoby skonto rozumiane jako rabat – w wystawionej fakturze dokumentującej dostawę drewna kupującemu. W przypadku, gdyby Kupujący spóźnił się z zapłatą tzn. dokonał jej po upływie 14 dni od daty wystawienia faktury tracąc prawo do skonta Nadleśnictwo wystawiałoby fakturę korektę, zwiększającą podstawę opodatkowania oraz podatek należny.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Nadleśnictwo w oparciu o obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wyżej przytoczone planowane zapisy umów (zawierające zobowiązania do zapłaty w terminie do 14 dni od daty wystawienia faktury) może zmniejszać podstawę opodatkowania o kwotę stanowiącą obniżkę cen w formie skonta w momencie wystawienia faktury na dostawę drewna.

Należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „skonto”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma bowiem wykładnia językowa, którą należy kierować się interpretując dany przepis.

Skonto to procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem („Mały słownik języka polskiego”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, str. 849). Natomiast przez rabat, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Rabaty funkcjonujące w obrocie gospodarczym można podzielić na dwa rodzaje – te przyznane przed ustaleniem ceny i te, które zostały przyznane po ustaleniu ceny, a wynikające zarówno z działania (zachowania) sprzedawcy, jak i zachowań nabywcy.

Wyjaśnić należy, że rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty (skonto) ma charakter warunkowy. Jest on przyznawany pod warunkiem zawieszającym – dopiero z chwilą ziszczenia się warunku – w razie wcześniejszej zapłaty udzielany jest rabat. Jeśli zaś warunek ziszcza się już po dostawie, to wówczas rabat jest przyznawany po dokonaniu transakcji. Tym samym trzeba uznać, że nie może być uwzględniany w cenie jednostkowej już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, a zatem również w podstawie opodatkowania. Na tym etapie nie wiadomo bowiem, czy rabat ten faktycznie zostanie przyznany, czy też nie.

Rabat taki bowiem byłby tzw. rabatem transakcyjnym, a więc takim, którego nie ma obowiązku wykazywać w wystawionej fakturze, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdują swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Powyższe znajduje potwierdzenie w treści art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, który stanowi, że gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu (o którym mowa w art. 29 ust. 7 pkt 1 ustawy, czyli skonta) podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę korygującą.

Odmienna analiza powyższych przepisów byłaby sprzeczna z właściwością skonta – jako czynności istniejącej pod warunkiem zawieszającym – przyznanie bowiem rabatu uzależnione jest od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej zapłaty. W związku z tym nie należy odgórnie zakładać, że każdy z klientów skorzysta ze skonta i tym samym rabat będzie należny. Dopiero bowiem z chwilą skorzystania ze skonta istnieje podstawa prawna do uznania tego rodzaju rabatu za prawnie skuteczny. Zatem z chwilą ziszczenia się tego warunku (tzn. skorzystania ze skonta przez nabywcę) ma miejsce wpływ na podstawę opodatkowania w związku z czym należy wystawić fakturę korygującą, co potwierdza powołany art. 106j ust. 1 ustawy.

Wobec tego w sytuacji, gdy faktura wystawiona jest przed spełnieniem przez nabywcę warunków uprawniających do skonta (przed udzieleniem rabatu), w momencie dostawy powinna dokumentować całą wartość sprzedaży.

Wskazać należy, że art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy wymaga, aby na wystawionej fakturze znajdowała się informacja o kwocie skonta. Jednak jest to tylko informacja dla nabywcy, która nie jest jednoznaczna z udzieleniem rabatu. To na podstawie tej informacji nabywca ma prawo do określonego zachowania (zapłaty za towar dokonanej w określonym przez sprzedawcę terminie), uprawniającego go do skorzystania ze skonta. To nabywca – swoim zachowaniem – warunkuje udzielenie rabatu. Powyższe potwierdza art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy wskazując jednoznacznie, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. A zatem nie obejmuje skont (ponieważ o udzieleniu skonta decyduje zachowanie nabywcy po wystawieniu faktury).

Taka sytuacja ma miejsce także w analizowanej sprawie, ponieważ pomimo pisemnego oświadczenia kontrahenta o dokonaniu zapłaty w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury i uzyskania prawa do skonta, to i tak ostateczna decyzja, czy płatność zostanie dokonana w określonym terminie należy do nabywcy towaru. W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca w momencie wystawienia faktury nie będzie wiedział, czy skonto faktycznie zostanie przyznane, czy też nie – uzależnione to będzie od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej zapłaty. Przyznanie skonta będzie miało charakter warunkowy, tj. od kontrahenta będzie zależało, czy zapłaci za wystawioną przez Zainteresowanego fakturę w terminie 14 dni od jej wystawienia.

Zauważyć należy, że udzielenie skonta skutkuje obniżeniem ceny dostarczonych towarów, co implikuje obowiązki na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Ze względu na fakt, że zapłata za dostarczone towary zostanie dokonana po wystawieniu faktury (warunek wcześniejszej zapłaty ziści się już po wystawieniu faktury), skonto nie będzie mogło być uwzględnione w wystawionej fakturze (tj. podstawa opodatkowania nie zostanie obniżona o skonto). Dlatego – zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy – Wnioskodawca będzie zobowiązany wystawić fakturę korygującą, w której uwzględni skonto przyznane z tytułu dotrzymania warunku wcześniejszej zapłaty za dokonaną dostawę towarów.

A zatem, w świetle obowiązujących przepisów nie można uwzględniać skonta „od razu” w podstawie opodatkowania pierwotnie wystawionej faktury. Dopiero bowiem z chwilą zrealizowania skonta przez kontrahenta (ziszczenia się warunku) staje się ono prawnie skuteczne i tym samym wpływa na podstawę opodatkowania. W konsekwencji czego należy wystawić fakturę korygującą „in minus” do faktury wcześniej wystawionej na rzecz danego klienta.

Co istotne, w rozpatrywanej sprawie warunkiem do zastosowania skonta nie może być samo – wynikające z umowy – zobowiązanie się kontrahenta do wcześniejszej zapłaty, lecz faktyczna wpłata we wcześniejszym terminie. Zatem tylko i wyłącznie faktyczne dokonanie wcześniejszej zapłaty daje podstawę do zastosowania skonta.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne, należy wskazać, że w przypadku gdy zapłata za drewno zostanie dokonana po wystawieniu faktury (warunek wcześniejszej zapłaty ziści się dopiero po wystawieniu faktury) skonto nie może być uwzględnione w wystawionej fakturze. W konsekwencji, w momencie wystawienia faktury na dostawę drewna Wnioskodawca nie będzie mógł zmniejszyć podstawy opodatkowania o kwotę skonta z tytułu wcześniejszej zapłaty w oparciu o zawartą umowę, z której wynika zobowiązanie kontrahenta do terminowej zapłaty w ciągu 14 dni od wystawienia tej faktury. Faktura wystawiona przed spełnieniem przez nabywcę warunków uprawniających do skonta powinna bowiem dokumentować całą wartość sprzedaży.

Podsumowując, w odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że w oparciu o obowiązujące przepisy podatku od towarów i usług oraz przytoczone we wniosku zapisy umów (zawierające zobowiązania do zapłaty w terminie do 14 dni od daty wystawienia faktury) Nadleśnictwo nie może zmniejszać podstawy opodatkowania o kwotę stanowiącą obniżkę cen w formie skonta w momencie wystawienia faktury na dostawę drewna.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Tak więc strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotowe interpretacje. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnych indywidualnych sprawach, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin