Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.309.2016.1.DJD
z 18 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2016 r. (data wpływu 21 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z używaniem przez pracownika samochodu służbowego w celu przejazdu z miejsca garażowania lub parkowania do miejsca wykonywania pracy i z powrotem  jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2016 r. do Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął wniosek z dnia 15 marca 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu u pracownika z tytułu przejazdów samochodem służbowym z miejsca garażowania lub parkowania do miejsca wykonywania pracy i z powrotem oraz wynikającymi w związku z tym obowiązkami płatnika.

Pismem z dnia 24 marca 2016 r., Nr IBPB-2-2/4511-344/16/MMa (data wpływu 30 marca 2016 r.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający na podstawie art. 170 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), przekazał ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, celem załatwienia według właściwości, stosownie do § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Pośrednictwo Finansowe „…” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – posiadający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzi działalność w sektorze usług finansowych związanych z działalnością pozabankową. Pośredniczy m.in w udzielaniu krótko i długoterminowych pożyczek, a także świadczy usługi windykacyjne. Działalność Wnioskodawcy realizowana jest poprzez placówki położone na terenie różnych miast w Polsce. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca użytkuje samochody (stanowiące zarówno własność Wnioskodawcy, jak i wykorzystywane na podstawie umowy najmu, leasingu lub użyczenia), które przydzielane są zatrudnionym pracownikom w celu umożliwienia im właściwego wykonywania powierzonych zadań służbowych. Samochody służbowe przekazywane są kadrze zarządzającej oraz pracownikom, których charakter pracy cechuje się codziennymi wyjazdami służbowymi. Ze względu na to, że wyjazdy służbowe wymagają pokonywania dużej odległości, często zdarza się, że załatwianie spraw służbowych odbywa się od wczesnych godzin rannych do późnych wieczornych.

Wnioskodawca planuje dokonanie zmian w wewnętrznych regulacjach dotyczących użytkowania pojazdów poprzez wprowadzenie nowego regulaminu dotyczącego zasad korzystania z samochodów służbowych. W regulaminie tym, poza szeregiem unormowań opisujących zasady korzystania z pojazdów oraz odpowiedzialności za powierzone mienie, przewidziany będzie m.in. obowiązek parkowania (garażowania) samochodu służbowego w miejscach bezpiecznych. I tak, zgodnie z planowanym brzmieniem regulaminu: „pracownik jest zobowiązany do parkowania i garażowania samochodu służbowego w miejscach bezpiecznych. Za miejsca bezpieczne uważa się w szczególności: parking przed siedzibą pracodawcy, parkingi przynależne do wynajmowanych przez pracodawcę lokali w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, garaże prywatne pracowników, parkingi strzeżone, parkingi w pobliżu miejsca zamieszkania pracowników, prywatne posesje pracowników, jak również inne miejsca zaakceptowane przez osobę upoważnioną ze strony pracodawcy”.

W konsekwencji, parkowanie samochodów służbowych przez pracowników po godzinach pracy w pewnych przypadkach może następować w miejscu ich zamieszkania (albo w jego pobliżu), a więc w miejscu innym aniżeli siedziba Wnioskodawcy lub inne miejsce wykonywania pracy, co oznacza, że pracownicy w celu dotarcia do miejsca wykonywania pracy będą odbywali tymi samochodami przejazdy z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, przejazdy pracowników Wnioskodawcy, z miejsca garażowania/parkowania samochodu służbowego do miejsca wykonywania obowiązków służbowych (do siedziby Wnioskodawcy bądź innego miejsca wykonywania pracy) i z powrotem, spowodują powstanie przychodu ze stosunku pracy na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, a w konsekwencji na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przejazdy Jego pracowników, z miejsca garażowania/parkowania samochodu służbowego do miejsca wykonywania obowiązków służbowych (do siedziby Wnioskodawcy bądź innego miejsca wykonywania pracy) i z powrotem, związane z wypełnianiem obowiązków nałożonych regulaminem, nie spowodują powstania przychodu ze stosunku pracy na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, pracownicy Wnioskodawcy, którzy będą korzystali z samochodów służbowych, będą zobowiązani do garażowania/parkowania powierzonych im samochodów służbowych w miejscach bezpiecznych, zapewniających ochronę samochodu przed zniszczeniem, kradzieżą lub uszkodzeniem. Za miejsca bezpieczne będą uważane w szczególności: parking przed siedzibą pracodawcy, parkingi przynależne do wynajmowanych przez pracodawcę lokali w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, garaże prywatne pracowników, parkingi strzeżone, parkingi w pobliżu miejsca zamieszkania pracowników, prywatne posesje pracowników, jak również inne miejsca zaakceptowane przez osobę upoważnioną ze strony pracodawcy.

Celem umożliwienia garażowania/parkowania samochodów służbowych w różnych miejscach, które pracodawca uznaje za bezpieczne, tj. między innymi w miejscu zamieszkania pracowników, będzie zapewnienie ich odpowiedniej dyspozycyjności oraz mobilności, co jest niezbędne z uwagi na charakter i prawidłowe wykonywanie obowiązków pracowniczych.

W ocenie Wnioskodawcy, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania oraz dbania o powierzone pracownikowi mienie pracodawcy, przewidzianych w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, ze zm.). W związku z powyższym, w świetle przepisów Kodeksu pracy samochody służbowe powierzone pracownikom w sposób opisany powyżej stanowić będą mienie powierzone pracownikowi z obowiązkiem jego zwrotu. Powyższe będzie z kolei rodzić po stronie pracownika obowiązek dbania o mienie pracodawcy oraz zapewnienia mu ochrony przed ewentualnymi szkodami (zgodnie z art. 100 § 2 pkt 4 Kodeksu pracy). Niewywiązanie się z powyższego obowiązku będzie mogło z kolei prowadzić do powstania odpowiedzialności za szkody powstałe w mieniu pracodawcy.

Mając na względzie powyższe, parkowanie samochodu służbowego w miejscu wskazanym przez pracodawcę w regulaminie będzie stanowiło realizację obowiązków służbowych wynikających ze stosunku pracy, tj. obowiązku zapewnienia odpowiedniej ochrony i dbałości o mienie powierzone pracownikowi przez pracodawcę. W związku z powyższym, korzystanie z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsca garażowania/parkowani (np. z miejsca zamieszkania pracownika) do siedziby Wnioskodawcy lub innego miejsca wykonywania pracy i z powrotem będzie stanowić w dalszym ciągu realizację obowiązków służbowych spoczywających na pracowniku. Pracownik przejmie bowiem od Wnioskodawcy (jako pracodawcy) opiekę nad powierzonym samochodem i będzie zobowiązany do jego bezpiecznego garażowania.

W ocenie Wnioskodawcy należy także odróżnić z jednej strony wykorzystywanie samochodu do celów prywatnych od przejazdów odbywających się w związku z realizacją zadań wynikających ze stosunku pracy. Specyfika pracy na stanowiskach, dla których Wnioskodawca przewidział możliwość korzystania z samochodów służbowych związana jest z codziennymi wyjazdami (prowadzenie działalności poprzez liczne oddziały, windykacja w terenie). Tym samym przejazdy pracowników związane z prowadzeniem działalności gospodarczej mają na celu zapewnienie efektywnego wykorzystania czasu pracy. W takich przypadkach brak jest interesu osobistego pracowników w korzystaniu z samochodów służbowych. Działanie takie jest natomiast podyktowane względami racjonalnymi i potrzebą zapewnienia odpowiedniej dyspozycyjności oraz mobilności niektórych grup pracowników. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, przejazdy pracownika z miejsca garażowania/parkowania samochodów do miejsca wykonywania obowiązków służbowych nie będą powodować powstania przychodu pracownika z tytułu nieodpłatnego świadczenia, a w konsekwencji ich wartości nie będzie można uznać za przychód pracownika ze stosunku pracy.

Powyższe stanowisko potwierdzają liczne interpretacje przepisów prawa podatkowego, przykładowo:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu:
  • z dnia 4 sierpnia 2014 r., ILPB2/415-594/14-2/AJ oraz
    
  • z dnia 30 września 2014 r., ILPB2/415-723/14-2/WS,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:
  • z dnia 8 października 2014 r., IPPB4/415-584/14-4/AM oraz
    
    
  • z dnia 4 sierpnia 2015 r., IPPB4/4511-737/15-2/MS1.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.