2017.09.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.447.2017.1.AO
z 25 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2017 r. (data wpływu 25 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego wydania Kontrahentom Materiałów reklamowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego wydania Kontrahentom Materiałów reklamowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. [dalej: Spółka lub Wnioskodawca] jest działającą na terytorium Polski spółką należącą do międzynarodowego koncernu produkującego między innymi paliwa i środki smarne: oleje i smary dla motoryzacji i przemysłu. Wnioskodawca jest dystrybutorem ww. produktów na rynku polskim. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług [dalej: VAT].

Wnioskodawca, w celu reklamowania swoich produktów oraz ich odpowiedniego eksponowania, wydaje i zamierza wydawać w przyszłości nieodpłatnie swoim kontrahentom (dystrybutorom towarów oferowanych przez Spółkę - dalej: Kontrahenci) materiały reklamowe w postaci m.in. flag, banerów, „standów”, stojaków, kasetonów, plakatów, ulotek, naklejek i tym podobnych przedmiotów [dalej: Materiały reklamowe], które są opatrzone logo Spółki oraz markami produktów sprzedawanych przez Spółkę. Materiały reklamowe po ich wydaniu są/będą ustawiane, wystawiane lub uwidaczniane w inny sposób na terenie punktów sprzedaży Kontrahentów.

Materiały reklamowe mają na celu zwrócenie uwagi na aktualną ofertę Spółki oraz promocję jej produktów w punktach handlowych Kontrahentów. Istotą nieodpłatnego wydania Materiałów reklamowych Kontrahentom jest zatem wyłącznie przekazanie informacji o Spółce i jej produktach, ich reklama oraz odpowiednie eksponowanie produktów Wnioskodawcy, mające na celu zachęcenie potencjalnego klienta, robiącego zakupy w punktach Kontrahentów, do zakupu oferowanych przez Wnioskodawcę produktów, a co za tym idzie, intensyfikację ich sprzedaży.

Materiały reklamowe nie mogą zostać użyte przez Kontrahentów w inny sposób niż zamierzony przez Spółkę, tj. nie mogą m.in. zostać wykorzystane w celu reklamy i promocji produktów innych marek, które w swojej ofercie ma Kontrahent.

Jednostkowa cena nabycia/koszt wytworzenia Materiałów reklamowych przekracza kwotę 10 zł, przy czym Spółka nie prowadzi w odniesieniu do omawianych towarów ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości odbiorców tych Materiałów, o której mowa w art. 7 ust. 4 ustawy VAT.

Spółce, co do zasady, przysługiwało/przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z zakupem/wytworzeniem Materiałów reklamowych.

Mając na uwadze okoliczności przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Spółka zwraca się o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska w zakresie następującego pytania:

Czy nieodpłatne wydanie Kontrahentom Materiałów reklamowych podlega opodatkowaniu VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, nieodpłatne wydanie Kontrahentom Materiałów reklamowych nie podlega opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy tym towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3 ustawy).

W myśl ust. 4 cyt. artykułu, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Natomiast, w myśl art. 7 ust. 7 ustawy VAT, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

ma na celu promocję tego towaru oraz
nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż w omawianych okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Materiały reklamowe nieodpłatnie wydawane przez Spółkę na rzecz Kontrahentów nie stanowią prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy VAT (gdyż ich wartość przekracza ustawowy próg w wysokości 10 zł, zaś jednocześnie Spółka nie prowadzi odpowiedniej ewidencji, o której mowa w pkt 1 ww. przepisu), ani też próbek, o których mowa w art. 7 ust. 7 ustawy VAT. Stąd, należy rozważyć, czy podlegają one opodatkowaniu VAT w oparciu o art. 7 ust. 2 ustawy VAT.

Należy jednak podkreślić, że u podstaw podatku VAT leży opodatkowanie konsumpcji, rozumianej jako wykorzystywanie określonych dóbr do zaspokojenia potrzeb ich nabywcy. Stąd, wszelkie przekazania towarów, niemające charakteru konsumpcyjnego (nie zaspakajające jakichkolwiek potrzeb nabywców) wyłączone są spod zakresu opodatkowania określonego zarówno w ustawie VAT, jak i Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej [dalej: Dyrektywa VAT].

Jak wynika z przedstawionych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego okoliczności, Materiały reklamowe przekazywane są Kontrahentom nieodpłatnie wyłącznie w celu poinformowania o ofercie handlowej Spółki, jej reklamowania oraz odpowiedniego eksponowania oferowanych przez Spółkę produktów. Istotą wydania Materiałów reklamowych nie jest zatem przeniesienie ich własności na Kontrahentów (w celu zaspokojenia ich potrzeb), ale przekazanie informacji o Wnioskodawcy i jego produktach. Przekazane Materiały reklamowe mają na celu reklamę oraz odpowiednie eksponowanie produktów oferowanych przez Wnioskodawcę w punktach handlowych Kontrahentów, co ma prowadzić do zwiększenia ich sprzedaży. Materiały mają zachęcać klientów, odwiedzających punkty handlowe Kontrahentów, do zakupienia towarów Wnioskodawcy, poprzez stworzenie pozytywnego wizerunku marki Wnioskodawcy oraz zwiększenie jej rozpoznawalności.

Materiały reklamowe przekazywane nieodpłatnie przez Spółkę stanowią specyficzne towary, których celem jest budowanie świadomości marki wśród konsumentów. Nie mają one zatem dla Kontrahentów wartości konsumpcyjnej ani też użytkowej, gdyż na skutek ich otrzymania nie dochodzi do zaspokojenia jakichkolwiek potrzeb Kontrahentów (co w szczególności może mieć miejsc np. przy przekazaniu kalendarzy i innych przedmiotów użytkowych, nawet opatrzonych znakami towarowymi i pełniących jednocześnie funkcje reklamowe).

Przekazane Materiały reklamowe nie przedstawiają też dla Kontrahentów jakiejkolwiek wartości ekonomicznej, gdyż nie mogą zostać przez nich użyte w inny sposób niż zamierzony przez Spółkę, tj. nie mogą m.in. zostać wykorzystane w celu reklamy i promocji produktów innych marek, które w swojej ofercie ma Kontrahent.

Wobec powyższego, z uwagi na to, iż w omawianych okolicznościach nie dochodzi do konsumpcji, nie sposób uznać nieodpłatnego przekazania Materiałów reklamowych za dostawę towarów w rozumieniu ustawy VAT. W konsekwencji, nieodpłatne wydanie przez Spółkę Materiałów reklamowych Kontrahentom powinno pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT.

Wnioskodawca podkreśla, że przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym. W szczególności, zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lipca 2011 r. (sygn. akt I FSK 1201/10), materiały informacyjne nie są towarami w znaczeniu konsumpcyjnym. Stanowią specyficzny produkt zawierający informacje mające zachęcić ewentualnego klienta do zakupu właściwego produktu. Nie mają charakteru konsumpcyjnego, skoro nie powodują żadnego przysporzenia majątkowego po stronie odbiorcy, a jedynie przekazują informację o danym produkcie. Dlatego też nie mogą być uznane za towar będący przedmiotem czynności opodatkowanej. Orzeczenie to zapadło, co prawda, na gruncie poprzedniej wersji art. 7 ust. 3 ustawy VAT (tj. obowiązującej do 31 marca 2013 r.), niemniej jednak w sposób jednoznaczny odnosi się do kwestii braku konsumpcyjnego charakteru materiałów informacyjnych, która pozostaje aktualna w obowiązującym stanie prawnym.

Stanowisko to potwierdzają również liczne interpretacje indywidualne wydawane przez organy podatkowe.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie [dalej: DIS] z 27 lutego 2017 r. (sygn. 1462-IPPP2.4512.993.2016.1.JO), w odniesieniu do nieodpłatnego przekazywania kartonowych materiałów reklamowych typu „standy” uznał, iż: „(...) nieodpłatne przekazanie kontrahentom materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych wskazanych w opisie stanu faktycznego nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego, bez względu na ich cenę nabycia/koszt wytworzenia. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe. Opisane materiały relamowo-promocyjno-informacyjne nie posiadają wartości konsumpcyjnej, użytkowej. Opisane Materiały spełniają jedynie rolę informacyjną dystrybuowanych w Polsce produktów Spółki.”

Analogiczne stanowisko w odniesieniu do nieodpłatnego przekazania m.in. materiałów reklamowych takich jak: „standy”, kasetony, plakaty, tuby, flagi czy banery, zawarte zostało w interpretacji indywidualnej DIS w Warszawie z 20 maja 2015 r. (sygn. IPPP1/4512-417/15-2/AW), zgodnie z którą: „(...) podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. (...) wymienione we wniosku materiały reklamowo-promocyjno-informacyjne, nie mają - jak słusznie wskazał Wnioskodawca - dla kontrahentów wartości użytkowej, gdyż nie mają one waloru konsumpcyjnego dla nabywcy. Istotą przekazania ww. materiałów jest lepsze uwidocznienie produktów sprzedanych przez Zainteresowanego w danym punkcie handlowym kontrahenta, co prowadzić ma do zwiększenia wielkości sprzedaży produktów dystrybuowanych przez Spółkę. (...). Zatem stwierdzić należy, że dokonywane przez Spółkę nieodpłatne wydania towarów - materiałów reklamowo-promocyjno-informacyjnych - z uwagi na fakt, że nie mają one dla nabywcy (Kontrahentów) wartości użytkowej i waloru konsumpcyjnego, nie będą stanowić dostawy towarów i nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.”

Podobne stanowisko zaprezentowane zostało również m.in. w interpretacjach indywidualnych: DIS w Poznaniu z 21 grudnia 2016 r. (sygn. 3063-ILPP1-1.4512.110.2016.2.SJ), DIS w Warszawie z 12 lipca 2016 r. (sygn. IPPP3/4512-347/16-4/JŻ) czy DIS w Poznaniu z 19 marca 2014 r. (sygn. ILPP2/443-1235/13-3/AD).

Stanowisko prezentowane przez Spółkę wynika również z opublikowanej przez Ministra Finansów broszury omawiającej zmiany w podatku od towarów i usług wchodzące w życie 1 kwietnia 2013 r.. Wskazano w niej iż m.in. „/.../ w pierwszej kolejności należy ustalić czy drukowany materiał informacyjny i reklamowy ma wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta. Jeśli nie - będzie to np. katalog czy ulotka to nie podlega on opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeśli tak - będzie to np. kalendarz z reklamami to będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT, chyba, że będzie spełniał definicję prezentu o małej wartości (...)”. Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, iż broszura Ministra Finansów ma charakter wyłącznie informacyjny i nie jest wiążąca na gruncie prawnym, niemniej zdaniem Wnioskodawcy, może ona stanowić wskazówkę dla podatników, jak i organów podatkowych w jaki sposób należy rozumieć przepisy podatkowe.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym, na mocy art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

Art. 7 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy o VAT przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Stosownie do art. 7 ust. 7 cyt. ustawy przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

ma na celu promocję tego towaru oraz
nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

W świetle przywołanych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – co do zasady – podlega każde nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Wyjątek stanowi przekazanie towarów stanowiących zdefiniowane w art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług prezenty o małej wartości lub próbki, o których mowa w art. 7 ust. 7 tej ustawy.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest działającą na terytorium Polski spółką należącą do międzynarodowego koncernu produkującego między innymi paliwa i środki smarne: oleje i smary dla motoryzacji i przemysłu. Wnioskodawca, w celu reklamowania swoich produktów oraz ich odpowiedniego eksponowania, wydaje i zamierza wydawać w przyszłości nieodpłatnie swoim kontrahentom (dystrybutorom towarów oferowanych przez Spółkę) materiały reklamowe w postaci m.in. flag, banerów, „standów”, stojaków, kasetonów, plakatów, ulotek, naklejek i tym podobnych przedmiotów, które są opatrzone logo Spółki oraz markami produktów sprzedawanych przez Spółkę. Materiały reklamowe po ich wydaniu są/będą ustawiane, wystawiane lub uwidaczniane w inny sposób na terenie punktów sprzedaży Kontrahentów. Materiały reklamowe mają na celu zwrócenie uwagi na aktualną ofertę Spółki oraz promocję jej produktów w punktach handlowych Kontrahentów.

Jak wskazał Wnioskodawca, istotą nieodpłatnego wydania Materiałów reklamowych Kontrahentom jest wyłącznie przekazanie informacji o Spółce i jej produktach, ich reklama oraz odpowiednie eksponowanie produktów Wnioskodawcy, mające na celu zachęcenie potencjalnego klienta, robiącego zakupy w punktach Kontrahentów, do zakupu oferowanych przez Wnioskodawcę produktów, a co za tym idzie, intensyfikację ich sprzedaży. Materiały reklamowe nie mogą zostać użyte przez Kontrahentów w inny sposób niż zamierzony przez Spółkę, tj. nie mogą m.in. zostać wykorzystane w celu reklamy i promocji produktów innych marek, które w swojej ofercie ma Kontrahent. Jednostkowa cena nabycia/koszt wytworzenia Materiałów reklamowych przekracza kwotę 10 zł, przy czym Spółka nie prowadzi w odniesieniu do omawianych towarów ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości odbiorców tych Materiałów, o której mowa w art. 7 ust. 4 ustawy VAT.

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Spółce, co do zasady, przysługiwało/przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z zakupem/wytworzeniem Materiałów reklamowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego wydania Kontrahentom Materiałów reklamowych.

Przy rozstrzygnięciu kwestii opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom materiałów reklamowych stosownym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Zatem podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi) przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) w celu zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby konsumenta.

W analizowanych okolicznościach, nieodpłatne wydanie Kontrahentom Materiałów reklamowych wskazanych w treści wniosku nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT pomimo, że Materiały te nie stanowią prezentów o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy VAT i próbek, o których mowa w art. 7 ust. 7 tej ustawy. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych wydań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru. Z wniosku wynika, że wydawane przez Wnioskodawcę Materiały reklamowe w postaci flag, banerów, „standów”, stojaków, kasetonów, plakatów, ulotek, naklejek są/będą ustawiane, wystawiane lub uwidoczniane w inny sposób na terenie punktów sprzedaży Kontrahentów. Mają one na celu zwrócenie uwagi na aktualną ofertę Spółki oraz promocję jej produktów w punktach handlowych Kontrahentów. Oznacza to, że odbiorca wydawanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe. Wskazane we wniosku Materiały reklamowe nie posiadają więc wartości konsumpcyjnej, użytkowej. Materiały te spełniają rolę informacyjną dystrybuowanych w Polsce produktów Spółki, co ma prowadzić do zwiększenia ich sprzedaży.

W konsekwencji, nieodpłatne wydanie Kontrahentom przedmiotowych Materiałów reklamowych w postaci flag, banerów, „standów”, stojaków, kasetonów, plakatów, ulotek, naklejek opatrzonych logo Spółki oraz markami produktów sprzedawanych przez Spółkę w celu reklamowania produktów Spółki oraz ich odpowiedniego eksponowania, nie mających dla Kontrahentów wartości konsumpcyjnej ani też użytkowej nie podlega/nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin