Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.123.2017.1.BJ
z 5 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2017 r. (data wpływu 5 lipca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka może od 1 stycznia 2018 r. stosować alternatywną metodę ustalania wysokości odsetek, które mogą być zaliczone do kosztów podatkowych (określoną w art. 15c ustawy o CIT) w odniesieniu do odsetek wypłacanych po 1 stycznia 2018 r. od pożyczki, która została zaciągnięta przed 31 grudnia 2014 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka może od 1 stycznia 2018 r. stosować alternatywną metodę ustalania wysokości odsetek, które mogą być zaliczone do kosztów podatkowych (określoną w art. 15c ustawy o CIT) w odniesieniu do odsetek wypłacanych po 1 stycznia 2018 r. od pożyczki, która została zaciągnięta przed 31 grudnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej jako Spółka), jest polskim rezydentem, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (posiada zarząd i siedzibę w Polsce). Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Spółka zawarła w 2006 r. umowę pożyczki ze wspólnikiem posiadającym 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki. Odsetki od pożyczki są naliczane raz w roku. Z tego tytułu Spółka otrzymuje fakturę wystawioną na ostatni dzień roku, z terminem płatności do końca stycznia roku następnego. Pożyczka ta na dzień składania niniejszego wniosku nie została w całości spłacona. Jednocześnie na podstawie zawartej umowy pożyczki Spółka może zaciągać u wspólnika kolejne pożyczki.

W związku z tym, że umowa pożyczki jest zawarta z podmiotem powiązanym, Spółka stosuje ograniczenia w zaliczaniu wypłaconych przez nią odsetek do kosztów podatkowych. Obecnie Spółka stosuje regulacje wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako ustawa o CIT).

W przypadku odsetek od kwot pożyczki, które zostały przez Spółkę zaciągnięte do dnia 31 grudnia 2014 r. Spółka stosuje postanowienia przepisu art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r. Powyższe wynika z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (dalej jako ustawa zmieniająca). Natomiast w stosunku do odsetek od kwot pożyczki zaciągniętych po dniu 31 grudnia 2014 r. Spółka stosuje art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.

Spółka rozważa zmianę metody obliczania wysokości odsetek, które mogą być przez nią zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, na metodę alternatywną (tj. według art. 15c ustawy o CIT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Spółka może od 1 stycznia 2018 r. stosować alternatywną metodę ustalania wysokości odsetek, które mogą być zaliczone do kosztów podatkowych (określoną w art. 15c ustawy o CIT) w odniesieniu do odsetek wypłacanych po 1 stycznia 2018 r. od pożyczki, która została zaciągnięta przed 31 grudnia 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo wyboru metody alternatywnej (określonej w art. 15c ustawy o CIT), jako metody ustalania wysokości odsetek, które mogą zostać zaliczone w koszty podatkowe. Warunkiem zastosowania art. 15c ustawy o CIT jest zawiadomienie naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego (czyli w przypadku Spółki do 31 stycznia 2018 r.). Nie ma przeszkód prawnych do zastosowania tej metody w stosunku do odsetek od pożyczek zaciągniętych (pożyczek, których kwota została przekazana) do 31 grudnia 2014 r., a które to odsetki będą przez Spółkę płacone po dniu 1 stycznia 2018 r.

Na wstępie należy zaznaczyć, że na podstawie wskazanej w stanie faktycznym ustawy zmieniającej od 1 stycznia 2015 r. znacząco zmieniły się zasady dotyczące obliczania wysokości odsetek, wynikających z pożyczek zaciągniętych u podmiotów powiązanych, które podatnik może zaliczyć w koszty podatkowe.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej wspólnika posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo wspólników posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec wspólników tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego wspólnika osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki – w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Natomiast od 1 stycznia 2015 r. brzmienie powyżej wskazanego przepisu jest następujące, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia wobec tych podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni.

Jednocześnie od 1 stycznia 2015 r. wprowadzona została możliwość skorzystania z metody alternatywnej, określonej w art. 15c ustawy o CIT, ustalania wysokości odsetek od pożyczek zaciągniętych u podmiotów powiązanych, które mogą być zaliczone do kosztów podatkowych.

W przypadku wyboru tej metody, zgodnie z art. 15c ust. 2 ustawy o CIT, zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym mogą podlegać odsetki od pożyczek, w tym udzielonych przez podmioty niepowiązane, w wysokości nieprzekraczającej wartości odpowiadającej iloczynowi wartości stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1,25 punktu procentowego i wartości podatkowej aktywów w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w tym ujętych zgodnie z wartością nominalną kwot udzielonych pożyczek, z wyjątkiem wartości niematerialnych i prawnych. Wartość tych aktywów określa się według stanu na ostatni dzień danego roku podatkowego.

Warunkiem skorzystania z tej metody jest zawiadomienie o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, w którym podatnik rozpoczyna stosowanie tej metody, stosownie do art. 15c ust. 1 ustawy o CIT.

Należy zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wprowadzają żadnych ograniczeń wskazujących, że ta metoda ustalania limitu odsetek może być stosowana wyłącznie do odsetek wynikających z pożyczek zaciągniętych po 31 grudnia 2014 r. (czyli dniu wejścia w życie tej metody). Na możliwość zastosowania tej metody ustalania odsetek, które mogą być zaliczone do kosztów wskazuje również art. 7 ust. 2 ustawy zmieniającej, w którym wskazano, że podatnicy, którzy przed dniem 1 stycznia 2015 r. zawarli umowę pożyczki z podmiotem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r., mogą, począwszy od pierwszego roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2014 r., dokonać wyboru stosowania zasad określonych w art. 15c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. O wyborze stosowania zasad określonych w art. 15c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, podatnicy są obowiązani zawiadomić, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2014 r. W takim przypadku podatnicy nie stosują ograniczeń w zaliczaniu odsetek od pożyczki (kredytu) do kosztów uzyskania przychodów, wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

W opinii Spółki, powyższy przepis nie wprowadził ograniczenia w zakresie daty od której podatnik, w odniesieniu do odsetek od pożyczek zawartych przed 1 stycznia 2015 r. mógł zdecydować o zmianie stosowanej metody ustalania wysokości odsetek, które mogą być zaliczone do kosztów podatkowych. Innymi słowy, podatnik który nie wybrał metody alternatywnej określonej w art. 15c ustawy o CIT w odniesieniu do odsetek od pożyczek udzielonych przed 1 stycznia 2015 r. począwszy od 1 stycznia 2015 r., może dokonać wyboru tej metody w latach następnych. Warunkiem formalnym jest tutaj jedynie dokonanie zgłoszenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, od którego podatnik decyduje się na stosowanie metody alternatywnej. Dlatego też Spółka uważa, że będzie mogła, począwszy od 1 stycznia 2018 r. stosować metodę alternatywną ustalania wysokości odsetek, określoną w art. 15c ustawy o CIT, w zakresie odsetek wypłacanych po 31 grudnia 2017 r. od pożyczek udzielonych przed 1 stycznia 2015 r. pod warunkiem dokonania zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego do 31 stycznia 2018 r.

Należy również podkreślić, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w interpretacjach wydanych przez organy podatkowe.

Przykładem może być interpretacja indywidualna z 7 października 2015 r. Znak: IBPB-1-3/4510-242/15/IZ. W interpretacji tej organ podkreślił, że prawo do skorzystania z metody alternatywnej nie jest ograniczone wyłącznie do odsetek wynikających z pożyczek zaciągniętych po dniu wejścia w życie regulacji wprowadzającej tę metodę. Będzie ona możliwa do zastosowania również w stosunku do pożyczek, które zostały zaciągnięte do 31 grudnia 2014 r.

W interpretacji indywidualnej z 21 października 2015 r. Znak: IPPB6/4510-224/15-2/AZ Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że w przypadku wyboru przez podatnika metody alternatywnej będzie ona miała zastosowanie do wszystkich pożyczek zawartych przez podatnika z podmiotami powiązanymi (również tych, które zostały zawarte do 31 grudnia 2014 r.). Organ potwierdził, że nie jest możliwe równoczesne stosowanie metody wskazanej w art. 15c ustawy o CIT, oraz metody wskazanej w art. 16 ust. 1 pkt 60 CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r.).

Również z broszury informacyjnej pt. „Nowe zasady limitowania wysokości odsetek zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów obowiązujące w podatku dochodowym od osób prawnych”, wynika, że podatnik może w stosunku do pożyczek zaciągniętych przed 1 stycznia 2015 r. zastosować metodę ustalania wysokości odsetek do kosztów podatkowych określoną w art. 15c ustawy o CIT. Zastosowanie tej metody nie zostało przy tym ograniczone czasowo, a warunkiem jest zawiadomienie naczelnika urzędu skarbowego o stosowaniu tej metody do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, w którym podatnik rozpoczyna stosowanie tej metody.

Podsumowując, Spółka uważa, że będzie mogła zastosować metodę alternatywną, określoną w art. 15c ustawy o CIT, ustalania wysokości odsetek, które mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych, również w zakresie odsetek od pożyczek udzielonych przed 1 stycznia 2015 r. począwszy od 1 stycznia 2018 r. pod warunkiem zawiadomienia właściwego naczelnika urzędu skarbowego. W sytuacji zastosowania tej metody zostanie nią objęta całość odsetek wypłacanych (po dniu wyboru tej metody - od 1 stycznia 2018 r.) podmiotom powiązanym, niezależnie od tego, kiedy Spółka zaciągnęła pożyczkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W związku z ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 1328 ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca”), dokonano szeregu zmian przepisów m.in. updop). Skutkiem uchwalenia powyższych zmian była zmiana przepisów o niedostatecznej kapitalizacji. Z dniem 1 stycznia 2015 r. nowe brzmienie otrzymały art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz art. 16 ust. 7b updop. Zostały dodane również nowe przepisy regulujące ww. kwestię tzn. art. 16 ust. 7g i 7h oraz art. 15c updop. Zmiany te spowodowały, że od 1 stycznia 2015 r. zasady stosowania przepisów o niedostatecznej kapitalizacji, znacznie różnią się od tych obowiązujących do 31 grudnia 2014 r.

Z dniem 1 stycznia 2015 r. wprowadzono również całkowicie nowy system zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek, który może być stosowany alternatywnie wobec reguł niedostatecznej kapitalizacji.

Ustawodawca wprowadzając do updop art. 15c, pozostawił spółkom oraz spółdzielniom możliwość wyboru metody alternatywnej, polegającej na niestosowaniu ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop, pod warunkiem zastosowania zasad określonych w art. 15c ww. ustawy.

Wskazać przy tym należy, że nowe przepisy mają zastosowanie do odsetek od pożyczek, w przypadku których kwota udzielonej pożyczki została podatnikowi przekazana od 1 stycznia 2015 r. Do odsetek od pożyczek, w przypadku których kwota udzielonej podatnikowi pożyczki została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed 1 stycznia 2015 r., zastosowanie mają przepisy o niedostatecznej kapitalizacji obowiązujące do końca 2014 r. Wynika to bezpośrednio z treści art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej. Oznacza to, że obowiązek stosowania art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop w brzmieniu przed 1 stycznia 2015 r. wyklucza - co do zasady – możliwość zastosowania do odsetek od pożyczek metody alternatywnej, o której mowa w art. 15c updop w nowym brzmieniu.

Prawodawca przewidział jednak wyjątek od tej reguły. I tak, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy zmieniającej, podatnicy, którzy przed dniem 1 stycznia 2015 r. zawarli umowę pożyczki z podmiotem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r., mogą, począwszy od pierwszego roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2014 r., dokonać wyboru stosowania zasad określonych w art. 15c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. O wyborze stosowania zasad określonych w art. 15c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, podatnicy są obowiązani zawiadomić, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2014 r. W takim przypadku podatnicy nie stosują ograniczeń w zaliczaniu odsetek od pożyczki (kredytu) do kosztów uzyskania przychodów, wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Oznacza to, że do umów pożyczek zawartych przed 2015 r. (a więc data faktycznego przekazania środków pieniężnych nie ma tu znaczenia) – można zastosować metodę alternatywną, dokonując odpowiednio zawiadomienia w terminie wynikającym z ww. przepisu.

Natomiast w przypadku braku tego zawiadomienia, podatnik:

• do pożyczek zawartych i udzielonych przed 2015 r. – stosuje „stare” przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 (art. 7 ust. 1),
• do pożyczek tylko zawartych przed 2015 r. – nowe przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61.
  
  

Corocznie jednak na podstawie art. 15c ust. 1 updop, istnieje możliwość dokonania wyboru metody alternatywnej, co spowoduje, że wszystkie odsetki również od pożyczek zawartych przed 2015 r. będą objęte metodą alternatywną.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 updop, spółki i spółdzielnie, które otrzymały pożyczkę w rozumieniu art. 16 ust. 7b od podmiotów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61, mogą nie stosować wynikających z tych przepisów ograniczeń w zaliczaniu odsetek od takiej pożyczki do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli zdecydują o stosowaniu zasad określonych w niniejszym artykule. O wyborze stosowania tych zasad spółki i spółdzielnie są obowiązane zawiadomić, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego. Zasady te podatnik jest obowiązany stosować przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, liczony łącznie z rokiem podatkowym, w którym rozpoczął ich stosowanie (art. 15c ust. 9).

Tak więc, jeżeli podatnik otrzymał pożyczkę od podmiotu „kwalifikowanego” w trakcie roku podatkowego może wybrać stosowanie zasad określonych w art. 15c updop, pod warunkiem zawiadomienia o tym wyborze właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 30 dni od dnia zawarcia umowy takiej pożyczki (o ile wcześniej nie stosował tych przepisów). W takim jednak przypadku podatnik zobowiązany jest stosować te zasady przez cały rok podatkowy, w którym otrzymał tą pożyczkę i nie krócej niż przez trzy następujące po sobie lata podatkowe.

W przypadku, gdy w związku z otrzymaniem w trakcie roku podatkowego pożyczki od powiązanego podmiotu „kwalifikowanego” podatnik nie zdecyduje się na stosowanie regulacji zawartej w art. 15c updop w roku otrzymania tej pożyczki, może zdecydować o wyborze metody określonej w tym przepisie w kolejnych latach podatkowych – o ile w tych latach wciąż spłaca odsetki od tej pożyczki. O wyborze stosowania tej metody w innym roku niż rok otrzymania pożyczki podatnik musi zawiadomić w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego (zgodnie z art. 15c ust. 1 updop).

Wybór zasad wynikających z art. 15c ustawy CIT skutkuje brakiem możliwości równoległego stosowania reguł niedostatecznej kapitalizacji na dotychczasowych zasadach oraz na nowych zasadach. Stosowanie jednocześnie metody alternatywnej i niedostatecznej kapitalizacji prowadziłoby do podwójnego ograniczenia zaliczania odsetek do kosztów podatkowych. Zatem, wybór rozliczania przez podatnika odsetek zgodnie z art. 15c ustawy CIT oznacza, że objęte tymi przepisani będą wszelkie płacone przez podatnika odsetki, w tym wynikające z pożyczek zawartych przed 1 stycznia 2015 r.

Ustawodawca sprecyzował definicję pożyczki wykorzystywaną w przepisach dotyczących niedostatecznej kapitalizacji, uznając że przez pożyczkę rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę rozumie się także kredyt, emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę. W rozumieniu tego przepisu pożyczką nie są jedynie pochodne instrumenty finansowe (art. 16 ust. 7b updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca – Sp. z o.o., zawarł w 2006 r. umowę pożyczki ze wspólnikiem posiadającym 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki. Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Odsetki od pożyczki są naliczane raz w roku. Z tego tytułu Spółka otrzymuje fakturę wystawioną na ostatni dzień roku, z terminem płatności do końca stycznia roku następnego. Pożyczka ta na dzień składania niniejszego wniosku nie została w całości spłacona. Jednocześnie na podstawie zawartej umowy pożyczki Spółka może zaciągać u wspólnika kolejne pożyczki. W związku z tym, że umowa pożyczki jest zawarta z podmiotem powiązanym, Spółka stosuje ograniczenia w zaliczaniu wypłaconych przez nią odsetek do kosztów podatkowych. Obecnie Spółka stosuje regulacje wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przypadku odsetek od kwot pożyczki, które zostały przez Spółkę zaciągnięte do dnia 31 grudnia 2014 r. Spółka stosuje postanowienia przepisu art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r. Powyższe wynika z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (dalej jako ustawa zmieniająca). Natomiast w stosunku do odsetek od kwot pożyczki zaciągniętych po dniu 31 grudnia 2014 r. Spółka stosuje art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.

Spółka rozważa zmianę metody obliczania wysokości odsetek, które mogą być przez nią zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, na metodę alternatywną (tj. według art. 15c ustawy o CIT).

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia oraz powołane regulacje podatkowe, należy stwierdzić, że w odniesieniu do będącej przedmiotem niniejszego wniosku pożyczki zawartej przed 1 stycznia 2015 r. z podmiotem o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r.) Wnioskodawca może począwszy od 1 stycznia 2018 r. dokonać wyboru stosowania zasad określonych w art. 15c ustawy o CIT, jednakże w przypadku jego dokonania Wnioskodawca będzie zobowiązany stosować te zasady przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, liczony łącznie z rokiem podatkowym, w którym rozpoczął ich stosowanie (art. 15c ust. 9 ustawy CIT). O wyborze stosowania tych zasad Wnioskodawca zobowiązany jest zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego (czyli w przypadku Wnioskodawcy do 31 stycznia 2018 r.), w którym Wnioskodawca zamierza rozpocząć korzystanie z metody alternatywnej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.