Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-242/15/IZ
z 7 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku stosowania metody alternatywnej wynikającej z art. 15c ustawy o CIT, w stosunku do odsetek od wszystkich zobowiązań wobec podmiotów kwalifikowanych, w tym również do odsetek od obligacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku stosowania metody alternatywnej wynikającej z art. 15c ustawy o CIT, w stosunku do odsetek od wszystkich zobowiązań wobec podmiotów kwalifikowanych, w tym również do odsetek od obligacji.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka dominująca wraz z następującymi spółkami zależnymi: A S.A., B S.A., C Sp. z o.o., D Sp. z o.o., E Sp. z o.o., , F Sp. z o.o., G S.A., H Sp. z o.o., I Sp. z o.o., J Sp. z o.o., K Sp. z o.o., L Sp. z o.o. z Grupy Kapitałowej (dalej: „spółki zależne”) utworzyły podatkową grupę kapitałową (dalej: „Wnioskodawca”, „Grupa”, „PGK”), o której mowa w art. 1a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”). Umowa o utworzeniu PGK zawarta została 22 września 2014 r. i została zarejestrowana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego decyzją z 20 listopada 2014 r.

Spółki z Grupy (dalej łącznie: „Spółki”) w celu uzyskania finansowania zewnętrznego emitują obligacje, które są następnie obejmowane przez innych członków wspomnianej Grupy, będących jednocześnie dla Spółek podmiotami kwalifikowanymi w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT (dalej: „Obligatariusze”). Spółki zaciągały również zobowiązania wobec podmiotów kwalifikowanych przed 1 stycznia 2015 r. (dalej: „Obligacje”).

Z tytułu dokonywanych emisji finansowania dłużnego Spółki będą zobowiązane w przyszłości do wypłaty na rzecz Obligatariuszy naliczonych odsetek (dalej: „Odsetki”). W związku z tym, Spółki zmuszone są dokonywać analizy, czy nie zachodzą wobec nich przesłanki wynikające z przepisów o niedostatecznej kapitalizacji, tj. z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 bądź art. 15c ustawy o CIT, wprowadzonego do polskiego porządku prawnego z dniem 1 stycznia 2015 r. na mocy ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 poz. 1328 ze zm., dalej: „ustawa nowelizująca”).

W chwili obecnej, Spółki zastanawiają się nad możliwością skorzystania z rozwiązania przewidzianego w art. 15c ustawy o CIT (dalej: „metoda alternatywna”). Przy czym, w kontekście powyższych rozważań, po stronie Wnioskodawcy pojawiła się wątpliwość co do podatkowego traktowania odsetek od obligacji czyli od finansowania dłużnego, faktycznie wypłaconego na rzecz Spółek przed wejściem w życie art. 15c, tj. przed 1 stycznia 2015 r.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, że Spółki nie zawiadomiły do 31 stycznia 2015 r. właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze stosowania metody alternatywnej przewidzianej w art. 15c ustawy o CIT (rok podatkowy Spółek pokrywa się z rokiem kalendarzowym), gdyż decyzja w tym zakresie jeszcze nie zapadła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wyboru przez Spółki metody alternatywnej przewidzianej w art. 15c ustawy o CIT, Spółka będzie zobligowana do jej stosowania w stosunku do odsetek od wszystkich zobowiązań wobec podmiotów kwalifikowanych, w tym również Odsetek od Obligacji?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku wyboru przez Spółki metody alternatywnej przewidzianej w art. 15c ustawy o CIT, Spółka będzie zobligowana do jej stosowania w stosunku do odsetek od wszystkich zobowiązań wobec podmiotów kwalifikowanych, w tym również Odsetek od Obligacji.

Dnia 1 stycznia 2015 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o CIT, która w istotny sposób rozszerzyła dotychczasowe zasady, dotyczące ograniczeń w zakresie możliwości uwzględniania w kosztach uzyskania przychodów odsetek od uzyskanego finansowania, uiszczanych na rzecz tzw. podmiotów kwalifikowanych w rozumieniu przepisów o niedostatecznej kapitalizacji. Poza dokonaniem zmian w obowiązujących przepisach art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 (m.in. poszerzenie kręgu podmiotów kwalifikowanych, zmiana sposobu kalkulacji relacji zadłużenia do kapitału), ustawa nowelizująca wprowadziła do ustawy o CIT alternatywną w stosunku do tych przepisów regulację, limitującą wysokość odsetek podlegających zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Regulacja ta zawarta została w art. 15c ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, Spółki i spółdzielnie, które otrzymały pożyczkę w rozumieniu art. 16 ust. 7b od podmiotów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61, mogą nie stosować wynikających z tych przepisów ograniczeń w zaliczaniu odsetek od takiej pożyczki do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli zdecydują o stosowaniu zasad określonych w niniejszym artykule. O wyborze stosowania tych zasad spółki i spółdzielnie są obowiązane zawiadomić, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego.

Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej, podatnicy, którzy przed 1 stycznia 2015 r. zawarli umowę pożyczki z podmiotem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r., mogą, począwszy od pierwszego roku podatkowego rozpoczynającego się po 31 grudnia 2014 r., dokonać wyboru stosowania zasad określonych w art. 15c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. O wyborze stosowania zasad określonych w art. 15c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, podatnicy są obowiązani zawiadomić, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2014 r. W takim przypadku podatnicy nie stosują ograniczeń w zaliczaniu odsetek od pożyczki (kredytu) do kosztów uzyskania przychodów, wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Jak wynika z regulacji cytowanych w pkt 1 powyżej, ustawa o CIT oraz ustawa nowelizująca, dopuszczają możliwość stosowania metody wskazanej w art. 15c do całości odsetek od finansowania dłużnego zaciągniętego od podmiotów kwalifikowanych, w tym do odsetek od zobowiązań zaciągniętych przed 1 stycznia 2015 r. (jednocześnie nie jest w tej sytuacji istotne, kiedy finansowanie zostało faktycznie przekazane).

Jednocześnie, przepis art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi przepis przejściowy odnoszący się wyłącznie do pożyczek zawartych przed 2015 r. oraz tylko do sytuacji, gdy intencją podatnika jest skorzystanie z metody alternatywnej już począwszy od początku 2015 r. Takie brzmienie przepisu przejściowego, może sprawiać wrażenie, że w przypadku braku złożenia stosownego zawiadomienia w terminie do 31 stycznia 2015 r., bezpowrotnie przepada możliwość skorzystania z regulacji art. 15c ustawy o CIT, w stosunku do pożyczek zawartych przed 2015 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy interpretacji obowiązujących uregulowań nie można jednakże pominąć brzmienia art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, który w swojej treści nie zawiera ograniczeń przedmiotowych, wskazujących, że hipotezą tej normy objęte są wyłącznie pożyczki zaciągnięte po wejściu w życie znowelizowanych przepisów. Przepis ten odnosi się zatem do pożyczek zaciągniętych przez podatnika zarówno przed jak i po 1 stycznia 2015 r. Jedynym warunkiem jego zastosowania jest dokonanie zgłoszenia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, w którym podatnik zamierza rozpocząć korzystanie z metody alternatywnej.

O ile zatem art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, wprowadza zasadę ogólną dotyczącą wyboru metody alternatywnej, o tyle art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej ma w ocenie Wnioskodawcy istotne znaczenie doprecyzowujące, poprzez odniesienie się do konkretnego okresu czasu (tj. możliwości rozpoczęcia korzystania z metody alternatywnej już od początku 2015 r.) oraz konkretnych kategorii pożyczek (tj. zaciągniętych przed 2015 r. - w tym kontekście warto również zauważyć, że na dzień 1 stycznia 2015 r. podatnicy nie mogli posiadać zobowiązań zaciągniętych po tej dacie). Art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej, jest bowiem przepisem przejściowym, którego rolą jest wprowadzenie adresata danej normy w nową rzeczywistość prawną, następującą bezpośrednio po wejściu w życie kolejnej wersji przepisów. Jednocześnie Wnioskodawca jest świadomy, że przepis przejściowy może stanowić przepis szczególny wobec zasady generalnej, wynikającej z nowelizacji. Niemniej jednak, przyjęcie takiego stanowiska w odniesieniu do relacji art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej oraz art. 15c ustawy o CIT, byłoby niezgodne z intencją ustawodawcy tj. wykładnią celowościową obydwu przywołanych norm.

Treść wprowadzonego, do ustawy o CIT art. 15c pozwala na postawienie tezy, że celem ustawodawcy było wprowadzenie całkowicie odrębnego w stosunku do zasad ogólnych, przewidzianych w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, sposobu ustalania wartości odsetek od uzyskanego finansowania, podlegających uwzględnieniu w kosztach podatkowych.

Jak wynika z wyjaśnień do ustawy nowelizującej opublikowanych w dniu 23 stycznia br. na oficjalnym portalu Ministerstwa Finansów, przewidziana w art. 15c metoda alternatywna miała w założeniu pozwolić podatnikom na określanie wartości odsetek podlegających wyłączeniu z kosztów podatkowych w sposób lepiej odpowiadający specyfice prowadzonej przez nich działalności.

Jak wskazano we wspomnianych wyjaśnieniach: W przypadku uznania przez podatnika (będącego spółką lub spółdzielnią), że obecne zasady oparte na relacji między kapitałem a zadłużeniem wobec podmiotów powiązanych nie odpowiadają specyfice prowadzonej działalności gospodarczej i przez to wypaczają wynik podatkowy, podatnik ma prawo wyboru innego rozwiązania, limitującego wysokość odsetek jaka może zostać przez podatnika zaliczona w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów. Limit ten ustalany będzie w oparciu o określony procent (zmienny, aktualnie wynoszący 3,25) wartości podatkowej aktywów podatnika oraz w oparciu o wysokość osiągniętego za dany rok podatkowy zysku operacyjnego (do wysokości 50% tego zysku) [...] Limit ustalony zgodnie z art. 15c ustawy o CIT dotyczy wszystkich odsetek od pożyczek - również otrzymanych od podmiotów niepowiązanych - a nie tylko odsetek od pożyczek otrzymanych od „kwalifikowanych” wspólników, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61.

Jeżeli zatem z brzmienia art. 15c ustawy o CIT wynika, że zabronione jest różnicowanie odsetek z perspektywy kryterium podmiotów udzielających finansowania dłużnego, to zdaniem Wnioskodawcy za niedozwolone należałoby również uznać wprowadzanie podziału według kryterium przedmiotowego, tj. różnicowanie traktowania odsetek ze względu na charakterystykę konkretnej transzy zadłużenia (np. czasu jej udzielenia).

Powyższe potwierdza art. 15c ust. 9 ustawy o CIT, zgodnie z którym w przypadku dokonania wyboru sposobu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek według zasad, o których mowa w niniejszym artykule, podatnik jest obowiązany stosować te zasady przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, liczony łącznie z rokiem podatkowym, w którym rozpoczął ich stosowanie. Brzmienie powołanego art. 15c ust. 9 ustawy o CIT, wskazuje zatem, że w zamierzeniu ustawodawcy wybór metody alternatywnej powinien mieć zasadniczo charakter trwały i obejmować wszystkie odsetki uiszczane przez podatnika z tytułu finansowania, uzyskanego zarówno od podmiotów powiązanych, jak i niepowiązanych. Taka intencja ustawodawcy wynika również z brzmienia art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej w części, w której przepis ten stanowi, że w przypadku wyboru metody alternatywnej, podatnicy nie stosują ograniczeń w zaliczaniu odsetek od pożyczki (kredytu) do kosztów uzyskania przychodów, wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT.

W świetle powyższego, z punktu widzenia wykładni celowościowej, wydaje się niedopuszczalne doprowadzenie do możliwości, w której część odsetek od pozyskanego finansowania zewnętrznego, podlegałaby rozliczeniu na zasadach wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i/lub 61, natomiast część na zasadach wynikających z art. 15c ustawy o CIT.

Dodatkowo należy zauważyć, że wprowadzona przez ustawodawcę metoda alternatywna odnosi się do wartości podatkowej aktywów podatnika oraz osiągniętego w danym roku zysku operacyjnego, a zatem parametrów, wskazujących na rozmiar prowadzonej przez podatnika działalności oraz jej ogólną rentowność. W ocenie Wnioskodawcy, nie może zatem ulegać wątpliwości, że intencją ustawodawcy było umożliwienie podatnikom ustalania wartości odsetek podlegających wyłączeniu z kosztów podatkowych w oparciu o ogólny wynik oraz rozmiar prowadzonej działalności - cel ten nie mógłby być jednak w żadnej mierze osiągnięty w sytuacji, w której podatnicy byliby zmuszeni do stosowania jednocześnie dwóch odmiennych metod ustalania wartości odsetek niepodlegających uwzględnieniu w kosztach podatkowych, w zależności od tego, czy dane odsetki naliczone zostały w związku z finansowaniem uzyskanym przed, czy też po 1 stycznia 2015 r.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy będzie on uprawniony do wyboru metody alternatywnej, przewidzianej w art. 15c ustawy o CIT, w odniesieniu do odsetek od wszystkich zobowiązań wobec podmiotów kwalifikowanych, w tym również do Odsetek od Obligacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółki w celu uzyskania finansowania zewnętrznego emitują obligacje, które są następnie obejmowane przez innych członków wspomnianej Grupy, będących jednocześnie dla Spółek podmiotami kwalifikowanymi w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: „updop”) (Obligatariusze). Spółki zaciągały również zobowiązania (Obligacje) wobec podmiotów kwalifikowanych przed 1 stycznia 2015 r. Z tytułu dokonywanych emisji finansowania dłużnego Spółki będą zobowiązane w przyszłości do wypłaty na rzecz Obligatariuszy naliczonych odsetek (dalej: „Odsetki”).

W chwili obecnej Spółki zastanawiają się nad możliwością skorzystania z rozwiązania przewidzianego w art. 15c updop. Przy czym, w kontekście powyższych rozważań, po stronie Spółki pojawiła się wątpliwość co do podatkowego traktowania odsetek od obligacji czyli od finansowania dłużnego, faktycznie wypłaconego na rzecz Spółek przed wejściem w życie art. 15c, tj. przed 1 stycznia 2015 r. Spółki nie zawiadomiły do 31 stycznia 2015 r. właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze stosowania metody alternatywnej przewidzianej w art. 15c updop (rok podatkowy Spółek pokrywa się z rokiem kalendarzowym), gdyż decyzja w tym zakresie jeszcze nie zapadła.

Ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 1328 ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca”), dokonano szeregu zmian przepisów m.in. updop). Skutkiem uchwalenia powyższych zmian była zmiana przepisów o niedostatecznej kapitalizacji. Z dniem 1 stycznia 2015 r. nowe brzmienie otrzymały art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz art. 16 ust. 7b updop. Zostały dodane również nowe przepisy regulujące ww. kwestię tzn. art. 16 ust. 7g i 7h oraz art. 15c updop. Zmiany te spowodowały, że od 1 stycznia 2015 r. zasady stosowania przepisów o niedostatecznej kapitalizacji, znacznie różnią się od tych obowiązujących do 31 grudnia 2014 r.

Z dniem 1 stycznia 2015 r. wprowadzono również całkowicie nowy system zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek, który może być stosowany alternatywnie wobec reguł niedostatecznej kapitalizacji.

Ustawodawca wprowadzając do updop art. 15c, pozostawił spółkom oraz spółdzielniom możliwość wyboru metody alternatywnej, polegającej na niestosowaniu ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop, pod warunkiem zastosowania zasad określonych w art. 15c ww. ustawy.

Wskazać przy tym należy, że nowe przepisy mają zastosowanie do odsetek od pożyczek, w przypadku których kwota udzielonej pożyczki została podatnikowi przekazana od 1 stycznia 2015 r. Do odsetek od pożyczek, w przypadku których kwota udzielonej podatnikowi pożyczki została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed 1 stycznia 2015 r., zastosowanie mają przepisy o niedostatecznej kapitalizacji obowiązujące do końca 2014 r. Wynika to bezpośrednio z treści art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej. Oznacza to, że obowiązek stosowania art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop w brzmieniu przed 1 stycznia 2015 r. wyklucza - co do zasady – możliwość zastosowania do odsetek od pożyczek metody alternatywnej, o której mowa w art. 15c updop w nowym brzmieniu.

Prawodawca przewidział jednak wyjątek od tej reguły. I tak, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy zmieniającej, podatnicy, którzy przed dniem 1 stycznia 2015 r. zawarli umowę pożyczki z podmiotem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r., mogą, począwszy od pierwszego roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2014 r., dokonać wyboru stosowania zasad określonych w art. 15c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. O wyborze stosowania zasad określonych w art. 15c ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, podatnicy są obowiązani zawiadomić, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2014 r. W takim przypadku podatnicy nie stosują ograniczeń w zaliczaniu odsetek od pożyczki (kredytu) do kosztów uzyskania przychodów, wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Oznacza to, że do umów pożyczek zawartych przed 2015 r. (a więc data faktycznego przekazania środków pieniężnych nie ma tu znaczenia) – można zastosować metodę alternatywną, dokonując odpowiednio zawiadomienia w terminie wynikającym z ww. przepisu.

Natomiast w przypadku braku tego zawiadomienia, podatnik:

• do pożyczek zawartych i udzielonych przed 2015 r. – stosuje „stare” przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 (art. 7 ust. 1),
• do pożyczek tylko zawartych przed 2015 r. – nowe przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61.
  
  

Corocznie jednak na podstawie art. 15c ust. 1 updop, istnieje możliwość dokonania wyboru metody alternatywnej, co spowoduje, że wszystkie odsetki również od pożyczek zawartych przed 2015 r. będą objęte metodą alternatywną.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 updop, spółki i spółdzielnie, które otrzymały pożyczkę w rozumieniu art. 16 ust. 7b od podmiotów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61, mogą nie stosować wynikających z tych przepisów ograniczeń w zaliczaniu odsetek od takiej pożyczki do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli zdecydują o stosowaniu zasad określonych w niniejszym artykule. O wyborze stosowania tych zasad ww. podmioty mają obowiązek zawiadomić, w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego. Zasady te podatnik jest obowiązany stosować przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, liczony łącznie z rokiem podatkowym, w którym rozpoczął ich stosowanie (art. 15c ust. 9).

Tak więc, jeżeli podatnik otrzymał pożyczkę od podmiotu „kwalifikowanego” w trakcie roku podatkowego może wybrać stosowanie zasad określonych w art. 15c updop, pod warunkiem zawiadomienia o tym wyborze właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 30 dni od dnia zawarcia umowy takiej pożyczki (o ile wcześniej nie stosował tych przepisów). W takim jednak przypadku podatnik zobowiązany jest stosować te zasady przez cały rok podatkowy, w którym otrzymał tą pożyczkę i nie krócej niż przez trzy następujące po sobie lata podatkowe.

W przypadku, gdy w związku z otrzymaniem w trakcie roku podatkowego pożyczki od powiązanego podmiotu „kwalifikowanego” podatnik nie zdecyduje się na stosowanie regulacji zawartej w art. 15c updop w roku otrzymania tej pożyczki, może zdecydować o wyborze metody określonej w tym przepisie w kolejnych latach podatkowych – o ile w tych latach wciąż spłaca odsetki od tej pożyczki. O wyborze stosowania tej metody w innym roku niż rok otrzymania pożyczki podatnik musi zawiadomić w formie pisemnej, właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego (zgodnie z art. 15c ust. 1 updop).

Ustawodawca sprecyzował definicję pożyczki wykorzystywaną w przepisach dotyczących niedostatecznej kapitalizacji, uznając że przez pożyczkę rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę rozumie się także kredyt, emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę. W rozumieniu tego przepisu pożyczką nie są jedynie pochodne instrumenty finansowe (art. 16 ust. 7b updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.)

Aby odpowiedzieć na zadane we wniosku pytanie, należy odnieść się do definicji obligacji, zawartej w ustawie o obligacjach. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (t.j. Dz.U. z 2015, poz. 238), obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia (zazwyczaj wykupu obligacji oraz zapłaty odsetek). W przypadku wiec, gdy obligacja opiewa na wierzytelność pieniężną nie powinno rodzić wątpliwości zaliczenie jej do kategorii dłużnych papierów wartościowych.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia oraz powołane regulacje podatkowe, należy stwierdzić, że jeśli Spółki skorzystają z rozwiązania określonego w art. 15c updop (dokonają wyboru metody alternatywnej wobec zasad niedostatecznej kapitalizacji), to wybór ten spowoduje, że wszystkie odsetki od zobowiązań wobec podmiotów kwalifikowanych, w tym odsetki od obligacji, również od tych zawartych przed 1 stycznia 2015 r., będą objęte metodą alternatywną.

Stanowisko Spółki należy więc uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.