Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.224.2017.1.AJ
z 3 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2017 r. (data wpływu 17 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntu na cele rolnicze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntu na cele rolnicze.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Gmina zawiera/będzie zawierała umowy dzierżawy, których przedmiotem są/będą nieruchomości gruntowe, stanowiące własność Gminy.

Część umów dzierżawy gruntów Gmina zawiera/będzie zawierała z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej z przeznaczeniem pod uprawę warzywno-ogrodniczą. Dzierżawcy przedmiotowych gruntów obowiązani są/będą użytkować dzierżawioną nieruchomość wyłącznie dla celów określonych w umowie zgodnie z przeznaczeniem (tj. pod uprawę warzywno-ogrodniczą). Osoby fizyczne korzystające z dzierżawy gruntów na cele warzywne i ogrodnicze nie są/nie będą rolnikami.

Gmina zawiera/może zawierać również umowy dzierżawy gruntów z przeznaczeniem na cele rolnicze inne niż pod uprawę warzywno-ogrodniczą. Umowy zawierane są/będą z rolnikami, jak i z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, nie będącymi rolnikami. W umowach istnieje/będzie istniał zapis, iż grunty są/będą dzierżawione z przeznaczeniem wyłącznie na cele rolnicze.

Dla wszystkich dzierżawionych gruntów nie obowiązują miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego. W ewidencji gruntów, dzierżawione nieruchomości gruntowe sklasyfikowane są/będą zarówno jako grunty rolne, jak i tereny pozostałe, różne

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina powinna potraktować dzierżawę gruntów z przeznaczeniem pod uprawę warzywno- ogrodniczą oraz na inne cele rolnicze jako sprzedaż podlegającą ustawie o VAT, lecz korzystającą ze zwolniona z VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, niezależnie od tego czy dzierżawca przedmiotowych gruntów jest/będzie rolnikiem, czy też osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej/rolniczej, wykorzystującą produkty rolne pochodzące z uprawy tego gruntu jedynie na własne potrzeby oraz niezależnie od tego jak sklasyfikowany jest/będzie grunt w ewidencji gruntów?

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien potraktować dzierżawę gruntów z przeznaczeniem pod uprawę warzywno-ogrodniczą oraz na inne cele rolnicze jako sprzedaż podlegającą ustawie o VAT, lecz korzystającą ze zwolniona z VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, niezależnie od tego czy dzierżawca jest/będzie rolnikiem, czy też osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej/rolniczej, wykorzystującą produkty rolne pochodzące z uprawy tego gruntu jedynie na własne potrzeby oraz niezależnie od tego jak sklasyfikowany jest/będzie grunt w ewidencji gruntów.

Uzasadnienie stanowiska Gminy.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 wskazanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z powyższych przepisów wynika, iż umowa dzierżawy, co do zasady, stanowi świadczenie usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Mając na uwadze powyższe w przypadku, gdy Gmina wykonuje/będzie wykonywała czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być traktowana, jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa/będzie działała de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

W związku z faktem, iż dzierżawa przez Gminę nieruchomości gruntowych niewątpliwie stanowi umowę cywilnoprawną uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459), należy stwierdzić, że Gmina w przedmiotowej sytuacji działa/będzie działała w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i w zakresie wykonywania ww. usług nie jest/nie będzie objęta wyłączeniem, o którym mowa art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, stawka podatku do dnia 31 grudnia 2018 r. wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f ustawy o VAT.

Z powyższych przepisów wynika, iż dzierżawa nieruchomości gruntowych podlega zasadniczo opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej.

Jednakże przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. Zgodnie § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Zarówno przepisy ustawy o VAT, jak i Rozporządzenia nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy o VAT zdefiniowana została „działalność rolnicza”, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który dzierżawca przeznacza na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Gmina zawiera/będzie zawierała umowy na dzierżawę nieruchomości gruntowych. Umowy zawarte są/będą zarówno z osobami fizycznymi, nieprowadzącymi działalności gospodarczej/rolniczej oraz z rolnikami. Dzierżawcy gruntów są/będą obowiązani użytkować grunty wyłącznie dla celów określonych w umowie, tj. pod uprawę warzywno-ogrodniczą lub na inne cele rolnicze. Dzierżawcy w niektórych przypadkach nie są/nie będą rolnikami, jednakże podpisując umowę, zobowiązują się do wykorzystywania tych gruntów na oznaczony w umowie cel, tj. pod uprawę warzywno-ogrodniczą.

Mając na uwadze powyższe przepisy, w ocenie Gminy, dzierżawa przez Gminę gruntów z przeznaczeniem pod uprawę warzywno-ogrodniczą oraz na inne cele rolnicze korzysta/będzie korzystała ze zwolniona z VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, niezależnie od tego czy dzierżawca jest rolnikiem, czy też osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, wykorzystującą produkty rolne pochodzące z uprawy gruntu jedynie na własne potrzeby oraz niezależnie od tego jak sklasyfikowany jest/będzie grunt w ewidencji gruntów. Wskazane zwolnienie z rozporządzenia nie przewiduje bowiem dodatkowych warunków dla zwolnienia z VAT dzierżawy gruntu na cele rolnicze, w szczególności warunkiem takim nie jest status gruntu w ewidencji gruntów lub status dzierżawcy.

Powyższe stanowisko Gminy znajduje również potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 października 2016 r., sygn. I FSK 571/15, w którym sąd orzekł, że: „dzierżawa gruntu przeznaczonego pod przydomowe ogródki działkowe i zieleń, który - zgodnie z umową - będzie wykorzystywany na cele rolnicze, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatków od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r. poz. 1722), niezależnie od tego, czy dzierżawca jest rolnikiem ryczałtowym, czy też osobą wykorzystującą produkty rolne pochodzące z uprawy tego gruntu jedynie na własne potrzeby (konsumpcję).”

Powyższe stanowisko Gminy zostało również potwierdzone w następujących interpretacjach indywidualnych, wydanych na gruncie analogicznych stanów faktycznych:

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 13 stycznia 2015 r., sygn. IPTPP1/443-730/14-7/AK, w której organ stwierdził, iż: „decydujące znaczenie w kwestii możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę oraz wykorzystanie przez niego na cele rolnicze. Bez znaczenia pozostaje fakt przeznaczenia tych gruntów zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego np. jako grunty budowlane. Usługa dzierżawy nieruchomości korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku /AT (Gmina) będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia opodatkowania podatkiem VAT usługi dzierżawy działki na cele rolnicze jeżeli umowa dzierżawy będzie zawierać postanowienia, z których będzie wynikało, że dotyczy ona gruntu przeznaczonego wyłącznie na cele rolnicze;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 marca 2016 r., sygn. ILPP1/4512-2-2/16-2/HMW, w której organ wskazał, że: „(...) skoro grunty - jak wskazano w umowach zawartych pomiędzy Gminą a danymi mieszkańcami - zostaną wydzierżawione w celu prowadzenia na nich działalności rolniczej, dzierżawa ta korzysta/będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie powołanego wyżej przepisu § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień;
• w interpretacji indywidualnej Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 14 grudnia 2016 r., sygn. PT8.8101.91.2016, w której organ stwierdził, iż: „decydujące o zastosowaniu zwolnienia z podatku VAT będzie faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę oraz wykorzystanie przez niego na cele rolnicze dzierżawionych gruntów, a zatem ten element stanu faktycznego, który mówi o tym, że grunty są wydzierżawiane z przeznaczeniem na wykorzystanie do celów rolnych, w tym przypadku na cel ogrodniczy - na powiększenie swojego ogródka przydomowego, z przeznaczeniem gruntu na łąki zielone, użytki zielone, czyli w konsekwencji na cel, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT. Nie ma natomiast znaczenia, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie tych gruntów nie jest rolne”,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy i świadczenie usług w świetle art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z przepisu art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2- 2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736, z późn. zm.) zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

W świetle art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do użytkowania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy.

Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego powyżej rozporządzenia.

Zatem usługa dzierżawy gruntu przeznaczonego na cele rolnicze korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania omawianej usługi podatkiem od towarów i usług, jeśli zawarta zostanie umowa dzierżawy gruntu, która w swojej treści zawierać będzie m.in. postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że skoro grunty są i będą oddawane w dzierżawę na cele rolnicze (uprawa warzywno-ogrodnicza, inne cele rolnicze), to świadczenie tego typu usług jest i będzie zwolnione od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów. Bez znaczenia na gruncie niniejszej sprawy pozostaje status podatkowy dzierżawcy, ani też przeznaczenie wydzierżawianego gruntu wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub innych dokumentów wskazujących ich przeznaczenie. Jedynym warunkiem umożliwiającym skorzystanie ze zwolnienia jest cel na jaki są/będą one wydzierżawiane, a ten w przypadku Gminy został spełniony.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.