Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.124.2017.1.NL
z 17 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 września 2017 r. (data wpływu 22 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy otrzymana spłata wartości początkowej ŚT lub WNiP nie będzie stanowić przychodu dla Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy otrzymana spłata wartości początkowej ŚT lub WNiP nie będzie stanowić przychodu dla Spółki.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”), podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przedmiot działalności Spółki, zgodnie z wpisem w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (dalej: „KRS”) obejmuje m.in.: PKD 64.91.Z - Leasing finansowy.

Spółka planuje zawierać z innymi podmiotami (dalej: „Korzystającymi”) umowy cywilnoprawne, które spełnią warunki umowy leasingu w rozumieniu art. 17a pkt 1 Ustawy CIT oraz art. 17f Ustawy CIT (dalej: „Umowy”).

Korzystający, w rozumieniu art. 17f ust. 1 pkt 3 lit. a Ustawy CIT, również będą podlegać w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Możliwe, że Spółka będzie również zawierać umowy cywilnoprawne z podmiotami zagranicznymi, lecz ich nie dotyczy niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej (takie umowy nie będą również spełniać definicji leasingu finansowego na gruncie art. 17f Ustawy CIT).

Na podstawie zawartych w przyszłości Umów, Spółka planuje oddać Korzystającym do odpłatnego korzystania m.in. środki trwałe w rozumieniu przepisów Ustawy CIT (dalej: „ŚT”) lub wartości niematerialne i prawne w rozumieniu przepisów Ustawy CIT (dalej: „WNiP”).

Umowy zostaną zawarte na czas określony.

Umowy będą przewidywać, że odpisy amortyzacyjne dla celów podatkowych od wartości początkowej ŚT lub WNiP będą dokonywane przez Korzystających.

Wobec tego, Spółka nie będzie dokonywać od wartości początkowej ŚT lub WNiP odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych. Umowa będzie przewidywać podział opłat leasingowych z tytułu korzystania ze ŚT lub WNiP na:

• część kapitałową oraz
• część odsetkową.
  
  

Wartość początkowa ŚT lub WNiP określona w Umowach, jako suma ustalonych w Umowach kapitałowych części opłat, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”), będzie co najmniej równa wartości rynkowej ŚT lub WNiP (dalej: „Wartość początkowa ŚT lub WNiP”).

Podobnie, część odsetkowa rat leasingowych zostanie ustalona na poziomie rynkowym.

Umowy będą pierwszymi umowami leasingu finansowego (w rozumieniu art. 17f Ustawy CIT) danego ŚT lub WNiP.

Umowy będą przewidywały okresowe rozliczenie opłat leasingowych.

Spółka może zawierać z Korzystającymi wiele Umów, przy czym jeden ŚT lub WNiP będzie przedmiotem wyłącznie jednej Umowy.

Do momentu zawarcia Umów, ŚT lub WNiP mogą być wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej Spółki, co oznacza, że mogą one być ujawnione w ewidencji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy do przychodów Spółki w podatku CIT nie będą zaliczane opłaty leasingowe w części stanowiącej spłatę wartości początkowej ŚT lub WNIP?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, do przychodów Spółki w podatku CIT nie będą zaliczane opłaty leasingowe w części stanowiącej spłatę wartości początkowej ŚT lub WNiP.

W myśl art. 17a pkt 1 Ustawy CIT, ilekroć w rozdziale 4a Ustawy CIT jest mowa o umowie leasingu, to rozumie się przez to umowę nazwaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.; dalej: „Kodeks Cywilny”), a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron (finansujący) oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie (korzystający) podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie natomiast z art. 17f ust. 1 Ustawy CIT, do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem treści art. 17f ust. 3 Ustawy CIT, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1 Ustawy CIT, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek VAT, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (…),
3. odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w art. 17f ust. 1 pkt 3 lit. b Ustawy CIT, lub finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku, gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalność gospodarczej.
   
   

Ilekroć w rozdziale 4a Ustawy CIT jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu, to rozumie się przez to czas oznaczony na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona. W przypadku zmiany strony lub stron tej umowy, podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie (art. 17a pkt 2 Ustawy CIT).

Jednocześnie, stosownie do treści art. 17a pkt 7 Ustawy CIT, ilekroć w rozdziale 4a Ustawy CIT jest mowa o spłacie wartości początkowej, to rozumie się przez to faktycznie otrzymaną przez finansującego w opłatach ustalonych w umowie leasingu równowartość wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, określoną zgodnie z art. 16g Ustawy CIT, w podstawowym okresie umowy leasingu. Tej spłaty nie koryguje się o kwotę wypłaconą korzystającemu, o której mowa w art. 17d Ustawy CIT albo w art. 17h Ustawy CIT.

Wobec powyższego, w ocenie Spółki, przez spłatę wartości początkowej, o której mowa

w art. 17a pkt 7 Ustawy CIT należy rozumieć również spłatę wartości początkowej ŚT lub WNiP. Wynika to z analizy przepisów Ustawy CIT z uwzględnieniem umowy leasingu finansowego.

W przekonaniu Spółki, z uwagi na brak regulacji szczegółowych dotyczących zasad ustalania wartości początkowej ŚT lub WNiP przez Korzystających oraz biorąc pod uwagę treść przywołanego wyżej art. 17a pkt 7 Ustawy CIT, wartość początkową przedmiotu umowy leasingu należy ustalać zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 16g Ustawy CIT.

Mając na względzie charakter umowy leasingu finansowego, według Spółki, najbardziej adekwatną metodą ustalania wartości początkowej ŚT lub WNiP jest cena nabycia, czyli metoda określona w art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT.

Powyższe jest zasadne w szczególności ze względu na fakt, że umowę leasingu, ze względu na jej charakterystykę można porównać do umowy nabycia danego składnika majątku na raty, gdzie część odsetkowa raty leasingowej odpowiada kosztom finansowania takiego nabycia.

W świetle wskazanego art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, za wartość początkową ŚT lub WNiP, z uwzględnieniem art. 16 ust. 2 - ust. 14 Ustawy CIT, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

W myśl art. 16g ust. 3 Ustawy CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy (tj. finansującemu), powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania ŚT lub WNIP do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek VAT, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek VAT nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.; dalej: „Ustawa VAT”). W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu danego składnika majątkowego.

W oparciu o powyższe regulacje, według Spółki, wartością początkową przedmiotu umowy leasingu, co do zasady, powinna być kwota należna zbywcy (tj. finansującemu). Jednak z uwagi na szczególny sposób rozliczania przez korzystającego części odsetkowej opłat uiszczanych na podstawie umowy leasingu (stanowiącej dla korzystającego koszt podatkowy w dacie jej poniesienia), część odsetkowa opłat leasingowych nie powinna być uwzględniana w wartości początkowej przedmiotu umowy leasingu, gdyż jak wskazano wyżej odpowiada ona kosztom finansowania. Odmienne stanowisko w niniejszym zakresie prowadziłoby do dwukrotnego uwzględnienia tej części opłat leasingowych w kosztach podatkowych korzystającego (pierwszy raz jako koszty pośrednie uzyskania przychodów oraz drugi raz poprzez odpisy amortyzacyjne).

Wobec tego, ilekroć w rozdziale 4a Ustawy CIT mowa jest o wartości początkowej ŚT lub WNiP, to według Spółki, należy ją ustalać w wysokości sumy ustalonych w Umowach kapitałowych części opłat leasingowych, pomniejszonych o należny podatek VAT (tj. w wysokości wartości początkowej ŚT lub WNIP).

W związku z tym, w ocenie Spółki, wskazać należy, że:

• po stronie Korzystających, spłata wartości początkowej ŚT lub WNiP nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu,
• po stronie Spółki, opłaty leasingowe do wysokości spłaty wartości początkowej ŚT lub WNiP nie będą stanowić przychodu w podatku CIT.
  
  

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, należy zauważyć, że art. 17f Ustawy CIT wprowadza symetrię w rozliczeniach podatkowych po stronie korzystającego i finansującego.

Opłaty leasingowe w części, w jakiej nie stanowią przychodu finansującego, jednocześnie nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodów po stronie korzystającego.

Opłaty leasingowe w części odsetkowej będą natomiast stanowiły przychód po stronie finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodu po stronie korzystającego.

Wobec tego, według Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, do przychodów Spółki w podatku CIT nie będą zaliczane opłaty leasingowe w części stanowiącej spłatę wartości początkowej ŚT lub WNiP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zauważyć również należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie sposobu ustalenia, czy otrzymana spłata wartości początkowej ŚT lub WNiP nie będzie stanowić przychodu dla Wnioskodawcy, jako Finansującego. W związku z powyższym tut. Organ nie odniósł się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat leasingowych w części stanowiącej spłatę wartości początkowej ŚT lub WNiP oraz w części odsetkowej po stronie Korzystającego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a,
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku

z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.