2018.01.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.516.2017.2.WB
z 17 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2017 r. (data wpływu 21 listopada 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 stycznia 2018 r. (data wpływu 8 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Sklepu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Sklepu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 stycznia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zakład Usługowo-Handlowy spółka cywilna (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży maszyn i urządzeń rolniczych, w tym części zamiennych do nich oraz dodatkowego wyposażenia. W dniu 6 listopada 2017 r. Spółka zawarła umowę sprzedaży przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu Cywilnego udokumentowaną w formie aktu notarialnego (dalej: Umowa sprzedaży), przenosząc na nabywcę zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych funkcjonujących jako sklep, w którym Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą (dalej: Sklep), a w szczególności:

Rzeczowe aktywa trwałe – nieruchomości i prawa z nimi związane, tj.:
1. Własność nieruchomości gruntowej zabudowanej o powierzchni 0,0832 ha, składającej się z działki oznaczonej w ewidencji gruntów nr geodezyjnym 484/3 zabudowanej murowanym jednokondygnacyjnym budynkiem usługowo-handlowym, o powierzchni użytkowej 173 m², objętej księgą wieczystą KW prowadzoną przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych. Nieruchomość ta została zakupiona przez Wnioskodawcę (jako użytkowanie wieczyste) od Gminnej Spółdzielni, aktem notarialnym umowy sprzedaży sporządzonym w dniu 3 października 2002 r., a na własność – od Gminy, aktem notarialnym umowy sprzedaży sporządzonym w dniu 16 sierpnia 2017 r.;
2. Własność nieruchomości gruntowej zabudowanej o powierzchni 0,3403 ha, oznaczonej w ewidencji gruntów numerem geodezyjnym 484/2, objętej księgą wieczystą KWprowadzoną przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych. Nieruchomość ta została zakupiona od Gminy, aktem notarialnym umowy o przeniesienie własności sporządzonym w dniu 25 sierpnia 2005 r.
Rzeczowe aktywa trwałe inne niż nieruchomości, objęte księgami Sklepu, w szczególności środki trwałe i wyposażenie, tj.:
1. Utwardzenie placu przy budynku handlowo-usługowym na działce 484/3;
2. Przyłącze sanitarne do budynku handlowo-usługowego;
3. Przyłącze wodne do budynku usługowo-handlowego;
4. Przyłącze elektryczne do budynku handlowo-usługowego;
5. Wjazd do budynku usługowo-handlowego;
6. Sieć kanalizacyjna na nieruchomości;
7. Regały magazynowe wąskie w budynku usługowo-handlowym w ilości 6 sztuk;
8. Regały magazynowe podwójne w budynku usługowo-handlowym w ilości 5 sztuk;
9. Regały siatkowe w budynku usługowo-handlowym w ilości 2 sztuk;
10. Lada w budynku usługowo-handlowym (1 sztuka);
11. Regał wystawowy w budynku usługowo-handlowym (1 sztuka);
12. Wyposażenie biurowe w postaci jednego biurka, jednego regału biurowego, dwóch telefonów stacjonarnych, jednego faxu, dwóch komputerów, dwóch monitorów w części biurowej budynku usługowo-handlowego.
Rzeczowe aktywa obrotowe objęte księgami przedsiębiorstwa Spółki, w szczególności zapasy towarów w sklepie według spisu z natury z dnia 30 października 2017 r. stanowiącego załącznik do Umowy sprzedaży.
Wartości niematerialne i prawne objęte księgami przedsiębiorstwa, tj.:
1. Jeden program „A”;
2. Licencja numer (…);
3. Dziesięć katalogów części.
oncesje, licencje i zezwolenia.
Prawa i obowiązki z umowy o pracę z jednym pracownikiem zatrudnionym w sklepie należącym do przedsiębiorstwa Spółki – przejście na nabywcę Sklepu praw i obowiązków wynikających z umowy o pracę zawartej pomiędzy Spółką a pracownikiem zatrudnionym w tym sklepie, nastąpiło w trybie art. 23 Kodeksu Pracy z datą podpisania poinwentaryzacyjnych spisów z natury oraz stosownych protokołów zdawczo-odbiorczych dotyczących zapasów w sklepie Spółki.

Jednocześnie z przedmiotu Umowy sprzedaży wyłączono:

środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych Spółki,
księgi rachunkowe (podatkowe) oraz wszelkie pozostałe dokumenty, poza aktami osobowymi wspomnianego pracownika.

W Umowie sprzedaży Wnioskodawca oświadczył, że Sklep stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Nabywające Sklep małżeństwo oświadczyło natomiast, że przedmiot umowy nabywają z majątku wspólnego w związku z prowadzoną przez małżonkę działalnością gospodarczą pod firmą (…) w związku z czym Nabywca zamierza kontynuować działalność tego Sklepu. Strony uzgodniły cenę sprzedaży Sklepu na kwotę 440.000,00 zł, w tym cenę towarów stanowiących zapasy sklepu, ustaloną zgodnie ze spisem z natury z dnia 30 października 2017 r., na kwotę 35.529,25 zł. Tytułem podatku od czynności cywilnoprawnych od Umowy sprzedaży, notariusz pobrał zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 626, z późn. zm.) podatek wg stawki 2% od kwoty 440.000,00 zł, czyli kwotę 8.800 zł. Wydanie przedmiotów Umowy sprzedaży stronie kupującej nastąpiło na podstawie poinwentaryzacyjnych spisów z natury oraz stosownych protokołów zdawczo-odbiorczych. Obecnie, w związku ze sprzedażą Sklepu, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w pozostałych dwóch sklepach stacjonarnych. Celem zapewnienia kompletności opisu stanu faktycznego wniosku, Spółka podkreśla ponadto, że: dla sklepu Wnioskodawcy, stanowiącego zakład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, składającego się na przedmiot Umowy sprzedaży, prowadzona była przez Spółkę odrębna podatkowa księga przychodów i rozchodów zgodnie z wymogiem przewidzianym w Rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów:

dla sklepu Wnioskodawcy, stanowiącego zakład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, składającego się na przedmiot Umowy sprzedaży, nie był prowadzony odrębny rachunek bankowy;
przedmiot Umowy sprzedaży, stanowiący Sklep, przeznaczony był do prowadzenia przez Spółkę w sposób samodzielny działalności handlowej, przedmiotem Umowy sprzedaży nie były należności oraz zobowiązania funkcjonalnie związane ze Sklepem, gdyż na dzień dokonania sprzedaży Sklepu Spółka nie posiadała należności oraz zobowiązań względem kontrahentów wynikających z prowadzenia Sklepu.

Pismem z dnia 8 stycznia 2018 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że: Przedmiot Umowy sprzedaży, stanowiący Sklep, przeznaczony był do prowadzenia przez Spółkę w sposób samodzielny działalności handlowej, w związku z czym Spółka przyjmuje, że Sklep stanowił wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności handlowej (zadanie gospodarcze), który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące działalność handlową (zadanie gospodarcze).

i) Majątek będący przedmiotem Umowy sprzedaży był wyodrębniony w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa Spółki jako sklep samodzielnie prowadzący działalność handlową, ii) składniki materialne i niematerialne tworzące majątek będący przedmiotem Umowy sprzedaży były fizycznie i funkcjonalnie wyodrębnione od pozostałego majątku Spółki, iii) wyodrębnienie to nie wynikało ze statutu, regulaminu lub też innego aktu o podobnym charakterze, gdyż w momencie zawarcia umowy Spółki działalność prowadzona była w jednej lokalizacji, natomiast na okoliczność rozszerzania działalności o kolejne punkty handlowe umowa Spółki nie była zmieniana (aktualizowana), iv) odrębność Sklepu jako zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych funkcjonującego jako samodzielny punkt handlowy potwierdzona została przez Spółkę w Umowie sprzedaży, v) odrębność Sklepu od pozostałych punktów handlowych Spółki wynika również ze sposobu prowadzenia ewidencji księgowej na potrzeby ustalania podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż na potrzeby prowadzenia tej ewidencji Sklep jest traktowany jako odrębny zakład (sklep), o którym mowa w § 3 pkt 10 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 728; dalej: Rozporządzenia Ministra Finansów), zgodnie z którym: „Określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają przedsiębiorstwo wielozakładowe – działalność prowadzoną w oparciu o kilka zespołów składników materialnych i niematerialnych, jakimi są w szczególności sklepy, zakłady, punkty usługowe, przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych.

Sklep był w stanie samodzielnie funkcjonować finansując swoją działalność gospodarczą z prowadzonej działalności handlowej, a ponadto, na podstawie prowadzonej przez Spółkę ewidencji księgowej możliwe było przyporządkowanie nie tylko przychodów i kosztów, ale również należności i zobowiązań do Sklepu, przez co możliwe było określenie wyniku finansowego (dochodu podatkowego) realizowanego przez Sklep. W przypadku Sklepu prowadzona była odrębna ewidencja środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, odrębna ewidencja wyposażenia, odrębna ewidencja środków pieniężnych w kasie oraz była przeprowadzana odrębna inwentaryzacja (spis z natury). Ponadto, przedsiębiorstwo Spółki stanowiło tzw. przedsiębiorstwo wielozakładowe w rozumieniu § 3 pkt 10 Rozporządzenia Ministra Finansów, w związku z czym, na okoliczność dokonywania przesunięć (przerzutów) towarów pomiędzy zakładami należącymi do Spółki (m.in. pomiędzy Sklepem a pozostałymi punktami handlowymi Spółki), sporządzane były dowody wewnętrzne dokumentujące te zdarzenia. W związku z powyższym, Spółka przyjmuje, że majątek będący przedmiotem Umowy sprzedaży był wyodrębniony na płaszczyźnie finansowej.

Spółka przyjmuje, że Sklep był wyodrębniony w przedsiębiorstwie Spółki na płaszczyźnie funkcjonalnej, tj. stanowił on potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze (działalność handlowa).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dostawa opisanego w stanie faktycznym wniosku Sklepu na podstawie Umowy sprzedaży podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa opisanego w stanie faktycznym wniosku Sklepu na podstawie Umowy sprzedaży nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o podatku VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 7 ust. 1 tej Ustawy, pojęcie „dostawy towarów” zdefiniowane zostało jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym ilekroć w Ustawie o podatku VAT mowa jest o towarach, rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 Ustawy o podatku VAT).

Z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług zostały wyłączone czynności wymienione w art. 6 Ustawy o podatku VAT, tj.:

transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Ustawodawca nie sprecyzował co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia” użytym w art. 6 pkt 1 Ustawy o podatku VAT. W doktrynie podatkowej uznaje się, że pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu (Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 18 października 2017 r., sygn. 0112-KDIL4.4012.391.2017.2.JKU). Tym samym należy stwierdzić, że czynność sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z uwagi na istotę zapytania oraz stanowisko Wnioskodawcy, uzasadnienie wniosku koncentrować się będzie na wykazaniu, że przedmiotem Umowy sprzedaży była zorganizowana część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W świetle art. 55¹ Kodeksu Cywilnego, „Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: 1) oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa); 2) własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości; 3) prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych; 4) wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne; 5) koncesje, licencje i zezwolenia; 6) patenty i inne prawa własności przemysłowej; 7) majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne; 8) tajemnice przedsiębiorstwa; 9) księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej”.

Użycie sformułowania „w szczególności” oznacza, że z jednej strony w skład „przedsiębiorstwa” mogą wchodzić inne dodatkowe elementy, których nie wymieniono w cytowanym przepisie, a z drugiej strony przedsiębiorstwem może być zespół składników majątkowych, który nie obejmuje wszystkich rodzajów składników wskazanych w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Ponadto art. 55² Kodeksu Cywilnego zawiera zastrzeżenie, że „czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych”.

W oparciu o przywołaną powyżej definicję przedsiębiorstwa należy uznać, że przedsiębiorstwem, jako przedmiotem zbycia, jest zespół składników materialnych i niematerialnych, tworzący jedną całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, stanowiący na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Kluczowe jest przy tym zachowanie funkcjonalnego związku pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa majątkowa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej (podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 19 października 2017 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.574.2017.1.MC).

W myśl art. 2 pkt 27e Ustawy o podatku VAT, przez „zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa” należy natomiast rozmieć „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”.

W świetle przytoczonej definicji, podstawowym warunkiem uznania składników materialnych i niematerialnych istniejących w przedsiębiorstwie za zorganizowaną część tego przedsiębiorstwa jest wzajemne powiązanie tych składników w sposób tworzący określoną całość (zespół), która podlega wyodrębnieniu od pozostałych składników majątkowych przedsiębiorstwa na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej.

Pogląd ten znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 października 2017 r. (sygn. 0112-KDIL2-1.4012.351.2017.2.AWA), w której organ zaprezentował następujące stanowisko: „Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego”.

Wyodrębnienie organizacyjne może przejawiać się formalnym wydzieleniem składników majątkowych ze struktury przedsiębiorstwa, przy czym w tym wypadku wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu bądź też innego aktu o podobnym charakterze (przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 lutego 2017 r., sygn. 2461-IBPP3.4512.883.2016.1.JP). Brak formalnego wydzielenia składników majątkowych z pozostałej działalności jednostki nie przesądza jednak automatycznie o tym, że warunek organizacyjnego wyodrębnienia zbywanej części przedsiębiorstwa pozostaje niespełniony. W doktrynie podatkowej uznaje się bowiem, że przesłanka ta jest spełniona również wtedy, gdy składniki materialne i niematerialne są fizycznie i funkcjonalnie wyodrębnione od pozostałego majątku podmiotu gospodarczego. Zwrócił na to uwagę przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 19 października 2017 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.574.2017.1.MC), wyrażając następujący pogląd: „Z okoliczności sprawy wynika, że przenoszone na Nabywcę składniki majątkowe nie są formalnie wyodrębnione z pozostałej działalności Zainteresowanego, poprzez powołanie takiej jednostki jak dział, czy oddział, ale są fizycznie i funkcjonalnie wyodrębnione od pozostałych składników majątku Wnioskodawcy. (...) Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy wskazać, iż – pomimo, że ww. zespół składników majątkowych nie jest wyodrębniony pod względem formalnym – to jednak analizując całokształt okoliczności w sprawie stwierdza się, że zespół składników majątkowych charakteryzuje się odrębnością na płaszczyźnie organizacyjnej, funkcjonalnej oraz finansowej i spełnia przesłanki do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy”.

Wyodrębnienie finansowe powinno z kolei charakteryzować się odpowiednią ewidencją zdarzeń gospodarczych zachodzących w przedsiębiorstwie w sposób umożliwiający przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wydzielonej części przedsiębiorstwa. W doktrynie zwraca się uwagę, że wyodrębnienie finansowe nie oznacza bynajmniej samodzielności finansowej (przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 lipca 2014 r., sygn. ITPB3/423-170/14/DK).

Przeznaczenie zespołu składników materialnych i niematerialnych do realizacji określonych zadań gospodarczych jest z kolei wymogiem wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa na płaszczyźnie funkcjonalnej. Składniki te powinny cechować się pewną kompletnością oraz funkcjonalnym powiązaniem w stopniu pozwalającym na prowadzenie przez te składniki działalności gospodarczej w sposób niezależny (samodzielny). Warunkiem uznania tych składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest zatem posiadanie potencjalnej zdolności tego zespołu składników do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy (podobnie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 19 października 2017 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4012.351.2017.2.AWA). Tym samym, wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych jeszcze przed ich zbyciem powinien niejako uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Jak wynika ze stanu faktycznego wniosku, z Umowy sprzedaży wyłączono środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych Spółki, księgi rachunkowe (podatkowe) oraz wszelkie pozostałe dokumenty, poza aktami osobowymi pracownika, który przeszedł na nabywcę na mocy art. 23 Kodeksu Pracy. W tym zakresie Spółka wyjaśnia, że ta nie prowadziła odrębnego rachunku bankowego dla sklepu, składającego się na przedmiot Umowy sprzedaży, w związku z czym niemożliwym było wyodrębnienie środków pieniężnych znajdujących się na rachunku bankowym Spółki i przyporządkowania ich do Sklepu. Spółka nie mogła również wydać nabywcy określonej dokumentacji, w tym przede wszystkim podatkowej księgi przychodów i rozchodów prowadzonej dla Sklepu, gdyż przepisy prawa obarczają właśnie Spółkę obowiązkiem przechowywania tego typu dokumentacji.

Powyższe argumenty wskazują, że wyłączenie wspomnianych elementów z przedmiotu Umowy sprzedaży wynikało z obiektywnych przyczyn i okoliczności od Spółki niezależnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, pozostawione w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy elementy nie są na tyle istotne, aby bez ich transferu nie można było mówić o zbyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zauważyć bowiem należy, że składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład Sklepu będącego przedmiotem Umowy sprzedaży pozostają ze sobą w relacjach pozwalających uznać je za zorganizowany zespół, a nie tylko zbiór pewnych elementów.

Ponadto, w przekazywanym na podstawie Umowy sprzedaży majątku zachowane zostały powiązania funkcjonalne pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób pozwalający na kontynuowanie działalności handlowej w zakresie tożsamym z tym, który funkcjonował przed zbyciem Sklepu. Nie stanowi przy tym przeszkody dla kontynuowania przez nabywcę działalności handlowej Sklepu brak transferu środków pieniężnych w ramach Umowy sprzedaży, gdyż środki pieniężne mogą zostać uzupełnione przez nabywcę z jego majątku własnego. Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje oparcie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 listopada 2016 r. (sygn. 3063-ILPP2-1.4512.75.2016.2.AWa), w której organ podatkowy uznał, że ,,w kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE, nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa”.

Podsumowując dotychczasowe rozważania, należy uznać, że na gruncie analizowanego stanu faktycznego, spełnione zostały warunki do uznania Sklepu będącego przedmiotem Umowy sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, gdyż:

Sklep stanowił wyodrębniony operacyjnie i strukturalnie od innych sklepów Wnioskodawcy zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji działalności handlowej Wnioskodawcy (Sklep mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące działalność handlową);
ewidencja zdarzeń gospodarczych w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy prowadzona była w sposób umożliwiający przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do Sklepu, o czym świadczy fakt, że dla sklepu Wnioskodawcy, składającego się na przedmiot Umowy sprzedaży, prowadzona była przez Spółkę odrębna podatkowa księga przychodów i rozchodów;
wszystkie związki funkcjonalne pomiędzy poszczególnymi składnikami Sklepu zostały zachowane w sposób umożliwiający realizację zadań gospodarczych Sklepu oraz autonomiczne kontynuowanie dotychczasowej działalności Sklepu przez jego nabywcę;
wyłączenie z przedmiotu Umowy sprzedaży środków pieniężnych w kasie i na rachunkach bankowych Spółki, ksiąg rachunkowych (podatkowych) oraz wszelkich pozostałych dokumentów, poza aktami osobowymi wspomnianego pracownika, nie wpłynie negatywnie na możliwość samodzielnego wykonywania zadań i prowadzenia działalności gospodarczych przez przenoszony zespół składników majątkowych tworzących Sklep – pozostawienie tych elementów w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy wynikało m.in. z faktu nieprowadzenia odrębnego rachunku bankowego dla Sklepu oraz z konieczności przestrzegania przepisów prawa, które obowiązkiem przechowywania podatkowej księgi przychodów i rozchodów prowadzonej dla Sklepu oraz innej dokumentacji obarczają Spółkę;
przedmiot Umowy sprzedaży obejmował zarówno czynnik materialny (aktywa), czynnik ludzki (pracownik) oraz czynnik biznesowy (możliwość samodzielnego generowania przychodów).

Zdaniem Wnioskodawcy, nie bez znaczenia dla uznania Sklepu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa pozostaje również oświadczenie nabywcy Sklepu złożone w Umowie sprzedaży, zgodnie z którym nabywca zamierza kontynuować działalność tego Sklepu w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. Jak bowiem wskazał Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01: „(...) pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Warunkiem uznania, iż do takiego zbycia doszło jest kontynuowanie działalności gospodarczej za pomocą tych składników przez nabywcę, a nie natychmiastowa jej likwidacja przez tego nabywcę”.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji zostały spełnione wszystkie wskazane wyżej przesłanki do uznania przedmiotowego zespołu składników Spółki (Sklepu) za zorganizowaną część przedsiębiorstwa Spółki w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Mając powyższe na uwadze, transakcja zbycia Sklepu na podstawie Umowy sprzedaży podlegała wyłączeniu z zakresu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 Ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

I tak, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie „transakcje zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Warto nadmienić, że przepis art. 6 ust. 1 ustawy, stanowi implementację art. 19 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), zwanej dalej k.c.

Zgodnie z art. 55¹ k.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 55² k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy – stanowi natomiast organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży maszyn i urządzeń rolniczych, w tym części zamiennych do nich oraz dodatkowego wyposażenia. W dniu 6 listopada 2017 r. Spółka zawarła umowę sprzedaży przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu Cywilnego udokumentowaną w formie aktu notarialnego, przenosząc na nabywcę zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych funkcjonujących jako sklep, w którym Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą, a w szczególności: I. Rzeczowe aktywa trwałe – nieruchomości i prawa z nimi związane, tj.: własność nieruchomości gruntowej zabudowanej o powierzchni 0,0832 ha, składającej się z działki oznaczonej w ewidencji gruntów nr geodezyjnym 484/3 zabudowanej murowanym jednokondygnacyjnym budynkiem usługowo -handlowym, o powierzchni użytkowej 173 m², objętej księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy. Nieruchomość ta została zakupiona przez Wnioskodawcę (jako użytkowanie wieczyste) od Gminnej Spółdzielni, aktem notarialnym umowy sprzedaży sporządzonym w dniu 3 października 2002 r., a na własność – od Gminy, aktem notarialnym umowy sprzedaży sporządzonym w dniu 16 sierpnia 2017 r.; własność nieruchomości gruntowej zabudowanej o powierzchni 0,3403 ha, oznaczonej w ewidencji gruntów numerem geodezyjnym 484/2, objętej księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy. Nieruchomość ta została zakupiona od Gminy, aktem notarialnym umowy o przeniesienie własności sporządzonym w dniu 25 sierpnia 2005 r. II. Rzeczowe aktywa trwałe inne niż nieruchomości, objęte księgami Sklepu, w szczególności środki trwałe i wyposażenie, tj.: utwardzenie placu przy budynku handlowo-usługowym na działce 484/3; przyłącze sanitarne do budynku handlowo-usługowego; Przyłącze wodne do budynku usługowo-handlowego; przyłącze elektryczne do budynku handlowo-usługowego; wjazd do budynku usługowo-handlowego; sieć kanalizacyjna na nieruchomości; regały magazynowe wąskie w budynku usługowo-handlowym w ilości 6 sztuk; regały magazynowe podwójne w budynku usługowo-handlowym w ilości 5 sztuk; regały siatkowe w budynku usługowo-handlowym w ilości 2 sztuk; lada w budynku usługowo-handlowym (1 sztuka); regał wystawowy w budynku usługowo-handlowym (1 sztuka); wyposażenie biurowe w postaci jednego biurka, jednego regału biurowego, dwóch telefonów stacjonarnych, jednego faxu, dwóch komputerów, dwóch monitorów w części biurowej budynku usługowo-handlowego. III. Rzeczowe aktywa obrotowe objęte księgami przedsiębiorstwa Spółki, w szczególności zapasy towarów w sklepie według spisu z natury z dnia 30 października 2017 r. stanowiącego załącznik do Umowy sprzedaży. IV. Wartości niematerialne i prawne objęte księgami przedsiębiorstwa, tj.: jeden program (…), licencja numer (…); dziesięć katalogów części. V. Koncesje, licencje i zezwolenia. VI. Prawa i obowiązki z umowy o pracę z jednym pracownikiem zatrudnionym w sklepie należącym do przedsiębiorstwa Spółki – przejście na nabywcę Sklepu praw i obowiązków wynikających z umowy o pracę zawartej pomiędzy Spółką a pracownikiem zatrudnionym w tym sklepie, nastąpiło w trybie art. 23 Kodeksu Pracy z datą podpisania poinwentaryzacyjnych spisów z natury oraz stosownych protokołów zdawczo-odbiorczych dotyczących zapasów w Sklepie Spółki. Jednocześnie z przedmiotu Umowy sprzedaży wyłączono: środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych Spółki; księgi rachunkowe (podatkowe) oraz wszelkie pozostałe dokumenty, poza aktami osobowymi wspomnianego pracownika. W Umowie sprzedaży Wnioskodawca oświadczył, że Sklep stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy. Nabywające Sklep małżeństwo oświadczyło natomiast, że przedmiot umowy nabywają z majątku wspólnego w związku z prowadzoną przez małżonkę działalnością gospodarczą, w związku z czym nabywca zamierza kontynuować działalność tego Sklepu. Strony uzgodniły cenę sprzedaży Sklepu na kwotę 440.000,00 zł, w tym cenę towarów stanowiących zapasy Sklepu, ustaloną zgodnie ze spisem z natury z dnia 30 października 2017 r., na kwotę 35.529,25 zł. Wydanie przedmiotów Umowy sprzedaży stronie kupującej nastąpiło na podstawie poinwentaryzacyjnych spisów z natury oraz stosownych protokołów zdawczo-odbiorczych. Obecnie, w związku ze sprzedażą Sklepu, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w pozostałych dwóch sklepach stacjonarnych. Dla sklepu Wnioskodawcy, stanowiącego zakład przedsiębiorstwa Zainteresowanego, składającego się na przedmiot Umowy sprzedaży, prowadzona była przez Spółkę odrębna podatkowa księga przychodów i rozchodów zgodnie z wymogiem przewidzianym w Rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów: dla Sklepu Wnioskodawcy, stanowiącego zakład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, składającego się na przedmiot Umowy sprzedaży, nie był prowadzony odrębny rachunek bankowy; przedmiot Umowy sprzedaży, stanowiący Sklep, przeznaczony był do prowadzenia przez Spółkę w sposób samodzielny działalności handlowej, przedmiotem Umowy sprzedaży nie były należności oraz zobowiązania funkcjonalnie związane ze Sklepem, gdyż na dzień dokonania sprzedaży Sklepu Spółka nie posiadała należności oraz zobowiązań względem kontrahentów wynikających z prowadzenia Sklepu. Przedmiot Umowy sprzedaży, stanowiący Sklep, przeznaczony był do prowadzenia przez Spółkę w sposób samodzielny działalności handlowej, w związku z czym Spółka przyjmuje, że Sklep stanowił wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności handlowej (zadanie gospodarcze), który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące działalność handlową (zadanie gospodarcze). Majątek będący przedmiotem Umowy sprzedaży był wyodrębniony w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa Spółki jako sklep samodzielnie prowadzący działalność handlową, składniki materialne i niematerialne tworzące majątek będący przedmiotem Umowy sprzedaży były fizycznie i funkcjonalnie wyodrębnione od pozostałego majątku Spółki, wyodrębnienie to nie wynikało ze statutu, regulaminu lub też innego aktu o podobnym charakterze, gdyż w momencie zawarcia umowy Spółki działalność prowadzona była w jednej lokalizacji, natomiast na okoliczność rozszerzania działalności o kolejne punkty handlowe umowa Spółki nie była zmieniana (aktualizowana), odrębność Sklepu jako zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych funkcjonującego jako samodzielny punkt handlowy potwierdzona została przez Spółkę w Umowie sprzedaży, odrębność Sklepu od pozostałych punktów handlowych Spółki wynika również ze sposobu prowadzenia ewidencji księgowej na potrzeby ustalania podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż na potrzeby prowadzenia tej ewidencji Sklep jest traktowany jako odrębny zakład (sklep). Sklep był w stanie samodzielnie funkcjonować finansując swoją działalność gospodarczą z prowadzonej działalności handlowej, a ponadto, na podstawie prowadzonej przez Spółkę ewidencji księgowej, możliwe było przyporządkowanie nie tylko przychodów i kosztów, ale również należności i zobowiązań do Sklepu, przez co możliwe było określenie wyniku finansowego (dochodu podatkowego) realizowanego przez Sklep. W przypadku Sklepu prowadzona była odrębna ewidencja środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, odrębna ewidencja wyposażenia, odrębna ewidencja środków pieniężnych w kasie oraz była przeprowadzana odrębna inwentaryzacja (spis z natury). Ponadto, przedsiębiorstwo Spółki stanowiło tzw. przedsiębiorstwo wielozakładowe, w związku z czym, na okoliczność dokonywania przesunięć (przerzutów) towarów pomiędzy zakładami należącymi do Spółki (m.in. pomiędzy Sklepem a pozostałymi punktami handlowymi Spółki), sporządzane były dowody wewnętrzne dokumentujące te zdarzenia. W związku z powyższym, Spółka przyjmuje, że majątek będący przedmiotem Umowy sprzedaży był wyodrębniony na płaszczyźnie finansowej. Wnioskodawca przyjmuje, że Sklep był wyodrębniony w przedsiębiorstwie Spółki na płaszczyźnie funkcjonalnej, tj. stanowił on potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze (działalność handlowa).

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż opisanego Sklepu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że aby czynność była wyłączona spod zakresu przepisów ustawy, przedmiotem zbycia musi być przedsiębiorstwo jako całość lub jego zorganizowana część (art. 6 pkt 1 ustawy).

Kryterium uznania za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa przenoszonych składników, jest ich zorganizowany charakter, dzięki któremu mogą one realizować zadania gospodarcze. Kluczowa zatem jest ich wzajemna funkcjonalność oraz organizacyjna odrębność. Wskazać także należy, że muszą być to składniki zarówno materialne jak i niematerialne ściśle związane z przedsiębiorstwem. Przy czym, sama czynność przeniesienia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa dotyczy głównie kompletnego objęcia fizycznych elementów umożliwiających określone działanie, a jeśli z taką działalnością związane są także składniki niematerialne wówczas także i one powinny zostać przeniesione na nowego nabywcę.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że – jak wskazał we wniosku Zainteresowany – Sklep stanowiący przedmiot sprzedaży przeznaczony był do prowadzenia przez Spółkę w sposób samodzielny działalności handlowej, a po jego zbyciu nabywca zamierza kontynuować działalność przedmiotowego Sklepu. Zaznaczyć również należy, że obecnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w pozostałych dwóch sklepach stacjonarnych.

Zatem skoro Sklep będący przedmiotem sprzedaży był:

wyodrębniony funkcjonalnie, tj. stanowił on potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze (działalność handlową);
wyodrębniony organizacyjnie, tj. Sklep stanowił fizycznie i funkcjonalnie wyodrębniony w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności handlowej (zadania gospodarcze) jako samodzielny punkt handlowy;
wyodrębniony finansowo, tj. Sklep był w stanie samodzielnie funkcjonować finansując swoją działalność gospodarczą z prowadzonej działalności handlowej oraz na podstawie prowadzonej przez Spółkę ewidencji księgowej możliwe było przyporządkowanie nie tylko przychodów i kosztów, ale również należności i zobowiązań ww. Sklepu (określenie wyniku finansowego realizowanego przez Sklep),

to uznać należy, że Sklep Wnioskodawcy będący przedmiotem sprzedaży, spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, stosownie do treści art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji sprzedaż Sklepu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, Sklep będący przedmiotem sprzedaży stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji powyższego, sprzedaż Sklepu stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa– zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy – podlega wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług i tym samym pozostanie poza zakresem regulacji ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin