Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.657.2017.2.RG
z 5 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 06 listopada 2017 r. (data wpływu 08 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy nieruchomości zabudowanych Budynkami A, B, C, D, F, G i H na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i możliwości rezygnacji z ww. zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy nieruchomości zabudowanych Budynkami A, B, C, D, F, G i H na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i możliwości rezygnacji z ww. zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 06 listopada 2017 r. (data wpływu 08 listopada 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca był właścicielem następujących nieruchomości:

1. nieruchomości zawierającej powierzchnię 5657 m², składającej się z jednej działki geodezyjnej, w ewidencji gruntów oznaczonej symbolem „Ba” (tereny przemysłowe), zabudowanej halą produkcyjno-biurową (dalej: „Budynek A”), trzema wiatami (dalej: „Budynek B”), dwoma halami produkcyjnymi (dalej: „Budynek C” i „Budynek D”) oraz hala ekspozycyjną (dalej: „Budynek E”),
2. nieruchomości zawierającej powierzchnię 8007 m², składającej się z dwóch działek geodezyjnych, w ewidencji gruntów oznaczonych symbolem „Ba” (tereny przemysłowe), zabudowanych halą produkcyjną z częścią biurową (dalej „Budynek F”), halą produkcyjną (dalej „Budynek G”) oraz halą produkcyjną z częścią socjalną (dalej „Budynek H”),
3. nieruchomości zawierającej powierzchnię 628 m², składającej się z jednej działki geodezyjnej, w ewidencji gruntów oznaczonej symbolami „Bi” i „dr” (inne tereny zabudowane i drogi), zabudowanej częścią hali produkcyjno-biurowej („Budynkiem A”, o którym mowa w pkt 1 powyżej).
   
   

Budynek A, Budynek B i Budynek D do roku 2006 były przez Wnioskodawcę dzierżawione od osoby fizycznej, a następnie w roku 2006 dokonano ich zakupu. Przy zakupie Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT.

W tym samym roku (2006) Wnioskodawca ulepszył Budynek A, a wydatki poniesione na ulepszenie stanowiły kwotę wyższą niż 30% wartości początkowej. W latach 2008 i 2014 budynek ponownie był ulepszany, jednak wydatki nie przekroczyły 30% wartości początkowej.

Budynek B i Budynek D nie były ulepszane. Budynki A, B i D Wnioskodawca od roku 2006 użytkował do własnej działalności gospodarczej.

Budynek C wybudowany został przez Wnioskodawcę w roku 2003. Z tytułu zakupów dokonywanych w związku z budową Budynku C Wnioskodawcy przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego. Od tego też roku (2003) Wnioskodawca rozpoczął użytkowanie Budynku C we własnej działalności gospodarczej. Budynek C nie był ulepszany.

W roku 2009 Wnioskodawca wynajął Budynek A, Budynek B, Budynek C i Budynek D późniejszemu nabywcy w transakcji, której dotyczy zapytanie (dalej: „Nabywca”). Najem trwał do dnia 11 września 2017 r.

W latach 2015-2016 Wnioskodawca wybudował Budynek E i od 2016 roku oddał go do użytkowania w ramach prowadzonej działalności. W związku z treścią przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10) lit. b) oraz pkt 10a) ustawy VAT sprzedaż tego budynku nie jest objęta zwolnieniem i nie jest on przedmiotem niniejszego zapytania.

Budynki F i H nabyte zostały przez Wnioskodawcę w roku 2007. Transakcja ta zwolniona była z podatku VAT. Budynki były użytkowane od 2007 roku na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Budynki F i H w roku 2007 zostały przez Wnioskodawcę ulepszone, a wydatki poniesione na ich ulepszenie stanowiły w każdym przypadku kwotę wyższą niż 30% ich wartości początkowej. Ponowne ulepszenie tych budynków miało miejsce w roku 2008, kiedy to wydatki poniesione na ulepszenie również przekroczyły kwotę 30% ich wartości początkowej. W latach 2010 i 2011 Budynki F i H ponownie były ulepszane, jednak wydatki na ten cel nie przekroczyły 30% ich wartości początkowej.

W roku 2009 pomiędzy Budynkiem F i Budynkiem H wybudowany został przez Wnioskodawcę Budynek G, który został oddany do użytku w roku 2009 i od tej pory był użytkowany przez Wnioskodawcę na potrzeby jego działalności gospodarczej. W latach 2010 i 2016 Budynek G był ulepszany, jednak wydatki na ten cel nie przekroczyły 30% jego wartości początkowej.

Dla obszaru, na którym posadowione są Budynki, nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca oraz Nabywca są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT.

Będące przedmiotem zapytania Budynki nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku (art. 43 ust. 1 pkt 2) ustawy VAT.

W dniu 11 września 2017 r. listem poleconym Wnioskodawca złożył w trybie art. 43 ust. 10 ustawy VAT właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego oświadczenie o wyborze opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy budynków, budowli lub ich części w odniesieniu do planowanej na dzień 12 września 2017 r. transakcji zbycia Budynków A, B, C, D, F, G i H.

W dniu 12 września 2017 r. sporządzony został akt notarialny sprzedaży przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy Budynków A, B, C, D, E, F, G i H.

Sprzedaż ta nie stanowiła sprzedaży przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części, ale sprzedaż majątku Wnioskodawcy.

Nieruchomość nr 2 składa się z dwóch działek geodezyjnych o numerach 297/82 i 297/83. Budynek F znajduje się w całości na działce 297/83, budynek H znajduje się w całości na działce nr 297/82, zaś budynek G znajduje się w około 1/3 powierzchni na działce nr 297/83, zaś w około 2/3 części na działce nr 297/82

Budynki A, B, C, D, F, G, H będące przedmiotem wniosku stanowią budynki/budowle w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2017 r. poz. 1332).

Wiaty (budynek B) są trwale związane z gruntem.

Wszystkie budynki będące przedmiotem wniosku (A, B, C D, F, G, H) klasyfikowane są według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. nr 112. poz. 1316 z późn. zm.) do grupowania 125 klasy 1251 Budynki przemysłowe (Budynki przeznaczone na produkcję).

Do daty transakcji, będącej przedmiotem zapytania, poszczególne budynki wykorzystywane były przez Wnioskodawcę w ramach własnej działalności gospodarczej:

1. budynek A - do czynności opodatkowanych podatkiem VAT,
2. budynek B - do czynności opodatkowanych podatkiem VAT,
3. budynek C - do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
4. budynek D - do czynności opodatkowanych podatkiem VAT,
5. budynek F - do czynności opodatkowanych podatkiem VAT,
6. budynek G - do czynności opodatkowanych podatkiem VAT
7. budynek H - do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
   
   

Nabycie budynków A, B i D dokonane było w roku 2006 od osoby fizycznej. Nabycie nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W roku 2014 ulepszeń budynku A dokonał Wnioskodawca, a nie ówczesny najemca. Ulepszeń budynku A w roku 2014 nie dokonał najemca. Wydatki poniesione na ulepszenie budynku A w roku 2008 wyniosły 7% jego wartości początkowej, zaś w roku 2014 - 1,4% wartości początkowej tego budynku. Po dokonaniu ulepszeń w 2006 r. budynek A został oddany do użytkowania w dniu 31 sierpnia 2006 r. Ulepszenia przeprowadzone w 2008 r i 2014 r. miały tak niewielka skalę, że na czas ich wykonania nie było konieczne wyłączenie budynku z użytkowania, a co za tym idzie po dokonaniu tych ulepszeń nie był on ponownie oddawany do użytkowania. W związku z dokonaniem ulepszeń budynku A każdorazowo (w latach 2006, 2008 i 2014) przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z tytułu najmu budynków A, B, C i D w latach 2009-2017 Wnioskodawca odprowadzał należny podatek VAT. Od dnia 12 września 2017 r. budynki A, B, C i D wykorzystywane są wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z wybudowaniem budynku G Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada wiedzy, na jakiej podstawie zbywca zakwalifikował w roku 2007 transakcję zbycia budynku F i H jako zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT. Wartość ulepszenia budynku F w roku 2010 stanowiła 0,75% jego wartości początkowej zaś w roku 2011 20,25% wartości początkowej. Wartość ulepszenia budynku H w roku 2010 stanowiła 2,67% jego wartości początkowej. Jednocześnie Wnioskodawca prostuje, ze ponowne ulepszenie budynku H miało miejsce w roku 2016, a nie jak podano pierwotnie w roku 2011, a jego wartość wyniosła 17,7% wartości początkowej tego budynku. Ulepszenie budynku G w roku 2010 stanowiło 0,57% wartości początkowej budynku, zaś w roku 2016 - 0,17% wartości początkowej tego budynku.

W stosunku do ulepszeń budynków

1. F w latach 2007, 2008, 2010 i 2011,
2. G w latach 2010 i 2016,
3. H w latach 2007, 2008, 2010 i 2016

Wnioskodawcy każdorazowo przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Budynki F, G i H oddane były do użytkowania po dokonanych ulepszeniach w następujących datach:

1. budynek F – 07 grudnia 2007 r., 30.06.2008 r., 26 lutego 2010 r. i 30 kwietnia 2011 r.
2. budynek G - 31 grudnia 2009 r., 31 marca 2010 r. i 29 lutego 2016 r.
3. budynek H - 07 grudnia 2007 r., 30 czerwca 2008 r., 26 lutego 2010 r. i 30 kwietnia 2016 r.
   
   

Pierwsze zasiedlenie budynków F, G i H w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług miało miejsce w następujących datach :

1. budynek F - w dniu 07 grudnia 2007 r. i 30 czerwca 2008 r.,
2. budynek G - w dniu 31 grudnia 2009 r.,
3. budynek H - w dniu 07 grudnia 2007 r. i 30 czerwca 2008 r.
   
   

Pierwsze zasiedlenie budynków F, G i H nastąpiło poprzez zajęcie przez Wnioskodawcę tych nieruchomości do używania w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej do celów czynności opodatkowanych podatkiem VAT, przy czym w odniesieniu do budynków F i H ostatni raz takie zasiedlenie nastąpiło w roku 2008 po dokonanym ulepszeniu, którego wartość przekraczała 30% wartości początkowej budynków, zaś w odniesieniu do budynku G w roku 2009, kiedy budynek ten został zajęty do prowadzenia przez Wnioskodawcę jego działalności gospodarczej po jego pierwotnym wybudowaniu.

W momencie dokonania dostawy będącej przedmiotem niniejszego zapytania żadna z działek nie była niezabudowana. Wszystkie te działki były zabudowane.

Na nieruchomości nr 3 znajdują się trwale z gruntem związane drogi dojazdowe oraz parkingi, które w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego traktowane są jako budowle Ponadto na nieruchomości nr 3 posadowiona jest część budynku A. Zarówno część budynku A znajdująca się na nieruchomości nr 3, jak i parkingi oraz drogi dojazdowe wybudowane zostały przez Wnioskodawcę, któremu przysługiwało z tego tytułu obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Pierwsze zasiedlenie parkingu i dróg w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług miało miejsce w roku 2003 po ich pierwotnym wybudowaniu. Dobudowa w roku 2006 części budynku A stanowiła ulepszenie przewyższające 30% wartości początkowej całego budynku A, o którym to ulepszeniu była mowa we wniosku pierwotnym. Parking i drogi nie były po roku 2003 ulepszane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości zabudowanych Budynkami A, B, C, D, F, G, H podlegała zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy VAT zwolnieniu przedmiotowemu w podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czy dla niniejszej dostawy zastosowanie mogła mieć instytucja rezygnacji ze zwolnienia przewidziana w przepisie art. 43 ust. 10 ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym sprzedaż Budynków A, B, C, D, F, G i H wraz z prawem własności gruntów, na których są one posadowione, podlegała zwolnieniu przedmiotowemu w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, co w konsekwencji pozwalało na zastosowanie dla niniejszej dostawy instytucji rezygnacji ze zwolnienia przewidzianej w przepisie art. 43 ust. 10 ustawy VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary należy rozumieć rzeczy - a więc również budynki, budowle i grunty oraz ich części – a także wszelkie postacie energii.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 ustawy o VAT).

Dlatego też, co do zasady, grunt/prawo wieczystego użytkowania gruntu będące przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu/prawa użytkowania wieczystego gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Należy przy tym przyjąć, że w przypadku dostawy nieruchomości zabudowanych kilkoma budynkami/ budowlami, każdy z budynków lub budowli znajdujących się na gruncie powinien być objęty odrębną analizą dla celów ustalenia stawki VAT stanowi on bowiem odrębny towar w rozumieniu ustawy VAT.

Przyjęcie regulacji art. 29a ust. 8 ustawy VAT (niewyodrębnianie wartości gruntu w podstawie opodatkowania) powoduje, iż z podatkowego punktu widzenia grunt/prawo użytkowania wieczystego gruntu dzieli byt prawny sprzedawanego budynku lub budowli.

Konsekwentnie, o stawce podatku VAT decyduje status samego budynku (budowli).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy :

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Jednocześnie, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy VAT zwolnieniu przedmiotowemu podlega również dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w wyżej przywołanym art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy VAT, pod warunkiem że :

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy VAT stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy VAT ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10), i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem ze dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy VAT oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2), musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniającym przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy VAT, po spełnieniu określonych warunków, możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10) Ustawy VAT.

Definicję „pierwszego zasiedlenia” zawiera art. 2 pkt 14) ustawy VAT, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W praktyce, „pierwsze zasiedlenie” danej nieruchomości może być dla celów VAT dokonane kilkukrotnie. Każda nieruchomość może być bowiem „ulepszana” wielokrotnie, a każdy przypadek kiedy poniesione nakłady przekraczają 30% wartości początkowej danej nieruchomości należy rozpatrywać odrębnie pod kątem „pierwszego zasiedlenia”.

Przechodząc do oceny przedstawionego własnego stanowiska w przedmiotowej sprawie, na wstępie należy zauważyć, że w przypadku dostawy nieruchomości zabudowanych kilkoma budynkami/budowlami, każdy z budynków lub budowli znajdujących się na gruncie powinien być objęty odrębną analizą dla celów ustalenia stawki VAT. Stanowi on bowiem odrębny towar w rozumieniu ustawy VAT.

W celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem Budynków nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym, odnosząc przepis polskiej ustawy do przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1) (dalej: „Dyrektywa 112”), stwierdził, że ustawa o VAT definiuje pojęcie „pierwszego zasiedlenia” w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Zaś sama dyrektywa 112 posługuje się tym pojęciem lecz go nie definiuje i nie wprowadza też dodatkowych warunków go określających. „(...) „Odnosząc się do treści warto jest wskazać, że zarówno angielska, jak i francuska wersja językowa dyrektywy 112 wskazuje na termin „occupation” (w słowniku angielskim oznacza to akt lub proces posiadania miejsca - The act or process of (...) possessing a place http://www thefreedictionary.com/occupation; zajmowanie czegoś - R. Bujalski. Angielsko-polski słownik orzecznictwa sądów europejskich, LEX/el. 2014), zaś francuska (objęcie w posiadanie, zajmowanie (zajęcie) - por. J. Pieńkos, Francusko-polski leksykon, prawo-ekonomia-handel. s. 680).

Z uwagi na fakt, że wszystkie wersje językowe danego aktu prawnego mają jednakową moc obowiązującą - są równie autentyczne (por. A. Doczekalska, Interpretacja wielojęzycznego prawa Unii Europejskiej, EPS 2006, Nr 2, s. 15). Konieczność jednolitej wykładni dyrektyw unijnych wyklucza rozpatrywanie, w razie wątpliwości, danego przepisu w sposób oderwany, lecz przeciwnie, wymaga, aby był on interpretowany i stosowany w świetle wersji sporządzonych w innych językach urzędowych (zob. m.in. wyroki TS w sprawie: Montecello Ltd i Kingscrest Associates Ltd, CE498/03, EU:C:2005:322, pkt 26; Erhard Eschig, C0199/08, pkt 54).”

Sąd wskazał także, że „w swoim orzecznictwie TS (jakkolwiek niedotyczącym stricte zdefiniowania ww. pojęcia) nie miał wątpliwości, że mamy do czynienia z pierwszym zasiedleniem w sytuacji, gdy mówimy o podmiocie, który wybudował budynek na własnym gruncie i wykorzystywał go dla celów własnej działalności (por. wyrok TS Gemeente s-Hertogenbosch, C092/13, EU:C:2014:2188).”

W konsekwencji Sąd przyjął, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Z uwagi na fakt, że definicja „pierwszego zasiedlenia” zawarta w polskiej ustawie VAT budziła i budzi wątpliwości dotyczące jej zgodności z prawem unijnym (w zakresie, w jakim w definicji jest mowa o oddaniu do użytkowania „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”) postanowieniem z dnia 23 lutego 2016 r., w sprawie sygn. akt I FSK 1573/14, Naczelny Sąd Administracyjny skierował do TSUE pytanie prejudycjalne, czy art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy VAT, w zakresie definicji pierwszego zasiedlenia zawartej w art. 2 pkt 14) ww. ustawy, jest zgodny z prawem unijnym.

Wyrok w tej sprawie jeszcze nie zapadł, ale w dniu 4 lipca 2017 r. rzecznik generalny TSUE wydał w tej sprawie opinię (sprawa C-308/16). Odnosząc się do uzależnienia pojęcia pierwszego zasiedlenia od wykonania czynności podlegających opodatkowaniu, rzecznik uznał, że nie każde „pierwsze zasiedlenie” musi być poprzedzone dostawą budynku (a więc przeniesieniem uprawnienia do rozporządzania nim na rzecz osoby trzeciej). Uznał on, że użytkowanie budynku (niezależnie od tego, czy jest on nowy, czy też przebudowany) przez jego właściciela nieprzerwanie przez co najmniej dwa lata jest zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż jest zwolniona z VAT, a co za tym idzie - przepisy unijne „stoją na przeszkodzie temu, by „pierwsze zasiedlenie” budynków, budowli lub ich części było w sposób konieczny związane z dokonaniem czynności podlegających opodatkowaniu VAT.”

Należy przyjąć, że aktualnie dominujące stanowisko zakłada, iż do „pierwszego zasiedlenia dochodzi po pierwsze poprzez sam fakt zajęcia przez podatnika nieruchomości do używania w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a po drugie niezależnie czy następuje to po wybudowaniu czy po dokonanym tzw. kwalifikowanym ulepszeniu nieruchomości, o ile wartość wydatków przekroczyła 30% wartości początkowej. Nie jest więc bezwzględnie wymagane, aby nieruchomość była oddana osobie trzeciej do używania „w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu”, np. w drodze umowy najmu, zarówno po jej wybudowaniu, jak i po kwalifikowanym ulepszeniu.

Takie stanowisko potwierdzone zostało w Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 kwietnia 2016 r., nr IPPP3/4512-873/15-3/S/RD, w stwierdza on, że: „Jak wskazał Wnioskodawca planowana sprzedaż nieruchomości będzie dokonywana po ich wybudowaniu bądź kwalifikowanym ulepszeniu tj. gdy wydatki na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości, przy czym co istotne planowana sprzedaż będzie dokonywana po upływie co najmniej dwóch lat prowadzenia w danej nieruchomości działalności gospodarczej licząc od wybudowania lub dokonania kwalifikowanego ulepszenia. Tym samym w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości (budynku, budowli lub ich części w tym wyodrębnionych lokali) wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej (w części zwolnionej w części opodatkowanej) doszło do pierwszego zasiedlenia.”

Analogiczne stanowisko wyrażone zostało w Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2016 r. nr IPPP3/4512-179/16-3/JŻ.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym oraz w świetle przywołanych wyżej poglądów, względem Budynku A do pierwszego zasiedlenia doszło w roku 2006, kiedy to budynek oddany został do użytku przez Wnioskodawcę po jego kwalifikowanym ulepszeniu.

W przypadku Budynku B oraz Budynku D do pierwszego zasiedlenia doszło w momencie zajęcia budynku przed jego nabyciem przez Wnioskodawcę, natomiast w przypadku Budynku C pierwsze zasiedlenie nastąpiło w momencie zajęcia Budynku do celów prowadzenia działalności gospodarczej po jego wybudowaniu przez Wnioskodawcę w roku 2003.

W odniesieniu do Budynku F i Budynku H do pierwszego zasiedlenia doszło w roku 2008 po dokonanym ulepszeniu, którego wartość wydatków przekroczyła 30% wartości początkowej Budynku.

Do pierwszego zasiedlenia Budynku G doszło w roku 2009, kiedy został on oddany do użytku po wybudowaniu i od tej pory był użytkowany przez Wnioskodawcę na potrzeby jego działalności gospodarczej.

Zatem dokonana dostawa tych obiektów nastąpiła w każdym przypadku po pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14) ustawy VAT czytanej przez pryzmat Dyrektywy 112. Od momentu pierwszego zasiedlenia (następującego po ich wybudowaniu lub kwalifikowanym ulepszeniu) do momentu sprzedaży wszystkich Budynków upłynął okres dłuższy niż 2 lata. W związku z tym dostawa Budynków w przedmiotowej sprawie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy VAT

Wobec zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10) Ustawy VAT do zaistniałej sprzedaży brak jest podstaw do analizy zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a) ww. ustawy, bowiem zwolnienie to ma zastosowanie w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10).

Jednocześnie Wnioskodawca i Nabywca, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i 11 Ustawy VAT mieli możliwość rezygnacji z niniejszego zwolnienia od podatku i wyboru opodatkowania Budynków, w stosunku do których pomiędzy pierwszym zasiedleniem a datą transakcji upłynął okres dłuższy niż 2 lata. W związku z rezygnacją ze zwolnienia, sprzedaż Budynków A, B, C, D, F, G i H podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT, tj. 23%, na mocy art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 Ustawy VAT.

Należy również wskazać, że na podstawie art. 29a ust. 8 Ustawy VAT, skoro dostawa Budynków korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10) Ustawy VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekty są posadowione. Natomiast, w przypadku gdy, dostawa Budynków była opodatkowana podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% (w przypadku wyboru opodatkowania dostawy budynków na podstawie art. 43 ust. 10 Ustawy VAT) oznacza to, że do dostawy gruntu, na którym są posadowione Budynki, zastosować należało analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie tych Budynków.

Tym samym, dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości zabudowanych Budynkami A, B, C, D, F, G i H zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10) Ustawy VAT podlegała zwolnieniu z opodatkowania, co pozwalało na zastosowanie instytucji rezygnacji ze zwolnienia przewidzianej w przepisie art. 43 ust. 10 Ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2017 r. poz. 1007 z późn. zm.) dla każdej nieruchomości prowadzi się odrębną księgę wieczystą, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Dotyczy to także nieruchomości lokalowych oraz nieruchomości, w których nieruchomości lokalowe zostały wyodrębnione.

Zatem każda działka gruntu wchodząca w skład nieruchomości stanowi samodzielnie wyodrębnioną całość, która może być przedmiotem odrębnej dostawy, opodatkowanej właściwą stawką podatkową.

Uwzględniając powyższe, objęta jedną transakcją może być cała nieruchomość, składająca się z kilku działek gruntów, lecz przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT będzie dostawa prawa własności każdej z działek odrębnie. Tak więc, w przedmiotowej sprawie należy każdą wyodrębnioną ewidencyjnie działkę rozpatrzyć jako osobny przedmiot dostawy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy, zgodnie z którym, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Tak więc, w świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunt, jak i budynek czy budowla spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki nie niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2), musi również zawierać:

• imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
  

• planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
  

• adres budynku, budowli lub ich części.
  
  

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Odnosząc powyższe uregulowania do niniejszej sprawy należy wskazać, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, jedynie w sytuacji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową - art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a) ustawy Prawo budowlane, obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie dla dostawy ww. nieruchomości zabudowanych Budynkami A, B, C, D, F, G i H zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy w odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawcę budynków, budowli położonych na poszczególnych działkach, miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca oparł swoje stanowisko na przepisach Dyrektywy 112 z uwzględnieniem wykładni pojęcia pierwszego zasiedlenia dokonanej w sprawie o sygnaturze I FSK 1573/14, w której Naczelny Sąd Administracyjny skierował do TSUE pytanie prejudycjalne (w wyniku czego zapadł wyrok TSUE C-308/16) zatem tut. Organ dokonał rozstrzygnięcia z uwzględnieniem zdefiniowania pierwszego zasiedlenia przyjętego przez Wnioskodawcę.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C 308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

TSUE wskazał, iż pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, jest zawarte w art. 12 dyrektywy VAT, ale nie jest ono w niej zdefiniowane.

Jak wynika przede wszystkim z prac przygotowawczych do szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. 1977, L 145, s. 1), które pozostają wymierne do celów interpretacji dyrektywy VAT, w ramach zwolnień przewidzianych w jej art. 135 ust. 1 lit. j), kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. W tychże pracach przygotowawczych stwierdzono, że kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji. Z powyższej analizy historycznej nie wynika jednak, że użytkowanie budynku przez jego właściciela ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Literalna wykładnia art. 12 i art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT, jak również analiza kontekstu i celów założonych w tej dyrektywie świadczą zatem o tym, że wspomniana dyrektywa nie przyznaje państwom członkowskim uprawnienia do wprowadzenia warunków w odniesieniu do przewidzianych tam zwolnień czy też ograniczenia ich. Wynika stąd, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Co się tyczy, zaś, możliwości określenia przez państwa członkowskie, zgodnie z art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT, zasad stosowania kryterium „pierwszego zasiedlenia”, o którym mowa w ust. 1 lit. a) tegoż artykułu, do przebudowy budynków, należy zauważyć, że nałożenie wymogu ilościowego, zgodnie z którym koszty takiej przebudowy muszą osiągnąć określoną procentową wielkość początkowej wartości odnośnego budynku, w niniejszym przypadku co najmniej 30% tej wartości, aby miało miejsce opodatkowanie VAT, stanowi wyraz skorzystania z tej możliwości.

Jak zauważył rzecznik generalny w pkt 69 opinii z dnia 4 lipca 2017 do sprawy C-308/16, należy w rezultacie sprecyzować treść pojęcia „przebudowy” zawartego w art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT z jakościowego punktu widzenia. W tym zakresie należy zauważyć, że dyrektywa VAT nie definiuje pojęcia „przebudowy”. Jakkolwiek termin ten nie jest jednoznaczny, co potwierdzają różne wersje językowe, w tym wersja angielska: „conversions”, wersja niemiecka: „Umbauten”, wersja rumuńska: „transformări”, oraz wersja polska: „przebudowa”, to jednak sugeruje on, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia.

Pojęcie „przebudowy” obejmuje zatem w szczególności przypadek, w którym zostały przeprowadzone pełne lub dostatecznie zaawansowane prace, po zakończeniu których odnośny budynek zostanie przeznaczony do innych celów.

W wyroku stwierdzono, iż wykładnia pojęcia „przebudowy” zawarta w pkt 52 wyroku TSUE w sprawie C-308/16, jest zgodna z celem dyrektywy VAT, w szczególności w zakresie opodatkowania czynności zmierzającej do zwiększenia wartości danego towaru. Jeżeli chodzi o nowe budynki, jak zauważył w istocie rzecznik generalny w pkt 71 i 72 opinii, ta wartość dodana wynika z prac budowlanych prowadzących do zasadniczej zmiany rzeczywistości materialnej z uwagi na przejście ze stanu niezabudowanej nieruchomości, czy nawet nieuzbrojonej działki, do budynku mieszkalnego. W odniesieniu do starych budynków rzeczona wartość dodana występuje, jeżeli doszło do zasadniczej przebudowy, tak że dany stary budynek może zostać przyrównany do nowego budynku.

TSUE stwierdził, że pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy VAT zostało transponowane do prawa polskiego w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT poprzez odniesienie się do pojęcia „ulepszenia”.

Zdaniem TSUE, wykładnia art. 12 i art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT, jak również analiza kontekstu i celów założonych w tej dyrektywie prowadzi do jednoznacznej konkluzji – dyrektywa nie przyznaje państwom członkowskim uprawnienia do wprowadzenia warunków w odniesieniu do przewidzianych tam zwolnień czy też ograniczenia ich.

Państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Określenie w ustawie o VAT, że koszty przebudowy muszą osiągnąć określoną procentową wielkość początkowej wartości odnośnego budynku, w niniejszym przypadku, co najmniej 30% tej wartości, aby miało miejsce opodatkowanie VAT, stanowi wyraz skorzystania z tej możliwości.

Podsumowując ww. orzeczenie z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 należy wskazać, iż TSUE uznał, że pierwsze zasiedlenie nie musi być związane z czynnością opodatkowaną, gdyż takie stanowisko nie znajduje oparcia w treści przepisów Dyrektywy 2006/112/WE. TSUE wyjaśnił w szczególności, że państwa członkowskie nie są w szczególności upoważnione do uzależnienia zwolnienia z VAT w zakresie dostaw budynków następujących po ich pierwszym zasiedleniu od warunku, który nie został przewidziany w dyrektywie VAT, a zgodnie z którym takie pierwsze zasiedlenie ma nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zgodnie z treścią ww. orzeczenia TSUE art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy VAT sprzeciwia się uregulowaniom krajowym, które uzależniają zwolnienie z podatku VAT w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zatem w ślad za TSUE należałoby zatem uznać, że użytkowanie budynku przez właściciela przez co najmniej dwa lata powinno być zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż powinna być zwolniona z VAT.

Mając zatem na uwadze ww. analizę pojęcia pierwszego zasiedlenia w kontekście orzeczenia z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16, należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie dostawa budynków A, B, C, D, F, G i H nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a od pierwszego zasiedlenia do momentu dostawy upłynie okres dłuższy niż dwa lata.

Jak bowiem wynika z opisu sprawy nieruchomość nr 1 składa się z jednej działki geodezyjnej, zabudowanej halą produkcyjno-biurową (dalej: „Budynek A”), trzema wiatami (dalej: „Budynek B”), dwoma halami produkcyjnymi (dalej: „Budynek C” i „Budynek D”) oraz halą ekspozycyjną (dalej: „Budynek E”),

1. Budynek A - Wnioskodawca nabył w roku 2006, a przy zakupie Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT. Budynek A Wnioskodawca od roku 2006 użytkował do własnej działalności gospodarczej. W roku 2006 Wnioskodawca ulepszył Budynek A, a wydatki poniesione na ulepszenie stanowiły kwotę wyższą niż 30% wartości początkowej. W latach 2008 i 2014 budynek ponownie był ulepszany, jednak wydatki nie przekroczyły 30% wartości początkowej. Od ulepszeń Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W roku 2009 Wnioskodawca wynajął Budynek A późniejszemu nabywcy transakcji.
2. Budynek B - Wnioskodawca nabył w roku 2006, a przy zakupie Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT. Budynek B Wnioskodawca od roku 2006 użytkował do własnej działalności gospodarczej. W latach 2009-2017 Budynek B był wynajmowany a z tytułu najmu Wnioskodawca odprowadzał należny podatek VAT. Budynek B nie był ulepszany.
3. Budynek C - wybudowany został przez Wnioskodawcę w roku 2003. Z tytułu zakupów dokonywanych w związku z budową Budynku C Wnioskodawcy przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego. Budynek C nie był ulepszany. Od 2003 roku Wnioskodawca rozpoczął użytkowanie budynku C we własnej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W roku 2009 Wnioskodawca wynajął Budynek C późniejszemu nabywcy w transakcji, której dotyczy zapytanie. Najem trwał do dnia 11 września 2017 r.
4. Budynek D - Wnioskodawca nabył w roku 2006, a przy zakupie Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT. Budynek D Wnioskodawca od roku 2006 użytkował do własnej działalności gospodarczej. Budynek D nie był ulepszany. W latach 2009-2017 Budynek B był wynajmowany a z tytułu najmu Wnioskodawca odprowadzał należny podatek VAT.
   
   

Nieruchomość 2 składa się z dwóch działek geodezyjnych o numerach 297/82 i 297/83. Budynek F znajduje się w całości na działce 297/83, budynek H znajduje się w całości na działce nr 297/82, zaś budynek G znajduje się w około 1/3 powierzchni na działce nr 297/83, zaś w około 2/3 części na działce nr 297/82.

1. Budynek F - nabyty zostały przez Wnioskodawcę w roku 2007. Transakcja ta zwolniona była z podatku VAT. Budynek F w roku 2007 i 2008 został przez Wnioskodawcę ulepszony, a wydatki poniesione na jego ulepszenie stanowiły za każdym razem kwotę wyższą niż 30% jego wartości początkowej. W kolejnych latach (2010 i 2011) budynek F ponownie był ulepszany, jednak łącznie wydatki nie przekroczyły 30% wartości początkowej. Od ulepszeń Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek F był używany we własnej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
2. Budynek G został wybudowany przez Wnioskodawcę roku 2009 pomiędzy Budynkiem F i Budynkiem H, który został oddany do użytku w roku 2009 i od tej pory był użytkowany przez Wnioskodawcę na potrzeby jego działalności gospodarczej. W związku z wybudowaniem budynku G Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Ulepszenie budynku G w roku 2010 i 2016 nie przekroczył 30% wartości początkowej Budynku. W roku 2009 Budynek G został oddany do użytkowania przez Wnioskodawcę we własnej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.
3. Budynek H - nabyty zostały przez Wnioskodawcę w roku 2007. Transakcja ta zwolniona była z podatku VAT, Budynek H w roku 2007 i 2008 został przez Wnioskodawcę ulepszony, a wydatki poniesione na jego ulepszenie stanowiły za każdym razem kwotę wyższą niż 30% jego wartości początkowej. W latach 2010 i 2016 Budynek H ponownie były ulepszany, jednak wydatki na ten cel nie przekroczyły 30% jego wartości początkowej. Budynek był użytkowany od 2007 roku na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy.
   
   

Nieruchomość 3 składa się z jednej działki geodezyjnej, na nieruchomości nr 3 znajdują się trwale z gruntem związane drogi dojazdowe oraz parkingi, które w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego traktowane są jako budowle. Ponadto na nieruchomości nr 3 posadowiona jest część budynku A. Zarówno część budynku A znajdująca się na nieruchomości nr 3, jak i parkingi oraz drogi dojazdowe wybudowane zostały przez Wnioskodawcę, któremu przysługiwało z tego tytułu obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Pierwsze zasiedlenie parkingu i dróg w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług miało miejsce w roku 2003 po ich pierwotnym wybudowaniu. Parking i drogi nie były po roku 2003 ulepszane.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, iż dostawa ww. budynków A, B, C, D, F, G i H oraz budowli (dróg i parkingów) korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy wskazać, że sprzedaż budynków i budowli objętych wnioskiem, nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż - jak wynika z opisu sprawy – budynki/budowle zostały już zasiedlone, a ich zajęcie (używanie) trwa dłużej niż 2 lata.

W oparciu o art. 29a ust. 8 ustawy, zbycie gruntu przyporządkowanego do przedmiotowych budynków/budowli, na którym są posadowione ww. budynki/budowle, również będzie korzystało ze zwolnienia od podatku. należy zauważyć, iż na nieruchomości 1 znajduje się Budynek E, który nie jest objęty zakresem pytania, tym samym tut. Organ nie zajął stanowiska co do kwestii opodatkowania gruntu przyporządkowanego do tego budynku.

Nadto należy wskazać, iż skoro Wnioskodawca i nabywca ww. budynków są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT, to w myśl art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy, Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie ww. dostawy budynków , budowli lub ich części pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż opisana w stanie faktycznym sprzedaż Budynków A, B, C, D, F, G i H wraz z prawem własności gruntów, na których są one posadowione, podlegała zwolnieniu przedmiotowemu w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, co w konsekwencji pozwalało na zastosowanie dla niniejszej dostawy instytucji rezygnacji ze zwolnienia przewidzianej w przepisie art. 43 ust. 10 ustawy VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Tym samym przedmiotowa interpretacja nie odnosi się do kwestii opodatkowania „Budynku E” wraz z częścią gruntu na niego przypadającą znajdującego się na nieruchomości 1.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Jednocześnie wskazać należy, że w związku z faktem, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania towarów i usług, zatem skoro z opisu sprawy wynika, iż parkingi stanowią budowle to w niniejszej interpretacji tę informację przyjęto jako element opisu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.