2016.04.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-179/16-3/JŻ
z 15 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETCJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 2 marca 2016 r. (data wpływu 7 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 5 grudnia 1990 r. Instytut (dalej jako „Instytut”), w oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami i wywłaszczeniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 46-4 ze zm.), nabył z mocy prawa prawo użytkowania wieczystego niżej wymienionych działek gruntu oraz nieodpłatnie nabył prawo własności posadowionych na tych działkach budynków. Powyższe zostało potwierdzone Decyzją Wojewody z dnia 6 grudnia 2002 r. Decyzja obejmowała:

działkę gruntu oznaczoną obecnie numerem ewidencyjnym 8/13 o obszarze 9.075 m², na której posadowiony jest będący własnością Instytut jednokondygnacyjny budynek niemieszkalny (garaż) oznaczony numerem B11 (w dalszej części nieruchomość nazwana jako „Budynek B11”);
działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym 8/17 o obszarze 4.115 m², na której posadowione są będące własnością Instytut trzy jednokondygnacyjne budynki niemieszkalne - biurowe oznaczone numerami:
1. B9 (w dalszej części nieruchomość nazwana jako „Budynek B9”);
2. B10 (w dalszej części nieruchomość nazwana jako „Budynek B10”);
3. B19 (w dalszej części nieruchomość nazwana jako „Budynek B19”).

Przed nabyciem prawa użytkowania wieczystego wraz z własnością posadowionych na gruncie budynków Instytut jako państwowa osoba prawna posiadał tę działkę w zarządzie i wykorzystywał ją na swoje cele statutowe (jednostka badawczo-rozwojowa). Przy nabyciu ww. nieruchomości - z uwagi na brak w tym okresie w systemie prawnym przepisów dotyczących podatku od towarów i usług - Instytut nie dokonywał odliczenia VAT.

Dla obszaru, na którym posadowione są ww. nieruchomości nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. W ewidencji gruntów nieruchomości gruntowe oznaczone są jako tereny przemysłowe.

Znajdujące się w Budynkach B9, B10 i B11 powierzchnie są od co najmniej dwóch lat przedmiotem zawartych umów najmu.

W Budynku B9 w latach 2005-2012 ponoszone były wydatki na ulepszenie, których wartość przekroczyła 30% jego wartości początkowej. Z tytułu nabywanych usług oraz towarów Instytut miał prawo do odliczenia podatku naliczonego. Od 1 stycznia 2014 r. powierzchnia Budynku B9 stanowi przedmiot zawartych umów najmu.

Z kolei wydatki poniesione na ulepszenie Budynków B10, B11 oraz B19 nie przekroczyły - odrębnie dla każdego z tych Budynków - wartości stanowiącej co najmniej 30% ich wartości początkowej. Znajdujące się w Budynkach B10 i B11 powierzchnie są od co najmniej dwóch lat przedmiotem zawartych umów najmu.

Instytut jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Instytut planuje dokonać sprzedaży ww. nieruchomości na rzecz S.A. (dalej jako „Nabywca”) - łącznie jako „Wnioskodawcy”. Planowana przez Instytut dostawa prawa użytkowania wieczystego działek wraz z własnością Budynków B9, B10, B11 oraz B19 nie będzie stanowić sprzedaży przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części a będzie stanowić sprzedaż majątku Instytut.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonana przez Instytut sprzedaż nieruchomości objętych prawem użytkowania wieczystego zabudowanych Budynkami B9, B10, B11 oraz B19 podlega - zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT - zwolnieniu przedmiotowemu w podatku od towarów i usług, co pozwalałoby na podjęcie przez Wnioskodawców dobrowolnej decyzji o opodatkowaniu VAT, czy też dla tej dostawy należy zastosować zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawców, opisana w stanie faktycznym sprzedaż Budynków B9, B10, B11 oraz B19 wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntów, na których są one posadowione, podlega zwolnieniu przedmiotowemu w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT, co pozwala na podjęcie przez Wnioskodawców dobrowolnej decyzji o opodatkowaniu VAT w oparciu o warunki przewidziane w art. 43 ust. 10 i ust. 11 Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Przez towary należy rozumieć rzeczy - a więc również budynki, budowle i grunty oraz ich części - a także wszelkie postacie energii. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 Ustawy VAT ustawodawca uznał za dostawę towarów także oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie prawa do użytkowania wieczystego. Tym samym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu opodatkowane jest na takich samych zasadach jak dostawa gruntu.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT).

Dlatego też, co do zasady, grunt/prawo wieczystego użytkowania gruntu będące przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowie na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu/prawa użytkowania wieczystego gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Należy przy tym przyjąć, że w przypadku dostawy nieruchomości zabudowanych kilkoma budynkami/ budowlami, każdy z budynków lub budowli znajdujących się na gruncie powinien być objęty odrębną analizą dla celów ustalenia stawki VAT. Stanowi on bowiem odrębny towar w rozumieniu Ustawy VAT.

Przyjęcie regulacji art. 29a ust. 8 Ustawy VAT (niewyodrębnianie wartości gruntu w podstawie opodatkowania) powoduje, iż z podatkowego punktu widzenia grunt/prawo użytkowania wieczystego gruntu dzieli los sprzedawanego budynku lub budowli. Konsekwentnie, o stawce podatku VA T decyduje status samego budynku (budowli).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jednocześnie, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy VAT zwolnieniu przedmiotowemu podlega również dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w wyżej przywołanym art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W praktyce, pierwsze zasiedlenie danej nieruchomości może było - dla celów VAT - dokonane kilkukrotnie. Każda nieruchomość może być bowiem „ulepszana” wielokrotnie a każdy przypadek kiedy poniesione nakłady przekraczają 30% wartości początkowej danej nieruchomości należy rozpatrywać odrębnie pod kątem pierwszego zasiedlenia.

Aby mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania osobie trzeciej (nabywcy lub użytkownikowi) w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Samo wybudowanie obiektu oraz oddanie go do użytkowania na potrzeby własne właściciela (wprowadzenie przez podatnika do ewidencji środków trwałych) nie oznacza, że został on zasiedlony. W takim bowiem przypadku oddanie do użytkowania nie następuje w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany (ulepszony) obiekt zostanie sprzedany lub oddany w najem. Zarówno sprzedaż, jak i najem, są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Przechodząc do oceny przedstawienia własnego stanowiska w przedmiotowej sprawie, na wstępie należy zauważyć, że w przypadku dostawy nieruchomości zabudowanych kilkoma budynkami/budowlami, każdy z budynków lub budowli znajdujących się na gruncie powinien być objęty odrębną analizą dla celów ustalenia stawki VAT. Stanowi on bowiem odrębny towar w rozumieniu Ustawy VAT.

W ocenie Wnioskodawców, w przedmiotowym stanie faktycznym, do pierwszego zasiedlenia Budynków B9, B10, B11 oraz B19 doszło w dniu 5 grudnia 1990 r. w tym bowiem dniu na rzecz Instytut przeniesione zostało prawo do rozporządzania tymi nieruchomościami jak właściciel (dostawa towarów). Nie ma przy tym znaczenia - w ocenie Wnioskodawców - iż przeniesienie własności budynków miało charakter nieodpłatny.

Powyższe stanowisko znajduje oparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych. M.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu rozstrzygając w stanie faktycznym odpowiadającym niniejszemu wnioskowi orzekł w wyroku z dnia 4 października 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 1372/13, że - w oparciu o przepisy art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1) - przewidziany tam charakter stosowanych wyłączeń ze zwolnienia dostawy budynków należy stosować przy wykładni art. 2 pkt 14 Ustawy VAT w zakresie odwołania się do „czynności podlegających opodatkowaniu”, a więc jako do zdarzeń będących jedynie elementami stanu faktycznego, bez względu na okres w jakim czynności te zostały dokonane. Chodzi tu zatem tylko o to, aby oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy (lub użytkownikowi) nastąpiło w wyniku czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 Ustawy VAT. Nieistotne jest, czy tak określona czynność miała miejsce pod rządami obowiązywania Ustawy VAT, ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, czy jeszcze wcześniej. WSA uznał więc, że do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 Ustawy VAT może dojść także przed dniem 5 lipca 1993 r., to jest przed wejściem w życie przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Powyższe zostało potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 213/14.

W konsekwencji, z uwagi na fakt, iż w przypadku Budynków B10, B11 oraz B19 upłynął już dwuletni okres od pierwszego zasiedlenia a dodatkowo w budynkach tych nie ponoszono wydatków na ich ulepszenie o wartości przekraczającej 30% ich wartości początkowej, dostawa Budynków B10, B11 oraz B19 korzystać będzie ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT.

Z kolei w Budynku B9 ponoszone były w latach 2005-2012 wydatki na ulepszenie, których wartość przekroczyła 30% jego wartości początkowej. Z tytułu nabywanych usług oraz towarów Instytut miał prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jednocześnie powierzchnia Budynku B9 została po tym ulepszeniu oddana z dniem 1 stycznia 2014 r. w najem. W tym też dniu doszło więc do „ponownego” pierwszego zasiedlenia Budynku B9. Z uwagi jednak na fakt, że obecnie w przypadku Budynku B9 upłynęły już dwa lata od tego kolejnego pierwszego zasiedlenia, również w tym zakresie dostawa tej nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawcy będą mieli prawo do wyboru dobrowolnego opodatkowania VAT z tytułu dostaw Budynku B9, B10, B11 oraz B19 w trybie przewidzianym w art. 43 ust. 10 Ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…), w tym również:

(pkt 6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

(pkt 7) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów”.

Jednakże, w myśl ust. 7a cytowanego artykułu warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany czynny podatnik VAT, w dniu 5 grudnia 1990 r. nabył prawo użytkowania wieczystego działek gruntu oraz nieodpłatnie nabył prawo własności posadowionych na tych działkach budynków. Powyższe zostało potwierdzone Decyzją Wojewody z dnia 6 grudnia 2002 r. Decyzja obejmowała:

działkę gruntu oznaczoną obecnie numerem ewidencyjnym 8/13 o obszarze 9.075 m², na której posadowiony jest będący własnością Instytut jednokondygnacyjny budynek niemieszkalny (garaż) oznaczony numerem B11;
działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym 8/17 o obszarze 4.115 m², na której posadowione są będące własnością Instytut trzy jednokondygnacyjne budynki niemieszkalne - biurowe oznaczone numerami: B9, B10, B19.

Znajdujące się w Budynkach B9, B10 i B11 powierzchnie są od co najmniej dwóch lat przedmiotem zawartych umów najmu.

W Budynku B9 w latach 2005-2012 ponoszone były wydatki na ulepszenie, których wartość przekroczyła 30% jego wartości początkowej. Od 1 stycznia 2014 r. powierzchnia Budynku B9 stanowi przedmiot zawartych umów najmu.

Instytut planuje dokonać sprzedaży ww. nieruchomości na rzecz S.A. Planowana przez Instytut dostawa prawa użytkowania wieczystego działek wraz z własnością Budynków B9, B10, B11 oraz B19 nie będzie stanowić sprzedaży przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części a będzie stanowić sprzedaż majątku Instytut.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży ww. nieruchomości.

W celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem Budynków nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Wobec przywołanych wyżej przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że planowana sprzedaż nieruchomości opisanej we wniosku będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Z wniosku wynika, że w odniesieniu do Budynków znajdujących się na przedmiotowej nieruchomości doszło do ich pierwszego zasiedlenia, bowiem doszło do korzystania z tych Budynków w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wskazano w treści wniosku Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego działek gruntu oraz własności posadowionych na tych działkach budynków w dniu 5 grudnia 1990 r. Przed nabyciem prawa Instytut jako państwowa osoba prawna posiadał tę działkę w zarządzie i wykorzystywał ją na swoje cele statutowe (jednostka badawczo-rozwojowa). Znajdujące się w Budynkach B9, B10 i B11 powierzchnie są od co najmniej dwóch lat przedmiotem zawartych umów najmu. W Budynku B9 w latach 2005-2012 ponoszone były wydatki na ulepszenie, których wartość przekroczyła 30% jego wartości początkowej, ale od 1 stycznia 2014 r. powierzchnia Budynku B9 stanowi przedmiot zawartych umów najmu. Z kolei wydatki poniesione na ulepszenie Budynków B10, B11 oraz B19 nie przekroczyły - odrębnie dla każdego z tych Budynków - wartości stanowiącej co najmniej 30% ich wartości początkowej. Oznacza to, że w przypadku Budynków B10, B11 i B19, do pierwszego zasiedlenia doszło w momencie zajęcia budynku (używania w prowadzonej działalności gospodarczej) przed jego nabyciem przez Wnioskodawcę, natomiast w przypadku Budynku B9 pierwsze zasiedlenie nastąpiło w momencie zajęcia Budynku (używania) po dokonanym ulepszeniu, którego wartość wydatków przekroczyła 30% wartości początkowej Budynku. Zatem, planowana dostawa tych obiektów nastąpi po pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy oraz od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu planowanej sprzedaży Budynków upłynie okres dłuższy niż 2 lata. W związku z tym, dostawa Budynków znajdujących się na nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy do planowanej sprzedaży brak jest podstaw do analizy zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, bowiem zwolnienie to ma zastosowanie w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Przy czym, zauważyć należy, że Zainteresowani przy spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy będą mieli możliwość rezygnacji z niniejszego zwolnienia od podatku i wyboru opodatkowania Budynków, w stosunku do których pomiędzy pierwszym zasiedleniem a datą transakcji upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Rezygnując ze zwolnienia, zamierzona przez Wnioskodawcę sprzedaż Budynków B9, B10, B11 i B19, będzie podlegać opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT, tj. 23%, na mocy art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Należy również wskazać, że na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy, skoro dostawa Budynków korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Natomiast, w przypadku gdy, dostawa Budynków będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% (w przypadku wyboru opodatkowania dostawy budynków na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy) oznacza to, że do dostawy gruntu, na którym są posadowione Budynki, stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie tych Budynków.

Tym samym, dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości objętych prawem użytkowania wieczystego zabudowanych Budynkami B9, B10, B11 oraz B19 zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy podlega zwolnieniu z opodatkowania, co pozwala na podjęcie przez Wnioskodawców dobrowolnej decyzji o opodatkowaniu przedmiotowej dostawy.

Zatem, mając na uwadze, że Wnioskodawca wywiódł prawidłowy skutek prawny co do opodatkowania przedmiotu transakcji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie oraz Zainteresowanemu niebędącemu Stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin