Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.117.2018.2.BG
z 19 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 15 lutego 2018 r. (data wpływu 22 lutego 2018 r.) uzupełnionym 12 kwietnia 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego dysponującego certyfikatem rezydencji wystawionym w formie papierowej przez uprawniony organ a otrzymanym od kontrahenta w formie skanu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2018 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego dysponującego certyfikatem rezydencji wystawionym w formie papierowej przez uprawniony organ a otrzymanym od kontrahenta w formie skanu. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 29 marca 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.71.2018.1.BG, 0111-KDIB1-2.4010.117.2018.1.BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 12 kwietnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (dalej: „Wnioskodawca”) jest rezydentem podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z tym podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży piwowarskiej. W ramach tej działalności Wnioskodawca wypłaca na rzecz podmiotów zagranicznych m.in. wynagrodzenie z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.; dalej: „updop”) - np. za zakup usług. Wnioskodawca wypłacając należności, o których mowa w ww. przepisie jest zobowiązany, co do zasady, do poboru podatku „u źródła”. Jednakże na gruncie regulacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wnioskodawca może zaniechać pobierania podatku lub pobierać podatek w niższej wysokości - pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta.

Ponadto Wnioskodawca może wypłacać na rzecz podmiotów zagranicznych dywidendy podlegające, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 22 ust. 1 updop. W zakresie dywidend, przepisy updop dają możliwość zwolnienia z opodatkowania po spełnieniu warunków określonych w art. 22 ust. 4-4d updop lub też pobrania podatku „u źródła” według niższej stawki przewidzianej w odpowiedniej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania. Warunkiem koniecznym skorzystania z tych możliwości jest m.in. posiadanie przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta.

W związku z powyższym, Wnioskodawca pozyskuje i będzie pozyskiwać certyfikaty rezydencji swoich kontrahentów. W praktyce występują sytuacje, w których certyfikaty rezydencji przesyłane są Wnioskodawcy w formie elektronicznej - w pdf lub w innym formacie elektronicznym.

W odpowiedzi na wezwanie Organu z 29 marca 2018 r. Spółka w uzupełnieniu z 4 kwietnia 2018 r. wskazała, że certyfikat rezydencji został/zostanie sporządzony przez uprawniony organ danego państwa w formie papierowej natomiast Wnioskodawca otrzymał/otrzyma od swojego kontrahenta skan papierowej wersji certyfikatu rezydencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (przeformułowane w uzupełnieniu do wniosku):

1. Czy certyfikaty rezydencji podatkowej zagranicznych kontrahentów, dostarczone przez nich w formie skanów dokumentów papierowych są dokumentami, o których mowa w art. 4a pkt 12 updop oraz w art. 26 ust. 1 updop i uprawniają Spółkę jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z wypłatą należności wymienionych w art. 21 ust. 1 updop do zastosowania przepisów odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj. pobrania zryczałtowanego podatku według niższej stawki lub nie pobrania tego podatku?
   
2. Czy certyfikaty rezydencji podatkowej zagranicznych kontrahentów, dostarczone przez nich w formie skanów dokumentów papierowych są dokumentami, o których mowa w art. 4a pkt 12 updop, art. 26 ust. 1 oraz art. 26 ust. lc pkt 1 updop i uprawniają Spółkę jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z wypłatą dywidend do zastosowania przepisów odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (tj. pobrania zryczałtowanego podatku według niższej stawki albo nie pobrania tego podatku), lub zwolnienia z opodatkowania, po spełnieniu pozostałych warunków, na podstawie art. 22 ust. 4 updop?
   
   
   
   

1. Zdaniem Wnioskodawcy, certyfikaty rezydencji podatkowej zagranicznych kontrahentów, dostarczone przez nich w formie skanów dokumentów papierowych są dokumentami, o których mowa w art. 4a pkt 12 oraz w art. 26 ust. 1 updop i uprawniają Spółkę jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z wypłatą należności wymienionych w art. 21 ust. 1 updop do zastosowania przepisów odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj. pobrania zryczałtowanego podatku według niższej stawki lub nie pobrania tego podatku.

2. Ponadto w opinii Wnioskodawcy certyfikaty rezydencji podatkowej zagranicznych kontrahentów, dostarczone przez nich w formie skanów dokumentów papierowych są dokumentami, o których mowa w art. 4a pkt 12, art. 26 ust. 1 oraz art. 26 ust. lc pkt 1 updop i uprawniają Spółkę jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z wypłatą dywidend do zastosowania przepisów odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, (tj. pobrania zryczałtowanego podatku według niższej stawki albo nie pobrania tego podatku), lub zwolnienia z opodatkowania, po spełnieniu pozostałych warunków, na podstawie art. 22 ust. 4 updop.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
-ustala się w wysokości 20% przychodów;

3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
-ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 updop podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Na podstawie art. 26 ust. 1 updop osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-le.

Z powyżej przytoczonych regulacji wynika wniosek, że wypłata na rzecz podmiotu będącego w Polsce nierezydentem wynagrodzenia z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 updop skutkuje, co do zasady, obowiązkiem pobrania przez wypłacającego podatku u źródła według określonej stawki.

Jednakże w art. 21 ust. 2 updop ustawodawca wskazuje, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Art. 22a updop stanowi, że przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Art. 26 ust. 1 updop w ostatnim zdaniu warunkuje, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Powyższe oznacza, że płatnik podatku u źródła może zastosować obniżoną stawkę wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobierać podatku w ogóle (jeśli zapisy umowy tak przewidują) pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta.

W zakresie dywidend, updop stanowi w art. 22 ust. 4, że zwalnia się od podatku dochodowego przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, f oraz j, z wyjątkiem dochodów uzyskiwanych przez komplementariusza z tytułu udziału w zyskach spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;
3. spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;
4. spółka, o której mowa w pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania.
   
   

Powyższe zwolnienie stosuje się po spełnieniu dodatkowych warunków określonych w art. 22 ust. 4a-4d updop.

W art. 26 ust. 1c pkt 1 updop ustawodawca wskazuje, że dokonując wypłat należności m.in. z tytułu dywidendy, zwolnienie od podatku dochodowego wynikające z art. 22 ust. 4 updop stosuje się wyłącznie pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby dla celów podatkowych podmiotu otrzymującego dywidendę certyfikatem rezydencji.

Certyfikat rezydencji został zdefiniowany w art. 4a pkt 12 updop jako zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że ani w definicji certyfikatu rezydencji zawartej w art. 4a pkt 12 updop, ani w innych przepisach ustaw podatkowych ustawodawca nie określił formy, w jakiej certyfikat rezydencji powinien być wydany, czy też dostarczony. Przepisy updop wymagają jedynie, aby certyfikat rezydencji był wydany przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby kontrahenta.

Jest to zrozumiałe biorąc pod uwagę fakt, że polskie przepisy nie mogą narzucać administracjom podatkowym innych państw formy w jakiej wydają certyfikaty rezydencji. Administracje podatkowe są w tym zakresie związane wyłącznie przepisami prawa obowiązującymi w ich państwach.

Zgodnie z art. 194 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. W niektórych krajach administracje podatkowe są uprawnione do wydawania certyfikatów rezydencji również w formie elektronicznej (pdf lub innej formie elektronicznej).

W opinii Wnioskodawcy, nie ma podstaw, aby polskie organy podatkowe odmawiały uznania za certyfikat rezydencji w rozumieniu art. 4a pkt 12, art. 26 ust. 1 oraz art. 26 ust. lc pkt 1 updop certyfikatu rezydencji dostarczonego w formie skanu. Skan dokumentu jest tylko formą w jakiej certyfikat rezydencji jest przesłany przez kontrahenta do Wnioskodawcy. Skan przedstawia dokument wystawiony przez administrację podatkową państwa kontrahenta i zawiera wszystkie niezbędne informacje.

W zakresie skanu certyfikatu rezydencji podatkowej należy wskazać, że jest to forma dostarczenia przez kontrahenta certyfikatu z wykorzystaniem dostępnych narzędzi informatycznych, które pozwalają skrócić czas i zmniejszyć koszty wysyłki certyfikatu. Forma wysyłki w postaci skanu nie wpływa natomiast na samą treść certyfikatu i podmiot wystawiający certyfikat rezydencji.

Niniejsze stanowisko znajduje również potwierdzenie w najnowszych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo:

interpretacja indywidualna z 13 listopada 2017 r., nr. 0111-KDIB1-3.4010.371.2017.l.JKT

„Zgodnie z art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Dokumentem urzędowym będzie zatem taki certyfikat rezydencji, który został sporządzony w formie przewidzianej przepisami prawa danego państwa przez powołany do tego organ. Jeżeli zatem zgodnie z prawem danego państwa, istnieje możliwość uzyskania zaświadczenia o miejscu siedziby dla celów podatkowych zarówno w formie papierowej, jak i w formie elektronicznej, obie formy są wydawane przez właściwy organ podatkowy danego państwa i mają status równorzędny w świetle prawa tego państwa, to płatnik będzie upoważniony do uznania takiego certyfikatu rezydencji w którejkolwiek z tych form. Taki certyfikat rezydencji w formie elektronicznej będzie zatem podstawą dla płatnika do zastosowania postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania”.

Podobnie w interpretacji indywidualnej z 26 października 2017 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.237.2017.2.JF oraz interpretacji indywidualnej z 26 czerwca 2017 r., Znak: DPP7.8221.33.2017.GFQV (interpretacja zmieniająca do interpretacji z 25 sierpnia 2016 r. Znak: ILPB3/4510-1-281/16-4/ŁM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „updop”), osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 4a pkt 12 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji, oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Jak wynika z powołanych przepisów updop, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych jest miejsce siedziby. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Certyfikat może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Jednocześnie, certyfikat rezydencji stanowi dokument, w oparciu o który możliwe jest ustalenie, czy od należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 updop, dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany przez płatnika podatek, a jeśli tak, jaka stawka podatku (tj. wynikająca z przepisów updop, czy postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) powinna zostać zastosowana.

Wskazać w tym miejscu należy, że to na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia, że prawidłowo zrealizował ciążące na nim obowiązki. Zgodnie bowiem z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Zauważyć należy również, że nie ma ujednoliconej formy certyfikatów rezydencji. Nie rozstrzyga o tym także definicja certyfikatu rezydencji określona w art. 4a pkt 12 updop. Każde państwo stosuje własny wzór takiego zaświadczenia i ma własne wymogi formalne związane z jego wydaniem. Z punktu widzenia właściwej kwalifikacji dokumentu przedłożonego przez podatnika płatnikowi, który ma stanowić podstawę uwzględnienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, istotne będą zatem pewne istotne składniki tego dokumentu. Uwzględniając treść powołanego art. 4a pkt 12 updop oraz wynikające z art. 26 updop uwarunkowania, certyfikat rezydencji to dokument:

• wystawiony przez właściwe dla podatnika organy administracji podatkowej,
• wskazujący dane identyfikujące podatnika, w tym jego nazwę i siedzibę, datę wystawienia oraz ewentualnie okres ważności dokumentu,
• zawierający stwierdzenie, że podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w państwie jego siedziby.
  
  

Przede wszystkim należy podkreślić, że zgodnie z cyt. powyżej art. 26 ust. 1 updop, dla zastosowania korzystniejszych dla podatnika stawek wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie jest wystarczający sam fakt posiadania przez niego rezydencji podatkowej w kraju, z którym Polskę łączy taka umowa, ale dodatkowo musi to zostać potwierdzone wydaniem specjalnego dokumentu, jakim jest certyfikat rezydencji. Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód.

Wnioskodawca, na którym spoczywa obowiązek potrącenia podatku od dochodu osiąganego przez nierezydenta w prawidłowej wysokości, powinien żądać od podatnika co do zasady dokumentu (tj. certyfikatu rezydencji) oryginalnego.

W tym miejscu należy wskazać na regulację art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którą jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

W myśl art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Stosownie do art. 194a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, zamiast oryginału dokumentu strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym. Zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym ma charakter dokumentu urzędowego (§ 3 tejże regulacji).

W przypadku notariuszy do urzędowego poświadczania przedstawionych odpisów dokumentów urzędowych podstawę prawną stanowi art. 96 pkt 2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2291 z późn. zm.). Natomiast w przypadku pełnomocnika strony będącego adwokatem – art. 4 ust. 1b ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o adwokaturze (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2368, z późn. zm.), będącego radcą prawnym – art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1870, z późn. zm.) bądź doradcą podatkowym – art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 377 z poźn. zm.).

Certyfikat rezydencji to „zaświadczenie (…) wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika”, czyli dokument urzędowy, którego nie może zastąpić kopia (skan) nie mająca takiego charakteru, tzn. nie mająca waloru dokumentu urzędowego. Wnioskodawca przedstawiając opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wskazał m.in., że dysponuje/będzie dysponował certyfikatem rezydencji który został wystawiony w formie papierowej przez uprawniony organ ale został wysłany w formie skanu do Wnioskodawcy.

Odnosząc powyższe do przepisów prawa podatkowego mających zastosowanie w niniejszej sprawie, stwierdzić należy, że wskazane przez Spółkę skany certyfikatów rezydencji nie stanowią dokumentów urzędowych.

Zatem, tylko oryginał certyfikatu rezydencji bądź jego kopia posiadająca walor dokumentu urzędowego (tj. odpis certyfikatu rezydencji, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza w Polsce albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym) mogą być traktowane jako uprawniające Spółkę do zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową.

Podsumowując, należy stwierdzić, że skan oryginału dokumentu wystawionego w formie papierowej, nie stanowi certyfikatu rezydencji, o którym mowa w art. 4a pkt 12 updop w związku z art. 26 ust. 1 updop. W konsekwencji skan certyfikatu nie może być traktowany jako uprawniający Spółkę do zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, że certyfikaty rezydencji wystawione w formie papierowej przez uprawniony organ a przesłane do Wnioskodawcy w formie skanu dającą prawo Wnioskodawcy, jako płatnikowi, do zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobrania (niezapłacenia) podatku zgodnie z taką umową, należy uznać za nieprawidłowe.

Powyższe potwierdza przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 1363/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 30 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 104/16 oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 6 sierpnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 2839/11.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wskazać, że nie mają one zastosowania na gruncie niniejszej sprawy, gdyż dotyczą certyfikatu rezydencji w formie elektronicznej.

Nadmienia się, że w zakresie obowiązków płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego dysponującego certyfikatem rezydencji wystawionym w formie elektronicznej zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.