Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.372.2017.2.JS
z 16 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2017 r. (data wpływu 21 grudnia 2017 r.) uzupełniony pismem z dnia 16 stycznia 2018 r. ( data nadania 22 stycznia 2018 r., data wpływu 26 stycznia 2018 r.) na wezwanie nr 0114-KDIP2-1.4010.372.2017.1.JS z dnia 10 stycznia 2018 r. (data nadania 10 stycznia 2018 r., data odbioru 15 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy sposób rozliczenia prac na zasadzie koszt plus marża, uprawnia do zastosowania ulgi badawczo-rozwojowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy sposób rozliczenia prac na zasadzie koszt plus marża, uprawnia do zastosowania ulgi badawczo-rozwojowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

S. Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest częścią międzynarodowej grupy S. AB („Grupa”), w ramach której pełni rolę centrum badawczo-rozwojowego zajmującego się tworzeniem i rozwojem oprogramowania mającego na celu optymalizację procesów posprzedażowych klientów Grupy, w tym optymalizację procesów związanych z zarządzaniem zapasami i zamówieniami przedsiębiorstw. Grupa oferuje wysokiej jakości rozwiązania informatyczne dostosowane do wymagań swoich klientów a Spółka pełni kluczową rolę w projektowaniu, opracowywaniu i rozwijaniu funkcjonalności wspomnianego oprogramowania.

W ramach prowadzonej działalności Spółka realizuje działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o PDOP. Działalność badawczo-rozwojowa wykonywana przez Spółkę ma charakter świadczenia usług i jest prowadzona na zlecenie Grupy na podstawie zawartej umowy („Usługi B+R”). Biorąc pod uwagę udział Usług B+R świadczonych przez Spółkę na rzecz Grupy w ogóle usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Grupy, w praktyce Spółka pełni funkcję centrum badawczo-rozwojowego w Grupie.

Wynagrodzenie otrzymywane przez Spółkę od Grupy z tytułu świadczonych Usług B+R jest ustalane jako suma bazy kosztowej i rynkowego narzutu zysku (tzw. metoda koszt plus marża). Bazę kosztową Spółki stanowią całkowite koszty operacyjne poniesione w danym okresie rozliczeniowym przez Spółkę.

Część kosztów operacyjnych ponoszonych przez Spółkę w związku ze świadczeniem Usług B+R na rzecz Grupy stanowi koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 18d ust. 2 oraz ust. 3 ustawy o PDOP (dalej: „Koszty kwalifikowane”). Tym samym, m.in. na bazie wszystkich ponoszonych Kosztów kwalifikowanych Spółka otrzymuje z Grupy wynagrodzenie powiększone o rynkowy narzut zysku.

W związku z powyższym, w odniesieniu do ponoszonych Kosztów kwalifikowanych Spółka zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o PDOP (dalej: „Ulga B+R”). W celu skorzystania z Ulgi B+R Spółka wyodrębni w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Spółka zaznacza, że nie prowadzi działalności w rozumieniu art. 18d ust. 6 ustawy o PDOP oraz, że prowadzone Prace B+R nie stanowią i nie będą stanowić badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o PDOP. Ponadto, Spółka nie zamierza skorzystać z odliczenia z tytułu Ulgi B+R, w odniesieniu do kosztów Usług B+R, o których mowa w art. 18d ust. 5 ustawy o PDOP. Spółka zamierza dokonać odliczenia z tytułu Ulgi B+R zgodnie z art. 18d ust. 7-9 ustawy o PDOP.

Pismem z dnia 16 stycznia 2018 r.,(data wpływu 26 stycznia 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe wskazując, że Spółka uzyskuje zarówno przychody z zysków kapitałowych, jak i przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych.

W odniesieniu do odliczeń z tytułu ulgi badawczo-rozwojowej dokonywanych na podstawie przepisów w brzmieniu obowiązującym na dzień 1 stycznia 2018 r. Spółka zamierza dokonywać tych odliczeń, tak iż kwota odliczenia w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

W przypadku dokonania odliczenia z tytułu ulgi badawczo-rozwojowej na podstawie przepisów w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. Spółka zamierza odliczyć w ramach ulgi badawczo-rozwojowej wyłącznie te koszty kwalifikowane, które nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Wnioskodawca będzie uznawał za koszty kwalifikowane w ramach ulgi badawczo-rozwojowej wyłącznie wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów.

Spółka potwierdza, że ponoszone wydatki planuje odpisać od podstawy opodatkowania na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zeznaniach za poszczególne lata podatkowe, w których te wydatki poniesiono.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do dokonania odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o PDOP, w przypadku uzyskiwania wynagrodzenia z tytułu świadczenia Usług B+R, kalkulowanego na podstawie tzw. metody koszt plus marża?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do dokonania odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o PDOP, w przypadku uzyskiwania wynagrodzenia z tytułu świadczenia Usług B+R, kalkulowanego na podstawie tzw. metody koszt plus marża.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o PDOP, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe w rozumieniu art. 4a pkt 27 ustawy o PDOP oznaczają:

1. badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
3. badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.
   
   

Natomiast w myśl art. 4a pkt 28 ustawy o PDOP prace rozwojowe należy rozumieć jako nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.
   
   

Zgodnie z art. 18d. ust. 1 ustawy o PDOP, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o PDOP, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową.

Z kolei zgodnie z art. 18d ust. 5 ustawy o PDOP, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.

W świetle wyżej przywołanych przepisów podatnicy są uprawnieni do odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o PDOP kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 18d ust. 2 oraz ust. 3 ustawy o PDOP pod warunkiem, że koszty te zostały poniesione na działalność badawczo-rozwojową oraz zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 18d ust. 4-9 ustawy o PDOP.

Należy zauważyć, że zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego świadczone przez Spółkę Usługi B+R stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o PDOP. Z kolei Koszty kwalifikowane ponoszone przez Spółkę w związku ze świadczeniem Usług B+R stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 18d ust. 2 oraz ust. 3 ustawy o PDOP. Ponadto Spółka wskazała, że dokona odliczenia zgodnie z art. 18d ust. 4 oraz 6-9 ustawy o PDOP.

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka dokona odliczenia z tytułu Ulgi B+R Kosztów kwalifikowanych ponoszonych z tytułu świadczenia Usług B+R również zgodnie z art. 18d ust. 5 ustawy o PDOP.

Zdaniem Spółki, w stosowanym przez Spółkę modelu kalkulacji wynagrodzenia z tytułu świadczenia Usług B+R, nie dochodzi bowiem do zwrotu poniesionych przez Spółkę kosztów, a jedynie do zapłaty na rzecz Spółki wynagrodzenia za świadczenie Usług B+R.

Stosowana przez Wnioskodawcę metoda kalkulacji wynagrodzenia jest jedną z metod obliczania wynagrodzenia przez podmioty gospodarcze w zawieranych między sobą transakcjach. Celem działalności takich podmiotów jest bowiem generowanie dochodu, który powstaje poprzez pomniejszenie uzyskiwanego przychodu o koszty jego uzyskania.

Należy przy tym zauważyć, że w przedstawionych okolicznościach nie dochodzi w szczególności do tzw. „refakturowania” ponoszonych przez Spółkę kosztów Usług B+R, ponieważ Spółka uzyskuje zysk z tytułu świadczenia Usług B+R, a koszty świadczenia Usług B+R Spółka ponosi ze środków własnych. W konsekwencji, Spółka nie otrzymuje od Grupy „zwrotu w jakiejkolwiek formie”, o którym mowa w art. 18d ust. 5 ustawy o PDOP.

Spółka pragnie zauważyć, że art. 18d ust. 5 ustawy o PDOP ma na celu w szczególności wyłączenie możliwości odliczenia z tytułu Ulgi B+R kosztów, które zostały pokryte przez uzyskaną dotację. Zostało to wskazane m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 8 listopada 2016 r. (sygn. 1462-IPPB5.4510.975.2016.1.MR): ,,Jednocześnie w art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, Ustawodawca dokonał zastrzeżenia, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie. W rezultacie, kosztami kwalifikowanymi będą mogły być wyłącznie koszty uzyskania przychodów które nie zostały pokryte ze środków innych niż środki własne podatnika, w szczególności dotacji, subwencji, wynagrodzeń etc. Tym samym, kosztami kwalifikowanymi będą mogły być wyłącznie te koszty uzyskania przychodów, które zostały pokryte z majątku Spółki”.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie odmiennej interpretacji prowadziłoby do zastosowania niedopuszczalnej na gruncie polskiego prawa podatkowego wykładni rozszerzającej (por. wyrok SN z dnia 22 października 1992r., sygn. akt III ARN 50/92, OSNC 1993/10/181 oraz wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 1998r., sygn. akt I SA/Po 1782/97) i dyskryminacji podmiotów gospodarczych pod kątem sposobu uzyskiwania zysku z działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy, przyjęcie odmiennego stanowiska stałoby również w sprzeczności z Ulgą B+R w rozumieniu przepisów wchodzących w życie z dniem 1 stycznia 2018 r. Zgodnie z nowymi przepisami szczególnie korzystne rozwiązania przewidziano dla podmiotów posiadających status centrum badawczo-rozwojowego. W praktyce status ten posiadają najczęściej podmioty sprzedające rezultaty prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej do grup, których są członkami, z tytułu czego otrzymują wynagrodzenie ustalone zgodnie z przepisami dotyczącymi cen transferowych. W konsekwencji, uznanie, że z Ulgi B+R nie może korzystać Spółka (będąca w praktyce centrum badawczo-rozwojowym w Grupie), czy inne podmioty rozliczające się z kontrahentami na podstawie metody koszt plus marża, prowadziłoby do pozbawienia sensu nowelizacji przepisów dotyczących Ulgi B+R, mających uatrakcyjnić prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej w Polsce.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że stanowisko zgodne z przedstawionym wyżej przez Spółkę zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 12 października 2017 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.279.2017.1.MST), wskazując że: „Wykładnia językowa art. 18d ust. 5 updop wskazuje wyraźnie, że jeżeli koszt kwalifikowany został w jakiejkolwiek formie zwrócony podatnikowi, to w tej części nie podlega odliczeniu. Natomiast, taki koszt może być odliczony w części niepokrytej dofinansowaniem. Do takiego wniosku prowadzi też wykładnia funkcjonalna art. 18d ust. 5 updop. Celem tego przepisu jest zapewnienie, by w kosztach stanowiących podstawę obliczenia ulgi badawczo-rozwojowej nie były uwzględniane koszty, których ciężaru ekonomicznego nie poniósł podatnik. W niniejszej sprawie dochodzi jedynie do zapłaty na rzecz Spółki wynagrodzenia za udzielenie praw do korzystania z wyników prowadzonych Prac, a więc Spółka nie otrzymuje zwrotu w żadnej formie. Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że w tak prezentowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, koszty kwalifikowane, spełniające warunki wskazane w ustawie podlegają odliczeniu”.

Z kolei w interpretacji indywidualnej z 21 marca 2017 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (sygn. 3063-ILPB2.4510.226.2016.3.AO), w której zostało potwierdzone stanowisko podatnika argumentującego, że „Kalkulacja stosowana przez Wnioskodawcę jest jedną z metod obliczania wynagrodzenia przez podmioty gospodarcze. Celem działalności podmiotów gospodarczych jest generowanie dochodu, rozumianego jako różnica miedzy przychodem a kosztami jego uzyskania. W modelu stosowanym przez Wnioskodawcę nie dochodzi de facto do zwrotu kosztów a jedynie do zapłaty wynagrodzenia, które jest skalkulowane przez uwzględnienie kosztów jako składowej ceny. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że nie dochodzi do refakturowania ponoszonych kosztów na odbiorców. Zdaniem Wnioskodawcy, w takim przypadku nie dochodzi do „zwrotu w jakiejkolwiek formie”. Przyjęcie innej interpretacji prowadziłoby do absurdalnej interpretacji, że w przypadku każdych zakończonych sukcesem prac badawczo-rozwojowych nie ma możliwości skorzystania z ulgi wskazanej w art. 18d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dotyczyłoby to bowiem podmiotów sprzedających wyniki prac badawczo-rozwojowych jak i podmiotów takich dla których koszty prac badawczo-rozwojowych są często uwzględniane w kalkulacji ceny np. nowego wyrobu

Analogiczne stanowisko zostało ponadto wyrażone w następujących interpretacjach:

• interpretacja indywidualna z 22 czerwca 2016 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPB-1-2/4510-281/16/KP),
• interpretacja indywidualna z 6 października 2017 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.270.2017.l.APO).
  
  

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do dokonania odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o PDOP, w przypadku uzyskiwania wynagrodzenia z tytułu świadczenia Usług B+R, kalkulowanego na podstawie tzw. metody koszt plus marża.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowisk przedstawionych na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017, poz. 2343 ze zm..; dalej: ustawa o CIT) przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
3. badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.
   
   

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.
   
   

Zgodnie z treścią art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2017 r. od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo - rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”.

Natomiast stosownie do treści art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Z kolei, zgodnie treścią art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym do końca 31 grudnia 2017 r. koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W myśl art. 18d ust. 5a cyt. ustawy, w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany w zeznaniu, o którym mowa w art. 27, składanym za rok podatkowy, w którym wystąpiły te okoliczności, do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, które zostały mu zwrócone, a w razie poniesienia straty – do jej zmniejszenia o tę kwotę

Z przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że: „(,,,) W ramach prowadzonej działalności Spółka realizuje działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o PDOP. Działalność badawczo-rozwojowa wykonywana przez Spółkę ma charakter świadczenia usług i jest prowadzona na zlecenie Grupy na podstawie zawartej umowy („Usługi B+R”). Biorąc pod uwagę udział Usług B+R świadczonych przez Spółkę na rzecz Grupy w ogóle usług świadczonych przez Spółkę na rzecz Grupy, w praktyce Spółka pełni funkcję centrum badawczo-rozwojowego w Grupie. Wynagrodzenie otrzymywane przez Spółkę od Grupy z tytułu świadczonych Usług B+R jest ustalane jako suma bazy kosztowej i rynkowego narzutu zysku (tzw. metoda koszt plus marża). Bazę kosztową Spółki stanowią całkowite koszty operacyjne poniesione w danym okresie rozliczeniowym przez Spółkę.

Część kosztów operacyjnych ponoszonych przez Spółkę w związku ze świadczeniem Usług B+R na rzecz Grupy stanowi koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 18d ust. 2 oraz ust. 3 ustawy o PDOP (...). Tym samym, m.in. na bazie wszystkich ponoszonych Kosztów kwalifikowanych Spółka otrzymuje z Grupy wynagrodzenie powiększone o rynkowy narzut zysku (...)”.

Ponadto, we własnym stanowisku Wnioskodawca wskazuje, że: „(…) w stosowanym przez Spółkę modelu kalkulacji wynagrodzenia z tytułu świadczenia Usług B+R, nie dochodzi bowiem do zwrotu poniesionych przez Spółkę kosztów, a jedynie do zapłaty na rzecz Spółki wynagrodzenia za świadczenie Usług B+R. Stosowana przez Wnioskodawcę metoda kalkulacji wynagrodzenia jest jedną z metod obliczania wynagrodzenia przez podmioty gospodarcze w zawieranych między sobą transakcjach. Celem działalności takich podmiotów jest bowiem generowanie dochodu, który powstaje poprzez pomniejszenie uzyskiwanego przychodu o koszty jego uzyskania. Należy przy tym zauważyć, że w przedstawionych okolicznościach nie dochodzi w szczególności do tzw. „refakturowania” ponoszonych przez Spółkę kosztów Usług B+R, ponieważ Spółka uzyskuje zysk z tytułu świadczenia Usług B+R, a koszty świadczenia Usług B+R Spółka ponosi ze środków własnych. W konsekwencji, Spółka nie otrzymuje od Grupy „zwrotu w jakiejkolwiek formie”, o którym mowa w art. 18d ust. 5 ustawy o PDOP.(..)”.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, wskazać należy, że w rozpatrywanej sprawie kalkulowanie wynagrodzenia w oparciu o tzw. metodę koszt plus marża nie spełnia definicji zawartej w treści art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zarówno w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., jak i od 1 stycznia 2018 r.

W świetle powyższego, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do dokonania odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – przy spełnieniu warunków wynikających z dyspozycji tego przepisu – w przypadku uzyskiwania wynagrodzenia z tytułu świadczenia Usług B+R, kalkulowanego na podstawie tzw. metody koszt plus marża.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji indywidualnych oraz wyrokach w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te oraz wyroki, co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

• z zastosowaniem art. 119a;
  
• w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.