2019.09.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-IBPBI/2/4510-190/15-1/MO
z 30 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 marca 2019 r. sygn. akt II FSK 3840/18 oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 27 września 2018 r. sygn. akt I SA/Rz 630/18, wniosku z 17 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. Organ 23 lutego 2015 r.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

czy Spółce działającej na terenie SSE, będącej tzw. „starym małym” przedsiębiorcą, która zmieniła Zezwolenie w trybie art. 6 ustawy zmieniającej, przysługuje po 31 dniu grudnia 2011 r. zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop oraz art. 12 i art. 16 ustawy o specjalnych strefach
czy do obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop oraz art. 12 i art. 16 ustawy o sse, należy brać pod uwagę wartość faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych w okresie ważności zezwolenia,
czy po dniu 31 grudnia 2011 r. korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych już na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej Spółka, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna uwzględnić pomoc uzyskaną w związku ze zwolnieniem dochodu osiągniętego do dnia 31 grudnia 2011 r.

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 23 lutego 2015 r. wpłynął do Organu wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

czy Spółce działającej na terenie SSE, będącej tzw. „starym małym” przedsiębiorcą, która zmieniła Zezwolenie w trybie art. 6 ustawy zmieniającej, przysługuje po 31 dniu grudnia 2011 r. zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 oraz art. 12 i art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych,
czy do obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop oraz art. 12 i art. 16 ustawy o sse, należy brać pod uwagę wartość faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych w okresie ważności zezwolenia,
czy po dniu 31 grudnia 2011 r. korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych już na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej Spółka, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna uwzględnić pomoc uzyskaną w związku ze zwolnieniem dochodu osiągniętego do dnia 31 grudnia 2011 r.

W dniu 25 maja 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/4510-190/15/SD. Pismem z 8 czerwca 2015 r. (data wpływu do Organu 12 czerwca 2015 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z 9 lipca 2015 r. Znak: IBPBI-1-2/4510-1-28/15/SD, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie. Pismem z 12 sierpnia 2015 r. (data wpływu do Organu 18 sierpnia 2015 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z 8 września 2015 r. Znak: IBPB-1-2/4510-3-62/15/SD, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 22 października 2015 r. sygn. akt I SA/Wr 867/15 oddalił skargę. Od powyższego wyroku Wnioskodawca wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyniku jej rozpatrzenia Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 29 maja 2018 r. sygn. akt II FSK 1012/16 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie. Po ponownym rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 27 września 2018 r. sygn. akt I SA/Rz 630/18 uchylił zaskarżoną interpretację. Od powyższego wyroku Organ wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyniku jej rozpatrzenia Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 13 marca 2019 r. sygn. akt II FSK 3840/18 oddalił skargę kasacyjną. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 27 września 2018 r. sygn. akt I SA/Rz 630/18 wraz z aktami sprawy wpłynął do organu 28 czerwca 2019 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalności gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie Zezwolenia z 22 grudnia 2000 r. Zezwolenie to zostało Spółce udzielone do 14 listopada 2017 r. Spółka należy zatem do tzw. „starych inwestorów”, którym początkowo przysługiwało zwolnienie podatkowe w związku z prowadzeniem działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, nielimitowane wysokością poniesionych wydatków kwalifikowanych w całym okresie ważności zezwolenia. W dniu 1 maja 2004 r., tj. w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. Nr 188, poz. 1840 ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca”), wprowadzającej w związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej, zmiany zasad udzielania zwolnień podatkowych na terenach specjalnych stref ekonomicznych i korzystania z pomocy publicznej, Spółka posiadała status małego przedsiębiorcy.

Spółka w wymaganym przez ustawę zmieniającą terminie, tj. do 31 grudnia 2007 r. wystąpiła z wnioskiem w trybie art. 6, do Ministra Gospodarki o zmianę Zezwolenia. Zezwolenie Spółki zostało zmienione Decyzją Ministra Gospodarki z 24 marca 2006 r. w trybie art. 6 ust. 1, 2 i 4 ustawy zmieniającej (tzw. konwersja zezwolenia). Skutkiem dokonanej zmiany zezwolenia w trybie art. 6 ustawy zmieniającej, było zastosowanie do Spółki przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 ustawy zmieniającej w miejsce przepisów art. 12 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. Nr 123, poz. 600 ze zm., dalej: „ustawa o sse”) w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. Oprócz wskazanego wyżej skutku niniejszego wniosku, dokonana została także zmiana warunków pierwotnie określonych w Zezwoleniu, tj. rozszerzeniu uległ zakres działalności gospodarczej oraz zmieniony został warunek inwestycyjny i zatrudnieniowy określony w Zezwoleniu. Zaproponowana przez ustawodawcę konstrukcja zmiany zezwoleń wynikająca z art. 6 ustawy zmieniającej, mająca na celu dostosowanie zasad prowadzenia działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych do wymogów Unii Europejskiej przez „starych przedsiębiorców” (tzw. konwersja zezwolenia), pozwalała zmienić warunki zezwolenia dotyczące poziomu zatrudnienia i wysokości wydatków inwestycyjnych, zasadniczo bez uzasadnienia. Do zmiany zezwolenia, dokonywanej w trybie art. 6 ustawy zmieniającej, zgodnie z art. 6 ust. 4 nie stosowało się art. 19 ust. 4 ustawy o sse.

W wyniku dokonanej zmiany, w aktualnym brzmieniu, Zezwolenie obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: „PKWiU”):

w sekcji D, podsekcji DL, dział 33 grupa 20.1 - sprzęt i urządzenia medyczne, w tym chirurgiczne, przyrządy ortopedyczne, inwalidzkie,
w sekcji D, podsekcji DL, dział 28, grupa 28.5, klasa 28.52 - usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych,
w sekcji D, podsekcji DL, dział 28, grupa 28.6 klasa 28.62, kategoria 28.62.4 - elementy narzędziowe wymienne do narzędzi ręcznych, włączając elektryczne i do obrabiarek,
w sekcji D, podsekcji DL, dział 28 grupa 28.6 klasa 28.62, kategoria 28.62.9 - usługi naprawy i konserwacji narzędzi, oraz odpady powstałe w związku z prowadzeniem ww. działalności.

Ostateczne warunki prowadzenia działalności na terenie SSE określone w Zezwoleniu obejmują:

rozpoczęcie działalności gospodarczej w zakresie objętym zezwoleniem nie później niż w dniu 31 stycznia 2002 r.,
osiągnięcie poziomu zatrudnienia nie mniej niż 15 osób do dnia 31 grudnia 2001 r. i nie mniej niż 17 osób do dnia 31 sierpnia 2006 r.,
poniesienie nakładów inwestycyjnych w kwocie nie mniejszej niż 4.500.000 PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2001 r. i nie mniejszej niż 4.900.000 PLN do dnia 31 sierpnia 2006 r.,
przestrzeganie Regulaminu Strefy i wynikających z niego zasad i instrukcji oraz innych uregulowań prawnych dotyczących funkcjonowania Strefy,
posiadanie tytułu prawnego do władania nieruchomością na terenie Strefy.

Wskazane powyżej warunki zostały przez Spółkę spełnione, co zostało potwierdzone w protokole z kontroli przeprowadzonej przez Zarządzającego SSE sporządzonym 11 października 2006 r. Do tej pory Spółka poniosła na terenie SSE wydatki inwestycyjnie przekraczające kwoty wskazane w Zezwoleniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółce działającej na terenie SSE, będącej tzw. „starym małym” przedsiębiorcą, która zmieniła Zezwolenie w trybie art. 6 ustawy zmieniającej, przysługuje po 31 dniu grudnia 2011 r. zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o pdop”) oraz art. 12 i art. 16 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282, dalej: „ustawa o sse”)?
Czy do obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop oraz art. 12 i art. 16 ustawy o sse, należy brać pod uwagę wartość faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych w okresie ważności zezwolenia?
Czy po dniu 31 grudnia 2011 r. korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych już na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej Spółka, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna uwzględnić pomoc uzyskaną w związku ze zwolnieniem dochodu osiągniętego do dnia 31 grudnia 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko podatnika w zakresie pytania 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedsiębiorcy - beneficjentowi Zezwolenia udzielonego do końca 2000 r., posiadającemu w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej z dnia 2 października 2003 r. status „małego przedsiębiorcy”, którego Zezwolenie zostało zmienione w trybie art. 6 cytowanej ustawy zmieniającej przysługują po dniu 31.12.2011 r. zwolnienia podatkowe uregulowane w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop oraz art. 12 i art. 16 ustawy sse. Zwolnienia powyższe przysługują Spółce do końca okresu obowiązywania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych.

Specjalne strefy ekonomiczne w Polsce powstały w latach 1995 - 1997 r., czyli przed wejściem naszego kraju do Unii Europejskiej. W związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, nastąpiła konieczność harmonizacji polskiego prawa dotyczącego funkcjonowania specjalnych stref ekonomicznych w Polsce z zasadami udzielania pomocy publicznej Unii Europejskiej. Zasadniczym celem w tym zakresie było wprowadzenie ograniczeń pomocy publicznej, wynikających z intensywności pomocy właściwych dla poszczególnych regionów. W wyniku zmian legislacyjnych będących konsekwencją harmonizacji, doszło do zróżnicowania zasad korzystania z pomocy publicznej przez przedsiębiorców strefowych według daty wydania zezwolenia oraz wielkości przedsiębiorcy strefowego. Po akcesji Polski do Unii Europejskiej, wyodrębnienie kolejnych grup przedsiębiorców korzystających z pomocy publicznej w związku z działalnością na terenie strefy było konsekwencją zmian zasad korzystania z tej pomocy w prawie wspólnotowym. Pierwszy etap harmonizacji nastąpił wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 117, poz. 1228 ze zm.). Wejście w życie tej ustawy (większość przepisów weszła w życie 1 stycznia 2001 r.) doprowadziło do podziału przedsiębiorców na przedsiębiorców posiadających zezwolenie wydane przed dniem 1 stycznia 2001 r. oraz po tej dacie. Przedsiębiorcom posiadającym zezwolenie wydane przed dniem 1 stycznia 2001 r. zostało na podstawie art. 5 tej ustawy zagwarantowane prawo do korzystania ze zwolnień podatkowych na zasadach obowiązujących przed tym dniem, czyli w konsekwencji, do korzystania z praktycznie nieograniczonego zwolnienia w podatku dochodowym. Uprawnienie do korzystania ze zwolnienia na podstawie wcześniej obowiązujących przepisów stało się dla wskazanych przedsiębiorców gwarancją ochrony ich praw nabytych. Stosownie do art. 5 tej ustawy, przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Natomiast, zasady korzystania z pomocy publicznej w formie zwolnień w podatku dochodowym 1 stycznia 2001 r. zostały zasadniczo dostosowane do regulacji wspólnotowych. Wysokość pomocy publicznej przysługującej przedsiębiorcom strefowym, którzy uzyskali zezwolenia począwszy od 2001 r. została uzależniona od maksymalnej intensywności pomocy obowiązującej dla danego regionu oraz wydatków poniesionych w związku z inwestycją na terenie strefy. Dostosowując przepisy krajowe do wymogów związanych z akcesją Polski do Unii Europejskiej, ustawodawca dokonał kolejnej zmiany ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Zwolnienie podatkowe, o których mowa w przepisach ustawy zmieniającej jest wynikiem zmian legislacyjnych, do których zobowiązana była Polska w związku z przystąpieniem 1 maja 2004 r. do Unii Europejskiej. Ustawodawca polski w związku z akcesją zobowiązany był do wprowadzenia kolejnych ograniczeń w sposobie korzystania ze zwolnień podatkowych dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia do końca 2000 r. Na podstawie art. 3 ustawy zmieniającej uchylony został art. 5 ww. ustawy z dnia 16 listopada 2000 r.

Ustawodawca, implementując postanowienia Traktatu Akcesyjnego do polskiego prawodawstwa w zakresie pomocy publicznej, zmienił zasady korzystania z pomocy publicznej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i zastąpił zwolnienia podatkowe obowiązujące do 31 grudnia 2000 r. limitami określonymi ustawą zmieniającą.

Zasady korzystania z ulg strefowych przez podmioty, które uzyskały zezwolenia przed dniem 1 stycznia 2001 r. unormowano w art. 5 ustawy zmieniającej. Na mocy postanowień ustawy zmieniającej, która co do zasady weszła w życie 1 maja 2004 r., w odniesieniu do starych inwestorów wprowadzono szczególne zasady korzystania z pomocy publicznej, przy czym poszczególne rozwiązania były zróżnicowane w zależności od statusu (wielkości) danego inwestora strefowego.

Odrębne regulacje dotyczą zatem podmiotów, które na dzień wejścia w życie ustawy zmieniającej były małymi, średnimi bądź dużymi przedsiębiorcami w rozumieniu załącznika l do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw. Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej, dochody uzyskane przez przedsiębiorcę nie posiadającego w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej statusu średniego bądź małego przedsiębiorcy uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed 1 stycznia 2001 r. są zwolnione z podatku dochodowego do określonego poziomu maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej. Wyjątkowo potraktowano natomiast tych inwestorów, którzy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej posiadali status średniego bądź małego przedsiębiorcy w rozumieniu rozporządzeń unijnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej, przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o sse, w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r.:

w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej był małym przedsiębiorcą,
w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej był średnim przedsiębiorcą.

Zgodnie z powyższym „starzy” mali i średni przedsiębiorcy przez wskazany w ustawie zmieniającej okres, mieli możliwość korzystania z pomocy publicznej nielimitowanej wysokością poniesionych wydatków, ani dopuszczalną intensywnością pomocy dla danego regionu. Przywileje te różniły się od ulg przyznanych „starym dużym” przedsiębiorcom, gdzie wprowadzono limity pomocy publicznej wyznaczane wysokością poniesionych wydatków kwalifikowanych i intensywnością pomocy publicznej uzależnioną od momentu uzyskania zezwolenia i branży.

Ustawodawca wprowadził ponadto szczególne uregulowanie w art. 6 ustawy zmieniającej. Zgodnie z tym artykułem:

Przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.
We wniosku, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca może wnosić także o zmianę warunków zezwolenia, w szczególności w zakresie poziomu zatrudnienia i wielkości nakładów inwestycyjnych.
Minister właściwy do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, może odmówić zmiany zezwolenia, o której mowa w ust. 1, jeżeli przedsiębiorca wnosi o zmianę przedmiotu działalności gospodarczej, która w istotny sposób narusza lub grozi naruszeniem konkurencji przez uprzywilejowanie niektórych przedsiębiorców lub produkcji niektórych towarów.
Do zmiany zezwolenia, o której mowa w ust. 1-3, nie stosuje się art. 19 ust. 4 ustawy o której mowa w art. 1.
Termin złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, upływa z dniem 31 grudnia 2007 r.

Ze wskazanego wyżej przepisu wynika, że przedsiębiorca mały i średni, który zdecydował się na zmianę zezwolenia w trybie art. 6 ustawy zmieniającej, także stosował zasady zwolnienia podatkowego, tzw. nielimitowane do końca 2011 r. (był to okres przejściowy, który ustawodawca pozostawił firmom MŚP). Występując natomiast z wnioskiem o zmianę zezwolenia w trybie art. 6 przedsiębiorca wyrażał wolę, aby zastosowane do niego były zasady wyrażone w art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej, a nie zasady określone w art. 12 ustawy o sse i rozporządzenia wykonawczego z 1997 r. w brzmieniu z 31 grudnia 2000 r. Zmiana zezwolenia polegała na dobrowolnym poddaniu się uregulowaniom określonym w art. 5 ustawy zmieniającej. Przedsiębiorcy, którzy zmienili zezwolenia w trybie art. 6 dobrowolnie wyrażali zgodę na objęcie ich regulacjami tej ustawy zmieniającej (co miało ograniczyć ewentualne spory ze Skarbem Państwa w związku z utratą praw nabytych), w zamian za co mogli renegocjować warunki swoich zezwoleń bez uzasadniania przyczyn. Po okresie preferencyjnego opodatkowania, który w przypadku firm małych kończył się 31 grudnia 2011 r. inwestorzy mogą kontynuować korzystanie ze zwolnień podatkowych na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop. Zgodnie z aktualnym stanowiskiem organów podatkowych oraz orzecznictwem sądowo-administracyjnym po tym okresie (tzw. preferencyjnym), uprawnienie do stosowania zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 34 przysługuje wyłącznie tym przedsiębiorcom, którzy zmienili Zezwolenia w trybie art. 6 ustawy zmieniającej (tak wypowiedział się NSA m.in w wyrokach z 11 grudnia 2008 r., sygn. akt II FSK 1279/07 oraz z 1 kwietnia 2010 r., sygn. akt II FSK 1919/08). Z uzasadnienia Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika, że przedsiębiorcy, którzy uzyskali Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej do końca 2000 r. mieli wybór - albo korzystają z nowych zasad prowadzenia działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i w tym zakresie występują z wnioskiem o zmianę udzielonego im do końca 2000 r. Zezwolenia, albo prowadzą tą działalność według starych uregulowań na zasadzie dostosowania działalności gospodarczej na terenie strefy do unormowań prawnych według stanu na dzień 31.12.2000 r., także z zastosowaniem przepisów rozporządzeń wykonawczych wydanych na podstawie art. 12 ustawy sse według stanu prawnego obowiązującego na dzień 31 grudnia 2000 r. Do przedsiębiorcy, który zmienił zezwolenie stosuje się na jego wniosek zasady określone w ustawie zmieniającej z dnia 2 października 2003 r., w miejsce art. 12 ustawy o sse w brzmieniu 31 grudnia 2000 r.

Zasady opodatkowania wprowadzone ustawą zmieniającą wprowadziły rozróżnienie w korzystaniu ze zwolnień podatkowych przez przedsiębiorców z grupy MŚP - nielimitowane zwolnienie ograniczone czasowo - albo na podstawie art. 12 ustawy o sse w brzmieniu z 31 grudnia 2000 r. albo na podstawie art. 5 ust. 1, który do ww. przepisu odsyłał.

Zgodnie z tezami wyrażanymi w cytowanych wyrokach, regulacje Traktatu Akcesyjnego zezwoliły na przejściowe zachowanie w stosunku do działających w specjalnych strefach ekonomicznych małych przedsiębiorców „starych zasad” w związku z potrzebą ochrony praw nabytych. Ustawodawca w ustawie zmieniającej, kształtując tak rozumiany reżim prawny, pozostawił zainteresowanym prawo wyboru, tj. kontynuacji korzystania do 2011 r. z dotychczasowych zwolnień podatkowych albo przystąpienia do nowych zwolnień podatkowych w trybie art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej. Spółka zmieniając Zezwolenie w trybie art. 6 poddała się dobrowolnie regulacjom określonym w art. 5 ustawy zmieniającej w miejsce art. 12 ustawy o sse w brzmieniu z 31 grudnia 2000 r. Okres preferencji, polegający na nielimitowanym zwolnieniu zakończył się 31 grudnia 2011 r. W związku z tym, że od początku 2012 r. Spółka nie ma możliwości korzystania ze zwolnienia na preferencyjnych warunkach wprowadzonych ustawą zmieniającą, może korzystać tylko ze zwolnienia na zasadach ogólnych, tj. tych obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu wejścia Polski do Unii Europejskiej, tj. zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop oraz art. 12 i 16 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym 1 maja 2004 r.

Stanowisko podatnika w zakresie pytania 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, uwzględnia się wszystkie poniesione przez Spółkę w trakcie obowiązywania Zezwolenia wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą tzn. również tę część wydatków która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, także ponoszonych po dniu, który został w Zezwoleniu wskazany jako termin ich poniesienia w kwocie minimalnej.

Wnioskodawca opiera swoje stanowisko na literalnej treści udzielonego Zezwolenia, jak również na analizie przepisów prawa, mających zastosowanie do sytuacji Spółki.

Uwzględniając twierdzenia wyrażone w uzasadnieniu stanowiska podatnika odnośnie pytania nr 1 dotyczące stanu prawnego obowiązującego Spółkę, należy uznać, że od 1 stycznia 2012 r. Spółka powinna być zobowiązana do kalkulowania wielkości przysługującego jej zwolnienia podatkowego na podstawie poniesionych kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych oraz intensywności pomocy publicznej odpowiedniej dla małych i średnich przedsiębiorstw w dniu wejścia Polski do Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 12 ustawy o SSE w brzmieniu obowiązującym w dniu 1 maja 2004 r., dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione z podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunki zwolnienia dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej z updop określone są w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o updop, zgodnie z którym zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Artykuł ten wyznacza także górną granicę kwoty zwolnienia z podatku dochodowego przysługującego Spółce, poprzez wskazanie maksymalnej wielkość pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla danego obszaru kwalifikującego się do pomocy, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Również zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia (…) specjalnej strefy ekonomicznej w brzmieniu obowiązującym w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. w dniu 1 maja 2004 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 135, poz. 907 z późn. zm.; dalej: „rozporządzenie o SSE”), wielkość pomocy regionalnej z tytułu kosztów nowej inwestycji należy liczyć jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w tymże rozporządzeniu. Na podstawie § 6 rozporządzenia o SSE, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych,

-zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Żaden z przepisów ustawy o SSE ani rozporządzenia o SSE, mających zastosowanie w niniejszej sprawie, nie określa w inny sposób maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego przysługującej w SSE.

W szczególności, wśród regulacji prawnych mających zastosowanie do Zezwolenia Spółki, brak jest podstaw do utożsamiania kwoty wydatków inwestycyjnych wyznaczonej w Zezwoleniu z podstawą do kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego. W momencie wydania Zezwolenia, ustawa o SSE w ogóle nie wprowadzała jeszcze obligatoryjnego obowiązku umieszczania w zezwoleniu warunku dotyczącego dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o określonej wartości.

Z kolei zgodnie z brzmieniem ustawy o SSE od 1 stycznia 2001 r. zezwolenie powinno było określać przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,
dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

Stąd od 1 stycznia 2001 r. zezwolenia powinny były zawierać warunek dotyczący minimalnej wymaganej wartości wydatków inwestycyjnych. Natomiast obecnie, w odróżnieniu od przepisów obowiązujących w dniu wydania Zezwolenia dla Spółki oraz od 2001 r. - zgodnie ze znowelizowanym art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym od 4 sierpnia 2008 r. (zmiana wprowadzona ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, Dz.U. z 2008 r. Nr 118, poz. 746) - zezwolenie powinno dodatkowo określać m.in. maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji. Powyższy warunek nie dotyczy jednak zezwoleń wydanych przed dniem wejścia w życie omawianej zmiany. Wynika to z art. 4 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej z 30 maja 2008 r., zgodnie z którym zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują moc. Oznacza to, iż zachowuje swoją moc również Zezwolenie uzyskane przez Spółkę dnia 22 grudnia 2000 r., które - tak jak inne zezwolenia wydane przed omawianą nowelizacją - nie zawiera warunku dotyczącego maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji w strefie.

Analiza przepisów prawa odnoszących się do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz prześledzenie zmian legislacyjnych, a także treści Zezwolenia nr 51/ARP S.A./2000, zmienionego Decyzja Nr 9/IW/2006 w którym w pkt II ppkt 3 Spółka zobowiązana jest do „poniesienia nakładów inwestycyjnych w kwocie nie mniejszej niż 4.500.000 PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2001 r. i nie mniejszej niż 4.900.000 PLN do dnia 31 sierpnia 2006 r.”, pozwala stwierdzić, że kwoty wskazane w Zezwoleniu stanowią wyłącznie pułapy minimalne do osiągnięcia których Spółka została zobowiązana. Pułapy których niespełnienie skutkować może cofnięciem Zezwolenia w trybie art. 19 ust. 3 ustawy o sse. Nie wyznaczają one natomiast limitu kosztów kwalifikowanych uprawniającego Spółkę do korzystania z pomocy publicznej, gdyż ani przepisy prawne obowiązujące Spółkę, ani zapis Zezwolenia takiego limitu nie wprowadzają.

Stanowisko podatnika w zakresie pytania 3.

Zdaniem Spółki, po dniu 31 grudnia 2011 r. korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, Spółka, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna uwzględnić pomoc uzyskaną do dnia 31 grudnia 2011 r.

W myśl ogólnych zasad wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy.

Zgodnie z art. 12 ustawy o SSE (w brzmieniu obowiązującym w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wielkość zwolnień podatkowych określają rozporządzenia Rady Ministrów ustanawiające strefy z zachowaniem zasad określonych w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz.U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1177 oraz z 2003 r. Nr 159, poz. 1537).

Na podstawie § 4 ust. 1 rozporządzenia o SSE, w brzmieniu na dzień 1 maja 2004 r. z wyłączeniem przedsiębiorców, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej, maksymalna intensywność pomocy regionalnej, wynosi:

30% - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 22 i 42, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS) (Dz. U. z 2000 r. Nr 58, poz. 685, zezm.),
40% - w przypadku inwestycji realizowanych na obszarach należących do podregionów oznaczonych numerami statystycznymi 4,17 i 30, o których mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 13 lipca 2000 r. w sprawie wprowadzenia Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NTS),
50% - w przypadku inwestycji realizowanych na pozostałych obszarach.

Ust. 2 powyższego paragrafu stanowi natomiast, że w przypadku pomocy regionalnej udzielanej małemu lub średniemu przedsiębiorcy, z wyłączeniem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, maksymalną intensywność pomocy podwyższa się o 15 punktów procentowych brutto. A zatem, maksymalna intensywność pomocy regionalnej w przypadku Spółki wynosi 65%.

W świetle § 6 rozporządzenia o SSE za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione po dniu uzyskania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika, rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Wobec powyższego, wielkość pomocy przysługującej Spółce na zasadach ogólnych stanowi iloczyn maksymalnej intensywności pomocy (65%) i wysokości poniesionych wydatków kwalifikowanych. Przepisy nie określają jednak wprost, czy po dniu 31 grudnia 2011 r. Spółka, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna uwzględnić wartość pomocy uzyskanej już do dnia 31 grudnia 2011 r.

Uwzględniając unormowania prawne, które obowiązują spółkę - w sposób wyczerpujący wskazane i w uzasadnieniu stanowiska Spółki odnośnie pytania nr 1, należy uznać, że Spółka do 31 grudnia 2011 r. korzystała ze zwolnień podatkowych określonych w art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej z dnia 2 października 2003 r. w miejsce przepisów art. 12 ustawy o sse w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r., tj. korzystała w preferencyjnego opodatkowania, nielimitowanego wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych i intensywnością pomocy publicznej właściwą dla danego regionu przez okres przejściowy zagwarantowany niniejsza ustawą.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej mali przedsiębiorcy do dnia 31 grudnia 2011 r. zachowali prawo do korzystania z pomocy publicznej na starych zasadach, a więc mogli korzystać z pomocy nielimitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych. Taki zapis mógłby sugerować, iż po dniu 31 grudnia 2011 r. inwestorzy, którzy korzystali z uprawnienia, jakie przyznała im ustawa zmieniająca, nie mają obowiązku uwzględniania przy kalkulacji przysługującej im pomocy publicznej kwot udzielonej im dotychczas pomocy. Ponieważ pomoc ta nie podlegała ograniczeniom wynikającym z ustalonej intensywności pomocy dla danego regionu i wielkości poniesionych wydatków kwalifikowanych, przedsiębiorcy nie mieli obowiązku jej monitorować. Wnioskodawca zaznacza, że taka interpretacja nie byłaby jednak zgodna z celem ustawy zmieniającej, jakim było wprowadzenie dla wszystkich przedsiębiorców posiadających zezwolenia wydane przed dniem 1 stycznia 2001 r. szczególnych zasad korzystania ze zwolnień z podatku dochodowego uzyskanego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, zgodnych z warunkami wynegocjowanymi z Unią Europejską. Wprowadzano rozwiązania, które miały w pewnym stopniu zrekompensować utracone korzyści związane z wejściem w życie wspólnotowych reguł korzystania ze zwolnień. Ten swoisty „pakiet rozwiązań” polegał m.in. na czasowym zawieszeniu obowiązywania nowych zasad. Biorąc pod uwagę wniosek Spółki o zmianę zezwolenia w trybie art. 6 ustawy z dnia 2.10.2003 r., tzn. o zastosowanie wobec niej uregulowań wynikających z niniejszej ustawy w miejsce art. 12 ustawy o sse w brzmieniu z 31 grudnia 2000 r., a konsekwencji po 31 grudnia 2011 r. uregulowań zawartych w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, właściwym jest uwzględnienie przez Spółkę otrzymanej do 31 grudnia 2011 r. pomocy publicznej.

Ponadto, korzystając ze zwolnienia na zasadach określonych w rozporządzeniu o SSE w brzmieniu obowiązującym w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, Spółka powinna konsekwentnie stosować jego postanowienia, zarówno w zakresie sposobu obliczenia dostępnej pomocy, jak i w zakresie sposobu jej wykorzystania.

Tym samym, zdaniem Spółki, korzystając ze zwolnienia z updop na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, Spółka, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna obniżyć przysługującą jej pulę pomocy o kwotę pomocy otrzymaną w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r., a zatem w okresie, kiedy jej wysokość nie podlegała ograniczeniom.

Zaprezentowany powyżej pogląd Spółki znajduje potwierdzenie w stanowisku organów podatkowych odnoszącym się do sytuacji „starych inwestorów” posiadających status małych i średnich przedsiębiorców. Organy podatkowe uznają za prawidłowe stanowisko wnioskodawców, zgodnie z którym po dniu 31 listopada 2011 r. mały przedsiębiorca korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinien uwzględnić pomoc uzyskaną do dnia 31 listopada 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin