2015.05.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/4510-190/15/SD
z 25 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółce działającej na terenie SSE, będącej tzw. „starym małym” przedsiębiorcą, która zmieniła Zezwolenie w trybie art. 6 ustawy zmieniającej, przysługuje po dniu 31 grudnia 2011 r. zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop oraz art. 12 i art. 16 ustawy o sse (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółce działającej na terenie SSE, będącej tzw. „starym małym” przedsiębiorcą, która zmieniła Zezwolenie w trybie art. 6 ustawy zmieniającej, przysługuje po dniu 31 grudnia 2011 r. zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop oraz art. 12 i art. 16 ustawy o sse.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalności gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie Zezwolenia z 22 grudnia 2000 r. Zezwolenie to zostało Spółce udzielone do 14 listopada 2017 r. Spółka należy zatem do tzw. „starych inwestorów”, którym początkowo przysługiwało zwolnienie podatkowe w związku z prowadzeniem działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, nielimitowane wysokością poniesionych wydatków kwalifikowanych w całym okresie ważności zezwolenia. W dniu 1 maja 2004 r., tj. w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. Nr 188, poz. 1840 ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca”), wprowadzającej w związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej, zmiany zasad udzielania zwolnień podatkowych na terenach specjalnych stref ekonomicznych i korzystania z pomocy publicznej, Spółka posiadała status małego przedsiębiorcy.

Spółka w wymaganym przez ustawę zmieniającą terminie, tj. do 31 grudnia 2007 r. wystąpiła z wnioskiem w trybie art. 6, do Ministra Gospodarki o zmianę Zezwolenia. Zezwolenie Spółki zostało zmienione Decyzją Ministra Gospodarki z 24 marca 2006 r. w trybie art. 6 ust. 1, 2 i 4 ustawy zmieniającej (tzw. konwersja zezwolenia). Skutkiem dokonanej zmiany zezwolenia w trybie art. 6 ustawy zmieniającej, było zastosowanie do Spółki przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 ustawy zmieniającej w miejsce przepisów art. 12 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. Nr 123, poz. 600 ze zm., dalej: „ustawa o sse”) w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. Oprócz wskazanego wyżej skutku niniejszego wniosku, dokonana została także zmiana warunków pierwotnie określonych w Zezwoleniu, tj. rozszerzeniu uległ zakres działalności gospodarczej oraz zmieniony został warunek inwestycyjny i zatrudnieniowy określony w Zezwoleniu. Zaproponowana przez ustawodawcę konstrukcja zmiany zezwoleń wynikająca z art. 6 ustawy zmieniającej, mająca na celu dostosowanie zasad prowadzenia działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych do wymogów Unii Europejskiej przez „starych przedsiębiorców” (tzw. konwersja zezwolenia), pozwalała zmienić warunki zezwolenia dotyczące poziomu zatrudnienia i wysokości wydatków inwestycyjnych, zasadniczo bez uzasadnienia. Do zmiany zezwolenia, dokonywanej w trybie art. 6 ustawy zmieniającej, zgodnie z art. 6 ust. 4 nie stosowało się art. 19 ust. 4 ustawy o sse.

W wyniku dokonanej zmiany, w aktualnym brzmieniu, Zezwolenie obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: „PKWiU”):

w sekcji D, podsekcji DL, dział 33 grupa 20.1 - sprzęt i urządzenia medyczne, w tym chirurgiczne, przyrządy ortopedyczne, inwalidzkie,
w sekcji D, podsekcji DL, dział 28, grupa 28.5, klasa 28.52 - usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych,
w sekcji D, podsekcji DL, dział 28, grupa 28.6 klasa 28.62, kategoria 28.62.4 - elementy narzędziowe wymienne do narzędzi ręcznych, włączając elektryczne i do obrabiarek,
w sekcji D, podsekcji DL, dział 28 grupa 28.6 klasa 28.62, kategoria 28.62.9 - usługi naprawy i konserwacji narzędzi, oraz odpady powstałe w związku z prowadzeniem ww. działalności.

Ostateczne warunki prowadzenia działalności na terenie SSE określone w Zezwoleniu obejmują:

rozpoczęcie działalności gospodarczej w zakresie objętym zezwoleniem nie później niż w dniu 31 stycznia 2002 r.,
osiągnięcie poziomu zatrudnienia nie mniej niż 15 osób do dnia 31 grudnia 2001 r. i nie mniej niż 17 osób do dnia 31 sierpnia 2006 r.,
poniesienie nakładów inwestycyjnych w kwocie nie mniejszej niż 4.500.000 PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2001 r. i nie mniejszej niż 4.900.000 PLN do dnia 31 sierpnia 2006 r.,
przestrzeganie Regulaminu Strefy i wynikających z niego zasad i instrukcji oraz innych uregulowań prawnych dotyczących funkcjonowania Strefy,
posiadanie tytułu prawnego do władania nieruchomością na terenie Strefy.

Wskazane powyżej warunki zostały przez Spółkę spełnione, co zostało potwierdzone w protokole z kontroli przeprowadzonej przez Zarządzającego SSE sporządzonym 11 października 2006 r. Do tej pory Spółka poniosła na terenie SSE wydatki inwestycyjnie przekraczające kwoty wskazane w Zezwoleniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółce działającej na terenie SSE, będącej tzw. „starym małym” przedsiębiorcą, która zmieniła Zezwolenie w trybie art. 6 ustawy zmieniającej, przysługuje po 31 dniu grudnia 2011 r. zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o pdop”) oraz art. 12 i art. 16 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282, dalej: „ustawa o sse”)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
Czy do obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop oraz art. 12 i art. 16 ustawy o sse, należy brać pod uwagę wartość faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych w okresie ważności zezwolenia? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
Czy po dniu 31 grudnia 2011 r. korzystając ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych już na zasadach obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej Spółka, kalkulując wysokość dostępnego zwolnienia podatkowego, powinna uwzględnić pomoc uzyskaną w związku ze zwolnieniem dochodu osiągniętego do dnia 31 grudnia 2011 r. (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Przedstawiając własne stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 Wnioskodawca wskazał, że przedsiębiorcy beneficjentowi Zezwolenia udzielonego do końca 2000 r., posiadającemu w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej status „małego przedsiębiorcy”, którego Zezwolenie zostało zmienione w trybie art. 6 ustawy zmieniającej, przysługują po 31 grudnia 2011 r. zwolnienia podatkowe uregulowane w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop oraz art. 12 i art. 16 ustawy sse. Zwolnienia powyższe przysługują Spółce do końca okresu obowiązywania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w, art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy o sse.

Specjalne strefy ekonomiczne w Polsce powstały w latach 1995 - 1997 r., czyli przed wejściem do Unii Europejskiej. W związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej, nastąpiła konieczność harmonizacji polskiego prawa dotyczącego funkcjonowania specjalnych stref ekonomicznych w Polsce z zasadami udzielania pomocy publicznej Unii Europejskiej. Zasadniczym celem w tym zakresie było wprowadzenie ograniczeń pomocy publicznej, wynikających z intensywności pomocy właściwych dla poszczególnych regionów. W wyniku zmian legislacyjnych będących konsekwencją harmonizacji, doszło do zróżnicowania zasad korzystania z pomocy publicznej przez przedsiębiorców strefowych według daty wydania zezwolenia oraz wielkości przedsiębiorcy strefowego. Po akcesji Polski do Unii Europejskiej, wyodrębnienie kolejnych grup przedsiębiorców korzystających z pomocy publicznej w związku z działalnością na terenie strefy było konsekwencją zmian zasad korzystania z tej pomocy w prawie wspólnotowym. Pierwszy etap harmonizacji nastąpił wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 117, poz. 1228 ze zm.). Wejście w życie tej ustawy (większość przepisów weszła w życie 1 stycznia 2001 r.) doprowadziło do podziału przedsiębiorców na przedsiębiorców posiadających zezwolenie wydane przed dniem 1 stycznia 2001 r. oraz po tej dacie. Przedsiębiorcom posiadającym zezwolenie wydane przed dniem 1 stycznia 2001 r. zostało na podstawie art. 5 tej ustawy zagwarantowane prawo do korzystania ze zwolnień podatkowych na zasadach obowiązujących przed tym dniem, czyli w konsekwencji, do korzystania z praktycznie nieograniczonego zwolnienia w podatku dochodowym. Uprawnienie do korzystania ze zwolnienia na podstawie wcześniej obowiązujących przepisów stało się dla wskazanych przedsiębiorców gwarancją ochrony ich praw nabytych. Stosownie do art. 5 tej ustawy, przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Natomiast, zasady korzystania z pomocy publicznej w formie zwolnień w podatku dochodowym 1 stycznia 2001 r. zostały zasadniczo dostosowane do regulacji wspólnotowych. Wysokość pomocy publicznej przysługującej przedsiębiorcom strefowym, którzy uzyskali zezwolenia począwszy od 2001 r. została uzależniona od maksymalnej intensywności pomocy obowiązującej dla danego regionu oraz wydatków poniesionych w związku z inwestycją na terenie strefy. Dostosowując przepisy krajowe do wymogów związanych z akcesją Polski do Unii Europejskiej, ustawodawca dokonał kolejnej zmiany ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Zwolnienie podatkowe, o których mowa w przepisach ustawy zmieniającej jest wynikiem zmian legislacyjnych, do których zobowiązana była Polska w związku z przystąpieniem 1 maja 2004 r. do Unii Europejskiej. Ustawodawca polski w związku z akcesją zobowiązany był do wprowadzenia kolejnych ograniczeń w sposobie korzystania ze zwolnień podatkowych dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia do końca 2000 r. Na podstawie art. 3 ustawy zmieniającej uchylony został art. 5 ww. ustawy z dnia 16 listopada 2000 r.

Ustawodawca, implementując postanowienia Traktatu Akcesyjnego do polskiego prawodawstwa w zakresie pomocy publicznej, zmienił zasady korzystania z pomocy publicznej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i zastąpił zwolnienia podatkowe obowiązujące do 31 grudnia 2000 r. limitami określonymi ustawą zmieniającą.

Zasady korzystania z ulg strefowych przez podmioty, które uzyskały zezwolenia przed dniem 1 stycznia 2001 r. unormowano w art. 5 ustawy zmieniającej. Na mocy postanowień ustawy zmieniającej, która co do zasady weszła w życie 1 maja 2004 r., w odniesieniu do starych inwestorów wprowadzono szczególne zasady korzystania z pomocy publicznej, przy czym poszczególne rozwiązania były zróżnicowane w zależności od statusu (wielkości) danego inwestora strefowego.

Odrębne regulacje dotyczą zatem podmiotów, które na dzień wejścia w życie ustawy zmieniającej były małymi, średnimi bądź dużymi przedsiębiorcami w rozumieniu załącznika l do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw. Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej, dochody uzyskane przez przedsiębiorcę nie posiadającego w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej statusu średniego bądź małego przedsiębiorcy uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed 1 stycznia 2001 r. są zwolnione z podatku dochodowego do określonego poziomu maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej. Wyjątkowo potraktowano natomiast tych inwestorów, którzy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej posiadali status średniego bądź małego przedsiębiorcy w rozumieniu rozporządzeń unijnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej, przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o sse, w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r.:

w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej był małym przedsiębiorcą,
w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej był średnim przedsiębiorcą.

Zgodnie z powyższym „starzy” mali i średni przedsiębiorcy przez wskazany w ustawie zmieniającej okres, mieli możliwość korzystania z pomocy publicznej nielimitowanej wysokością poniesionych wydatków, ani dopuszczalną intensywnością pomocy dla danego regionu. Przywileje te różniły się od ulg przyznanych „starym dużym” przedsiębiorcom, gdzie wprowadzono limity pomocy publicznej wyznaczane wysokością poniesionych wydatków kwalifikowanych i intensywnością pomocy publicznej uzależnioną od momentu uzyskania zezwolenia i branży.

Ustawodawca wprowadził ponadto szczególne uregulowanie w art. 6 ustawy zmieniającej. Zgodnie z tym artykułem:

Przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.
We wniosku, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca może wnosić także o zmianę warunków zezwolenia, w szczególności w zakresie poziomu zatrudnienia i wielkości nakładów inwestycyjnych.
Minister właściwy do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, może odmówić zmiany zezwolenia, o której mowa w ust. 1, jeżeli przedsiębiorca wnosi o zmianę przedmiotu działalności gospodarczej, która w istotny sposób narusza lub grozi naruszeniem konkurencji przez uprzywilejowanie niektórych przedsiębiorców lub produkcji niektórych towarów.
Do zmiany zezwolenia, o której mowa w ust. 1-3, nie stosuje się art. 19 ust. 4 ustawy o której mowa w art. 1.
Termin złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, upływa z dniem 31 grudnia 2007 r.

Ze wskazanego wyżej przepisu wynika, że przedsiębiorca mały i średni, który zdecydował się na zmianę zezwolenia w trybie art. 6 ustawy zmieniającej, także stosował zasady zwolnienia podatkowego, tzw. nielimitowane do końca 2011 r. (był to okres przejściowy, który ustawodawca pozostawił firmom MŚP). Występując natomiast z wnioskiem o zmianę zezwolenia w trybie art. 6 przedsiębiorca wyrażał wolę, aby zastosowane do niego były zasady wyrażone w art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej, a nie zasady określone w art. 12 ustawy o sse i rozporządzenia wykonawczego z 1997 r. w brzmieniu z 31 grudnia 2000 r. Zmiana zezwolenia polegała na dobrowolnym poddaniu się uregulowaniom określonym w art. 5 ustawy zmieniającej. Przedsiębiorcy, którzy zmienili zezwolenia w trybie art. 6 dobrowolnie wyrażali zgodę na objęcie ich regulacjami tej ustawy zmieniającej (co miało ograniczyć ewentualne spory ze Skarbem Państwa w związku z utratą praw nabytych), w zamian za co mogli renegocjować warunki swoich zezwoleń bez uzasadniania przyczyn. Po okresie preferencyjnego opodatkowania, który w przypadku firm małych kończył się 31 grudnia 2011 r. inwestorzy mogą kontynuować korzystanie ze zwolnień podatkowych na zasadach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop. Zgodnie z aktualnym stanowiskiem organów podatkowych oraz orzecznictwem sądowo-administracyjnym po tym okresie (tzw. preferencyjnym), uprawnienie do stosowania zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 34 przysługuje wyłącznie tym przedsiębiorcom, którzy zmienili Zezwolenia w trybie art. 6 ustawy zmieniającej (tak wypowiedział się NSA m.in w wyrokach z 11 grudnia 2008 r., sygn. akt II FSK 1279/07 oraz z 1 kwietnia 2010 r., sygn. akt II FSK 1919/08. Z uzasadnienia Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika, że przedsiębiorcy, którzy uzyskali Zezwolenie na prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej do końca 2000 r. mieli wybór - albo korzystają z nowych zasad prowadzenia działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i w tym zakresie występują z wnioskiem o zmianę udzielonego im do końca 2000 r. Zezwolenia, albo prowadzą tą działalność według starych uregulowań na zasadzie dostosowanie działalności gospodarczej na terenie strefy do unormowań prawnych według stanu na dzień 31.12.2000 r., także z zastosowaniem przepisów rozporządzeń wykonawczych wydanych na podstawie art. 12 ustawy sse według stanu prawnego obowiązującego na dzień 31 grudnia 2000 r. Do przedsiębiorcy, który zmienił zezwolenie stosuje się na jego wniosek zasady określone w ustawie zmieniającej z dnia 2.10.2003 r., w miejsce art. 12 ustawy o sse w brzmieniu 31.12.2000 r.

Zasady opodatkowania wprowadzone ustawą zmieniającą wprowadziły rozróżnienie w korzystaniu ze zwolnień podatkowych przez przedsiębiorców z grupy MŚP -nielimitowane zwolnienie ograniczone czasowo - albo na podstawie art. 12 ustawy o sse w brzmieniu z 31 grudnia 2000 r. albo na podstawie art. 5 ust. 1, który do ww. przepisu odsyłał.

Zgodnie z tezami wyrażanymi w cytowanych wyrokach, regulacje Traktatu Akcesyjnego zezwoliły na przejściowe zachowanie w stosunku do działających w specjalnych strefach ekonomicznych małych przedsiębiorców „starych zasad” w związku z potrzebą ochrony praw nabytych. Ustawodawca w ustawie zmieniającej, kształtując tak rozumiany reżim prawny, pozostawił zainteresowanym prawo wyboru, tj. kontynuacji korzystania do 2011 r. z dotychczasowych zwolnień podatkowych albo przystąpienia do nowych zwolnień podatkowych w trybie art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej. Spółka zmieniając Zezwolenie w trybie art. 6 poddała się dobrowolnie regulacjom określonym w art. 5 ustawy zmieniającej w miejsce art. 12 ustawy o sse w brzmieniu z 31 grudnia 2000 r. Okres preferencji, polegający na nielimitowanym zwolnieniu zakończył się 31 grudnia 2011 r. W związku z tym, że od początku 2012 r. Spółka nie ma możliwości korzystania ze zwolnienia na preferencyjnych warunkach wprowadzonych ustawą zmieniającą, może korzystać tylko ze zwolnienia na zasadach ogólnych, tj. tych obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu wejścia Polski do Unii Europejskiej, tj. zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop oraz art. 12 i 16 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym 1 maja 2004 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. Nr 123, poz. 600 ze zm., dalej: „ustawa o sse”), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogły być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa.

Przepis ten zawierał delegację ustawową, którą kwestie udzielania zwolnień podatkowych i ich szczegółową treść przekazano do uregulowania Radzie Ministrów w drodze rozporządzenia.

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 135, poz. 907 ze zm.) zwolnieniu od podatku dochodowego w okresie 10 lat podlegał dochód podmiotu uzyskany z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, a po upływie tego okresu zwolnieniu podlegała połowa dochodu (§ 8 rozporządzenia).

Z kolei przepis art. 16 ust. 1 ustawy o sse stanowił, że prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2, wymaga zezwolenia, stanowiącego podstawę do korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnień od podatku lub preferencji podatkowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 5 (art. 16 ust. 10 ustawy o sse).

Przepisy powyższe zostały następnie zmienione ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 117, poz. 1228, ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca z 2000 r.”), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. Ustawa ta wprowadziła nowe zasady korzystania ze zwolnienia z podatku dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej w sse. Przepisy regulujące te zwolnienia zostały przeniesione z rozporządzeń do aktu rangi ustawowej. W art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (obecnie t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), wprowadzono zwolnienie przedmiotowe z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie sse.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Normy przejściowe przyjęte w związku z wprowadzeniem nowych zasad korzystania ze zwolnienia od podatku dochodów uzyskiwanych z działalności na terenie sse zachowały tzw. stary reżim prawny dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r. Stosownie bowiem do art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o sse, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (tj. ustawy o sse), w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W zakresie zwolnień i preferencji podatkowych przysługujących przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 12-14 i 19 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

W ten sposób ustawodawca przesądził, że do tzw. starych przedsiębiorców zastosowanie mają przepisy obowiązujące do 31 grudnia 2000 r. W konsekwencji, wprowadzony po tym terminie przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 updop nie ma zastosowania do tych podmiotów. Oznacza to, że tzw. starzy przedsiębiorcy nigdy nie nabyli prawa do stosowania zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, gdyż zostało dla nich zachowane prawo stosowania art. 12-14 i 19 ustawy o sse, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2000 r.

Ustawodawca dostosowując obowiązujące w Polsce uregulowania do wymogów unijnych, dokonał kolejnej zmiany, w wyniku której uległy skróceniu okresy, w których „starzy przedsiębiorcy” mogli korzystać ze zwolnienia określonego w przepisach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2000 r. W sposób szczególny potraktowani zostali inwestorzy, którzy w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej posiadali status średniego bądź małego przedsiębiorcy, w rozumieniu rozporządzeń unijnych. Na mocy art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. Nr 188, poz. 1840 ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca z 2003 r.”), przedsiębiorca, który posiada zezwolenie uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o sse, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r.:

w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy małym przedsiębiorcą,
w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy średnim przedsiębiorcą.

Spółka w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2003 r. była małym przedsiębiorcą, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy zmieniającej z 2003 r.

Jednocześnie w związku z treścią art. 5 ustawy zmieniającej z 2003 r., w art. 3 tej ustawy uchylono art. 5 ustawy zmieniającej z 2000 r., który przewidywał zachowanie, przez okres ważności zezwolenia, prawa do zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 12 ustawy o sse w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. przez tych podatników, którzy posiadają zezwolenia wydane przed 1 stycznia 2001 r.

Analiza regulacji prawnych odnoszących się do stanu faktycznego przedstawionego w niniejszej sprawie, w tym prześledzenie procesu zmian stanu prawnego – nowelizacji przepisów, na które powołała się Spółka prowadzi do wniosku, że na podstawie art. 5 ustawy zmieniającej z 2003 r. Spółka zachowała do dnia 31 grudnia 2011 r. prawo do zwolnienia podatkowego określonego w art. 12 ust. 1 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym do końca 2000 r. Brak jest zatem podstaw do uznania, że Spółka będąca małym „starym przedsiębiorcą” ma prawo do zwolnienia podatkowego z tytułu działalności prowadzonej w sse po dniu 31 grudnia 2011 r. Warto bowiem zauważyć, że ustawą zmieniającą z 2000 r. nadano nowe brzmienie art. 12 ustawy o sse i wskazano w nim, że dochody z działalności na terenie sse są zwolnione od podatku dochodowego na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wielkość zwolnień podatkowych określają przepisy rozporządzenia ustanawiające specjalne strefy ekonomiczne z zachowaniem zasad określonych w ustawie o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców. Po raz pierwszy w przepisach regulujących działalność w specjalnych strefach ekonomicznych odwołano się więc do przepisów podatkowych i przepisów o pomocy publicznej. Skoro zatem Spółka korzystała ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., to brak jest podstaw do uznania, że może ona stosować przepis art. 12 ustawy o sse w brzmieniu obowiązującym po tym dniu.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że fakt zmiany zezwolenia na podstawie art. 6 ww. ustawy zmieniającej, nie ma żadnego wpływu na ustalenie regulacji prawnych dotyczących zwolnienia podatkowego przysługującego przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia udzielonego przed dniem 1 stycznia 2001 r. Ustalenia poczynione w wyniku negocjacji z Unią Europejską zawarte zostały w Traktacie o przystąpieniu Polski do Unii, a następnie implementowane do ww. ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o sse. Nowe zasady udzielania zwolnień podatkowych określone zostały w art. 5 tej ustawy i jest to jedyny przepis ustawowy określający zakres zwolnień podatkowych dla tej grupy przedsiębiorców. Nie ma żadnych innych przepisów, które pozwalałyby „starym przedsiębiorcom” korzystać ze zwolnienia podatkowego po wykorzystaniu pomocy wynikającej z art. 5 ustawy o zmianie ustawy o sse, w tym także małym przedsiębiorcom – po dniu 31 grudnia 2011 r. Nowe zasady korzystania z pomocy publicznej wynikają bowiem z „nowego” brzmienia art. 12 ustawy o sse, który nie miał i nie ma zastosowania do małych „starych” przedsiębiorców.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z tym, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 uznano za nieprawidłowe, udzielenie odpowiedzi na pytania oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3 stało się bezprzedmiotowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin