Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.398.2019.1.KS
z 6 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 11 lipca 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia …), uzupełnionym pismem z dnia 22 sierpnia 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 22 sierpnia 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia …), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodów uzyskiwanych na podstawie umowy o świadczenie usług do odpowiedniego źródła przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 22 sierpnia 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 22 sierpnia 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia …).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (dalej: CEIDG) z dnia 3 listopada 2016 r.

W ramach tej działalności Wnioskodawca świadczył i będzie świadczyć na rzecz X S.A. (dalej: Bank) usługi doradztwa podatkowego na podstawie umowy o świadczenie usług doradztwa podatkowego, która obejmuje następujące usługi:

• sporządzanie opinii podatkowych;
  

• udzielanie porad w obszarze stosowania prawa podatkowego;
  

• udzielanie pomocy personelowi Banku w drodze dodatkowych wyjaśnień w zakresie prawa podatkowego;
  

• udzielanie pomocy personelowi Banku w procesie przygotowywania procesów kalkulacji i raportowania podatkowego;
  

• przygotowywanie projektów pism kierowanych przez Bank do organów podatkowych lub klientów;
  

• przygotowywanie dokumentacji podatkowych transfer pricing dla transakcji z podmiotami powiązanymi;
  

• przygotowywanie analiz podatkowych;
  

• wsparcie w realizowanych przez Departament Podatkowy Banku projektach.
  
  

Obowiązującą umowę o świadczenie usług doradztwa podatkowego, Wnioskodawca zawarł z Bankiem w dniu 3 września 2018 r. (dalej: umowa o świadczenie usług) na czas nieokreślony. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Usługi mają formę konsultacji ustnych lub pisemnych, w zależności od zapotrzebowania Banku, o którym Bank informuje Wnioskodawcę. Umowa o świadczenie usług nie gwarantuje Wnioskodawcy dostępu do infrastruktury oraz sprzętu niezbędnego do świadczenia usług. Umowa o świadczenie usług reguluje kwestie przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do utworów powstałych w ramach świadczonych usług. Umowa o świadczenie usług wskazuje, że wynagrodzenie z tego tytułu jest ujęte w wynagrodzeniu z tytułu świadczenia usług.

Działalność Wnioskodawcy obejmuje następujące kody PKD:

• 69.20.Z – Działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe,
  

• 69.10.Z – Działalność prawnicza.
  
  

Na podstawie obowiązujących przepisów prawa (Kodeksu cywilnego), Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Banku oraz osób trzecich za rezultat czynności wykonywanych na podstawie umowy o świadczenie usług. Jednak Bank przejmuje odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultaty wykonanej usługi doradztwa podatkowego przez Wnioskodawcę po 14 dniach od momentu jej wyświadczenia. W umowie o świadczenie usług Wnioskodawca ograniczył jednak odpowiedzialność pieniężną do wysokości 10 000 euro. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za naruszenie poufności i jest zobowiązany wypłacić karę umowną w wysokości 50% wynagrodzenia miesięcznego za każde takie naruszenie, jednak nie więcej niż 100% wynagrodzenia miesięcznego. Bank może dochodzić roszczenia przewyższającego karę umowną, nie więcej niż 40 000 złotych. Wnioskodawca nie odpowiada za utratę korzyści w rozumieniu art. 361 Kodeksu cywilnego. Za czas niewykonywania obowiązków umownych w ramach umowy o świadczenie usług z powodu choroby, bądź innej nagłej i nieprzewidzianej przyczyny, Wnioskodawcy nie przysługuje żadne wynagrodzenie. W razie uchybienia przez Bank terminowi płatności wynagrodzenia, Wnioskodawca jest (i będzie) uprawniony do dochodzenia odsetek ustawowych. Wnioskodawca jest zobowiązany, na podstawie umowy o świadczenie usług, świadczyć usługę doradztwa podatkowego przez 160 godzin w ciągu miesiąca kalendarzowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wynagrodzenie za świadczone usługi zostało określone ryczałtowo, niezależnie od wykorzystania limitu godzin wskazanego w umowie. Wnioskodawca oraz Bank mogą ustalić dodatkowy zakres zadań za stosownym wynagrodzeniem, na podstawie umowy o świadczenie usług. Wnioskodawca jest do dyspozycji Banku w dni robocze od poniedziałku do piątku w godzinach od 9:00 do 17:30. Wnioskodawca oraz Bank mogą jednak ustalić inne dni i godziny, w których Wnioskodawca będzie dostępny. Bank nie wskazał w umowie miejsca świadczenia usług. Wnioskodawcy przysługują 2 dni na miesiąc okresu niedostępności w świadczeniu usług bez obniżenia wynagrodzenia. Wnioskodawca wykonuje swoją działalność samodzielnie, na własne ryzyko, nie podlegając jakiekolwiek formie kierownictwa ani podporządkowania ze strony Banku. Wnioskodawca nigdy nie zawarł umowy o pracę z Bankiem. Wnioskodawca złożył prawidłowo oświadczenie o wyborze opodatkowania 19% liniowym podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, świadcząc na rzecz Banku usługi na podstawie umów o świadczenie usług, których zakres wskazany został w opisie zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, jest uprawniony do kwalifikowania przychodu uzyskanego z tego tytułu, jako mającego źródło w pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami art. 5b w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, natomiast w zakresie stanu faktycznego wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Definicja działalności gospodarczej

Na wstępie należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych posiada własną definicję działalności gospodarczej w art. 2 ust. 1 pkt 6 (winno być art. 5a pkt 6), przez którą rozumie się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wobec powyższego, pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
   
   

Ad. 1)

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata, będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk, nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu.

Ad. 2)

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków.

Ad.3)

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu.

W ocenie, Wnioskodawcy zostały spełnione powyższe przesłanki w tym przypadku ze względu na fakt, że działalność Wnioskodawcy jest nastawiona na zysk (otrzymuje wynagrodzenie za wykonywane usługi). Ponadto, działalność Wnioskodawcy jest wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, tj. dokonuje powtarzalnych określonych w umowie czynności doradztwa podatkowego w danym okresie czasu w sposób zorganizowany. Również działalność Wnioskodawcy jest prowadzona we własnym imieniu na rzecz podmiotów trzecich.

Wyjątki od zaklasyfikowania przychodu, jako przychodu z działalności gospodarczej

Artykuł 2 ust. 1 pkt 6 (winno być art. 5a pkt 6) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje wyjątki w zakresie klasyfikacji przychodu z działalności gospodarczej, które zostały określone w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe wyjątki stanowią źródła przychodu wynikające ze stosunku pracy i służbowego; działalności wykonywanej osobiście; najmu i dzierżawy; kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, odpłatnego zbycia nieruchomości, praw do nich oraz innych rzeczy; działalności prowadzonej przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną; niezrealizowanych zysków; innych źródeł. Należy podkreślić, że działalności Wnioskodawcy nie można zaklasyfikować do żadnych z powyższych źródeł przychodu. Działalność Wnioskodawcy nie opiera się na żadnej podległości służbowej wobec Banku. Ponadto, nie dochodzi w tym przypadku do przeniesienia żadnego majątku poza prawami autorskimi majątkowymi, jeżeli takowe powstają ani odpłatnego udostępnienia w używanie praw lub rzeczy.

Klauzule antyabuzywne

Artykuł 5 ust. 1 (winno być art. 5b ust. 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje przesłanki negatywne, których łączne spełnienie spowoduje, że dane przychody nie mogą być zaklasyfikowane, jako działalność gospodarcza, tj.:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Ad. 1)

Na podstawie obowiązujących przepisów prawa (Kodeksu cywilnego) Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Banku oraz osób trzecich (w przypadku, gdy roszczenia powstają z przyczyn leżących po stronie Wnioskodawcy) za rezultat czynności wykonywanych na podstawie umowy o świadczenie usług w danym okresie. Zatem, pierwsza przesłanka nie jest spełniona, ponieważ odpowiedzialność za rezultat i wykonanie czynności nie ciąży wyłącznie na Banku, ale również na Wnioskodawcy.

Ad. 2)

Umowa o świadczenie usług nie jest wykonywana pod kierownictwem Banku. Nie ma w niej również postanowień o podległości służbowej Wnioskodawcy wobec Banku. Usługi są świadczone przez Wnioskodawcę w czasie i miejscu ustalonym przez Bank, jednak Wnioskodawca zachowuje swobodę wyboru miejsca oraz czasu w przypadku porozumienia z Bankiem. Tym samym miejscem wykonywania czynności w ramach umowy o świadczenie usług może być siedziba Banku, czy inne miejsce.

Ad. 3)

W zakresie realizacji umowy o świadczenie usług, Wnioskodawca odpowiada względem Banku zgodnie z zasadami odpowiedzialności określonymi w obowiązujących przepisach Kodeksu cywilnego, z wyłączeniem art. 371 Kodeksu cywilnego (odpowiedzialność za utracone zyski). Zatem, Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Świadczy o tym m.in. odpowiedzialność Wnioskodawcy wobec Banku za odpowiednie wykonanie umowy o świadczenie usług, ryzyko związane ze ściągnięciem należności z tytułu wynagrodzenia, możliwość wypowiedzenia umowy o świadczenie usług przez Bank.

Nie jest zatem spełniona żadna z przesłanek z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, których łączne wypełnienie dyskwalifikuje czynności wykonywane na podstawie umowy o świadczenie usług, jako czynności wykonywane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatek liniowy

Artykuł 30 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Uprawnienie do skorzystania ze stawki liniowej podatku dochodowego od osób fizycznych uwarunkowane jest także przez art. 9a ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tymi przepisami, podatnik zyskuje uprawnienie do opodatkowania swojego dochodu z działalności gospodarczej stawką liniową, gdy uzyskuje przychody z prowadzenia działalności gospodarczej, pod warunkiem że w odpowiednim terminie zawiadomi właściwy organ podatkowy o wyborze stawki 19% oraz prowadzona przez niego działalność nie będzie odpowiadać czynnościom wykonywanym na rzecz pracodawcy w danym roku podatkowym.

Zgodnie ze zdarzeniem przyszłym, należy stwierdzić, że Wnioskodawca złożył takie oświadczenie w odpowiednim terminie.

Podsumowanie

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z 19% stawki liniowej wskazanej w art. 30 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w poniższych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

1. z dnia 30 maja 2019 r. (Nr 0112-KDIL3-1.4011.104.2019.2.AN);
2. z dnia 29 maja 2019 r. (Nr 0112-KDIL3-3.4011.115.2019.2.MM);
3. z dnia 27 grudnia 2018 r. (Nr 0115-KDIT3.4011.498.2018.2.PSZ);
4. z dnia 19 listopada 2018 r. (Nr 0113-KDIPT2-3.4011.451.2018.2.GG);
5. z dnia 17 października 2018 r. (Nr 0115-KDIT3.4011.408.2018.1.ES);
6. z dnia 4 września 2018 r. (Nr 0114-KDIP3-1.4011.403.2018.1.MJ);
7. z dnia 6 lipca 2018 r. (Nr 0114-KDIP3-1.4011.333.2018.1.MJ).
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 3:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1),
  

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).
  
  

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy – w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy – uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Z tak skonstruowanej definicji wynika, że w sytuacji, gdy działalność spełnia warunki wskazane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, a nie spełnia warunków określonych w art. 5b ustawy, to przychody osiągane z tego tytułu stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić również należy, że tylko łączne spełnienie trzech warunków, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza możliwość zaliczenia czynności do źródła przychodów działalność gospodarcza.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. W ramach tej działalności świadczył i będzie świadczyć na rzecz Banku usługi doradztwa podatkowego na podstawie umowy o świadczenie usług doradztwa podatkowego. Wnioskodawca wykonuje swoją działalność samodzielnie, na własne ryzyko, nie podlegając jakiekolwiek formie kierownictwa, ani podporządkowania ze strony Banku. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Banku oraz osób trzecich za rezultat czynności wykonywanych na podstawie umowy o świadczenie usług. Jednak Bank przejmuje odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultaty wykonanej usługi doradztwa podatkowego przez Wnioskodawcę po 14 dniach od momentu jej wyświadczenia. Wnioskodawca nigdy nie zawarł umowy o pracę z Bankiem.

Mając zatem na uwadze informacje przestawione we wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że umowa o świadczenie usług, którą Wnioskodawca zawarł z Bankiem, dotyczy usług o charakterze doradczym i nie obejmuje czynności dotyczących zarządzania lub czynności o podobnym charakterze. Charakter wykonywanych czynności wskazuje także, że nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę ze świadczenia tych usług można uznać za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc przychody ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy.

Tym samym Wnioskodawca, świadcząc w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz Banku usługi na podstawie umowy o świadczenie usług, której zakres wskazany został w opisie zdarzenia przyszłego, jest uprawniony do kwalifikowania przychodu uzyskanego z tego tytułu do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, zgodnie z przepisami art. 5b ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 oraz art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo zastrzec należy, że z uwagi na zakres wniosku, a w szczególności postawione pytanie, kwestia możliwości opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem liniowym nie została poddana ocenie w ramach niniejszej interpretacji indywidualnej.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różnić się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.