Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.337.2019.1.AK1
z 31 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2019 r. (data wpływu 14 czerwca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 lipca 2019 r. (data nadania 18 lipca 2019 r., data wpływu 23 lipca 2019 r.) na wezwanie z dnia 8 lipca 2019 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.255.2019.2.PW oraz 0114-KDIP3-2.4011.337.2019.3.AK1 (data doręczenia 11 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z poborem zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z przekazywaniem Operatorowi spłat kwot pobieranych od Pożyczkobiorców i przekazywanych na rzecz Operatora wynikających z nabytych przez Inwestorów Pożyczek, dokonanych przez Pożyczkobiorców na konto Pożyczkodawcy (Wnioskodawcy) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z poborem zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z przekazywaniem Operatorowi spłat kwot pobieranych od Pożyczkobiorców i przekazywanych na rzecz Operatora wynikających z nabytych przez Inwestorów Pożyczek, dokonanych przez Pożyczkobiorców na konto Pożyczkodawcy (Wnioskodawcy).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego z siedzibą w Polsce, gdzie podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (dalej: „Wnioskodawca” lub „Pożyczkodawca”), tj. podmiotem objętym nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT.

W ramach swojej działalności gospodarczej Spółka świadczy usługi udzielania pożyczek na rzecz osób fizycznych, które to pożyczki są regulowane przepisami ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 993 ze zm.; dalej powoływana jako: „UoKK”). Pożyczkodawca jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji pożyczkowych prowadzonym przez Komisję Nadzoru Finansowego w oparciu o art. 59ab UoKK.

Pożyczkodawca udziela głównie pożyczek krótkoterminowych (do 30 dni) na zasadach przewidzianych w UoKK (dalej powoływane jako: „Pożyczka”). Pożyczki są udzielane osobom fizycznym na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą lub zawodową (dalej jako: „Pożyczkobiorca”).

Proces wyszukiwania potencjalnych Pożyczkobiorców odbywa się za pośrednictwem profesjonalnego podmiotu pośredniczącego, który prowadzi portal internetowy za pośrednictwem którego dochodzi do zawierania umów pożyczek między zainteresowanymi zawarciem umowy pożyczki klientami (Pożyczkobiorcami), tj. osobami fizycznymi, a Wnioskodawcą (dalej powoływany jako: „Partner”). Partner jako pośrednik odpowiada także za obsługę udzielonych za jego pośrednictwem pożyczek (tj. odpowiada za przekazywanie informacji na temat kredytu zaciągniętego przez Pożyczkobiorcę, udzielanie mu informacji na temat harmonogramu spłat oraz innych danych dotyczących zawartej umowy o kredyt konsumencki).

Partner jest podmiotem wpisanym do działu drugiego rejestru pośredników kredytowych, o którym mowa w art. 64 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 23 marca 2017 r. o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 819 ze zm.) zgodnie z art. 59da ust. 1 UoKK.

Odnosząc się do Pożyczki należy wskazać, że w oparciu o zapisy umowy Pożyczki Pożyczkobiorca zobowiązuje się dokonywać spłat:

• kwoty pożyczki;
  

• odsetek kapitałowych;
  

• prowizji;
  

• prowizji za przedłużenie pożyczki, w przypadku przedłużenia terminu spłaty pożyczki.
  
  
  

W przypadku braku terminowej płatności, Pożyczkodawca jest uprawniony do obciążenia Pożyczkobiorcy odsetkami za nieterminową płatność, które są naliczone w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie określonych w art. 481 § 21 Kodeksu cywilnego, tj. dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie (odsetki ustawowe za opóźnienie wynoszą sumę stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych).

W celu pozyskania dodatkowego źródła finansowania dla prowadzonej działalności pożyczkowej Wnioskodawca rozpoczął współpracę z podmiotem posiadającym siedzibę działalności oraz zarząd na terytorium Łotwy, podmiot ten jest rezydentem podatkowym Łotwy (dalej powoływany jako: „Operator”).

Operator prowadzi platformę internetową (dalej: „Platforma”), która oferuje osobom fizycznym z krajów Unii Europejskiej oraz podmiotom instytucjonalnym z Unii Europejskiej (np. spółką z siedzibą w kraju Unii Europejskiej; dalej powoływani jako: „Inwestor”) możliwość inwestowania w pożyczki udzielane przez firmy pożyczkowe, leasingowe oraz faktoringowe zlokalizowane w różnych krajach, w tym w Polsce.

Inwestor, po założeniu swojego indywidualnego konta na Platformie może zasilić wskazany przez Operatora rachunek bankowy określoną przez siebie kwotą, którą następnie może wykorzystać do inwestowania za pośrednictwem Platformy. Co do zasady, od zainwestowanych środków Inwestorowi przysługuje oprocentowanie określane każdorazowo przez Operatora (tj. przed rozpoczęciem danej inwestycji Inwestor zawsze ma świadomość według jakiego oprocentowania będą naliczane odsetki od zainwestowanych przez niego środków finansowych). Platforma przewiduje możliwość inwestowania w pożyczki udzielone w różnych walutach.

Podstawę dla określenia wartości inwestycji w daną pożyczkę stanowi jej wartość nominalna, tj. kwota udzielonego kredytu. Inwestor może wybrać, czy inwestuje w całą wartość pożyczki, tj. 100% nominału, czy w określony procent, np. 60%. Każda inwestycja jest rozliczana indywidulnie, tj. inwestor inwestując pieniądze wybiera konkretną pożyczkę (dalej powoływana jako: „Inwestycja”).

Współpraca między Operatorem a Pożyczkodawcą opiera się na następującej dokumentacji prawnej:

• Umowie Cesji („Assignment Agreement”);
  

• Umowie Współpracy („Cooperation Agreement”).
  
  
  

Umowa Cesji jest to umowa regulująca cesję wierzytelności pożyczkowej z Pożyczkodawcy na Inwestora przy wykorzystaniu Platformy (oraz całej infrastruktury IT) obsługiwanej przez Operatora za pośrednictwem której przeprowadzana jest cała Inwestycja oraz jej późniejsze rozliczenie.

Inwestycja realizowana jest poprzez zawarcie umowy cesji wierzytelności, której stronami są: Inwestor, Operator, Wnioskodawca oraz Partner.

Na podstawie Umowy Cesji, Inwestor kupuje od Wnioskodawcy roszczenie wobec Pożyczkobiorcy (tj. podmiotu który zaciągnął pożyczkę od Wnioskodawcy) za cenę określoną w Umowie Cesji, która co do zasady stanowi określony procent wartości kapitału udzielonej Pożyczkobiorcy Pożyczki (np. 60% wartości nominalnej).

Umowa cesji zawiera wyłącznie numer identyfikacyjny Inwestora - ID, tj. umowa nie wskazuje danych personalnych Inwestora, takich jak jego imię, nazwisko, adres. Operator posiada pełnomocnictwa od Wnioskodawcy oraz Inwestora do zawarcia w ich imieniu i na ich rzecz Umowy Cesji (umowa jest zawierana elektronicznie), co oznacza, że w istocie Umowa Cesji jest każdorazowo zawierana za pośrednictwem Operatora.

Za pośrednictwem Platformy, w przypadku wyboru Pożyczki Wnioskodawcy, Inwestor będzie zawierał Umowę Cesji każdorazowo po podjęciu decyzji o inwestowaniu w wybraną przez siebie pożyczkę udzieloną wcześniej przez Wnioskodawcę.

Umowa Cesji składa się z dwóch części: pierwsza część Umowy Cesji zawiera podstawowe informacje dotyczące konkretnej Inwestycji (dalej: „Podstawowe Warunki Umowy Cesji”), natomiast druga część Umowy Cesji zawiera ogólne warunki i zasady realizacji Inwestycji (dalej: „Ogólne Warunki Umowy Cesji”). Ogólne Warunki Umowy Cesji są takie same dla każdej Inwestycji. Natomiast Podstawowe Warunki Umowy Cesji są zmienne i każdorazowo zawierają przykładowo następujące informacje dotyczące konkretnej Inwestycji:

• ID Inwestora,
  

• ID Pożyczkobiorcy,
  

• numer Pożyczki będącej przedmiotem danej Umowy Cesji,
  

• określenie elementów, z których składają się nabywane przez Inwestora roszczenia wobec Pożyczkobiorcy (tj. np. wysokość kapitału pożyczki w jaką inwestuje Inwestor np. Inwestor może zainwestować w nie więcej niż 95% kwoty głównej (kapitału) udzielonej pożyczki, wysokość należnych odsetek z tytułu udzielonej pożyczki),
  

• cenę po jakiej Inwestorzy nabywają prawa do roszczenia,
  

• zysk roczny Inwestora (odsetki przypadające proporcjonalnie na nabyty przez Inwestora kapitał w stosunku rocznym, jeśli odsetki są przewidziane),
  

• datę spłaty Pożyczki, informację
  

• czy Inwestor korzysta z prawa odsprzedaży roszczeń na rzecz Pożyczkodawcy w przypadku opóźniania się przez Pożyczkobiorcę w spłatach na zasadach określonych w Umowie Cesji.
  
  
  

Z Umowy Cesji wynika wprost obowiązek odkupienia od Inwestora Pożyczki przez Pożyczkodawcę, w sytuacji, gdyby Pożyczkobiorca opóźnia się ze zwrotem Pożyczki oraz zapłatą wymagalnych roszczeń, tj. odsetek oraz prowizji (tzw. opcja buy-back).

W rozpatrywanym przypadku, Wnioskodawca odkupuje od Inwestora roszczenia po cenie obliczonej zgodnie z formułą zawartą w Umowie Cesji. Umowa Cesji przewiduje sposób kalkulacji wynagrodzenia należnego Inwestorowi z tytułu wykonania przez Pożyczkodawcę opcji buy-back (tj. odkupu Pożyczki).

Na zasadach określonych w Umowie Cesji oraz Umowy Współpracy, Operator jest odpowiedzialny za rozliczanie Inwestycji za pośrednictwem Platformy oraz za fizyczne dokonywanie płatności związanych z realizacją i rozliczeniem Inwestycji w relacji między Pożyczkodawcą a Inwestorem. Co istotne, obsługa Pożyczki przez cały czas trwania Inwestycji jest wykonywana przez Pożyczkodawcę oraz Partnera, który - jak na to było już wskazane, prowadzi obsługę Pożyczki, tj. przekazuje informacje na temat Pożyczki, wymagalności rat itp. Pożyczkobiorcy za pośrednictwem udostępnionej Pożyczkobiorcy platformy.

Należy mieć na uwadze, że to Operator wykonuje płatności (przelewy bankowe) między Inwestorem, a Pożyczkodawcą i to Operator prowadzi bieżącą obsługę rachunkową inwestycji, tj. kalkuluje wysokość odsetek należnych Inwestorowi, monitoruje poziom spłat otrzymywanych od Pożyczkobiorców za pośrednictwem Pożyczkodawcy, jak również uzgadnia saldo rozliczeń między Pożyczkodawcą a Operatorem z tytułu przekazywanych środków od Inwestorów oraz spłat przekazywanych przez Pożyczkodawcę od Pożyczkobiorców.

Należy wskazać, że Wnioskodawca nie ma prawnej ani faktycznej możliwości dokonania bezpośredniego przelewu na konta Inwestorów, jak również nie dysponuje żadną wiedzą na temat tożsamości Inwestorów. Należy podkreślić, że zarówno na mocy wiążących Wnioskodawcę i Operatora umów (tj. Umowy Cesji oraz Umowy Współpracy) - Wnioskodawca nie ma prawnej, ani też faktycznej możliwości dokonania bezpośredniego transferu otrzymanych od Pożyczkobiorców spłat na rachunki bankowe Inwestorów z uwagi na:

• brak wiedzy odnośnie kwoty należnej danemu Inwestorowi - jak już było na to wskazywane, jedynie Operator dysponuje systemem informatycznym umożliwiającym precyzyjne obliczanie kwot należnych poszczególnym Inwestorom w związku z dokonywaniem codziennie od kilku do kilkunastu tysięcy różnorodnych transakcji na Platformie, Wnioskodawca co najwyżej może następczo, tj. po zamknięciu rozliczeń z tytułu danej Inwestycji wyliczyć kwoty które są należne Wnioskodawcy ale Wnioskodawca nie jest w stanie wyliczyć kwot jakie są ostatecznie należne Inwestorowi;
  

• brak danych niezbędnych do dokonania przelewu - jak było na to wskazywane, Wnioskodawca nie dysponuje danymi osobowymi Inwestorów takimi jak imię, nazwisko, adres, narodowość, numer rachunku bankowego. Wnioskodawca zna jedynie zanonimizowany numer ID Inwestora, który w żaden sposób nie pozwala na jakąkolwiek identyfikację Inwestora.
  
  
  

Podkreślenia wymaga również, że zgodnie z Umową Cesji, Pożyczkodawca po przeprowadzeniu cesji danej Pożyczki na Inwestora nie ma prawa do swobodnego dysponowania środkami otrzymanymi od Pożyczkobiorcy. Pożyczkobiorca jest zobowiązany do przekazania wszystkich kwot otrzymanych od Pożyczkobiorcy, nawet wówczas, gdyby potencjalnie Pożyczkodawca dokonał nadpłaty (tj. wpłacił kwoty wyższe niż te do których spłaty był zobowiązany w oparciu o umowę Pożyczki).

Pożyczkodawca ma obowiązek przekazywać Operatorowi otrzymane od Pożyczkobiorców spłaty kwot należnych Inwestorom w proporcji wynikającej z umowy cesji. Operator nie ma prawa do swobodnego dysponowania środkami otrzymanymi od Pożyczkodawcy. Operator ma obowiązek dokonać dalszego ich transferu odpowiednim Inwestorom.

Chcąc zaprezentować model rozliczenia spłat otrzymywanych od Pożyczkobiorców schemat poszczególnych płatności wyglądałby następująco:

• Na konto bankowe Pożyczkodawcy, Pożyczkobiorca spłaca kwotę pożyczki (albo część tej kwoty), tj. kwotę kapitału pożyczki wraz z należnymi odsetkami i prowizją.
  

• Niezwłocznie po otrzymaniu spłaty od Pożyczkobiorcy Pożyczkodawca przelewa do Operatora kwotę otrzymaną od Pożyczkobiorcy.
  

• Na podstawie informacji otrzymanej od Pożyczkodawcy oraz informacji o Inwestycjach zrealizowanych przez Inwestorów wygenerowanej przez Operatora za pośrednictwem Platformy, Operator kalkuluje jaka część spłaconej przez Pożyczkobiorcę kwoty należna jest Inwestorom, a następnie informuje o wyniku kalkulacji Pożyczkodawcę.
  

• Następnie Operator przekazuje kwoty należne Inwestorom oraz dokonuje zwrotu ewentualnych należności na rzecz Pożyczkodawcy. Od strony operacyjnej Operator dokonuje potrącenia należności podlegających zwrotowi do Pożyczkodawcy z kwotami, które są należne od Pożyczkodawcy, a między stronami, tj. Pożyczkodawcą oraz Operatorem dochodzi do przelewu kwot stanowiących różnicę między tymi wartościami.
  
  
  

Chcąc zobrazować techniczne rozliczenie z Inwestorem inwestującym za pośrednictwem Platformy w pożyczki Wnioskodawcy należałoby wskazać, że:

• Operator, dokonuje rozliczenia z Inwestorem z tytułu wszystkich Inwestycji realizowanych przez Inwestora za pośrednictwem Platformy. Wyłącznie Operator realizuje wszystkie płatności (wykonuje wszystkie przelewy bankowe) bezpośrednio do Inwestorów w związku z realizacją Umów Cesji. Jednak możliwa jest sytuacja, że mimo, iż Pożyczkobiorca spłacił pożyczkę albo Pożyczkodawca zrealizował opcję buy-back, Inwestor nie otrzyma wypłaty od Operatora, z uwagi na straty z innych inwestycji (jeśli ryzyko inwestycyjne ponosi Inwestor), albo w przypadku dalszego inwestowania środków przez Inwestora i wydanie odpowiednich dyspozycji za pośrednictwem Platformy.
  

• Wnioskodawca nie ma prawnej ani faktycznej możliwości dokonania bezpośredniego przelewu na konta Inwestorów (zawierane Umowy nie dają Wnioskodawcy prawa ani nie nakładają obowiązku bezpośredniego przelewu środków na konta Inwestorów). Jak już było na to wskazywane, poza brakiem prawnej możliwości dokonania bezpośredniego przelewu na konto bankowe Inwestorów, Wnioskodawca nie ma do tego fizycznej możliwości z uwagi na:
  
  • brak wiedzy odnośnie finalnej kwoty należnej danemu Inwestorowi (to Operator dysponuje systemem informatycznym umożliwiającym mu precyzyjne obliczanie kwot należnych poszczególnym Inwestorom w związku z dokonywaniem codziennie przez Inwestorów od kilku do kilkunastu tysięcy transakcji na Platformie - Wnioskodawca nie ma jakiejkolwiek wiedzy na temat transakcji dokonywanych codziennie przez Inwestorów) oraz
  • braku danych niezbędnych do dokonania przelewu (Wnioskodawca nie dysponuje danymi osobowymi Inwestorów takimi jak imię, nazwisko, adres, narodowość, numer rachunku bankowego, Wnioskodawca zna jedynie anonimowy numer ID Inwestora, który w żaden sposób nie pozwala na jakąkolwiek identyfikację Inwestora ani na bezpośredni kontakt z Inwestorem).

• Należy także podkreślić, że Umowa Cesji wprost wyklucza możliwość dochodzenia przez Inwestora spłaty bezpośrednio od Pożyczkobiorcy, tj. Inwestor nie może dochodzić wierzytelności bezpośrednio od dłużnika, jak również się z nim kontaktować.
  

• Po zrealizowaniu poszczególnych Inwestycji, Inwestor może inwestować dalej lub – zlecając Operatorowi przelew - wypłacić pieniądze zdeponowane na koncie Operatora pomniejszone o opłatę serwisową należną Operatorowi. W konsekwencji, możliwa jest sytuacja, że odsetki otrzymane przez Inwestora od Pożyczkobiorcy będą jedynie widoczne w formie elektronicznych pieniędzy zaksięgowanych na Platformie i nie będą wypłacane Inwestorowi.
  
  
  

Podsumowując, w wyniku zawarcia Umowy Cesji, Inwestor nabywa roszczenia wobec Pożyczkobiorców m.in. do należnych odsetek. Pożyczkobiorcy spłacają kwoty należne w związku z wcześniejszym zawarciem umowy pożyczki na konto Wnioskodawcy. Wnioskodawca, na zasadach określonych w Umowie o Współpracy, przelewa na konto bankowe Operatora, w imieniu Pożyczkobiorców, spłaty kwot należnych Inwestorom.

Wnioskodawca nie realizuje bezpośrednio jakichkolwiek płatności na rzecz Inwestorów i co istotne zarówno od strony prawnej, jak i faktycznej nie ma takiej możliwości. Wnioskodawca ani Operator nie są uprawnieni do odsetek spłacanych przez Pożyczkobiorców Inwestorom.

Wnioskodawca pośredniczy w przekazywaniu kwot należnych od Pożyczkobiorcy (tj. wynikających z umowy Pożyczki) do Inwestora za pośrednictwem Operatora. To Operator przelewa środki otrzymane od Pożyczkobiorcy przekazane technicznie przez Pożyczkodawcę na rachunek bankowy przypisany do Inwestora.

Należy podkreślić, że wszystkie umowy regulujące wzajemne prawa i obowiązki między stronami, tj. Umowa Cesji oraz Umowa Współpracy zostały sporządzone pod prawem Łotewskim.

Pismem z dnia 8 lipca 2019 r. Nr 0114-KDIP2-1.4010.255.2019.2.PW oraz 0114-KDIP3-2.4011.337.2019.3.AK1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia od doręczenia wezwania poprzez:

1. uiszczenie dodatkowej opłaty w wysokości 80 zł, w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego wezwania na konto bankowe Krajowej Informacji Skarbowej w Bielsku-Białej i doręczenie kserokopii dowodu uiszczenia opłaty do tut. Organu lub wskazanie, którego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego (tzn. w zakresie którego podatku) dotyczy uiszczona w dniu 25 kwietnia 2019 r. opłata w wysokości 80 zł.
2. podanie danych identyfikacyjnych podmiotu zagranicznego będącego rezydentem podatkowym Łotwy (Operatora), tj. pełnej nazwy, danych adresowych oraz numeru identyfikacyjnego podatnika wydanego przez jego kraj jurysdykcji podatkowej oraz nazwy kraju, który wydał ten numer? (zgodnie z art. 14b § 3a ustawy Ordynacja podatkowa):
   • czy Operator jest osobą prawną?
     
   • czy Operator prowadzi w Polsce działalność poprzez zakład (w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) i czy wypłacone wynagrodzenie związane jest z działalnością Operatora prowadzącego działalność poprzez zakład w Polsce?
     
   
   

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w ustawowym terminie. Spółka wskazała, że zgodnie z jej wiedzą, dane identyfikacyjne Operatora (wskazanego w treści wniosku), podmiotu zagranicznego będącego łotewskim rezydentem podatkowym, to:

• pełna nazwa: X,
  

• dane adresowe: Y, Łotwa,
  

• numer identyfikacyjny podatnika: Z, który został wydany przez Łotwę,
  

• Operator jest osobą prawną,
  

• Operator nie prowadzi w Polsce działalności poprzez zakład (w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT), w związku z czym dokonywane płatności nie są związane z działalnością Operatora prowadzącego działalność poprzez zakład w Polsce.
  
  
  

Wnioskodawca uiścił dodatkową opłatę w wysokości 80 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru podatku zryczałtowanego w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w związku z przekazywaniem Operatorowi spłat kwot pobieranych od Pożyczkobiorców i przekazywanych na rzecz Operatora wynikających z nabytych przez Inwestorów Pożyczek, dokonanych przez Pożyczkobiorców na konto Pożyczkodawcy (Wnioskodawcy)?
2. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru podatku zryczałtowanego w oparciu o przepisy ustawy o PIT w związku z przekazywaniem Operatorowi spłat kwot pobieranych od Pożyczkobiorców i przekazywanych na rzecz Operatora wynikających z nabytych przez Inwestorów Pożyczek, dokonanych przez Pożyczkobiorców na konto Pożyczkodawcy (Wnioskodawcy)?
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania Nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania Nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych została wydana w dniu 30 lipca 2019 r. interpretacja indywidualna Nr 0114-KDIP2-1.4010.255.2019.3.PW.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na gruncie przepisów ustawy o PIT od kwot pobieranych od Pożyczkobiorców i przekazywanych na rzecz Operatora, a wynikających ze spłat wierzytelności pożyczkowych (tj. pożyczek zaciągniętych przez Pożyczkobiorców).

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast, art. 3 ust. 2a ustawy o PIT stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Uwzględniając fakt, że przekazywane na rzecz Operatora spłaty pobierane od Pożyczkobiorców wynikają z umów pożyczek i zawierają w sobie opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku składowe, to za zasadne należy uznać odniesienie się do art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT zgodnie z którym jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienionych w pkt 8 lit. a-c tego przepisu. Istotne jest, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

Natomiast, w myśl art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek od pożyczek, za wyjątkiem sytuacji gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy. Zgodnie z ustępem 2 powołanego przepisu, art. 30a ust. 1-5 ustawy o PIT należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

Odnosząc się natomiast do przepisów przewidujących obowiązek poboru podatku przez płatnika w rozumieniu art. 8 Ordynacji podatkowej, to należy wskazać na przepisy:

• art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, zgodnie z którym płatnicy, o których mowa w ust. 1 art. 41 ustawy o PIT, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21, tj. m.in. z tytułu wypłat odsetek;
  

• art. 42 ust. 1 ustawy o PIT, w myśl którego płatnicy o których mowa w art. 41 ustawy o PIT, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
  
  
  

Należy także wskazać, że w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a ustawy o PIT, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10 ustawy o PIT, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Art. 41 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na obowiązek poboru podatku wobec podmiotów pośredniczących w wypłacie niektórych świadczeń. W zakresie papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych płatnikami zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4, w zakresie dywidendy oraz dochodów (przychodów) określonych w art. 24 ust. 5 pkt 1, 3 lub 6, a także zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 i 5, są podmioty prowadzące rachunki zbiorcze, za pośrednictwem których należności z tych tytułów są wypłacane.

Należy wskazać, że w odniesieniu do powołanych przepisów, teoretycznie wyłącznie art. 41 ust. 10 ustawy PIT odnosi się do sytuacji, w której za pośrednictwem jednego podmiotu następuje wypłata świadczeń, które w oparciu o poszczególne przepisy ustawy o PIT mogą podlegać obowiązkowi poboru w Polsce podatku przez płatnika.

Jednakże, w ocenie Wnioskodawcy, wskazany przepis nie ma zastosowania do przedstawionego stanu faktycznego, ponieważ zgodnie z tym przepisem, kategorie dochodów (przychodów), z tytułu których do poboru podatku zobowiązane są podmioty, za pośrednictwem których następuje wypłata tych świadczeń, nie zawierają przychodów z tytułu odsetek i dyskonta z innych tytułów niż od papierów wartościowych.

Przedstawiony wniosek jest w pełni uzasadniony w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego. Ponieważ należy jeszcze raz podkreślić, że Inwestorem, który za pośrednictwem Platformy inwestuje swoje środki mogą być różne kategorie podmiotów, tj. zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne i to zarówno mające miejsce zamieszkania lub siedziby (zarządu) na terytorium Polski lub nie.

Jak było na to wskazywane w treści stanu faktycznego niniejszego wniosku, Wnioskodawcy nie jest znana tożsamość (dane) Inwestora na moment zawierania Umowy Cesji, jak i w trakcie jej trwania, ani nawet w momencie realizacji opcji tzw. buy-back.

Wnioskodawca nie będzie w stanie ustalić, czy dany Inwestor jest podatnikiem PIT czy podatnikiem CIT. Co wymaga podkreślenia, Wnioskodawca nie będzie posiadał danych Inwestorów, ani informacji o ich rezydencji podatkowej, a cechy te mają podstawowe znaczenie dla prawidłowego rozliczenia podatku (np. zastosowania właściwej stawki podatku).

Obiektywnie zatem Wnioskodawca, nie ma możliwości wykonania ewentualnych obowiązków płatnika. W tym miejscu należy wskazać, że przepisów podatkowych nie można interpretować w taki sposób, aby nakładały one na płatnika (podatnika również) obowiązek świadczenia niemożliwego do zrealizowania. Stanowisko powyższe znajduje także potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, np.:

• w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 października 2018 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.441.2018.2.AK1) wydanej na tle stanu faktycznego analogicznego do tego rozpatrywanego w przedmiotowej sprawie Dyrektor zgodził się ze stanowiskiem podatnika, że: „Z uwagi na brak danych umożliwiających ustalenie powyższych cech, wątpliwości budzić może zasadność wykonywania obowiązków płatnika przez Wnioskodawcę. Zdaniem Wnioskodawcy, przepisów podatkowych (w niniejszym przypadku przepisów dotyczących obowiązku płatnika) nie można interpretować w taki sposób, aby nakładały obowiązek świadczenia niemożliwego”.
  

• w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 marca 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.347.2017.2.AJ) organ stwierdził w odniesieniu do obowiązków emitenta papierów wartościowych, że: „Jednak w przypadku, gdy emitentowi papierów wartościowych nie jest znana tożsamość podatnika, otrzymującego przychód z papierów wartościowych, ani jego status pozwalający na określenie, czy jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, czy podatku dochodowego od osób prawnych, wątpliwości budzi podstawa prawna nałożenia obowiązków płatnika na polski podmiot (emitenta). Biorąc bowiem pod uwagę, że obowiązki płatnika nie są kształtowane autonomicznie, a są następstwem istnienia podatku - w przypadku braku możliwości ustalenia obowiązku podatkowego w konkretnym podatku nie można także stwierdzić o istnieniu obowiązków płatnika. Tak więc emitent papierów wartościowych nie ma obowiązków płatnika od wypłacanych świadczeń od wyemitowanych przez siebie papierów wartościowych, w przypadku, gdy nie można ustalić statusu podatnika”.
  
  
  

Uwzględniając fakt, że w rozpatrywanym przypadku Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić tożsamości (danych) Inwestora, ponieważ działa wyłącznie w charakterze pośrednika przekazującego spłaty otrzymywane od Pożyczkobiorców oraz z uwagi na treść art. 41 ust. 10 ustawy o PIT, który to przepis wskazując na obowiązki płatnika nie odnosi się do płatności odsetkowych, to zasadne jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym z tytułu realizowanych wypłat nie będą na nim ciążyć obowiązki płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego.

Wnioskodawca ponadto pragnie wskazać na potwierdzające jego stanowisko indywidulne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane na tle stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych) analogicznych do tego, który stanowi przedmiot niniejszego wniosku. W tym zakresie warto powołać:

• interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 października 2018 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.441.2018.2.AK1);
  

• interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 stycznia 2018 r. (sygn. 0115-KDIT2-1.4011.342.2017.l.MT);
  

• interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 września 2018 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.423.2018.1.MG);
  

• interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 grudnia 2017 r. (sygn. 0114-KDIP3-1.4011.388.2017.l.EC);
  

• interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 grudnia 2017 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.301.2017.2.MK);
  

• interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 sierpnia 2017 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.183.2017.1.MM).
  
  
  

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych organów podatkowych wskazać należy, że interpretacje dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.