2019.07.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.167.2019.2.KS
z 2 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2019 r. (data wpływu 9 kwietnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 czerwca 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów usługi organizacji podróży służbowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów usługi organizacji podróży służbowej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 czerwca 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.) o pełnomocnictwo oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również jako: „Spółka”) jest podmiotem gospodarczym z siedzibą w Polsce. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wsparcia podróży korporacyjnych w kraju i za granicą, w szczególności pośrednictwa przy organizacji noclegów oraz przejazdów. Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej wykonywanej przez Spółkę są usługi pozostałe w zakresie rezerwacji, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 79.90).

Spółka jest objęta indywidualnymi i grupowymi umowami z dostawcami usług, przede wszystkim przewozowych i hotelowych. W związku z tym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka będzie świadczyła na rzecz zainteresowanych podmiotów niepowiązanych (dalej: „Klienci”) usługi pośrednictwa przy organizacji podróży korporacyjnych. Usługi te świadczone będą na podstawie ramowych umów pisemnych zawartych pomiędzy Spółką a Klientem, bądź ramowych umów pisemnych zawartych na poziomie spółki matki Wnioskodawcy i spółki matki zainteresowanego Klienta – w takim przypadku warunki świadczenia usług na poziomie krajowym mogą dodatkowo zostać doprecyzowane w dodatkowej lokalnej umowie serwisowej (tzw. SLA – service level agreement). Bez względu na to czy dojdzie do zawarcia lokalnej umowy serwisowej czy umowy w formie pisemnej czy też strony nie będą bezpośrednio związane żadną umową ramową, w przypadku otrzymania od Klienta zamówienia na organizację podróży dla wskazanej osoby (zwykle pracownika Klienta), Spółka dokona rezerwacji biletów lotniczych, kolejowych lub autobusowych bądź zamówi samochód lub zakwaterowanie w hotelu zgodnie z wytycznymi Klienta. Na potrzeby świadczonych usług Spółka może udzielić Klientom dostępu do portalu rezerwacyjnego umożliwiającego sprawne dokonanie takich rezerwacji.

Spółka z zasady nie będzie nabywała żadnych usług na własny rachunek, tj. nie będzie nabywała usług we własnym imieniu i na własną lub cudzą rzecz, w celu ich późniejszego zbycia Klientom. Możliwe jest wystąpienie wyjątków od tej zasady, ale nie są one objęte zakresem złożonego wniosku.

Rezerwacje dokonywane będą według wytycznych Klienta i w jego interesie, ze wskazaniem danych Klienta jako faktycznego nabywcy usługi oraz wskazanej przez niego osoby jako korzystającego z usługi. Zgodnie z dokumentami lub fakturami wystawianymi przez usługodawców, nabywcą usługi hotelowej, przewozowej itp. będzie Klient, choć ze względu na specyfikę podróży niektóre dowody zakupu zostaną wystawione na wskazaną przez Klienta osobę (np. bilety lotnicze wystawiane na osobę fizyczną, do których zwykle nie są wystawiane dodatkowe faktury na przedsiębiorcę), z kolei inne będą wystawiane na okaziciela (np. bilety kolejowe). Jeżeli jakiekolwiek dokumenty zostaną wystawione nieprawidłowo, tj. będą zawierać błędy dotyczące osoby nabywcy, Spółka będzie informować o tym ich wystawców i prosić o ich korektę.

W ramach uzgodnień z Klientem, płatnikiem z tytułu usług wykonywanych na rzecz Klienta z zasady będzie Spółka. Możliwe jest wystąpienie wyjątków od tej zasady, ale nie są one objęte zakresem złożonego wniosku. W związku z tym Spółka dokonuje na bieżąco i z własnych środków tymczasowych przedpłat lub płatności za usługi, które będą świadczone przez usługodawców w interesie Klienta. Klient zobowiązany jest do zwrotu poniesionych przez Spółkę kosztów.

W księgach Spółki płatności i przedpłaty oraz ich zwrot są księgowane na kontach przejściowych. Spółka nie rozpoznaje w tym zakresie kosztów uzyskania przychodów ani przychodów do opodatkowania, jako że nie są to środki jej należne lub definitywnie przez nią poniesione. Wartość świadczenia podlegającego zwrotowi wykazywana jest w odrębnej części faktury, w formie informacji dodatkowej, pozwalającej na powiązanie prowizji z usługą przewozową lub hotelową.

Umowy zawierane z Klientami przewidują, że za czynności pośrednictwa przy świadczeniu usług podróżnych Spółka będzie pobierać od Klientów opłaty, stanowiące wynagrodzenie Spółki (dalej: „Opłaty”). Opłaty są naliczane m.in. z tytułu dokonania rezerwacji lub dokonania płatności i są z góry znane Klientowi korzystającemu z usług Spółki. Rozliczenia z Klientem dokonywane są z zasady po wykonaniu usługi. Klienci zobowiązani są do uiszczania naliczonych Opłat oraz zwrotu na rzecz Spółki dokonanych przez nią w interesie Klienta płatności i przedpłat.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, co następuje.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że przepis art. 29 ust. 7 ustawy VAT stanowi bezpośrednią implementację normy przewidzianej w art. 79 lit. c Dyrektywy 2006/112, zgodnie z którą podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów: kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatniku na koncie przejściowym (ang. entered in his books in a suspense account). Z tego względu odnoszenie się do „ewidencji VAT” czy „przejściowego ujęcia w ewidencji VAT” jest niepoprawne i systemowo sprzeczne – wydatki zaksięgowane w systemie księgowym na koncie przejściowym (tzw. wydatki o charakterze reimbursements) nie mogą zostać ujęte w ewidencji VAT, o której mowa w art. 109 ustawy VAT, która to ewidencja nie przewiduje możliwości ujęcia w niej czegokolwiek „przejściowo” czy choćby „tymczasowo”, a zwłaszcza nie przewiduje ujmowania wydatków niedających prawa do odliczenia VAT, do których należą te wskazane w art. 29 ust. 7 pkt 3 ustawy VAT.

Wnioskodawca wyjaśnia, że prowadzi pełną księgowość i dane uzyskane z prowadzonych ksiąg służą do wyliczenia wysokości zobowiązań podatkowych. Dodatkowo, zgodnie z wymogami ustawy VAT, Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy VAT, zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

W księgach rachunkowych Spółki przedmiotowe produkty są przejściowo ujmowane na kontach rozliczeniowych – jako należności wobec Klienta i drugostronnie jako zobowiązanie

z tytułu produktów wobec jednostek trzecich (hoteli, przewoźników, pośredników). Klient ma obowiązek dokonać zwrotu tych kwot na rzecz Spółki, dlatego że dokonała ona nabycia produktu w jego imieniu i na jego rzecz. Spółka natomiast dokonuje płatności/reguluje zobowiązanie z tytułu produktów wobec dostawców (hoteli, przewoźników, pośredników). Usługa świadczona przez Spółkę to usługa pośrednictwa, w związku z czym wydatki na nabycie produktu i należności wobec Klienta nie są odnoszone na Rachunek Zysków i Strat. Stanowią one jedynie przejściową należność Spółki jak również zobowiązanie Spółki zamykane w momencie uzyskania zapłaty oraz uregulowania zobowiązania. Jako zysk Spółki w RZiS wykazywane są jedynie opłaty i prowizje obciążające Klienta.

Z kolei prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja VAT zawiera dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji. Wnioskodawca z zasady nie ujmuje w ewidencji wydatków, dotyczących czynności zwolnionych z opodatkowania, czynności nieopodatkowanych ani czynności, co do których nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego jako że wydatki te nie wpływają ani na wysokość zobowiązania podatkowego, ani na poprawność rozliczenia podatku VAT (por. stanowisko w kwestii danych wykazywanych w ewidencji przedstawione na oficjalnej stronie Ministerstwa Przedsiębiorczości i Technologii:

https://www.biznes.gov.pl/firma/podatki-i-ksiegowosc/chce-rozliczac-vat/co-powinienes-wiedziec-jesli-chesz-rozliczac-vat/rejestr-sprzedazy-i-zakupow-vat).

W tym zakresie należy wskazać, że:

zgodnie z treścią wniosku – Wnioskodawca nie jest nabywcą produktów (nie nabywa ich we własnym imieniu lecz w imieniu Klienta), stąd nie otrzymuje faktur wystawionych na swoje dane, a zatem nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na tych fakturach, a co za tym idzie nie ma powodu do ujmowania tych wydatków w ewidencji VAT;
zgodnie z obowiązującymi przepisami obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do wydatków, o których mowa w art. 29a ust. 7 pkt 3 (por. art. 88 ust. 1a ustawy VAT), wobec czego systemowo nie ma powodów, by wykazywać je w ewidencji prowadzonej na podstawie art. 109 ustawy VAT, w której ujmowane są jedynie dane umożliwiające określenie przedmiotu czy podstawy opodatkowania VAT;
usługi przewozowe z zasady nie podlegają fakturowaniu inaczej niż w formie biletu przekazywanego podróżnemu – zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r., poz. 1485) podatnicy uprawnieni do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami na odległość nie mniejszą niż 50 km mogą dokumentować usługę w formie biletu jednorazowego zawierającego określone informacje. Bilet ten udostępniany jest podróżnemu i nie mógłby zostać wykazany w prowadzonej przez Wnioskodawcę (jako pośrednika) ewidencji prowadzonej na podstawie art. 109 ustawy VAT;
usługi noclegowe (usługi hoteli) wykazane na fakturach wystawianych przez hotele nie dają w ogóle prawa do obniżenia podatku lub zwrotu różnicy podatku (art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT), wobec czego nie ma powodów, by ktokolwiek wykazywał je w ewidencji prowadzonej na podstawie art. 109 ustawy VAT, w której ujmowane są jedynie dane umożliwiające określenie przedmiotu czy podstawy opodatkowania VAT.

W świetle powyższego, wydatki poniesione na nabycie produktów ujmowane są przejściowo na kontach rozliczeniowych i nie są ujmowane w ewidencji VAT z uwagi na brak prawa do odliczenia VAT spowodowany pozycją podmiotu pośredniczącego i brzmieniem art. 88 ust. 1a ustawy VAT.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że formalnie w relacji pomiędzy Spółką a Klientem dochodzi do otrzymania nie tylko kwoty opłat czy prowizji, lecz również poniesionej ceny produktu (należność wobec Klienta obejmuje prowizje i opłaty, VAT od tych pozycji oraz wartość produktu), a podstawą opodatkowania jest „wszystko, co stanowi zapłatę”. Ten sam produkt nie może być jednak przedmiotem dwóch dostaw na rzecz Klienta – pomiędzy Klientem a sprzedającym (hotelem, przewoźnikiem czy pośrednikiem od którego nabywany jest produkt) oraz między Klientem a Wnioskodawcą. W tej ostatniej relacji dochodzi jedynie do zapłaty, której wysokość ujmowana jest przejściowo w księgach rachunkowych na kontach rozliczeniowych jako należność wobec Klienta z tytułu poniesienia w jego imieniu i na jego rzecz określonych wydatków.

Stąd, w ocenie Wnioskodawcy:

działa on w imieniu i na rzecz Klienta, organizując mu podróż i nabywając na jego rzecz noclegi i przewozy, z których to nie Wnioskodawca będzie korzystać, zatem dostawa pomiędzy Klientem a sprzedającym (hotelem, przewoźnikiem czy pośrednikiem) podlega opodatkowaniu VAT tylko w tej relacji i w tym zakresie;
nie dochodzi do transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 8 ust. 2a ustawy VAT (podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług), jako że Wnioskodawca nie dokonuje nabyć we własnym imieniu i nie bierze udziału w świadczeniu usług.

Z tego względu, zdaniem Spółki przedmiotowe wierzytelności nie stanowią obrotu podlegającego uwzględnieniu w podstawie opodatkowania VAT.

Wnioskodawca wskazuje, że prowadzenie ksiąg rachunkowych zostało powierzone przedsiębiorcy zajmującemu się usługowym prowadzeniem ksiąg rachunkowych.

Na poziomie Spółki wydatki dokonywane w imieniu i na rzecz Klienta są odnotowywane w systemie rezerwacyjnym/sprzedażowym na podstawie dowodów księgowych wystawianych przez dostawców – hotele, przewoźników, pośredników.

Na poziomie podmiotu usługowo prowadzącego księgi rachunkowe, który obsługuje Spółkę („dział księgowy”), dane te zbierane są z systemów sprzedażowych i bezpośrednio księgowane na kontach rozrachunkowych. Zatem z zasady dział księgowy nie będzie posiadał wskazanych dowodów, np. faktur lub innych dokumentów wystawionych na Klienta. Przede wszystkim, dokumenty takie jak faktury nie są wystawiane na Wnioskodawcę jako nabywcę, więc nie ma powodu, by oryginały takich faktur były Wnioskodawcy przekazywane, a co za tym idzie oryginały nie są przekazywane do działu księgowego i nie są archiwizowane przez dział księgowy Spółki. Dodatkowo, w przypadku przewozów, dokumenty takie jak „bilety jednorazowe” w ogóle mogą nie być udostępniane Wnioskodawcy, lecz bezpośrednio podróżnemu.

Na potrzeby Spółki wykazującej należności na rzecz Klienta wystarczającym dowodem poniesienia wydatku są dane z systemu sprzedażowego, obciążenia kosztowe oraz akceptacja Klienta i wola zwrotu wydatku (uiszczenia ceny produktu). Na poziomie działu księgowego nie ma zatem żadnej potrzeby, żeby gromadzić dodatkowe dokumenty dotyczące roszczeń cywilnoprawnych Spółki i takie dokumenty nie są gromadzone. Niemniej, w razie potrzeby Spółka powinna być w stanie przedstawić dokumentację z systemu rezerwacyjnego i z zasady może przedstawić zamówienie Klienta i potwierdzenie rezerwacji określonej podróży czy noclegu jak również ustalić wartość wydatku poniesionego na rzecz dostawcy (hotelu, przewoźnika czy pośrednika) lub zobowiązania wobec tych podmiotów oraz informację dotyczącą realizacji zamówienia. Spółka z zasady powinna być też w stanie otrzymać od dostawcy (hotelu, przewoźnika, pośrednika), informację o fakturze dokumentującej daną podróż oraz jej skan. Dokumenty takie – niekoniecznie w formie oryginałów – Spółka powinna posiadać choćby w celu udokumentowania swoich roszczeń wobec Klienta.

Niewątpliwie wartość zwracanych wydatków (stan należności wobec Klienta) jest dobrze udokumentowany, jako że podlega weryfikacji po stronie Wnioskodawcy (inwentaryzacja produktów i stanu należności) i po stronie Klienta (inwentaryzacja zamówień i stanu zobowiązań), co spełnia założenia przedmiotowej regulacji. Powyższe nie oznacza, że dokumentacja ta znajduje się w posiadaniu działu księgowego (podmiotu, któremu powierzono prowadzenie ksiąg), co z kolei nie oznacza, że Wnioskodawca nie jest w stanie jej przedstawić w razie potrzeby. Niemniej, w celu łatwiejszego powiązania podróży z opłatami i umożliwienia Klientowi pełnej weryfikacji kosztów, Spółka zamierza umieszczać na fakturach wystawionych Klientowi informacje nie tylko o wynagrodzeniu za usługę (opłacie, prowizji), lecz również o podróży (koszcie źródłowym), którego to wynagrodzenie dotyczy.

Dane w systemie księgowym Wnioskodawcy umożliwiają powiązanie należności i zobowiązań pod kątem poszczególnych rezerwacji (tzw. „voucherów podróżnych”) i weryfikację tych pozycji z punktu widzenia uregulowania należności z danej podróży przez Klienta i zapłaty zobowiązania z danej podróży do dostawcy (hotelu, przewoźnika, pośrednika).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze świadczeniem na rzecz Klientów opisanych we wniosku usług organizacji podróży służbowych, podstawą opodatkowania, o której mowa jest w art. 29a ust. 1, 6, 7 ustawy VAT, będzie wyłącznie kwota stanowiących wynagrodzenie Wnioskodawcy Opłat należnych od Klienta (pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT), tzn. podstawa opodatkowania nie obejmie kwot zwróconych Spółce przez Klientów płatności i przedpłat na rzecz dostawców usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze świadczeniem na rzez Klientów opisanych we wniosku usług organizacji podróży służbowych podstawą opodatkowania, o której mowa jest w art. 29a ust. 1, 6, 7 ustawy VAT, będzie wyłącznie kwota stanowiących wynagrodzenie Wnioskodawcy Opłat należnych od Klienta (pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT), tzn. podstawa opodatkowania nie obejmie kwot zwróconych Spółce przez Klientów płatności i przedpłat na rzecz dostawców usług.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, zasadą generalną jest to, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży na rzecz usługobiorcy usług świadczonych przez podatnika. Podstawę opodatkowania w podatku VAT stanowi więc obrót rozumiany jako całość świadczenia należnego od nabywcy.

Warto zauważyć, że w wyroku o sygn. C-427 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) wskazał, że wynagrodzenie (kwota należna z tytułu świadczenia usług lub dostawy towarów) jest wartością subiektywną, a więc wartością faktycznie otrzymaną w danym przypadku. W szczególności, niedopuszczalna jest sytuacja, gdy podstawa opodatkowania byłaby wyższa od kwoty, którą podatnik ostatecznie otrzymuje.

Na podstawie Słownika języka polskiego PWN należy wskazać, że „zapłata” to „uiszczenie należności za coś”, „należność za coś”, „odpłacenie komuś za coś”. Z kontekstu ww. przepisu wynika, że pojęcie zapłaty w nim użyte powinno być rozumiane właśnie jako należność za daną czynność opodatkowaną. Zapłata jest więc należnością za czynność opodatkowaną.

Z kolei pojęcie „pośrednictwa” (które nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o VAT czy w przepisach wykonawczych do tej ustawy), zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN rozumiane jest jako „działalność osoby trzeciej, mające na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron” lub też „załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, pośredniczenie w zawieraniu takich transakcji”.

Zatem podstawą opodatkowania z tytułu świadczenia usług pośrednictwa zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT będzie jedynie kwota Opłat (pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT) jaka jest należna Spółce od Klientów w związku z wykonywaniem na ich rzecz usług pośrednictwa przy organizacji podróży służbowych. Należy wskazać, iż w sposób tożsamy ze stanowiskiem Spółki podstawę opodatkowania przy usługach pośrednictwa określał art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT (uchylony z końcem 2013 r.), zgodnie z którym podstawę opodatkowania, m.in. czynności pośrednictwa, stanowi kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku. Przedstawiciele doktryny prawa podatkowego zajmują jednak jednolite stanowisko, iż uchylenie tego przepisu nie skutkowało zmianą zasad opodatkowania usług pośrednictwa, bowiem tożsama treść wynika obecnie z przytoczonego powyżej art. 29a ust. 1 ustawy VAT. W świetle tego przepisu podstawą opodatkowania jest bowiem „zapłata”, którą w ocenie Spółki utożsamiać należy więc z prowizją.

Co istotne, powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych wydanych do zbliżonych stanów faktycznych, m.in.:

w interpretacji indywidualnej z dnia 1 marca 2016 r. o sygn. IPPP3/4512-79/16-2/RD Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że: „celem działań podejmowanych przez Wnioskodawcę jest wyszukanie najkorzystniejszej ceny waluty bitcoin i doprowadzenie do skojarzenia dwóch stron zainteresowanych kupnem i sprzedażą tymi jednostkami. Przenoszenie bitcoinów odbywa się pomiędzy wirtualnymi portfelami, które może za darmo zainstalować każdy użytkownik sieci. Wnioskodawca działając zatem jako pośrednik w przeniesieniu wartości bitcoina między portfelami dwóch pozostałych uczestników transakcji za wykonaną usługę dolicza prowizję, której zapłata spoczywa na sprzedawcy bitcoina. Sprzedawca otrzymuje zapłatę za jednostki bitcoina obniżoną o kwotę potrąconej prowizji, tym samym w przedmiotowym przypadku zyskiem będzie przyjęta prowizja obliczona na podstawie ceny nabycia. W konsekwencji powyższego podstawą opodatkowania będzie wysokość prowizji jaką Wnioskodawca pobiera za wykonaną usługę. Wobec tego za zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy należy przyjąć jedynie prowizję/marżę, a powyższe wynagrodzenie będzie należne Wnioskodawcy w przypadku gdy klient skorzysta z przedstawionej przez Wnioskodawcę oferty”;
w interpretacji indywidualnej z dnia 29 kwietnia 2015 r. o sygn. IPPP1/4512-319/15-2/AW: „W ramach prowadzonej działalności Zainteresowany będzie wyszukiwał na zagranicznych portalach internetowych towary oferowane za okazjonalną cenę, przede wszystkim z branży elektronicznej. Następnie będzie zamieszczał informację na różnych serwisach internetowych o możliwości zakupu wcześniej wyszukanych towarów. Klient zainteresowany dokonaniem zakupu będzie zobowiązany do wpłaty na konto Wnioskodawcy kwoty stanowiącej cenę towaru wystawionego na portalu zagranicznym oraz należności stanowiącej wynagrodzenie Zainteresowanego za pośrednictwo w zakupie towarów. (...) Zatem podstawą opodatkowania z tytułu świadczenia usług pośrednictwa zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, będzie kwota jaką otrzyma Zainteresowany od klienta w związku z wykonaniem na jego rzecz usług pośrednictwa w sprzedaży towarów. Kwota stanowiąca cenę za towar, którą Wnioskodawca przekaże Sprzedawcy nie będzie wchodzić do podstawy opodatkowania świadczonych usług pośrednictwa, gdyż będzie to wynagrodzenie sprzedawcy z tytułu dokonanej przez niego na rzecz klienta dostawy towarów”;
w interpretacji indywidualnej z dnia 17 sierpnia 2016 r. IPPP1/4512-476/16-2/KC, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, że: „Podstawą opodatkowania świadczonych przez niego z wykorzystaniem Serwisu www....pl usług jest kwota Prowizji, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, bowiem tylko ta kwota stanowi wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu usług pośrednictwa świadczonych przez niego na rzecz Zlecającego”.

Dlatego też, do podstawy opodatkowania VAT świadczonych usług pośrednictwa nie będzie wchodzić kwota stanowiąca cenę za usługę nabywaną w interesie Klientów od podmiotów świadczących poszczególne usługi w podróży (np. przewoźników, hoteli). Zdaniem Spółki, uiszczanie płatności lub przedpłaty oraz otrzymanie zwrotu (w kwocie, od której Spółka będzie naliczać Opłatę) będzie jedynie czynnością techniczną, która pozostaje poza regulacjami ustawy o VAT. W tym zakresie Spółka nie nabywa bowiem usługi we własnym imieniu, lecz dokonuje płatności lub przedpłaty w imieniu Klienta, wstępując w ten sposób w prawa zaspokojonego wierzyciela. Wynagrodzenie należne usługodawcy nie powinno być zatem wliczane do podstawy opodatkowania, lecz wyłączone z niej na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy VAT, jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Co istotne, prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza również TSUE w wyroku o sygn. C-16/93 stwierdzając, że: „Usługi są świadczone »za wynagrodzeniem« w rozumieniu art. 2(1) VI Dyrektywy, a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy”.

Reasumując, w związku ze świadczeniem na rzez Klientów opisanych we wniosku usług organizacji podróży służbowych podstawą opodatkowania, o której mowa jest w art. 29a ust. 1, 6, 7 ustawy VAT, będzie wyłącznie kwota stanowiących wynagrodzenie Wnioskodawcy Opłat należnych od Klienta (pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT), tzn. podstawa opodatkowanie nie obejmie kwot zwróconych Spółce przez Klientów płatności i przedpłat na rzecz dostawców usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Według art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania. Do elementów, które nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania należą m.in. kwoty otrzymane przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków, poniesionych w imieniu i na rzecz tych podmiotów i które są ujmowane przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym z siedzibą w Polsce i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wsparcia podróży korporacyjnych w kraju i za granicą, w szczególności pośrednictwa przy organizacji noclegów oraz przejazdów. Wnioskodawca jest objęty indywidualnymi i grupowymi umowami z dostawcami usług, przede wszystkim przewozowych i hotelowych. W związku z tym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz Klientów usługi pośrednictwa przy organizacji podróży korporacyjnych. Usługi te świadczone będą na podstawie ramowych umów pisemnych zawartych z Klientami bądź ramowych umów pisemnych zawartych na poziomie spółki matki Wnioskodawcy i spółki matki zainteresowanego Klienta. Wnioskodawca dokona rezerwacji biletów lotniczych, kolejowych lub autobusowych bądź zamówi samochód lub zakwaterowanie w hotelu zgodnie z wytycznymi Klienta. Spółka z zasady nie będzie nabywała żadnych usług na własny rachunek, tj. nie będzie nabywała usług we własnym imieniu i na własną lub cudzą rzecz, w celu ich późniejszego zbycia Klientom. Rezerwacje dokonywane będą według wytycznych Klienta i w jego interesie, ze wskazaniem danych Klienta jako faktycznego nabywcy usługi oraz wskazanej przez niego osoby jako korzystającego z usługi. Zgodnie z dokumentami lub fakturami wystawianymi przez usługodawców, nabywcą usługi hotelowej, przewozowej będzie Klient, choć ze względu na specyfikę podróży niektóre dowody zakupu zostaną wystawione na wskazaną przez Klienta osobę (np. bilety lotnicze wystawiane na osobę fizyczną, do których zwykle nie są wystawiane dodatkowe faktury na przedsiębiorcę), z kolei inne będą wystawiane na okaziciela (np. bilety kolejowe). W ramach uzgodnień z Klientem, płatnikiem z tytułu usług wykonywanych na rzecz Klienta z zasady będzie Wnioskodawca. Wnioskodawca dokonuje na bieżąco i z własnych środków tymczasowych przedpłat lub płatności za usługi, które będą świadczone przez usługodawców w interesie Klienta. Klient zobowiązany jest do zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów.

W księgach Wnioskodawcy płatności i przedpłaty oraz ich zwrot są księgowane na kontach przejściowych. Wnioskodawca prowadzi pełną księgowość i dane uzyskane z prowadzonych ksiąg służą do wyliczenia wysokości zobowiązań podatkowych. W księgach rachunkowych Wnioskodawcy poniesione wydatki ujmowane są przejściowo na kontach rozliczeniowych – jako należności wobec Klienta i drugostronnie jako zobowiązanie z tytułu produktów wobec jednostek trzecich (hoteli, przewoźników, pośredników). Klient ma obowiązek dokonać zwrotu tych kwot na rzecz Wnioskodawcy, dlatego że dokonał nabycia produktu w jego imieniu i na jego rzecz. Wnioskodawca dokonuje płatności/reguluje zobowiązanie z tytułu produktów wobec dostawców (hoteli, przewoźników, pośredników).

Prowadzenie ksiąg rachunkowych Wnioskodawcy zostało powierzone przedsiębiorcy zajmującemu się usługowym prowadzeniem ksiąg rachunkowych. Na poziomie Wnioskodawcy wydatki dokonywane w imieniu i na rzecz Klienta są odnotowywane w systemie rezerwacyjnym/sprzedażowym na podstawie dowodów księgowych wystawianych przez dostawców – hotele, przewoźników, pośredników. Na poziomie podmiotu usługowo prowadzącego księgi rachunkowe, który obsługuje Wnioskodawcę dane te zbierane są z systemów sprzedażowych i bezpośrednio księgowane na kontach rozrachunkowych. Na potrzeby Wnioskodawcy wykazującego należności na rzecz Klienta wystarczającym dowodem poniesienia wydatku są dane z systemu sprzedażowego, obciążenia kosztowe oraz akceptacja Klienta i wola zwrotu wydatku (uiszczenia ceny produktu). W razie potrzeby Wnioskodawca powinien być w stanie przedstawić dokumentację z systemu rezerwacyjnego i z zasady może przedstawić zamówienie Klienta i potwierdzenie rezerwacji określonej podróży czy noclegu jak również ustalić wartość wydatku poniesionego na rzecz dostawcy (hotelu, przewoźnika czy pośrednika) lub zobowiązania wobec tych podmiotów oraz informację dotyczącą realizacji zamówienia. Wnioskodawca z zasady powinien być też w stanie otrzymać od dostawcy (hotelu, przewoźnika, pośrednika), informację o fakturze dokumentującej daną podróż oraz jej skan. Dokumenty takie – niekoniecznie w formie oryginałów – Wnioskodawca powinien posiadać choćby w celu udokumentowania swoich roszczeń wobec Klienta.

Wartość zwracanych wydatków (stan należności wobec Klienta) jest dobrze udokumentowana, jako że podlega weryfikacji po stronie Wnioskodawcy (inwentaryzacja produktów i stanu należności) i po stronie Klienta (inwentaryzacja zamówień i stanu zobowiązań). W celu łatwiejszego powiązania podróży z opłatami i umożliwienia Klientowi pełnej weryfikacji kosztów, Wnioskodawca zamierza umieszczać na fakturach wystawionych Klientowi informacje nie tylko o wynagrodzeniu za usługę (opłacie, prowizji), lecz również o podróży (koszcie źródłowym), którego to wynagrodzenie dotyczy.

Wnioskodawca będzie posiadać dowody potwierdzające fakt uregulowania przez Wnioskodawcę należności na rzecz dostawców (hotelu, przewoźnika, pośrednika) a do momentu ich uregulowania będzie wykazywał zobowiązania do zapłaty wobec tych podmiotów. Dane w systemie księgowym Wnioskodawcy umożliwiają powiązanie należności i zobowiązań pod kątem poszczególnych rezerwacji (tzw. „voucherów podróżnych”) i weryfikację tych pozycji z punktu widzenia uregulowania należności z danej podróży przez Klienta i zapłaty zobowiązania z danej podróży do dostawcy (hotelu, przewoźnika, pośrednika).

Jak wskazuje przepis art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę z tytułu świadczenia usługi lub dostawy towarów. A zatem podstawa opodatkowania obejmuje całość świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego.

Należy zauważyć, że podstawa opodatkowania dotyczy danego konkretnego przedmiotu opodatkowania, tj. np. dostawy towaru lub świadczenia usługi. Dla danej czynności ustalana jest jedna podstawa opodatkowania. Ma to zastosowanie także w sytuacji, gdy strony umowy zobowiązaniowej ustalą odrębne rozliczanie niektórych dodatkowych kosztów w postaci dostawy towarów lub świadczenia usług. Pomimo odrębnego rozliczania, koszty takie są składnikiem podstawy opodatkowania jednej czynności. Wyjątkiem jest sytuacja określona w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy, kiedy ponoszone wydatki mają zostać zwrócone podatnikowi przez nabywcę towarów bądź usługobiorcę, i które to wydatki są ponoszone w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy. Wówczas, po spełnieniu przesłanek określonych w ww. przepisie, istnieje możliwość odrębnego rozliczenia takich kosztów bez wliczania ich do podstawy opodatkowania z tytułu wykonywania danej czynności.

Podstawowym warunkiem zastosowania wyłączenia określonego w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy jest działanie podatnika w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy.

Jednym z warunków, które powinien spełnić podatnik aby skorzystać z instytucji zwrotu poniesionych wydatków jest ujęcie ich przejściowo w prowadzonej ewidencji dla potrzeb podatku.

Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy – podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

W myśl art. 109 ust 3 ustawy – podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przepis art. 109 ust. 3 ustawy określający zasady dotyczące prowadzenia ewidencji dla potrzeb podatku VAT nie zawiera wprost zapisów odnoszących się do ujmowania wydatków ponoszonych w imieniu i na rzecz nabywcy (usługobiorcy) i ich zwrotu. Wobec tego należy przyjąć, że podatnik w sposób dowolny może prowadzić ich ewidencję, tj.:

jako odrębną ewidencję wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy oraz kwot otrzymanych jako zwrot tych wydatków
lub
w ewidencji dla potrzeb podatku VAT, tj. wydatki ujmuje poza częścią dotyczącą rozliczenia kwot podatku naliczonego podlegających odliczeniu, a zwrot tych wydatków poza częścią dotyczącą określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania.

Kolejnym warunkiem, który powinien spełnić podatnik aby skorzystać z instytucji zwrotu poniesionych wydatków jest również posiadanie dowodów dokumentujących ich poniesienie w imieniu i na rzecz nabywcy (usługobiorcy). Dowody te powinny być wystawione na nabywcę (usługobiorcę), w którego imieniu i na rzecz którego poniesione zostały te wydatki. Ponadto podatnik powinien posiadać dowody potwierdzające fakt uregulowania przez niego należności dotyczących tych wydatków.

W konsekwencji spełnienie przez podatnika ww. warunków będzie skutkować możliwością bezpośredniego rozliczenia z nabywcą (usługobiorcą) poniesionych w imieniu i na jego rzecz wydatków, a tym samym podatnik nie będzie zobowiązany ujmować w podstawie opodatkowania przedmiotowych wydatków w transakcji dotyczącej dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz kontrahenta.

Otrzymywane przez Wnioskodawcę od Klienta kwoty stanowiące zwrot będą podlegać – na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy – wyłączeniu z podstawy opodatkowania świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta usługi organizacji podróży służbowych.

Po pierwsze, stanowią one wydatki poniesione w imieniu i na rzecz Klienta. Wnioskodawca dokonuje rezerwacji biletów lotniczych, kolejowych, autobusowych, samochodu lub zakwaterowania w hotelu. Rezerwacje dokonywane są według wytycznych Klienta ze wskazaniem jego danych jako faktycznego nabywcy usługi oraz wskazanej przez niego osoby jako korzystającego z usługi. Zgodnie z dokumentami lub fakturami wystawianymi przez usługodawców, nabywcą usługi hotelowej, przewozowej będzie Klient, choć ze względu na specyfikę podróży niektóre dowody zakupu zostaną wystawione na wskazaną przez Klienta osobę (np. bilety lotnicze wystawiane na osobę fizyczną, do których zwykle nie są wystawiane dodatkowe faktury na przedsiębiorcę), z kolei inne będą wystawiane na okaziciela (np. bilety kolejowe). Wnioskodawca dokonuje z własnych środków tymczasowych przedpłat lub płatności za usługi, które będą świadczone przez usługodawców w interesie Klienta, który będzie zobowiązany do zwrotu poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków.

W księgach rachunkowych Wnioskodawcy poniesione wydatki w imieniu i na rzecz Klienta ujmowane są przejściowo na kontach rozliczeniowych. Należy zatem uznać, że Wnioskodawca ujmuje je w „odrębnej” ewidencji.

Wartość zwracanych przez Klienta wydatków dokonywanych w imieniu i na rzecz jest także dobrze udokumentowana – wydatki te są odnotowywane w systemie rezerwacyjnym/sprzedażowym na podstawie dowodów księgowych wystawianych przez dostawców – hotele, przewoźników, pośredników. Dowodami poniesienia wydatków są dane z systemu sprzedażowego, obciążenia kosztowe oraz akceptacja Klienta i wola zwrotu wydatku (uiszczenia ceny produktu). Wnioskodawca będzie posiadać dowody potwierdzające fakt uregulowania przez niego należności na rzecz dostawców (hotelu, przewoźnika, pośrednika).

pełnione będą tym samym wszystkie warunki do zastosowania wyłączenia określonego w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy w przedmiotowej sprawie.

Wnioskodawca wskazał, że umowy zawierane z Klientami przewidują, że za czynności pośrednictwa przy świadczeniu usług podróżnych Wnioskodawca będzie pobierać od Klientów Opłaty, stanowiące jego wynagrodzenie, które są naliczane m.in. z tytułu dokonania rezerwacji lub dokonania płatności i są z góry znane Klientowi korzystającemu z usług Wnioskodawcy.

Zatem skoro pobierana przez Wnioskodawcę Opłata będzie stanowić zapłatę (wynagrodzenie) za świadczoną usługę pośrednictwa polegającą na organizacji podróży służbowych Klienta, to w konsekwencji podstawą opodatkowania z tytułu świadczenia ww. usługi zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 i art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy będzie kwota tej Opłaty pomniejszona o kwotę podatku.

Odpowiadając na zadane pytanie, należy stwierdzić, że w związku ze świadczeniem na rzecz Klientów opisanych we wniosku usług organizacji podróży służbowych, podstawą opodatkowania będzie wyłącznie kwota Opłat należnych od Klienta (pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT) stanowiących wynagrodzenie Wnioskodawcy, tzn. podstawa opodatkowanie nie obejmie zwróconych Wnioskodawcy przez Klientów kwot płatności i przedpłat na rzecz dostawców usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięć, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin