Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.119.2019.1.PR
z 16 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2019 r. (data wpływu 18 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wystawienia przez Wnioskodawcę informacji PIT-8C/PIT-11 w związku z częściowym wycofaniem wkładu przez komandytariusza –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wystawienia przez Wnioskodawcę informacji PIT-8C/PIT-11 w związku z częściowym wycofaniem wkładu przez komandytariusza.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka komandytowa (dalej: „SK” lub „Wnioskodawca”) została założona w 2010 r. przez wspólników: spółka z o.o. (komplementariusz) i dwie osoby fizyczne (komandytariusze).

Każdy ze wspólników o statusie komandytariusza wniósł do spółki wkład pieniężny o wartości 1 000 zł i uzyskał prawo do udziału w zysku SK w wysokości 49,5%.

SK powstała w celu realizacji projektu budowlanego polegającego na wybudowaniu apartamentów na sprzedaż.

W 2011 r. do SK zostały wniesione przez każdą z osób fizycznych (wspólników o statusie komandytariusza) aporty, za pomocą których SK otrzymała udziały w nieruchomości zabudowanej.

W wyniku wniesienia aportów, w 2011 r. została dostosowana umowa SK poprzez zmianę wartości wniesionych wkładów (po stronie każdego ze wspólników – osób fizycznych: wkład pieniężny oraz wkład niepieniężny w postaci udziału w nieruchomości zabudowanej, udział w zysku nie uległ zmianie – 49,5%).

Każdy z komandytariuszy nabył nieruchomość (przedmiot wkładu) za cenę równą wycenie wkładu wnoszonego następnie aportem do SK.

SK wybudowała apartamenty na gruncie otrzymanym aportem i przeznaczyła je do sprzedaży. SK sprzedała część apartamentów w okresie od 2014 r. do 2018 r. Niesprzedane apartamenty są oferowane do sprzedaży a w oczekiwaniu na nabywcę są wynajmowane przez SK jeśli znajdują się chętni na wynajem krótkotrwały.

W 2018 r. wspólnicy SK podjęli uchwałę, że wspólnicy będący komandytariuszami wycofają część wkładów wniesionych na kapitał do SK.

W 2018 r. na podstawie uchwały o wycofaniu wkładów, SK przelała przelewem bankowym wartość zwrotu części wkładu dla wspólników osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłata z tytułu częściowego wycofania wkładu przez komandytariusza (osobę fizyczną) tworzy po stronie Wnioskodawcy obowiązek złożenia informacji PIT-8C (przychód z kapitałów pieniężnych) lub PIT-11 (przychód z innych źródeł)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 54 § 1 Kodeksu spółek handlowych: „Zmniejszenie udziału kapitałowego wymaga zgody pozostałych wspólników”. Zmniejszenie udziału kapitałowego skutkowało wypłatą na rzecz Wnioskodawcy środków pieniężnych. Jest to czynność regulowana przepisami prawa handlowego.

W regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest jednak przepisów dotyczących wycofania części wkładu. Ustawa reguluje m.in. przypadki wystąpienia wspólnika ze spółki i jej likwidacji (art. 14 ust. 3 pkt 10 i 11 ww. ustawy), ale nie zmniejszenia udziału kapitałowego. Jednakże należy zauważyć, że definicja przychodów (w tym z działalności gospodarczej), chociaż zawiera enumeratywnie wymienione niektóre przypadki takiego rodzaju przychodów, ma charakter otwarty. Posiadanie statusu wspólnika SK oraz uzyskiwanie świadczeń z tego tytułu bezpośrednio wiąże się z prowadzoną przez SK działalnością gospodarczą. Za nienaturalne należałoby uznać zaliczenie, ewentualnych przychodów do innego źródła przychodów. Do wyjaśnienia pozostaje kwestia rozpoznania przychodów z tytułu częściowego wycofania wkładu. Wspólnik otrzymuje faktycznie wypłatę środków pieniężnych. Zdarzenie takie spełnia ogólną definicję przychodu podatkowego. Tego rodzaju zdarzenie nie zostało wymienione w katalogu przysporzeń wyłączonych z przychodów. Oznacza to, że mamy do czynienia z przychodem z działalności gospodarczej. Ponieważ nie jest to przychód wynikający bezpośrednio z czynności rodzących przychód należny, jest on uzyskiwany na zasadzie kasowej (w momencie otrzymania wypłaty).

Wnioskodawca wskazuje, że pogląd powyższy potwierdzają interpretacje podatkowe, w których Organy wyrażają pogląd, że wycofanie części wkładu tworzy przychód z działalności gospodarczej (np. pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 maja 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.231.2018.1.PR).

W ocenie Wnioskodawcy, skoro wycofanie części wkładu ze SK i wypłata z tego tytułu środków pieniężnych tworzy przychód dla komandytariuszy z działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), na SK nie ciąży obowiązek wysłania informacji PIT-11 i PIT-8C, gdyż tego rodzaju informacje nie dotyczą przychodów zaliczanych do źródła przychodów „pozarolnicza działalność gospodarcza”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.), użyte w ustawie określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną. Stosownie do treści art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

W myśl art. 102 ww. ustawy, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

W sprawach nieuregulowanych do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 § 1 ww. ustawy).

Z mocy art. 50 Kodeksu spółek handlowych, udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. Udział kapitałowy wspólnika jest więc ściśle powiązany z wkładem wniesionym przez niego do spółki osobowej. Jak wskazuje się w doktrynie prawa handlowego, w przepisach Kodeksu spółek handlowych nie ma ustawowej definicji udziału kapitałowego, jednak uznaje się, że stanowi on określoną wartość księgową wyrażoną w złotych, która stanowi podstawę dla określenia praw lub obowiązków wspólnika w spółce w przypadkach przewidzianych ustawą.

Udział kapitałowy (a co za tym idzie wysokość wkładu wniesionego do spółki osobowej) może zostać zmniejszony za zgodą pozostałych wspólników (art. 54 § 1 Kodeksu spółek handlowych). Uwzględniając przywołane wyżej poglądy doktryny, należy uznać, że zmniejszenie udziału kapitałowego (czyli zmniejszenie wkładu) prowadzi do zmniejszenia praw i obowiązków wspólnika. Zmniejszenie praw i obowiązków danego wspólnika odpowiada zwiększeniu praw i obowiązków pozostałych wspólników.

Z powyższych regulacji wynika, że przepisy Kodeksu spółek handlowych dopuszczają możliwość zmniejszenia udziału kapitałowego, czyli zmniejszenia wkładów wspólników, za zgodą pozostałych wspólników. Jednocześnie zmniejszenie udziału kapitałowego (czyli zmniejszenie wkładu) prowadzi do zmniejszenia praw i obowiązków wspólnika. Zmniejszenie praw i obowiązków danego wspólnika odpowiada zwiększeniu praw i obowiązków pozostałych wspólników.

Spółka komandytowa jako osobowa spółka prawa handlowego nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, że może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników. Jednocześnie należy pamiętać, że spółka komandytowa nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn.zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Zgodnie z art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Niniejszy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów – dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

W związku z powyższym, przychody i koszty związane z działalnością spółki komandytowej, wspólnicy powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki. W konsekwencji każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód z udziału w spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza podatek dochodowy.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest regulacji odnoszącej się wprost do obniżenia wkładu wspólnika spółki niebędącej osobą prawną. Stąd uzasadnione jest w miejsce tej luki ustawowej stosowanie reżimu prawnego odnoszącego się do wystąpienia wspólnika z takiej spółki.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki.

Przepis art. 14 ust. 3 pkt 11 ww. ustawy stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Przepis ten, co prawda nie odnosi się wprost do sytuacji częściowego obniżenia wkładu w spółce osobowej, jednak takie zdarzenie można porównać do wystąpienia ze spółki. Powołany przepis szczególny należy zastosować w niniejszej sprawie na zasadzie analogii, ze względu na brak przepisu odnoszącego się wprost do tego typu sytuacji.

W kontekście powyższego zmniejszenie udziału kapitałowego, tj. częściowe wycofanie wkładów przez wspólnika można porównać do wystąpienia ze spółki niebędącej osobą prawną, o którym mowa w powołanych przepisach. Zauważyć należy, że obniżenie wkładu powoduje, że nie będzie on (w części zwróconej) uwzględniany przy obliczaniu udziału kapitałowego wspólnika w razie jego wystąpienia ze spółki bądź jej likwidacji spółki.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka komandytowa (dalej: „SK” lub „Wnioskodawca”) została założona w 2010 r. przez wspólników: spółka z o.o. (komplementariusz) i dwie osoby fizyczne (komandytariusze). Każdy ze wspólników o statusie komandytariusza wniósł do spółki wkład pieniężny o wartości 1 000 zł i uzyskał prawo do udziału w zysku SK w wysokości 49,5%. SK powstała w celu realizacji projektu budowlanego polegającego na wybudowaniu apartamentów na sprzedaż. W 2011 r. do SK zostały wniesione przez każdą z osób fizycznych (wspólników o statusie komandytariusza) aporty, za pomocą których SK otrzymała udziały w nieruchomości zabudowanej. W wyniku wniesienia aportów, w 2011 r. została dostosowana umowa SK poprzez zmianę wartości wniesionych wkładów (po stronie każdego ze wspólników – osób fizycznych: wkład pieniężny oraz wkład niepieniężny w postaci udziału w nieruchomości zabudowanej, udział w zysku nie uległ zmianie – 49,5%). Każdy z komandytariuszy nabył nieruchomość (przedmiot wkładu) za cenę równą wycenie wkładu wnoszonego następnie aportem do SK. SK wybudowała apartamenty na gruncie otrzymanym aportem i przeznaczyła je do sprzedaży. SK sprzedała część apartamentów w okresie od 2014 r. do 2018 r. Niesprzedane apartamenty są oferowane do sprzedaży a w oczekiwaniu na nabywcę są wynajmowane przez SK jeśli znajdują się chętni na wynajem krótkotrwały. W 2018 r. wspólnicy SK podjęli uchwałę, że wspólnicy będący komandytariuszami wycofają część wkładów wniesionych na kapitał do SK. W 2018 r. na podstawie uchwały o wycofaniu wkładów, SK przelała przelewem bankowym wartość zwrotu części wkładu dla wspólników osób fizycznych.

Odnosząc opisany w przedmiotowym wniosku stan faktyczny do analizowanych przepisów prawa, należy stwierdzić, że otrzymanie przez wspólnika – komandytariusza środków pieniężnych w wyniku zmniejszenia udziału kapitałowego (wycofania części udziałów ze SK) należy kwalifikować jako częściowe wystąpienie ze SK, tj. uwzględniając przepisy art. 14 ust. 3 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać należy, że z dniem 1 stycznia 2019 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2018 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2237).

Zgodnie z § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, wzory, o których mowa w § 1, stosuje się do przychodów, dochodów (strat) uzyskanych (poniesionych) od dnia 1 stycznia 2018 r. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przed dniem wejścia w życie rozporządzenia oświadczenia, deklaracje i informacje podatkowe zostały złożone na formularzach dotychczasowych (§ 2 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z ustalonym w rozporządzeniu wzorem informacji PIT-8C, dotyczy ona wyłącznie niektórych dochodów z kapitałów pieniężnych. Natomiast w przypadku podlegających opodatkowaniu należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, właściwym będzie ich ujęcie w informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11.

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny i powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że wypłata wspólnikowi (komandytariuszowi) środków pieniężnych z tytułu wycofania przez niego części wkładu powoduje powstanie przychodu podatkowego, zaliczanego do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wspólnik SP (komandytariusz) zobowiązany będzie opodatkować przychód z tytułu częściowego wycofania wkładu ze SP, jak pozostałe przychody z działalności gospodarczej. W konsekwencji, Wnioskodawca w odniesieniu do wspólników (komandytariuszy) nie będzie miał obowiązku wystawienia ani informacji PIT-8C, ani informacji PIT-11 stosownie do treści art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.